รวย

ไม่คิดเลยว่าเซ็กซ์ที่เป็นเพียงจินตนาการในตอนนั้น กำลังถูกเขาทำให้มันเกิดขึ้นจริงตอนนี้

ตั้งแต่วันที่พ่อแม่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ไพลินก็ถูกอุปการะจากเพื่อนสนิทของพ่อ ไพลินกลายมาเป็นลูกบุญธรรมของตระกูลดัง แต่ชีวิตของเธอมันไม่ได้สุขสบายอย่างที่ใครหลายๆ คนคิด เมื่อคุณหญิงของบ้านกลั่นแกล้งเธอสารพัดเพราะคิดว่าเธอเป็นลูกเมียน้อยของสามีตัวเอง แล้วยังเป่าหูลูกสาวลูกชายให้เกลียดเธอ มิหนำซ้ำคุณท่านที่เป็นพ่อบุญธรรมของไพลินยังมาเสียชีวิตจากไปโดยไม่มีวันกลับ ทำให้ชีวิตของสาวน้อยไร้ที่พึ่ง กลายเป็นนางบำเรอลับๆ ของลูกชายเจ้าของบ้าน

ทั่วทั้งใต้หล้าสตรีที่ขึ้นชื่อเรื่องความงามพอ ๆ กับ ความงกเห็นจะมิพ้นมู่หรงเยว่ชิง ฉายาท่านหญิงตำลึงทองมิใช่จู่ ๆ ก็ได้มาเล่น ๆ

เขาเสนอตัวขอรับเลี้ยงเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ เธอไม่มีทางเลือกจึงตอบตกลง เพียงเพราะอยากใช้หนี้ที่พ่อของเธอก่อไว้ให้จบสิ้น "ที่พี่บอกว่าจ่ายหนัก หนักแค่ไหนคะ" "หึ...ก็อยู่ที่ว่าเธอทำให้ฉันพอใจแค่ไหน" "หนูต้องการเงินค่ะ แลกกับความบริสุทธิ์ของหนู" ขอตกลงระหว่างเขาและเธอในการเป็นคู่นอน 1 ปีจึงเกิดขึ้น... "หนูต้องทำยังไงบ้างคะ" "แก้ผ้าแล้ว นอนลง" "........." "ถ้าไม่ทำก็ออกไป"

พี่กัส 'ออกัส' เป็นพี่ชายของฉัน 'อลิน' เราเป็นพี่น้องบุญธรรมกัน แต่เขากลับไม่เคยทำดีกับฉันเลยสักครั้ง เอาแต่คอยทำร้ายจิตใจและร่างกายของฉัน จนหัวใจและร่างกายของฉันมันบอบช้ำ แต่หัวใจเจ้ากรรมกลับไม่รักดีเผลอรักพี่ชายคนนี้ จนหมดใจ

เมื่อเธอตื่นมาอยู่ในร่าง ของภรรยานอกสายตา เช่นนั้นเธอจะทำให้ในสายตาของเขา มีเพียงเธอผู้เดียวเช่นกัน 'การยั่วในแบบของนาง มิใช่การเปลื้องอาภรณ์ ทว่ามันคือการยั่วโทสะ เพที่จะอยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลานั่นเอง'

เพียงเพราะ ภัคพิญา ต้องการตอบแทนผู้มีพระคุณ เธอจึงตกปากรับคำแต่งงานกับ ปริภัทร์ "คุณมาทำอะไรที่นี่" ภัคพิญาเอ่ยถามชายหนุ่มตรงหน้าเสียงเรียบแววตาไร้ความรู้สึก พลอยทำให้เขาใจเสียไม่น้อย "ผมมาหาคุณ มารับคุณกลับบ้านของเรา" "เรา...บ้านของเราเหรอคะ" "ใช่ภัคบ้านของเรา" ร่างสูงจ้องมองใบหน้าสวยของเมียครู่หนึ่งแล้วเอ่ยประโยคต่อมา "กลับบ้านเราเถอะ" "บ้านของคุณไม่ใช่บ้านฉัน อีกอย่างฉันไม่มีบ้าน" หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วค่อยๆผ่อนออกมา "แล้วคุณก็ออกไปจากที่นี่ได้แล้ว" "ผมจะไม่ไปไหนทั้งนั้น ถ้าคุณไม่กลับไปกับผม" เธอส่งยิ้มและส่ายหน้าน้อยๆ "คุณไล่ฉัน ฉันก็ออกมาแล้วคุณยังจะเอาอะไรอีกคะ" เธอถามอย่างไม่เข้าใจ "เพราะหนี้ที่ครอบครัวผมจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ยายของคุณไงภัค" เขาหาข้ออ้างที่จะเหนี่ยวรั้งเธอไว้ ในความเป็นจริงแล้ว เขาไม่ต้องการเงินของเธอแม้แต่บาทเดียว สิ่งที่เขาอยากได้คือ 'หัวใจของภัคพิญา'เท่านั้น "ได้ฉันจะใช้หนี้ทั้งหมดให้คุณ แล้วถ้าหากคุณจะกรุณา ช่วยปล่อยฉันไป เหมือนที่ฉันเคยทำให้คุณได้ไหมคะ คุณปริภัทร์"

“ผู้หญิงแบบเธอมันต้องเจอ62+ถึงจะสาสม” เขาจะลงทัณฑ์เธอให้หลาบจำแต่ดันไปหลงรักเขาซะก่อนเลยเป็นตัวเองที่ต้องจำและยอมเมีย ❌ไม่มีนอกกายนอกใจ❌

“ร่านมากเหรอ…” “มีผัวแค่คนเดียวมันไม่พอรึไงวะ?”เสียงเข้มเอ่ยกระซิบที่ข้างหูฉัน ถึงมันจะเป็นเสียงเเผ่วเบาแต่ฉันรับรู้ได้ถึงความดุดันในนำ้เสียงของเขาซึ่งมันกำลังบ่งบอกว่าเขาไม่พอใจฉันเป็นอย่างมาก “อื้อออออ”ฉันดีดดิ้นตัวอีกครั้งเพื่อไม่ให้มือหนาทำอย่างที่ใจต้องการได้สำเร็จแต่แล้ว ฉันก็ต้องยอมเขาอยู่ดี ซึ่งเป็นแบบนี้ทุกทีเลย “แฉะแบบนี้…สงสัยค้างคาจากมันมาสินะ”น้ำเสียงดูถูกกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหูฉัน ทำให้ฉันทำตาแข็งกร้าวทันที ถ้าเขาไม่รักฉันก็ไม่เห็นต้องดูถูกกันขนาดนี้เลย!ปลายนิ้วเรียวของพี่เคสัมผัสที่ใจกลางความเป็นสาวของฉันที่มันชุ่มแฉะอย่างที่เขาบอก “เด็กใจแตกแบบเธอ….โดนแค่ของฉันมันไม่พอรึไง…” “ถึงต้องไปเสนอให้คนอื่นเขาอีกนะ..” “ไม่สงสารพี่ชายเธอบ้างหรือไง….” “ที่มีน้องสาวร่านสวาทอย่างเธอ…”แล้วใครกันล่ะ…ที่ทำให้ฉันเป็นคนแบบนี้ “อื้ออออ…” “แล้วก่อนที่จะพาใครมาเอา…ช่วยกรุณาเกรงใจด้วย…ว่าที่อยู่ตอนนี้…” “เธออาศัยฉันอยู่…” “ลงไปบอกไอ้ห่านั้น….ให้มันกลับบ้านไปซะ!!!”

ความแค้นของกัลป์ฝังรากลึก เขาออกตามล่าตัวต้นเหตุที่ทำให้น้องสาวกลายเป็นคนเสียสติ แต่คนที่ต้องรับกรรมคือ น้องสาวของตัวการ "เธอเลือกเอาเองว่าจะนอนกับฉันคนเดียว หรือให้ลูกน้องฉันร่วมสนุกด้วย"