รวย

"มึงคิดว่ากูมีอะไรกับยัยนี่...มึงคิดได้ไงไอ้ต่อ" "ก็ใครจะไปรู้วะเห็นนั่งรถมาเรียนกับมึงทุกวัน นึกว่าเป็นเด็กมึง" "ยัยนี่เป็นแค่เด็กรับใช้" "เด็กรับใช้??? " "เออก็แค่เด็กที่ย่ากูรับมาเลี้ยงเพราะสงสาร แต่ไม่เจียมตัวอยากเรียนสูงๆย่ากูเลยสงสารส่งให้มาเรียนที่นี่" เขามองหน้าใบตองด้วยสายตาเกลียดชัง เขาทั้งเกลียดทั้งขยะแขยงที่ต้องนั่งรถมาเรียนกับยัยนี่ทุกวันแต่เขาทำอะไรไม่ได้เพราะเป็นคำสั่งของย่า

“เหล่ากง..” หญิงสาวยกมือปิดหน้าอก ชันเข่าขึ้นซ่อนสิ่งที่บ่งบอกความเป็นสตรี ตะแคงตัวหนีสายตาหยาดเยิ้มของเขา “สายตาของท่านทำซินเอ๋อร์ขัดเขินแทบขาดใจแล้ว” “เช่นนั้นเหล่ากงให้มองคืนบ้าง” เขาดึงนางมาสู้สายตา “ซินเอ๋อร์ไม่กล้าหรอก” นางเผลอมองไปแล้ว แม้จะเห็นความใหญ่โตของมันแค่ครึ่งลมหายใจ แต่ก็ทำให้นางตกใจจนทำตัวไม่ถูกเลยทีเดียว

"คงไม่มีโอกาสได้เจอกันแล้วสินะ ลาก่อนคุณลุงแฟนวันเดียวของฉัน ลาก่อนที่รักของฉัน" เอรินสะอื้นเบา ๆ นึกถึงความใจดีที่ได้รับจากชายหนุ่มแล้วได้แต่ยิ้มทั้งน้ำตา หล่อนจะจดจำมันเอาไว้ให้ลึกสุดใจ ไม่ว่าเขาจะจำได้หรือไม่ แต่ความรักครั้งนั้นจะยังติดอยู่ในใจ... ไม่รู้ลืม "แกชื่อเจ้าฟิเรนเซ่จมูกดื้อก็แล้วกันนะ" จมูกดื้อเหมือนเจ้าของมันไม่มีผิด... ชานนท์เผยอยิ้มบาง ๆ จ้องพินอคคิโอจมูกยาวไม่วางตา มันเคยเป็นของที่เขาผ่านตาไม่เคยสนใจ ตอนนี้มันกลับเป็นเหมือนสายใยบาง ๆ ที่ผูกพันเขาไว้กับสาวน้อยกุหลาบชมพูที่เพิ่งจากกัน เสียใจ... ใช่ เขาเสียใจที่ไม่รั้งหล่อนไว้อย่างที่ใจคิด แต่เขามีภารกิจที่ต้องทำให้ลุล่วงมากกว่าที่หัวใจต้องการ หนึ่งปีที่บอกให้หล่อนรอนั้น... เขาพูดจริง...

“ผมไม่รู้ อยากกลับไปนอนห้องตัวเอง…พี่ชวนผู้ชายทุกคนนอนกับพี่แบบนี้หมดเลยหรือเปล่า?” “นายเป็นคนแรก” “ผมควรเชื่อพี่ใช่ไหม” “แล้วนายคิดว่าควรหรือเปล่าล่ะ?” "ควรก็ได้ ผมอยากกลับบ้านแล้วเดี๋ยวแม่เป็นห่วง”

"ในงานเลี้ยงวันประสูติพระเจ้า เธอถูกผลักล้มลงกลางสายตาผู้คน" เฟลอร์ ฟอน ไฮปาเตียส หญิงสาวผู้ทุ่มเททั้งชีวิตให้กับองค์ชายเดลรอย เดอ โยเซฟา วัลธอร์ กลับถูกเขาหักหลังและประจานต่อหน้าสาธารณชน เพียงเพื่อหญิงสาวที่สมบูรณ์แบบกว่า ออโรร่า ฟอน ไฮปาเตียส พี่สาวแท้ๆของเธอเอง ความรักที่ยอมทำทุกอย่างให้ กลับไม่มีค่าแม้แต่นิดเดียว… ในโลกที่เต็มไปด้วยการเมือง ซุบซิบนินทา และอคติในสายเลือด เธอจะไม่เป็นเหยื่ออีกต่อไป แต่จะกลายเป็นเพลิงที่พร้อมเผาผลาญทุกสิ่ง เมื่อผู้คนเห็นเธอเป็นแค่ตัวร้ายในนิยายรักของเดลรอยกับออโรร่า งั้นเธอก็จะพิสูจน์ให้เห็นว่าพวกเขาคิดผิดเอง!

ในขณะที่ตากล้องสาวสวยกำลังช่วยตัวเองอยู่นั้น ก็ดันช็อคตายอาวุธที่ปรนเปรอสุขสม แล้วย้อนกลับไปในวันเกิดเรื่องของเพื่อนสนิทที่ตนแอบชอบสมัยมัธยมก่อนเขาจะก้าวเข้ามาในวงการรับตำแหน่ง พระเอกเอวีในดวงใจ!

'กินเด็กเขาว่าเป็นอมตะ แต่กินคนแก่กว่าเขาว่าเป็นนิรันดร์' “ฉันชวนเค้าไปซื้อต้นไม้มาปลูก พอดีวันก่อนได้ซุ้มชิงช้าไม้สวยๆ มา แล้วก็อยากได้พันธุ์ไม้เลื้อยออกดอกสวยๆ มาปลูกงี้”“แหม…โรแมนติกนะยะ มีชวนไปเลือกซื้อต้นมงต้นไม้ด้วย”“ฉันไม่ชวนเขาไปเลือกซื้อที่นอนก็บุญเท่าไหร่แล้วแก จะได้ทดลองนอนด้วยกัน ว่าแบบไหนจะรับแรงกระแทกกระทั้นได้ดีสุด... กรี๊ดด”

เมื่อ ดิน หรือ หัสดิน หัวหน้าแก๊งมาเฟียที่มีอิทธิพลที่สุดในเอเซีย ไปถูกใจเข้ากับ เอวา หญิงสาวเจ้าของใบหน้าสวย เขาจึงทำทุกวิธีทางเพื่อให้เธอมาเป็นนกน้อยในกรงเลี้ยงของเขา

ใครจะไปหลงรักผู้หญิงอย่างเธอได้ลง…รีบๆ แต่งให้จบๆ ไปแล้วค่อยหาเรื่องหย่าทีหลังก็แล้วกันอย่าคิดว่าฉันจะรักเธอเพราะไม่มีวัน!!

ใครจะคิดว่าแค่มะเขือเทศที่ปลูกเอาไว้เก็บกิน จะกลายมาเป็นจุดเปลี่ยนของชีวิต จากภารโรงประจำโรงเรียนเล็ก ๆ ในหมู่บ้านที่แทบจะไม่มีคนรู้จัก กลับถูกมะเขือเทศนำพาให้กลายมาเป็นเจ้าของบริษัทส่งออกมะเขือเทศรายใหญ่ ระดับพันล้าน ที่มีผู้คนรู้จักมากมาย!