รวย

เทียร์ถูกเพื่อนสนิทกับคนรักหักหลัง แต่เธอก็ยังทำเป็นเข้มแข็งแล้วไปงานแต่งของพวกเขาอย่างไม่ยี่หระ ท่ามกลางสายตาเห็นอกเห็นใจของทุกคน เธอดื่มจนเมามาย และตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของไรวินท์ หนึ่งในผู้บริหารหนุ่มสุดฮอทของบริษัท แต่เขากลับบอกเธอว่าไม่อะไรเกิดขึ้น ไม่รู้ว่าเพราะรู้สึกเสียหน้า หรือเป็นเพราะว่าเขามีเสน่ห์เกินต้าน เธอถึงได้ถามคำถามยัวยุเสือร้ายที่หลับใหลอยู่ให้ตื่นคืนมา ทำให้ชั่วคืนที่เธอน่าจะต้องนอนเศร้าเดียวดาย กลายเป็นค่ำคืนอันเร่าร้อนดุจเพลวเพลิง... เพียงชั่วคืน และเรื่องรักสุดวาบหวิวที่ทำให้หัวใจเร้าร้อน

เมื่อคิมหันต์ต้องการแต่งงานกับกุลนารี เขาจึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ครอบครองเธอ “คุณคิมหันต์ คุณเป็นบ้าอะไรนี่ ออกไปจากบ้านนี้เดี๋ยวนี้นะ” “บ้าเหรอ...ใช่ผมมันบ้า เจ้าสาวของผมหนีมาพลอดรักกับชายชู้ จะไม่ให้ผมบ้าได้ยังไง” แล้วกุลนารีจะหลบหนีจากเขาพ้นหรือไม่

สิ่งเดียวที่ทำให้ยังคงติดอยู่ในตระกูลนี้ก็คือคำว่า…หนี้บุญคุณ และสิ่งเดียวที่ฉันมีให้คุณ …มีแค่ความเกลียดเท่านั้น!

เนตราที่ตื่นมาพร้อมกับความจำแค่สมัยมหาวิทยาลัย คนที่อยู่ข้างเธอคือชวินทร์ เขาบอกความจริงที่น่าตกใจว่าทั้งสองเป็นแฟนกัน แถมพาตัวตัวเองกระแซะเข้ามาใกล้ ท่ามกลางความสับสนและงงของเธอ ก็เขาน่ะเพลย์บอยตัวพ่อ ส่วนเธอเป็นผู้หญิงระดับกลางๆ ไหงมาคบกันได้ล่ะ

"คงไม่มีโอกาสได้เจอกันแล้วสินะ ลาก่อนคุณลุงแฟนวันเดียวของฉัน ลาก่อนที่รักของฉัน" เอรินสะอื้นเบา ๆ นึกถึงความใจดีที่ได้รับจากชายหนุ่มแล้วได้แต่ยิ้มทั้งน้ำตา หล่อนจะจดจำมันเอาไว้ให้ลึกสุดใจ ไม่ว่าเขาจะจำได้หรือไม่ แต่ความรักครั้งนั้นจะยังติดอยู่ในใจ... ไม่รู้ลืม "แกชื่อเจ้าฟิเรนเซ่จมูกดื้อก็แล้วกันนะ" จมูกดื้อเหมือนเจ้าของมันไม่มีผิด... ชานนท์เผยอยิ้มบาง ๆ จ้องพินอคคิโอจมูกยาวไม่วางตา มันเคยเป็นของที่เขาผ่านตาไม่เคยสนใจ ตอนนี้มันกลับเป็นเหมือนสายใยบาง ๆ ที่ผูกพันเขาไว้กับสาวน้อยกุหลาบชมพูที่เพิ่งจากกัน เสียใจ... ใช่ เขาเสียใจที่ไม่รั้งหล่อนไว้อย่างที่ใจคิด แต่เขามีภารกิจที่ต้องทำให้ลุล่วงมากกว่าที่หัวใจต้องการ หนึ่งปีที่บอกให้หล่อนรอนั้น... เขาพูดจริง...

ใครจะคิดว่าแค่มะเขือเทศที่ปลูกเอาไว้เก็บกิน จะกลายมาเป็นจุดเปลี่ยนของชีวิต จากภารโรงประจำโรงเรียนเล็ก ๆ ในหมู่บ้านที่แทบจะไม่มีคนรู้จัก กลับถูกมะเขือเทศนำพาให้กลายมาเป็นเจ้าของบริษัทส่งออกมะเขือเทศรายใหญ่ ระดับพันล้าน ที่มีผู้คนรู้จักมากมาย!

ชิงชิง สาวน้อยลูกครึ่งไทย-จีนที่มีโอกาสติดตามอาป๊ากลับไปไหว้สุสานบรรพบุรุษที่ประเทศจีนและบังเอิญเก็บแหวนหยกสีเลือดวงหนึ่งได้จากหน้าฮวงซุ้ย ในขณะที่กำลังจะถามหาเจ้าของ แหวนวงนั้นดันหายไปจากฝ่ามือ

“หมอภีร์” ตลอดชีวิตของเขาโหยหา “ความรัก” และ “ความอบอุ่น” มาตลอด และมีเพียง “อ้อมดาว” คนเดียวเท่านั้นที่เติมเต็มให้เขาได้ แม้จะได้รับความรักความอบอุ่นจาก “เมียเด็ก” มามากเท่าไหร่แต่ในใจก็ยังหนาวเหน็บ.....แล้วใครเล่าเติมเต็มให้หมอหนุ่มได้? ++++++ “ดาวดีขึ้นรึยังฮึ ถ้าไม่ดีฉีดยาให้นะ” เขาลุกจากเตียงเดินเข้ามาถามคนตัวเล็กที่นั่งส่องกระจกหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง “หมอภีร์ฉีดยาให้คงจะป่วยหนักกว่าเดิม เพราะหมอภีร์ฉีดยาให้เนี่ยแหละ ดาวถึงปวดหัวแบบนี้ หมอหื่น!”

ขุนชลาสินธุ์อนุรักษ์(พ่อเปลว) – กำไล(ลูกสาวพระอรรถชัย) ‘เปลว’ เขาเกลียดนักผู้หญิงออกดอก กล้าผู้ชายเกินงาม ทั้งที่ชายนั้นก็มีเมียอยู่แล้ว ปากบอกเกลียด แต่หัวใจกลับยอมรับ เพราะมันเต้นรัวเร็วทุกครั้งที่เห็นหน้า ซ้ำทุกสิ่งทุกอย่างในร่างกายก็ตื่นตัวยามได้กลิ่นหอมรวยรินจากกายสาว ‘กำไล’ ลูกสาวคนเดียวของพระอรรถชัย ซึ่งกำนันเดชหมายมั่นอยากได้เป็นเมีย แต่กำไลจะไม่ยอมเป็นเมียชายที่ไม่พึงใจ และหล่อนก็ไม่ใช่นางขัดดอกของใครด้วย ดังนั้นไม่มีความจำเป็นต้องสมยอม ทว่าเส้นทางหาผัวด้วยตัวเองต้องล้มพับ เมื่อคำขู่ของกำนันมีผลต่อพ่อ กำไลจะทำอย่างไรจึงจะรอดพ้นเงื้อมมือกำนันเดช หรือต้องแบกหน้าสวยๆ กับเรือนร่างงามระหงไปขอความช่วยเหลือจากใครคนนั้น คนที่มองเหยียดหล่อนตั้งแต่แรกพบ

"ไม่ได้โกหกใช่มั้ยอิง ตรวจกี่อัน" "เออ ไม่ท้องก็คือไม่ท้องดิวะ ทำไม อยากให้ท้องหรือไง"