ตั้งครรภ์

เพราะหน้าตาที่เหมือนกันราวกับแกะทำให้เธอต้องรับกรรมแทนพี่สาวฝาแฝด และเมื่อการแก้แค้นจบลงเธอก็ได้อิสระคืนแล้วจากไปพร้อมกับหัวใจดวงน้อยสองดวง "เขาเป็นลูกผมใช่ไหม" "เขาไม่ใช่ลูกคุณอย่ามาพูดจามั่ว ๆ" "จะไม่ใช่ได้ยังไงดูจากหน้าตาก็รู้แล้วว่าเขาเป็นลูกใคร" "พ่อของเขาคือคนรักของฉันที่อยู่นอร์เวย์...ไม่ใช่คุณ" "งั้นคุณกล้าพิสูจน์ไหมละ" "คุณยังทำชีวิติฉันพังไม่พอใช่ไหมถึงต้องตามจองล้างจองผลาญกันไม่เลิก" "ผมก็แค่อยากชดเชยในสิ่งที่เคยทำผิดไปไม่ได้มีเจตนาไม่ดี"

ลลินเลขามืออาชีพทำงานเก่งกาจ ละเอียดรอบคอบดูแลเจ้านายไบโพลาร์ของนางมาอย่างยาวนานถึง 5ปี เป็นเลขาคนเดียวที่อยู่รอดเพราะเจ้านายเช่นเขมราชนั้นเข้มงวด ดุ เจ้าระเบียบและไบโพลาร์อย่างที่สุด ลลินจัดการให้เจ้านายทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวแทบจะทุกอย่าง เพราะเขานั้นเป็นหนุ่มโสดพักที่คอนโดหรูราคาแพงลิบอยู่คนเดียว นางจัดการไปทุกเรื่องราวทั้งผู้หญิงที่มาช่วยคลายเครียดในวันหยุดสุดสัปดาห์ของเขา วันหนึ่งนางนัดนางแบบสาวลูกครึ่งให้เขาแต่มีการผิดพลาดนางแบบสาวไม่ได้มาตามนัด ลลินจึงต้องไปแก้ปัญหาเฉพาะหน้าให้เจ้านายด้วยตนเอง หลังจากนั้นทุกอย่างระหว่างเขากับนางก็เปลี่ยนไป……ลลินจะทำเช่นไรต่อไป

"ตะวันกูมีเรื่องจะคุยกับมึง เรื่องสำคัญ" 'เรื่อง???" "กูว่ากูกับมึงกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมเหอะว่ะ กูว่ากูกับมึงคงไปด้วยไม่รอด" "แล้ว?" "เราเลิกกันเหอะ" "อืม" "หมายความว่า" "เลิกก็เลิก" "ทำไมมึงพูดง่ายขนาดนี้วะมึงไม่โวยวายสักหน่อยเหรอ" "จะให้กูโวยวายเพื่อกูรู้ว่าสักวันมึงต้องพูดคำนี้" "แล้วมึงเสียใจมั้ย" "หึไม่อ่ะกูทำใจไว้ละ" "แล้วพ่อแม่มึงกับพ่อแม่กู" "มึงไม่ต้องห่วงเดี๋ยวกูเคลียร์เอง" "มึงแน่ใจว่าเคลียร์ได้โดยเฉพาะพ่อมึง" "หรือมึงจะไปเคลียร์กับพ่อกูเอง" "กูยอมรับว่ากูขี้ขลาดว่ะกูยังไม่อยากตายตอนนี้เพราะโดนพ่อมึงเอาปืนมาไล่ยิงกะบาลกู" "เหอะมึงกลัวตายด้วยเหรอ" "ลูกชายกูยังใช้งานไม่คุ้มเลยจะให้กูรีบตายไปไหนวะ" "หึ มึงก็คิดได้แค่นี้อ่ะเนอะ" " ตกลงกูกับมึงเลิกกัน" "เออ" "แต่เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมใช่ไหม" "มึงอยากเป็นอะไรก็เป็น"  

ความโหดร้ายของลุคส์ได้สร้างบาดแผลพร้อมกับสิ่งล้ำค่าให้กับปรางค์ปรียา การพบกันอีกครั้งทำให้เขาได้พบลูกชายที่ไม่เคยรู้มาก่อนหญิงสาวจะทำเช่นไรเมื่อเขาเรียกร้องความเป็นพ่อเด็กกับเธอ

ความที่เป็นสาวแม่ลูกอ่อนมือใหม่ ทำอะไรไม่ค่อยเป็น พอมีคนมาเยี่ยม แล้วบังเอิญเห็นภาพบาดตา ทำให้จิตใจเกิดความฟุ้งซ่าน จนนำไปสู่เหตุการณ์ที่คาดไม่ถึง

เหมือนเคราะห์ซ้ำกำซัดจากที่เคยมีชีวิตอยู่สุขสบายวันนึงกลับได้รู้ว่าพ่อตนนั้นใช้วิธีที่ผิดเพื่อแย่งสมบัตินี้มาเป็นของตนและทุกอย่างก็หมดสิ้นภายในพริบตาเธอเหลือแต่ตัวคนเป็นพ่อก็มาฆ่าตัวตายหนีความผิดแถมคนหัวอ่อนอย่างเธอกลับต้องมาเจอเพื่อนที่ไม่จริงใจหลอกให้มาขายตัวจนตั้งท้องอีก

“อย่าเล่นกับไฟถ้าไม่อยากถูกเผาตาย” น้ำเสียงเยือกเย็นเอ่ยขึ้น มองใบหน้าหวานที่แดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ “เธียร….” เด็กสาวได้แต่ยืนจ้องมองใบหน้าหล่อคม เคร่งขรึมเย็นชาของคนตรงหน้า “ไสหัวไปไกล ๆ อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าเธออีก” “เธียร เธียร อยากอยู่กับพี่” เธอรวบรวมความกล้าพูดทุกอย่างออกไป “ฮึ...ใจง่าย” ชายหนุ่มหันกลับมามองใบหน้าหวานพร้อมแสยะยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน

ในวันงานแต่งงาน คนรักในความทรงจำของคู่หมั้นสวมชุดแต่งงานดีไซน์เดียวกันกับฉันและปรากฏตัวที่งานในฐานะผู้ต้อนรับแขก เมื่อเห็นพวกเขายืนด้วยกันต้อนรับแขก ฉันทำหน้านิ่งและชมพวกเขาว่าพวกเขาคู่ควรกันที่สุด คนรักในความทรงจำของเขาร้องไห้และวิ่งหนีไป เขากลับด่าใส่หน้าฉันว่าเป็นคนจู้จี้จุกจิกและใจแคบ หลังจากงานเลี้ยงเขาพาคนรักในความทรงจำของเขาไปที่ทริปฮันนีมูนของเรา ฉันไม่เถียงเลย แต่ไปนัดทำแท้งทันที

ก็ยังรักอยู่แต่ถ้าจะให้กลับไปก็คงไม่กลับ นี่คนไม่ใช่ควาย

เพียงแค่ลูกสาวบุญธรรมของครอบครัวสวีซงชิงแค่สำลังน้ำในสระออกมาทีนึง เขาก็จับฉันมัดแล้วจับถ่วงลงไปในสระ เหลือช่องว่างเอาไว้สำหรับหายใจแค่สองเซนติเมตร เขาพูดว่า “สิ่งที่ชิงชิงได้รับ เธอจะต้องได้รับคืนเป็นสองเท่า!” แต่เดิมทีฉันก็ว่ายน้ำไม่เป็น จึงได้แต่พยายามหายใจอย่างสุดชีวิต ขอร้องอ้อนวอนเขาทั้งน้ำตา แต่สิ่งที่ได้กลับมา เป็นเพียงคำกล่าวโทษที่แสนเย็นชาของเขา “ถ้าไม่ถูกสั่งสอนซะบ้าง เธอก็จะไม่มีวันเชื่อฟัง” ฉันจึงได้แต่ตีมือตีขาใต้น้ำ ดิ้นรนด้วยความสิ้นหวัง... ห้าวันให้หลัง ในที่สุดเขาก็ใจอ่อน และตัดสินใจสิ้นสุดการสั่งสอนในครั้งนี้ “ครั้งนี้จะปล่อยเธอไปก่อน ถ้ามีครั้งหน้าอีก ฉันจะทำให้เธอได้เห็นดีแน่” แต่สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือ ร่างกายของฉันได้เน่าอืดไปตั้งนานแล้ว