มาเฟีย

เธอเป็นของเขาตั้งแต่เกิดมาเลยด้วยซ้ำ ทุกอย่างที่เป็นของเธอก็คือของฉัน ร่างกาย จิตใจ เป็นของฉันทั้งหมด!… ร่างบางก้าวเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของคนตัวโตที่จ้องมองเธอตั้งแต่เดินเข้ามาในห้องนี้ “คือฉัน ฉัน...” จะพูดออกได้ยังไง เล่นมองซะขนาดนี้ “ว่าไง” คนตัวโตยื่นใบหน้าหล่อร้ายเข้าไปใกล้พลางเอียงคอถามอย่างมีนัย ทำให้คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมามองเขาปลายจมูกแทบติดกัน “ค..คุณถอยออกไปก่อนได้ไหมคะ ฉันหายใจไม่ออก” “ไม่ คุยกันแบบนี้แหละ” “คือฉันมาเอาของที่ลืมไว้บนรถคุณค่ะ” “ฉันยกให้เธอแล้ว แต่เธอลืมเองนะ แล้วจะมาขอคืนแบบนี้มันไม่ง่ายไปเหรอ” พุ่งเข้ามาคว้าเอวคอดร่างแบบบางไว้ในอ้อมกอดมือหนาจัดการรวบมือเล็กสองข้างขึ้นไว้เหนือศีรษะ “นี่คุณ ปล่อยฉันนะ อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ” “เธอไม่รักษาของเองนะ” ทำเป็นหวงตัวเข้าไป กอดคนนั้นบ้างไปกับคนนี้บ้าง อย่าคิดว่าเขาไม่เห็น “ขอโทษค่ะ คุณคืนให้ฉันเถอะนะคะ” เธอจะเก็บไว้อย่างดีเลย และไม่มากวนใจเขาอีก “ได้ แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน”

เรื่องราวความรักของ "เพทาย" กับ "ใบข้าว" ที่เข้ามาเกี่ยวข้องกันจากแผนการบางอย่างของเพทาย ความใกล้ชิดทำให้ทั้งคู่เกิดความรู้สึกที่ดีต่อกัน อะไรต่างๆมันคงจะง่ายกว่านี้ถ้าความสัมพันธ์นี้ไม่ได้เริ่มจากการหลอกลวง

ของที่เขาบอกว่าน่ารำคาญในวันนั้น กลับกลายมาเป็นของหวงของเขาในวันนี้…ได้ยังไงกัน

จากเมียชั่วคราวที่ถูกเปลี่ยนตัวให้มาแต่งงานแทนพี่สาว เพราะราชสีห์ประสบอุบัติเหตุจนทำให้ดวงตาทั้งสองข้างมองไม่เห็น พี่สาวของเธอเลยทิ้งไป แต่พอรู้ว่าฝ่ายชายไม่ได้พิการแบบที่คิดไว้ คนเป็นพี่ก็กลับมาทวงคืนในขณะที่น้องสาวกำลังตั้งท้องโดยที่ฝ่ายชายก็ยังไม่รู้ แล้วไออุ่นจะบอกให้พ่อของลูกรู้เรื่องนี้ได้ยังไง ในเมื่อไอรดาหญิงคนรักของเขากลับมาแล้ว "คุณมีอะไรจะคุยกับฉันก็พูดมาเถอะค่ะ ฉันจะได้รีบไปจากที่นี่" ไออุ่นเริ่มทำใจได้บ้างแล้ว "คุณจะไปจากที่นี่ไม่ได้ผมไม่อนุญาต"... "แล้วคุณจะให้ฉันอยู่ในฐานะอะไร" "คุณก็ได้ยินแล้วว่าไอรดาบอกว่าเธอท้อง คุณต้องรับผิดชอบเรื่องนี้" "ทำไมฉันต้องรับผิดชอบด้วย" "คนที่ผิดก็คือคุณ" "ใช่!! ฉันยอมรับว่าฉันผิด ฉันเป็นคนที่มาแย่งคุณจากพี่สาว ทั้งๆ ที่รู้ว่าเธอท้อง แต่ก็อยากจะได้คุณจนตัวสั่น คุณพอใจแล้วใช่ไหมที่ได้ยินแบบนี้" ไออุ่นยอมพูดออกมา ในเมื่อเขาอยากจะฟังคำนี้เธอก็ยอมพูดถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่ความจริงเลยก็ตาม ..มาลองดูสิว่าโชคชะตามันจะเล่นตลกอะไรกับเธออีก

ความบังเอิญที่นำมาซึ่งความโชคร้ายแต่สุดท้ายก็นำมาซึ่งความรักที่ยากจะลืมเลือน

เธอเปรียบเสมือนน้ำมัน ส่วนเขาเป็นไฟเมื่อมาเจอกันจึงพร้อมแผดเผากันและกันให้มอดไหม้ "ฉันเคยเตือนเธอแล้วใช่ไหมอลินดาว่าให้เลิกยุ่งกับน้องสาวฉัน" "ฉันกับน้องสาวคุณเรารักกัน ฉันจะไม่มีวันทำตามคำสั่งคุณ" "เธอดื้อรั้นเองนะอลินดาจะมาหาว่าฉันใจร้ายกับเธอไม่ได้" "คุณคิดจะทำอะไร ออกไปนะ!" "ฉันจะทำให้เธอรู้ไงว่าท่อนเอ็นของผู้ชายมันดีกว่านิ้วเล็ก ๆ เป็นไหน ๆ"

เขาชื่อ คราม เป็นทั้งคู่หมั้นของฉันและเป็นคนที่ฉันพลาดมีอะไรด้วยเมื่อสองปีก่อน ใครจะไปคิดล่ะว่าจะได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง #คราม เจ้าพ่อมาเฟียอันดับต้นๆของเมืองไทย ไม่เกรงกลัวใคร และเอาแต่ใจตัวเอง โหดร้ายและดุดัน อยากได้ต้องได้ และไม่มีใครขัดเขาได้ #พิงค์ สาวสวยดีกรีนักเรียนนอก ภายนอกจัดจ้านร้อนแรง แต่จิตใจของเธออ่อนโยนมาก

ไอรินผู้หญิงที่ถูกสิงขรจับมาผิดตัว แต่ถึงแม้จะรู้ว่าตัวเองจับมาผิดคนเขาก็ไม่ยอมปล่อยเธอไป นั่นเพราะอะไร.. _______________ "ฉันจะท้องได้ยังไงในเมื่อคุณเป็นหมัน?" "เรื่องนี้เราค่อยคุยกันสองคนได้ไหม" สิงขรกระซิบพูดกับเธอแต่คนอื่นที่อยู่ในห้องก็พอได้ยิน "ฉันไม่ได้ท้องใช่ไหม?" "ผมว่าจะพาคุณไปตรวจวันนี้แหละ แต่ก็เกิดเรื่องก่อน" "แล้วเรื่องที่คุณบอกว่าเป็นหมันล่ะ" จบคำถามของไอรินสายตาสิงขรปรายมองดูคนที่อยู่ในห้องทีละคน ถ้าไม่บอกความจริงเธอก็คงจะถามอยู่แบบนี้ "ผมโกหก" "โกหกว่าตัวเองเป็นหมันเนี่ยนะ?" "มันใช่เรื่องต้องมาพูดตอนนี้ไหมครับ" สิงขรกระซิบพูดกับเธออีกครั้ง เพราะผู้ชายด้วยกันเดาออกว่าคำนี้จะพูดกันตอนไหน เดี๋ยวไอ้ขุนรามมันก็จะเอามาล้ออีก "แล้วทำไมต้องโกหกด้วย" "ถ้าไม่โกหกคุณก็สกัดดาวรุ่งน่ะสิ"

ผู้หญิงไร้ค่าที่เป็นได้แค่ของเล่นเท่านั้น.. เขาจะเล่นจนมันแหลกคามือก็ไม่เห็นจำเป็นจะต้องแคร์อะไร

"อึก! ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยหนู" แม่บ้านเด็กสาวที่ยังสะอึกสะอื้นประนมมือขอบคุณคนตรงหน้า ถ้าเกิดเขาไม่ผ่านเข้ามาได้ยินป่านนี้ชีวิตเธออาจจะพังไปแล้วก็ได้ "อืม ต่อไปนี้ไม่ต้องมาทำงานที่นี่แล้วนะ ฉันจะ..." ชายหนุ่มพยักหน้ารับพร้อมกับพูดขึ้นในประโยคถัดมา แต่ยังไม่ทันพูดจบก็ถูกแม่บ้านเด็กสาวขัดเสียก่อน "มะ..หมายความว่าไงคุณจะไล่หนูออกเหรอ คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะถ้าไล่หนูออกแล้วหนูจะเอาเงินที่ไหนมาซื้อข้าวกินล่ะคะ แถมยังต้องจ่ายค่าน้ำค่าไฟอีก" "ฟังให้จบก่อนสิวะ ฉันจะให้เธอไปทำงานที่คอนโดฉันแทน"