ฉลาด

หวังฉีหลิน อายุ 25 ปีสาวเจ้าหน้าที่การเกษตรและพ่วงมาด้วยเจ้าของสวนสมุนไพรรายใหญ่ เสียชีวิตกระทันหันหลังจากกลับมาจากท่องเที่ยวพักผ่อนและเธอได้เก็บเอาก้อนหินสีรุ้งมาจากพระราชวังโปตาลามาได้เพียงสามเดือน ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ หากตายไปแล้วก็ไม่เป็นไรเพราะเธอเองเติบโตมาอย่างโดดเดี่ยวในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจนกระทั่งมีอายุได้ 18ปี ถึงได้ออกไปใช้ชีวิตด้วยตัวเองตอนนี้เธอ ไม่มีอะไรให้ต้องห่วงแล้ว เพียงแต่เสียดายที่เธอยังไม่ได้ทำตามความฝันของตัวเองเลย เฮ้อ ชีวิตคนเรานั้นมันแสนสั้น อายุ25 แฟนไม่เคยมี สามียังอยากได้ ไหนจะลูกๆที่ฝันอยากจะมีอีก คงต้องหยุดความหวังและความฝันเอาไว้เท่านี้ เหนือสิ่งอื่นใด ตายแล้วตายเลยจะไม่ว่า แต่ดันตื่นขึ้นมาในร่างหญิงชาวนายากจน ชื่อหวังฉีหลินเช่นเดียวกับเธอพ่วงมาด้วยภาระชิ้นใหญ่ อย่างสามีที่ป่วยติดเตียงและลูกชายฝาแฝดทั้งสอง แถมยังมีภาระชิ้นใหญ่ม๊ากกกมาก กอไกล่ล้านตัวอย่างพ่อแม่สามีและน้องๆของสามี ที่โดนบ้านสายหลักกดขี่ข่มเหงรังแก เอารัดเอาเปรียบและบังคับแยกบ้านหลังจากที่สามีของนางได้รับบาดเจ็บสาหัส สาเหตุที่หวังฉีหลินต้องมาตายไปนั้นเพราะโดนลูกสะใภ้บ้านสายหลักผลักตกเขาระหว่างที่กำลังยื้อแย่งโสมคนที่ขุดมาได้

“หยางอี้เหริน วาสนาด้ายแดงในชาตินี้ข้าขอตัดขาดกับท่านด้วยตัวเอง หากแม้นชาติหน้าพบกัน ข้าเล่อชุนหลันไม่ขอผูกวาสนาใด ๆ กับคนใจร้ายเช่นพระองค์อีก!!”

หลุดมาในนิยายที่เป็นเพียงนางร้ายตัวประกอบที่มีบทเพียง 3 หน้าก็ถูกพระเอกฆ่าตาย เช่นนั้นข้าก็จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเขาอีก แต่ว่า "ข้าจะไม่ยอมยกเลิกงานหมั้นของเราเป็นอันขาด!!” ยุ่งละสิ พระเอกปล่อยข้าไปเถอะ!!

“หากเจ้ากล้าขยับแขนออกไปเพียงนิดละก็…” “นี่ก็แทบจะสิงร่างของพระองค์แล้วนะเพคะ” “เจ้าเลือกจะทำเช่นนี้เอง เช่นนั้นก็อย่าบ่น” "จ้าวเฟยเฟย แพทย์สนามยุคปัจจุบันถูกศัตรูสังหารกลางสนามรบระหว่างรักษาทหารที่ป่วย" ข้ามมิติกลับมายุคโบราณสวมร่างแฝดคนน้องของคหบดีที่ร่ำรวยที่สุด "หลินเฟยเย่" ที่ถูกพิษจนตาย เรื่องราวดำดิ่งจนกลายเป็นความแค้นระหว่างสตรีในตำหนักอ๋อง.... นางเอกสายเหวี่ยง กลับเข้าตำหนักอ๋องครั้งนี้... โหด ดุ ฟาดไม่ไว้หน้าไม่ว่าจะหัวหงอกหัวดำก็ไม่ไว้หน้าทั้งสิ้น!! แต่จู่ๆ....ท่านอ๋องผู้นั้นก็กลับมา... นี่มันไม่ได้อยู่ในแผนนะ แล้วทำไม..ท่านอ๋องถึงรูปงามขนาดนี้เล่าเพคะ "แม่จับปล้ำซะดีมั้ยนะ!!! นิยายเป็นแนว ตบ ตี ตลาด แก้แค้น เอาคืนปากจัด นางเอกสายเหวี่ยง ฟาดนะคะ พระเอกก็ออกแนวคลั่งรัก ละมุนแต่ก็แอบฟาดอยู่เด้อ แม้จะไม่ดุเหมือนเรื่องอื่น แต่เรื่องบนเตียงน๊านนน...ไม้แพ้อ๋องในในใต้หล้า...

หลังผ่าตัดนักพรตเฒ่าผู้หนึ่งนั้น นางวูบหมดสติและเสียชีวิตลงไป ลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที ก็อยู่ในร่างของคุณหนูปัญญาอ่อนที่มีชื่อเดียวกันผู้นี้เสียแล้ว ทั้งยังจำอดีตชาติยามเป็นปรมาจารย์เต๋าได้อีกด้วย

หยางมี่บุตรีคนโตแห่งจวนเสนาบดี จำต้องแต่งเข้ามาเป็นพระชายาของอ๋องทมิฬตามบัญชาของฮ่องเต้แต่ในเมื่อนางแต่งเข้ามา สามีเฉยชา ไม่สนใจนาง ทั้งยังแต่งชายารองเข้ามา ทำไมนางต้องเอาชีวิตไปผูกกับเขาด้วย "ข้าจะหย่ากับท่าน" "ข้าไม่หย่า เจ้าจะต้องเป็นหวางเฟยของข้าตลอดไป"

เมื่อนางแบบชื่อดัง ต้องมาอยู่ในร่างของ ท่านหญิงผู้อ่อนโยน ที่ถูกสามีมองข้าม เมื่อเขาว่านางร้ายกาจ เช่นนั้นนางจะแสดงให้เขาได้เห็น ว่าสตรีร้ายกาจที่แท้จริงเป็นเช่นไร

“อย่างไรเจ้ายังน่ารังเกียจเช่นเดิมเมื่อใดจะเลิกใช้วิธีการสกปรกเช่นนี้เสียที ข้าบอกเจ้าไปหลายครั้งแล้วว่าถึงอย่างไรงานหมั้นหมายระหว่างเราก็ไม่มีทางเกิดขึ้น ต่อให้เจ้าจะพยายามมากเพียงใดก็ตาม” “เขาพูดอะไรของเขากันน่ะ ใครจะหมั้นกับเขากันตาขี้เก๊กเอ๊ย” “ข้าพูดกับเจ้าอยู่นะว่านเยว่เฟย!!” “เป็นอะไร เจ้ากำลังเปลี่ยนไปเล่นบทใสซื่อบริสุทธิ์อยู่งั้นหรือ เจ้าไม่คิดว่าหลังจากเหตุการณ์ที่เจ้า…ลอบเข้าไปหาข้าที่ตำหนักสองเดือนก่อนนั่นผู้คนจะหลงลืมงั้นหรือ "สตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน" อย่าคิดว่าแกล้งตกน้ำแล้วจะเรียกร้องความสงสารจากเสด็จพ่อเพื่อบีบบังคับให้ข้ารับเจ้ามาเป็นพระชายา ชาตินี้ต่อให้เหลือเจ้าเป็นสตรีเพียงคนเดียว ข้าก็ไม่มีทางที่จะ…." “ท่านพล่ามพอหรือยัง” “อะไรนะ” “คิดว่าเป็นองค์ชายแล้วแน่นักหรือ ใหญ่มาจากไหนก็แค่มังกรน้อยลูกของฮ่องเต้ไม่ใช่หรืออย่างไรมีสิทธิ์อันใดมาต่อว่าผู้อื่น...” “หุบปาก!!”

นางเอกที่ย้อนอดีตไปในวันที่กำลังจะตายพอดีดีจวิ้นอ๋องมาช่วยไว้ทัน จวิ้นอ๋องที่บวชเป็นพระเพื่อหนีความขัดแย้ง มีเรื่องราวในอดีตแสนขมขื่น เหมาะแก่การช่วยเหลือและแก้แค้นแทน ทั้งที่เรื่องของตัวเองก็ยุ่งเป็นเชือกพันกันเอาเหอะวางไว้ช่วยไต้ซือก่อน

หนึ่งชีวิต หนึ่งหัวใจที่สูญเสียไปให้กับคนที่ไร้หัวใจ ชาตินี้ข้าไม่ขอร่วมทางเดินกับเขาอีก... แต่ทำไมมันไม่ง่ายเช่นนั้น เหตุใดเรื่องราวจึงได้แตกต่างไปจากเดิมเช่นนี้ แล้วข้าจะหนีหัวใจตัวเองพ้นได้เช่นไร