รักคนเดียว

"อึก! ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยหนู" แม่บ้านเด็กสาวที่ยังสะอึกสะอื้นประนมมือขอบคุณคนตรงหน้า ถ้าเกิดเขาไม่ผ่านเข้ามาได้ยินป่านนี้ชีวิตเธออาจจะพังไปแล้วก็ได้ "อืม ต่อไปนี้ไม่ต้องมาทำงานที่นี่แล้วนะ ฉันจะ..." ชายหนุ่มพยักหน้ารับพร้อมกับพูดขึ้นในประโยคถัดมา แต่ยังไม่ทันพูดจบก็ถูกแม่บ้านเด็กสาวขัดเสียก่อน "มะ..หมายความว่าไงคุณจะไล่หนูออกเหรอ คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะถ้าไล่หนูออกแล้วหนูจะเอาเงินที่ไหนมาซื้อข้าวกินล่ะคะ แถมยังต้องจ่ายค่าน้ำค่าไฟอีก" "ฟังให้จบก่อนสิวะ ฉันจะให้เธอไปทำงานที่คอนโดฉันแทน"

เพราะสถานการณ์คับขันทำให้เขาและเธอมีเหตุการณ์ร่วมกันโดยบังเอิญ ความรักต่างขั้วของคนทั้งสองจะเป็นอย่างไร....

เขา...ผู้ชายเย็นชาที่ไม่เคยคิดอยากมีความรัก เธอ...หญิงสาวแสนซนที่อยากจะมีความรักสักครั้ง

“พี่รักรุ้งเหลือเกิน...” “พี่ไรอัน?...” หญิงสาวอุทานกับคำที่รอฟังมาถึงสามปีกว่า “รุ้งรักพี่บ้างหรือเปล่า?” ไรอันกระซิบเบาๆ ด้วยเสียงกระเส่าซ่านที่ยังไม่คลายความเสียว “รักตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็น” หญิงสาวกระซิบ “วันนี้เป็นวันเกิดรุ้ง...ของขวัญที่พี่ให้ รุ้งเข้าใจความหมายของมันใช่ไหมคะ?” ไรอันถาม ทอรุ้งยกแหวนที่นิ้วนาง จากมือข้างซ้ายขึ้นอวด เพชรน้ำงามอวดประกายอยู่ในแสงจันทร์กระจ่าง “รุ้งคงไม่รู้หรอกว่าพี่ต้องทรมานในความรู้สึกแค่ไหน ...ที่พยายามจะไม่แตะต้องรุ้งมากไปกว่านี้ พี่อยากให้รุ้งเก็บความสาวเอาไว้ให้พี่ เก็บความรักของรุ้งเอาไว้รอพี่จนกว่าจะถึงวันแต่งงานของเรานะคะคนดี” “ค่ะ...คุณผู้ปกครอง” ทอรุ้งกระซิบเบาๆข้างๆแอ่งอารมณ์ที่หลังใบหู “พี่สัญญาว่าเราจะแต่งงานกันให้เร็วที่สุด...ทันทีที่รุ้งเรียนจบ…นะคะ แม่สาวน้อยในปกครองของพี่” “.....” ทอรุ้งไม่ตอบ ทว่าเบียดตัวเข้าสู่อ้อมแขนของเขา ซุกไซร้ใบหน้าไปที่ข้างลำตัวหนา

ตำนานนางปาดถือกำเนิด! อิจฉาจนได้ดีเป็นอย่างไรเปิดอ่านหลิวหงเถา หลิวหงเถาขี้อิจฉามาก นางจึงพัฒนาข้อด้อยของตนเองจนกลายเป็นข้อเด่น หลิวหงเถาอิจฉาพี่สาวที่ได้อภิเษกกับชินอ๋อง อิจฉาสหายในวัยเยาว์ที่ได้เป็นไท่จื่อเฟย อิจฉาพี่ชายฝาแฝดที่ได้รับความรักจากบิดาอย่างล้นเปี่ยม หารู้ไม่ว่าคนที่นางอิจฉาล้วนอิจฉานางทั้งนั้น เพราะไม่ว่าจะชินอ๋องหรือไท่จื่อต่างก็หลงเสน่ห์ในตัวนางทั้งสิ้น ส่วนพี่ชายที่นางอิจฉาก็รักนางมากกว่าตนเอง หลิวหงเถาเอ็นดูชิงหมินเด็กรับใช้ที่บิดาเก็บมาเลี้ยง การกลับภพเดิมของเขาโดยไม่ร่ำลาทำให้หลิวหงเถาก้าวเข้าสู่เส้นทางการเป็นหงส์ จากวังบูรพาสู่วังหลัง สถานที่ที่สตรีต่างแกร่งแย่งความโปรดปรานจากบุรุษเพียงคนเดียว ทว่าตัวนางนั้นกลับได้ความรักมาอย่างล้นเปี่ยมเพราะดวงชะตาดอกท้อ!

"ทำบ้าอะไรของเธอวะ ชอบนักหรือไงที่ให้ผู้ชายถูกเนื้อต้องตัวแบบนี้!" เขาดันใบหน้าสวยออกพลางใช้หลังมือเช็ดลิปสติกออกจากริมฝีปากลวกๆ ขณะที่เจ้าของการกระทำเมื่อครู่หัวเราะร่วนราวกับมันเป็นเรื่องตลก "ชอบจัง..." มิกิเลียริมฝีปากเบาๆ แล้วหันไปยิ้มให้ก๊วยเจ๋ง เธอยื่นมือไปเกลี่ยริมฝีปากหนาอย่างอ่อนโยนแล้วเลื่อนมือลงไปวางบนหน้าอกแกร่ง "รู้ไหมว่าเจ๋งเหมือนไลลากับพี่แม็กมาก...แต่ก็ไม่ได้เหมือนไปหมดซะทุกอย่าง เพราะเจ๋ง.." เธอลากนิ้วชี้ลงไปเรื่อยๆและหยุดไว้ตรงกลางระหว่างร่องอก มองมัดกล้ามเนื้อภายใต้เสื้อเชิ้ตด้วยสายตาที่อยากได้มันมาครอบครอง "เพราะเจ๋งเป็นได้แค่ลูกแมว ไม่ใช่เสือ"

วิคเตอร์ มาเฟียหนุ่มต้องโคจรมาพบกับ อันดามัน สาวตัวเล็กห้าวเกินหญิง ทั้งคู่ถูกจับหมั้นหมายโดยไม่เต็มใจ จะเป็นอย่างไรเมื่อต่างสร้างกำแพงใส่กันแต่ต้องอยู่จับมาอยู่ด้วยกัน งานนี้มีตีกันตายไปข้างแน่นอน

“เฮียเคยได้ยินมาว่าชาววิศวะเขาเล่าลือกันว่าเกียร์อยู่ที่ใครใจอยู่ที่เธอถ้าเฮียอยากได้เกียร์ต้องทำยังไงเหรอครับ”“ต้องจีบสิค่ะ!!!”ไวมาก!!! ปากใครละถ้าไม่ใช่ฟองจันทร์คนนี่ที่ ฉันเผลอหลุดปากตอบ

เมื่อใจผูกพันกลับกลายเป็นรักต้องห้าม สุดท้ายหลินซูมี่ทำได้เพียงมอบกายแล้วหายไป อย่างนี้แล้วแม่ทัพใหญ่จะทำอย่างไร เมื่อต้องเลือกระหว่างหน้าที่กับดวงใจที่หนีไป

“คุณหนูจะกลับเลยมั้ยครับ” “กลับเลย หงุดหงิดมาก” เสียงบ่นของนานี่ที่ดูจะไม่สบอารมณ์ ก่อนที่จะเดินปึงปังขึ้นรถไปโดยมีบอดี้การ์ดส่วนตัวเดินตามไปติดๆ เมื่อกลับมาถึงคอนโด นานี่ก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงโดยที่ไม่ได้ถอดแม้กระทั้งรองเท้า “คุณหนูอาบน้ำก่อนดีกว่าครับ เดี๋ยวผมไปเตรียมนมอุ่นให้” “ทีโอ ... นายทำอะไรอ่ะ” นานี่เอ่ยทั้งที่ไม่ยอมลืมตาเมื่อรู้สึกว่าบอดี้การ์ดคู่ใจกำลังทำบางอย่าง บอดี้การ์ดหนุ่มค่อยๆถอดรองเท้าส้นสูงออกจากขาเรียวก่อนจะเดินเอามันไปเก็บที่ชั้นเก็บรองเท้าสุดหรูของนานี่ “นายดูแลฉันดีกว่าเมียอีกเนอะ”