ตั้งครรภ์

"ทำไม เธอไม่บอกฉันเรื่องลูก" "บอกไปแล้วจะได้อะไร บอกเพื่อให้คุณหัวเราะเยาะ สมน้ำหน้างั้นเหรอ" "หัวเราะเยาะ?? สมน้ำหน้า??? เธอเอาอะไรคิด" "ก็หรือไม่จริง คุณบอกฉันตลอดว่าไม่อยากมีลูกมาตลอด แล้วอีกอย่างตอนนั้นเราสองคนก็เลิกกันไปแล้วและคุณก็มีแฟนใหม่แล้วจะให้ฉันไปบอกให้คุณรับผิดชอบเหรอ" "ก็เลยอุ้มท้องพาลูกฉันหนีมาอยู่เชียงใหม่" "ไม่ได้หนี แค่อยากมาเริ่มต้นชีวิตใหม่" "แล้วแฟนใหม่เธอล่ะ พอมันรู้ว่าเธอท้องลูกของฉันมันก็เลยทิ้งสินะ" "ฉันไม่เคยมีแฟนใหม่ ไม่เคยมีอะไรกับใครทั้งนั้น หยุดใส่ความกันซะที" "ฉันไม่เชื่อ"

"เมื่อความรักในอดีต ทิ้งรอยไว้ลึกกว่าที่เธอเคยรู้...และปมที่ไม่เคยคลาย กำลังย้อนกลับมาทำลายทุกอย่าง"

หญิงสาวปล่อยตัวปล่อยใจให้เพื่อนสนิทของพี่ชาย...เพราะความรู้สึกที่อยู่ในใจ แม้เธอจะรู้ว่าเขาไม่ได้รักเธอเลยก็ตาม... ชายหนุ่มเอ็นดูน้องสาวของเพื่อนสนิทอย่างบริสุทธิ์ใจ...จนวันหนึ่งกลับรู้ว่าในท้องของเธอมีลูกเขาอยู่ "ลินท้องกับใคร!!" "ละ..ลินไม่รู้" หญิงสาวเลือกที่จะโกหกออกไป "จะไม่รู้ได้ยังไง เธอสำส่อนขนาดนั้นเลยเหรอ นลิน"

ถึงเขาเกิดมาจากความพลั้งเผลอของคนเป็นพ่อ แต่สำหรับผม...ผมตั้งใจที่จะมีเขาตั้งแต่แรก

ถ้าไม่มีปัญญาใช้หนี้ก็เอาลูกสาวแกมาขัดดอกไปก่อนแล้วกัน พอดีฉันทำธุรกิจไม่ได้ทำการกุศล…

"สโรชา นี่มันห้องทำงานคุณอย่าทำให้ผมต้องเสียคนที่นี่ " รามีนเอ่ยออกไปแล้วทำหน้านิ่ง เมื่อสโรชาเดินมาหาเขาพร้อมกับสายตายั่วยวน แล้วปลดกระดุมเสื้อของตัวเองออกทีละเม็ดช้าๆอย่างยั่วยวน "เสียคนที่ไหนคะก็แค่เสียตัวให้เอย จะที่ไหนสำคัญด้วยหรอคะ" สโรชาพูดไปแล้วนั่งบนโต๊ะทำงานของเขาพร้อมกับโชว์เต้างามที่ถูกปลดปล่อยออกมา จะดูสิจะเย็นชาใส่เธออยู่รึเปล่า สโรชาคิดในใจ "หยุด ก่อนที่ผมจะหมดความอดทนกับคุณ" รามีนพูดไปพร้อมกับสะกดเสียงตัวเองให้เป็นปกติ แต่ก็มิวายเอามือบีบขย้ำหน้าอกใหญ่ๆของเธออย่างอดไม่ได้ "อ้ะ ไหนบอกนี่ห้องทำงานไงคะ " ร่างบางครางบอกออกไป เมื่อถูกมือหนาเคล้าคลึงหน้าอก “ตอนนี้จะที่ไหน ถ้าเธอยั่ว ฉันก็พร้อมรบสโรชา” รามีนพูดไปก็ละเลงลิ้นร้อนๆกับยอดถันสีชมพูอย่างหลงใหล สโรชาทำให้เขาเสียศูนย์จนได้สิน่า แบบนี้มันต้องลงโทษให้เข็ด รามีนคิดในใจแล้วกระตุกยิ้ม "คุณรามอย่ากัด อ้ะ คุณราม อย่า เดี๋ยวมันเป็นรอย" “ดี ผู้ชายคนอื่นเห็นมันจะได้รู้ว่า เธอมีผัวแล้ว”

แอดๆ แอดๆ "ซี๊ดดด" "โอ๊ยย หยุดนะคุณ!" "มาถึงครึ่งทางแล้วจะหยุดยังไงล่ะ" เขารับรู้ได้แล้วว่าเวลากระแทกทีพื้นไม้จะมีเสียง แต่จะให้หยุดตอนนี้ก็คงไม่ได้แล้ว "ฉันเจ็บ" เอาว่ะลองใช้มารยาหญิงดูเผื่อจะใช้ได้ผลกับผู้ชายบ้าๆ แบบเขาบ้าง "มันก็ต้องเจ็บบ้างแหละเจอของใหญ่ขนาดนี้" "โอ๊ย ไอ้บ้า อือ อื้ออ" "ซี๊ดดอาาาอืมม" จังหวะที่เขาปล่อยเสียงครางออกมาก็ถูกเธอปิดปากไว้ เพราะเธอได้ยินเสียงฝีเท้าของแม่เดินผ่านหน้าห้อง "อ้าา ตื่นเต้นดีว่ะ" "จะตื่นเต้นอะไรพอได้หรือยัง" "คืนแรกก็ต้องหนักหน่อยสิ" "แต่ฉันเจ็บแล้วนะ" "เรามาดูกันว่าระหว่างเธอกับฉันใครจะเป็นหม้ายก่อนกัน" "อะไรของนาย" "ก็เธอบอกว่าจะเป็นหม้ายมีแค่เหตุผลเดียวคือผัวตาย" "ฉันไม่มีวันตายก่อนนายหรอกนะ!" "รับไอ้นี่ให้ไหวก่อนแล้วกัน ซี๊ดดด" ว่าแล้วชายหนุ่มก็ดันความใหญ่ยาวกระแทกเข้าไปอีก

“ไม่ต้องกลัวครับ… ลุงจะเบิร์นให้หนูมีความสุข” ในนาทีที่พ่อเลี้ยงเพลิงกำลังพ่ายแพ้ต่ออำนาจแห่งดำฤษณา ความหนักแน่นภายในจิตใจได้ถูกทำลายลงแล้วด้วยความเย้ายวนใจของสาวน้อย มือสองข้างของพ่อเลี้ยงดันเข่าของแก้วตาให้แบะอ้าขึ้นมาเป็นรูปตัวเอ็มขนานลำตัว “โอ้ว… ” ภาพที่เห็นทำเอาเลือดกำเดาของพ่อเลี้ยงแทบสาด แก้วตาแอ่นหนอกเนินสวาทอะร้าอร่าม พูงามแอ่นอ้าขึ้นมาให้พ่อเลี้ยงเพลิงตะลึงมอง “โห... สวย... น่าเลียที่สุด” ดวงตากระหายของหนุ่มใหญ่ถลนมองร่องสวาทเป็นกลีบอูม เบียดชิดกันแน่นอยู่ท่ามกลางพุ่มไหมสีดำระยับ รีบก้มลงเฉาะปลายลิ้น ปาดเลียขึ้นมาจากรอยแยกด้านล่างของกลีบสวาท แจ๊ะ… แจ๊ะ… แจ๊ะ… แจ๊ะ… แจ๊ะ… แจ๊ะ…

ไม่ได้หมดรัก แต่ฉันหมดแรงที่จะยื้อคุณเอาไว้อีกต่อไปแล้ว… (วนิดา&จิรายุ) ไม่ได้หมดรัก...แต่หมดแรงที่จะฝืนทนอยู่ สู้ออกไปจากชีวิตเขา ปล่อยความรักของเธอทิ้งไว้ให้เป็นแค่เพียงความหลัง แล้วไปเริ่มต้นใหม่ใช้ชีวิตกับลูกน้อยในครรภ์กันเพียงแค่สองคน... เรื่องนี้ก็จะเป็นพล็อตนิยายแนวตลาดระหว่างความรักของชายหญิงและเป็นแนว ดราม่า นอกใจ นอกกาย พระเอกโบ้อีกเช่นเคย เรื่องราวความรักของวนิดาหญิงสาวที่ต้องอาภัพรักจากชายหนุ่มที่เธอรักและแต่งงานด้วยอย่างจิรายุชีวิตหลังแต่งงานของวนิดานั้นดูเจ็บปวดใจ เมื่อผู้ชายที่เธอคิดว่าดีและรักมาตลอดกลับเปลี่ยนไปจากหน้ามือกลายเป็นหลังมือเมื่อรู้ว่าเธอนั้นได้ตั้งท้องลูกของเขา เรื่องราวความรักของคู่นี้จะเป็นอย่างไรต่อ...

"มันหมดยุคสมัยแล้วครับพ่อที่จะมาคลุมถุงชน" "มันไม่ใช่เรื่องคลุมถุงชนนะลูก มันเป็นเรื่องความเหมาะสม พ่อไม่สนใจว่าลูกจะมีใครอยู่ แต่ผู้หญิงที่พ่อจะรับเข้ามาเป็นสะใภ้ในบ้าน ก็คือเธอคนนี้" "ถ้าพ่อชอบ..พ่อก็แต่งงานเองสิครับจะไปยากอะไร" พอคำนี้ออกจากปากของลูกชาย ที่รักซึ่งนั่งอยู่ไม่ไกลถึงกับตวัดสายตามองไปที่ผู้เป็นสามี "หาเรื่องให้พ่อหัวแตกแล้วไหมล่ะ" ไทเกอร์ก็มองไปที่ภรรยาเช่นกัน "ผมไม่อยากพูดกับพ่อเรื่องนี้แล้วครับ..ไร้สาระสิ้นดี" ว่าแล้วสิบทิศก็ยันกายลุกขึ้นจากโซฟาสุดหรู "ก็ได้..ถ้าลูกเห็นว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระ พ่ออุตส่าห์เสนอให้ลูกก่อนนะ ลูกไม่ต้องการงั้นพ่อจะยกให้เข็มทิศ แล้วกัน" "คุณ!" ที่รักใช้สายตาแบบไม่พอใจกับคำพูดของสามี เธอเคยปรามหลายครั้งแล้วว่าไม่ให้เอาลูกทั้งสองมาเปรียบเทียบ หรือถ้าคนนี้ไม่รับก็จะโยนให้คนนั้น