ประธาน

วันวิวาห์ ตกหลุมรักผู้อุปการะของเธอตั้งแต่แรกพบ หญิงสาวพยายามทำทุกอย่างให้เขาภาคภูมิใจ แต่ดูเหมือนว่าสายตาคู่นั้นจะมองเห็นแค่เพียงเด็กที่ก่อปัญหาวุ่นวายไม่เว้นแต่ละวัน... เธอ พยายามทำทุกวิถีทางเพื่อก้าวข้ามเส้นบางๆ ระหว่างความสัมพันธ์ รามิล นักธุรกิจเจ้าของโรงแรมหรูอย่าง A.W.HOTEL ถึงกับยกมือขึ้นกุมขมับวันละหลายรอบ เมื่อเด็กที่เขาอุปการะไว้เจ็ดปีก่อนกลับมาเยือนแผ่นดินเกิดอีกครั้ง... เขา พยายามรักษาระยะห่าง แต่เธอดันชอบเข้ามาในระยะประชิด กระทั่งวันที่ทั้งสอง ตื่นขึ้นมาบนเตียงเดียวกันครั้งแล้วครั้งเล่า... สิ่งเดียวที่เธอต้องการจากเขาคือ ความรัก แต่สิ่งเดียวที่เขาต้องการจากเธอคือ  ความลับ สุดท้ายแล้วความรักที่มาพร้อมความลับมันจะลงเอยแบบไหนกัน?

“กลิ่นของคุณทำให้ผมอดใจไม่ไหว… ” เขาซุกหน้าเข้ามาใกล้ “ท่าน… เอ่อ… ท่านได้กลิ่นอะไรหรือคะ” หัวใจของอัญญาเต้นแรง หล่อนรู้สึกประหม่า ทั้งเกร็งทั้งกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก “ก็กลิ่นสาบสาวของคุณ… กลิ่นตรงนี้ไง” ท่านประธานเอื้อมมือเข้ามาใต้...

‘เพราะปากพล่อย พัฒน์ชนะจึงพนันขันต่อกับเพื่อนสนิทว่าจะแอ้มรุ่นน้องสาวสวยอย่างภัทรานิษฐ์ในคืนเลี้ยงรุ่น เขาทำผิดกับเธอทั้งๆ ที่ไม่ได้รักในขณะที่เธอนั้นตกหลงรักชายหนุ่มเต็มหัวใจ หลังผ่านค่ำคืนที่แสนเร่าร้อนภัทรานิษฐ์กลับพบว่าตัวเธอกำลังตั้งครรภ์!’

กลางวันเธอคือเลขาแสนเข้มงวด กลางคืนเธอคือผีเสื้อราตรีแสนสวยที่เหล่านักล่าต่างหมายได้ครอบครอง และเขาก็เป็นหนึ่งในนั้น ทว่านานวันเข้า เขากลับไม่แน่ใจว่าเขารักใคร ระหว่างเลขาตัวเองหรือผีเสื้อแสนสวยกันแน่

เพราะสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนตอนเมา ที่ทำให้เธอตกเป็นของเขาแบบไม่รู้ตัว ~เพราะเมา เธอเลยยั่วเขาแบบไม่รู้ตัวเลยสักนิด~ แต่ใครจะคิดละว่าเขาจะเป็นเจ้านายหมาดๆ ในวันรุ่งขึ้น หลังจากสอนบทรักร้อนแรงให้เธอ แล้วเธอจะทำยังไง ในเมื่อเขามีคู่หมั้นแล้วด้วย เธอจะยั่วให้เขาเป็นของเธอ หรือหอบหัวใจหนีไปแบบคนแพ้ดี “ไม่เอากับคนเมา” นั่นคือสิ่งที่เขาทำมาโดยตลอด แต่ทุกสิ่งก็ต้องพังลง เมื่อเจอคนเมาขี้ยั่วแบบเธอ “ยั่วไม่เป็น” นี่คือร่างปกติของเธอที่เขาเห็นอีกครั้งในห้องทำงานของตัวเอง แต่มันไม่จริงสักนิด เธอนะยั่วเขาเก่งจะตาย แต่เป็นยั่วโมโหนะ

คู่หมั้นสาวของชายหนุ่มผู้ร่ำรวยและทรงอิทธิพลที่สุดในเมืองเฉินอย่างอี้จินหลี่ ตายในอุบัติเหตุรถยนต์ และผู้ที่รับผิดชอบต่อการตายนั้นคือหลิงอี้หรานซึ่งโดนลงโทษติดคุกสามปีหลังจากที่พ้นโทษออกมา เธอก็บังเอิญมาเจอเข้ากับอี้จินหลี่ หลิงอี้หรานคุกเข่าลงอ้อนวอนกับพื้นว่า “คุณอี้จินหลี่ ได้โปรดอภัยให้ฉันเถอะค่ะ”เขานั้นเพียงยิ้มและตอบว่า “แหมพี่สาว ฉันคงไม่มีวันให้อภัยพี่หรอก”ว่ากันว่าอี้จินหลี่นั้นเป็นคนเลือดเย็น แต่เขากลับตกหลุมรักอดีตนักโทษสาวที่ตอนนี้ทำงานเป็นพนักงานสุขาภิบาลแต่ความจริงเกียวกับอุบัติเหตุในปีนั้น ทำให้ความรักที่เธอมีให้เขาแหลกสลายเป็นเสี่ยงและเธอก็หนีจากเขาไปหลายปีต่อมา เขากลับมาคุกเข่าต่อหน้าเธอและอ้อนวอนว่า “อี้หราน ตราบใดที่เธอยอมกลับมาหาฉัน ฉันจะยอมทำทุกอย่าง”เธอจ้องเขาด้วยสายตาเย็นเยียบและบอกว่า “ถ้างั้นก็ไปตายซะ”

เพื่อหลีกเลี่ยงการนัดบอดที่พ่อแม่จัดให้ หลิงหยางจึงไปดื่มเหล้าที่บาร์ตามลำพัง ดื่มจนเมาหนักและถูกหญิงสาวคนหนึ่งพากลับไปที่ห้อง ทั้งสองได้มีปฏิสัมพันธ์กันในคืนนั้น และนั่นนำไปสู่การแต่งงานสายฟ้าแลบ!!

“ผมยังไม่อยากมีลูก...” “บอสไม่อยากมีลูก หรือไม่อยากมีลูกกับเก้ากันแน่” “ก็ทั้งสองอย่าง ผมยังไม่พร้อมจะมีลูกหรือมีใครเข้ามาในชีวิตตอนนี้” “เอาเถอะ ถ้าคุณมีลูกกับผมจริง เราค่อยว่ากันอีกทีแล้วกัน ถ้าคุณอยากเก็บเด็กไว้แต่เลี้ยงเองไม่ไหวหรือไม่อยากเลี้ยง ผมจะเอาเด็กมาเลี้ยงเอง” ถึงยังไงพ่อกับแม่ของเขาก็อยากมีหลานอยู่แล้วคงไม่ขัดข้องอะไร “แล้วถ้าเก้าไม่ยอมเลือกสองทางนี้ล่ะคะ” “แล้วคุณต้องการอะไรกันล่ะ” “ถ้าเก้าบอกว่าต้องการคุณกับทะเบียนสมรสหนึ่งใบในฐานะเมียและแม่ของลูกคุณล่ะคะ บอสจะว่ายังไง” “ฝันไปเถอะ” “ได้ค่ะ งั้นคุณก็จำคำพูดนี้ไว้ให้ดีแล้วกันนะคะ ฉันจะไม่เรียกร้องอะไรจากคุณอีก และคุณเองก็ไม่มีสิทธิ์จะมาเรียกร้องอะไรจากฉันเหมือนกัน แล้วถ้าฉันเกิดมีลูกขึ้นมาจริงๆ ฉันก็จะบอกเขาว่าพ่อเขาตายไปแล้ว แต่ถ้าลูกอยากมีพ่อ ฉันก็จะหาพ่อใหม่ให้เขาสักคน อืม...แบบนี้ก็เข้าท่าดีเหมือนกันนะ” อย่านะ...อย่ามาเสียดายทีหลังก็แล้วกันคนใจร้าย!

ใครจะคิดว่าในวันแรกของการเริ่มงานเลขา ‘วีนาร์’ จะต้องมานอนหงายบนโต๊ะทำงาน ใครจะคิดว่า ‘ข้อเสนอ’ ที่หล่อนกล้า ‘สนอง’ จะมาพร้อมกับความเร่าร้อนดุดันของเจ้านายสุดหล่อ ทำเอาเลขาสาวอ่อนระทวย ลุ่มหลงในรสสวาทของเจ้านายไซส์ยุโรป ที่ต้องจัดหนักหล่อนทุกครั้งก่อนเริ่มงานของทุกวัน …อะคริคริ…

"อาชา" ประธานจอมเจ้าเล่ห์ ส่วน "พอใจ" เป็นผู้ช่วยเลขาจอมพยศ ****** “จะหนีไปไหน” อาชารีบจอดรถดับเครื่องยนต์แล้วเปิดประตูลงมาถามพร้อมกระชากดึงกระเป๋าเดินทางในมือเธอมาถือไว้ทันที “กลับบ้าน” พอใจตอบสั้นๆ แล้วยื่นมือไปหมายจะแย่งกระเป๋าเดินทางตัวเองกลับมา “งั้นก็ไปด้วยกัน บ้านเธอคือบ้านฉันเท่านั้นทูนหัว บอกแล้วไงว่าเธอเป็นเมียฉันพอใจ” พูดจบก็กระชากดึงร่างเล็กเข้ามาปะทะอกแกร่งตัวเองแล้วก็ปล่อยมือจากกระเป๋าเดินทางมารั้งท้ายทอยเธอให้แหงนเงยขึ้นแล้วบดกระแทกจูบปากอวบอิ่มแสนหวานของคนดื้อทันที “อ่ะ อื้อ” มือเล็กทุบตีอกแกร่งคนตัวโตพร้อมกับพยายามบิดเบือนหน้าหนีแต่ก็ยากเหลือเกินเมื่อแรงเขาเยอะกว่า “อ่า เห็นไหมเธอคือของฉันพอใจ ไปกับฉัน” อาชาถอนจูบออกมาเอ่ยย้ำให้คนดื้อจำใส่ใจว่าเขาคือใครและหล่อนคือใครก่อนจะดึงลากเดินเธอไปทางฝั่งนั่งข้างคนขับแล้วเปิดประตูยัดเธอเข้าไปและเปิดประตูหลังโยนกระเป๋าเดินทางเธอตามไปด้วย “อย่าคิดแม้แต่จะหนี ฉันรู้ว่าบ้านเธออยู่ไหนฉันตามถึงที่แน่” เขาขู่หล่อนเมื่อเห็นว่าเธอทำท่าจะเปิดประตูรถหนี และมันได้ผล