ดราม่า

เมื่อชายหนุ่มหน้าตาฐานะบ้าน ๆ สลับร่างกับนักศึกษาสาวสวยสุดเอ็กซ์ ความระทึกใจผสมกับความโกลาหลจึงเกิดขึ้น

[เกิดใหม่ + โรแมนติก + ข่มเหงรังแก + บริสุทธิ์ + ชายาหมอ + ความสุข] หลังสมรสได้เจ็ดปี เสิ่นหรูโจวมานะบากบั่นช่วยเหลือเซียวเฉินเหยี่ยนตลอดเส้นทางในการขึ้นครองราชย์กลายเป็นฮ่องเต้ ทว่าในวันนั้นเขากลับรับรักแรกที่มิอาจลืมเลือนเข้าวัง เอาใจอนุสังหารภรรยา กวาดล้างตระกูลเสิ่นของนางจนสิ้น! ครั้นลืมตาขึ้นอีกครา นางได้เกิดใหม่ในคืนวันสมรส หย่าร้างอย่างเด็ดขาด ให้ชายโฉดหญิงชั่วสำนึกในบาปที่กระทำไป ชดใช้คืนให้สาสม! นางเริ่มต้นอาชีพ ต้องการเป็นสตรีร่ำรวยอันดับหนึ่งในใต้หล้า หว่านเสน่ห์ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ที่ทรงอำนาจในราชสำนัก จนถูกเขาเกี้ยวพาราสีประคบประหงมอย่างดี! “เจ้าทำตามใจตนก็พอ ข้าจะคอยเก็บกวาดทุกอย่างให้เจ้าเอง” ..... เซียวเฉินเหยี่ยนเองก็เกิดใหม่ ชาติก่อนเขาสูญเสียเสิ่นหรูโจวไป เมื่อนางสิ้นใจตรงหน้าเขาจึงประจักษ์แจ้งถึงความสำนึกผิด อีกทั้งตระหนักได้ว่าเขานั้นหลงรักนางมานานแล้ว ชีวิตนี้เขาต้องการเอาอกเอาใจนางทั้งชีวิต ทว่านางกลับหย่าร้างกับเขาไปครองคู่ชู้ชื่นกับผู้อื่น เขาไม่เชื่อว่าคนที่รักเขาเข้ากระดูกในชาติก่อนจะไม่ต้องการเขาแล้ว เขาปรารถนารอให้นางหันกลับมา กระทั่งนางแต่งงาน กระทั่งนางคลอดบุตร กระทั่งนางชี้กระบี่มาที่เขา นั่นก็มิอาจเปลี่ยนหัวใจนางได้เลย

“ไคล์อยู่มั้ย?” “นายอยู่ด้านในครับ แต่ว่า….” “ขอบใจนะ” หรรษาเดินตัวปลิวเข้าไปด้านในคลับหรู ก่อนเปิดประตูห้องVVIPเข้าไป เจอปาร์ตี้ของชายหญิงหลายคู่ ก่อนขาเรียวจะเดินตรงคว้าแก้วเหล้าเต็มแก้วแล้วหยุดที่หน้าชายหนุ่มนัยตาเย็นชา ซ่า!!!! แก้วเหล้าทั้งแก้วราดลงบนศรีษะของหญิงสาวที่กำลังนั่งคลอเคลียร์ชายหนุ่มตรงหน้าจนหญิงสาวคนนั้นกรีดร้องออกมา “กรี๊ดดดดดด” “สาระแน!! ไสหัวออกไปห่างๆ!” หรรษาเอ่ย “หรรษา!! เธอทำอะไร” ไคล์เอ่ย “มือมันลั่น” หรรษาเอ่ย “มานี่!” ชายหนุ่มลุกขึ้นก่อนลากแขนหญิงสาวออกจากห้องทันทีด้วยใบหน้าแสนน่ากลัว “ไคล์ หรรษาเจ็บนะ ปล่อยได้แล้ว” “เธอจะก่อเรื่องอีกนายมั้ย!” ไคล์เอ่ย “ใครใช้ให้นังนั่นมากอดนายก่อนละ” “เดี๋ยว! เราไม่ได้เป็นอะไรกัน เธอเลิกรังควานผู้หญิงทุกคนรอบตัวฉันได้แล้ว!” ไคล์เอ่ย “งั้นก็เป็นอะไรกันซะซิ แค่นั้นก็จบ”หรรษาเอ่ย หรรษา แฝดน้องของกะตัญ จากเรื่อง กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย

หลังจากแต่งงานมาห้าปี เสิ่นเจ๋อเฉิงต้องการปกป้องลูกชายกับชู้สาวของเขา ไม่เพียงแต่บีบให้ฉันทำแท้ง ยังร่วมมือกับคณะกรรมการเพื่อพยายามปลดฉันออกจากตำแหน่งรองประธานของบริษัท เขากอดเจียงชิงฉือ รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาแฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ "หลีซู ในเมื่อคุณเชื่อฟังไม่มากพอ" "ลีซู ถ้าคุณไม่เชื่อฟังมากพอ" "ก็ให้ชิงฉือมารับตำแหน่งแทนคุณละกัน" ฉันผลักมือของเขาออก จากนั้นก็ดึงเจียงชิงฉือเข้ามายืนข้างหน้า โดยไม่สนใจการดิ้นรนของเธอ ฉันจึงใช้มือกระชากผมของเธอให้เงยหน้าขึ้น "มาบอกเขาสิ ว่าเธอเป็นของใครกันแน่?"

หลังจากฉันตายไปห้าปี อันอัน ลูกสาวของฉันก็โทรไปที่เบอร์ของกู้ซีเหนียน เธอลองถามอีกฝ่ายว่า “คุณชอบแม่ของหนูไหมคะ?” เธอถามตามประโยคหนึ่งที่ฉันเขียนไว้ในไดอารี่ตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ว่า ‘กู้ซีเหนียน คุณชอบฉันไหม’ คาดไม่ถึงว่าปลายสายกลับตอบเหน็บแนมว่า “แม่เธอสั่งให้ทำแบบนี้เหรอ? แม้แต่ลูกสาวก็ยังเอามาใช้เป็นเครื่องมือได้สินะ? เป็นผู้หญิงที่มักมากจริง ๆ อยู่กับพ่อเธอแล้ว ยังคิดจะมารื้อฟื้นความสัมพันธ์เก่า ๆ กับฉันอีกเหรอ?”

พี่สาวของฉันเสียชีวิตในปีที่เราสองคนหนีเรียนเพื่อออกไปเล่นกันตอนอายุสิบขวบ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แม่ก็โอนย้ายความแค้นที่มีต่อการจากไปของพี่สาวมาลงที่ฉัน เธอเชื่อว่าฉันเป็นต้นเหตุที่ทำให้พี่สาวตาย แม่ปฏิบัติกับฉันเหมือนเป็นคนรับใช้ จากนั้นไม่นานก็รับเด็กสาวที่ว่านอนสอนง่ายมาเลี้ยงแทนที่พี่สาวของฉัน แม่ไม่ลังเลที่จะพรากทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของฉันไป แม้กระทั่งจะให้ฉันบริจาคไตเพื่อช่วยลูกบุญธรรมที่เธอรักที่สุด! ก็ได้ ในเมื่อแม่ต้องการ ชีวิตนี้ของฉันก็ขอคืนให้แม่ไป! จนกระทั่งฉันสิ้นลมหายใจ แม่ถึงจะหันกลับมามองฉันอีกครั้ง

ในวันที่ฉันตาย แฟนฉันยังไปคั่วกิ๊กอยู่ เขาเป็นผู้ชายที่ฉันช่วยออกมาจากกลุ่มเศรษฐีนี โดยมีเงื่อนไขว่าให้อยู่เป็นแฟนฉันสามปี ซึ่งเขาตกลง ฉันให้เงินเขาใช้ ช่วยเรื่องการลงทุน ส่งให้เขากลายเป็นคนดัง เขากลับบอกฉันว่าเราเป็นแฟนกันไม่ได้ แต่อีกด้านกลับไปสร้างกระแสจับคู่กับหญิงอื่นไม่เลือก คู่จิ้นของเขาฝากข้อความไว้ให้ฉัน ’ถ้าไม่ใช่หวังไต่เต้า ใครจะมาสนใจหล่อน จืดชืดยังกะอะไรดี’ แต่ทำไมพอฉันตาย เขากลับคลุ้มคลั่งเสียอย่างงั้น

ปีที่แฟนหนุ่มประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์จนสูญเสียการมองเห็นนั้น ฉันก็หายตัวไปอย่างเงียบงัน ต่อมาเมื่อเขากลับมามองเห็นได้อีกครั้ง ใช้ทุกวิถีทางตามหาฉันจนเจอ บีบให้ฉันอยู่ข้างกายเขา ทุกคนต่างบอกว่าฉันเป็นรักแท้ของเขา แม้จะโดนฉันทอดทิ้งก็ยังไม่ยอมปล่อยมือ จนกระทั่งต่อมา เขาปรากฏตัวต่อหน้าฉันพร้อมคู่หมั้น “กู้เชี่ยน รสชาติของการถูกหักหลังมันรู้สึกดีไหม?” ฉันส่ายหน้าหัวเราะเบา ๆ ไม่เป็นไรหรอก ต่อให้ทรมานก็ทรมานแค่ไม่กี่วัน ถึงอย่างไรฉันก็ใกล้จะลืมเขาแล้ว

ฉันให้กำเนิดลูกทั้งหมดห้าคนกับฉินเฉิน แต่ลูกทั้งสี่คนของฉันต้องจากไปโดยกะทันหัน ตอนแรกฉันคิดว่ามันเป็นแค่อุบัติเหตุ จนกระทั่งวันที่ฉันนำกับข้าวไปให้ฉินเฉิน และบังเอิญได้ยินบทสนทนาระหว่างเขากับผู้ช่วยเข้า "โชคดีที่เด็กคนนี้เข้ากับไขกระดูกของซินซินได้" "ไม่งั้นฉันคงต้องทุบเขาให้ตายไปด้วยอีกคน " ตอนนั้นเองที่ฉันได้ตาสว่าง แต่ฉันก็ไม่ได้ร้องไห้ ไม่ได้โวยวายอะไร เพียงแค่เงียบสงบเหมือนทุกๆครั้งที่ผ่านมา จนกระทั่งถึงวันที่บริษัทของเขาก้าวเข้าสู่ตลาดหุ้น ฉันได้เปิดโปงเรื่องราวทั้งหมดต่อหน้าทุกๆคน ว่าเขาคือคนที่ทำให้ลูกทั้งสี่คนของฉันต้องตาย ในวันนั้นเอง ฉินเฉิน ผู้บริหารที่หยิ่งยโสแบบเขา ก็คุกเข่าลงบนพื้นแล้วร้องไห้อย่างน่าสมเพช พร้อมพูดว่าขอโทษฉัน

เพราะคำว่าครอบครัวเคยสมบูรณ์ ปวีร์ในวัยเด็กรับไม่ได้เมื่อพ่อแม่แยกทางกันเพราะเหตุผลของผู้ใหญ่ กระทั่งพ่อมีภรรยาเลยโทษผู้หญิงของพ่อว่าเป็นมือที่สาม ความเกลียดชังถูกระบายออกมาทางการกระทำ เมื่อแม่เลี้ยงมีลูกติด เกิดสัมพันธ์ลับๆระหว่างเขากับเฌอเอมหญิงสาววัยยี่สิบสองปี เธอผู้มีโลกอันสดใส แต่ต้องทุกข์ระทมเพราะต้องทอดเรือนร่างให้ผู้ชายที่เธอเคยเคารพและรักมาก เมื่อแม่ของเธอก้าวเท้ามาเป็นแม่เลี้ยงของเขา บัดนั้นปวีร์ก็เปลี่ยนไปราวกับคนละคน