รักคนเดียว

เขา...ผู้ชายเย็นชาที่ไม่เคยคิดอยากมีความรัก เธอ...หญิงสาวแสนซนที่อยากจะมีความรักสักครั้ง

ความสัมพันธ์ของเขาและเธอ ที่ถูกปิดบังมาตลอด3ปี 'ฝ่ายหนึ่งอยากเปิดเผย ฝ่ายหนึ่งอยากปิดบัง' "เรื่องของเรามันยากเกินไปหรือเปล่า" "นายอยากบอกทุกคนเรื่องของเราเหรอ" "แล้วเธอจะให้เราเป็นแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่" อยู่ไปก็รู้สึกเหมือนตัวเองไม่ดีพอ ให้เธอประกาศตัวเองกับใคร "ฉันอยากรู้ว่าฉันไม่ดีพอจะเป็นคนรักของเธอเหรอ ทำไมเธอทำแบบนี้กับฉัน” “ฉันก็บอกนายแล้วไงว่าขอเวลาอีกนิด ทำไมนายไม่เข้าใจฉันบ้าง” จากความรักเปลี่ยนเป็นความน้อยใจ เสียใจ จนในที่สุดก็เปลี่ยนเป็นความแค้นเคือง อะไรคือจุดเปลี่ยนของความสัมพันธ์ครั้งนี้ และใครต้องเป็นฝ่ายเจ็บปวดมากกว่ากัน "ฉันเป็นคนดีเธอไม่ชอบ เธอบีบให้ฉันต้องร้ายเองนะ"

เพียงขวัญเด็กสาวกำพร้าที่ต้องมาอยู่ภายใต้ชายคาเดียวกับ คิมหันต์ผู้อุปถัมภ์เธอ หลานสาวจำเป็นคนนี้ที่เฉิ่มเชย หลังจากที่เขาได้สัมผัสสาวน้อยครั้งแรกทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ************************************ "ขวัญเคยจูบกับใครไหม มีแฟนหรือยัง" "ไม่ค่ะ ไม่เคยขวัญเรียนอย่างเดียว อาคิมขาปล่อยขวัญก่อนสิคะ" "ขวัญ อาจะสอนให้ดีไหมเผื่อเวลามีแฟนขวัญจะได้รู้ว่าต้องทำยังไง มานั่งตักอาสิคะ อืมเด็กดีพูดง่ายๆ แบบนี้ค่อยน่าสอนหน่อย"

กูฆ่ามึงไม่ได้แต่กูทรมานให้มึงเจ็บได้ จำไว้....อย่าริอาจจะหนีไปไหนเพราะกูจะไปตามทบต้นทบดอกที่แม่กับพี่มึง แต่ถ้าคนที่เขากำลังแก้แค้นอยู่เป็นพี่ชายฝาแฝดของคนที่เขาแค้นล่ะ ขอโทษแล้วมันจะหายกันไหม

“พี่รักรุ้งเหลือเกิน...” “พี่ไรอัน?...” หญิงสาวอุทานกับคำที่รอฟังมาถึงสามปีกว่า “รุ้งรักพี่บ้างหรือเปล่า?” ไรอันกระซิบเบาๆ ด้วยเสียงกระเส่าซ่านที่ยังไม่คลายความเสียว “รักตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็น” หญิงสาวกระซิบ “วันนี้เป็นวันเกิดรุ้ง...ของขวัญที่พี่ให้ รุ้งเข้าใจความหมายของมันใช่ไหมคะ?” ไรอันถาม ทอรุ้งยกแหวนที่นิ้วนาง จากมือข้างซ้ายขึ้นอวด เพชรน้ำงามอวดประกายอยู่ในแสงจันทร์กระจ่าง “รุ้งคงไม่รู้หรอกว่าพี่ต้องทรมานในความรู้สึกแค่ไหน ...ที่พยายามจะไม่แตะต้องรุ้งมากไปกว่านี้ พี่อยากให้รุ้งเก็บความสาวเอาไว้ให้พี่ เก็บความรักของรุ้งเอาไว้รอพี่จนกว่าจะถึงวันแต่งงานของเรานะคะคนดี” “ค่ะ...คุณผู้ปกครอง” ทอรุ้งกระซิบเบาๆข้างๆแอ่งอารมณ์ที่หลังใบหู “พี่สัญญาว่าเราจะแต่งงานกันให้เร็วที่สุด...ทันทีที่รุ้งเรียนจบ…นะคะ แม่สาวน้อยในปกครองของพี่” “.....” ทอรุ้งไม่ตอบ ทว่าเบียดตัวเข้าสู่อ้อมแขนของเขา ซุกไซร้ใบหน้าไปที่ข้างลำตัวหนา

โอบกอดสตรีอื่น มิหนำซ้ำสตรีผู้นั้นยังตั้งครรภ์ แต่ท่านกลับมิยอมถอนหมั้นข้า ท่านกล้าเหยียบย่ำหัวใจของข้าเช่นนี้ อย่าหมายคืนดีเลย

“ทีตอนที่ไปคลินิกแล้วขึ้นขาหยั่งไม่คิดจะอายบ้างเหรอ แล้วถ้าวันนี้คนที่ตรวจคุณเป็นผู้ชายคนอื่นล่ะคุณจะทำยังไง” เธอคอยส่งทั้งขนม กาแฟและมักจะเดินมาให้เขาเห็นบ่อย ๆ แต่เขาไม่ค่อยชอบเธอเท่าไหร่เพราะไม่ต่างกับพวกโรคจิต ไม่ว่าเขาจะทำอะไรกับผู้หญิงคนอื่นที่ห้องไหน ทำไมต้องเจอกับเธอทุกทีสิน่า!! ** นิยายเรื่องนี้พระเอกเริ่มแรกไม่ใช่คนดีนะคะ ปากร้ายและเอาแต่ใจ นิยายเป็นแนว 18+ มีฉากอีโรติกค่อนข้างละเอียด ควรใช้วิจารณญาณในการเสพ ** สำคัญโปรดอ่าน ** นิยายของไรต์อาจจะถูกจริตกับบางคน เพราะเป็นแนวรักโรแมนติก อีโรติก มีการพูดจารุนแรง

น้ำผึ้ง อายุ 32 ปี ปัจจุบันก็ทำงานฟรีแลนซ์ทั่วๆ ไป เคยแต่งงานตอนอายุ 25 และเลิกรากับอดีตสามีไป เพราะมันดันมาออกลายตอนที่แต่งงานแล้ว ใครต่อใครต่างก็คิดว่าเธอถูกสามีทิ้งเพราะหน้าตาเฉิ่มเชยไม่รู้จักแต่งตัว แต่ใครจะไปรู้ว่าเธอเองนั่นแหละที่เป็นคนขอหย่า และก็เป็นคนที่ไล่อดีตสามีออกไปจากบ้านเอง ออสติน อายุ 25 ปี หนุ่มลูกครึ่งฝรั่งเศส เรียนจบจากอเมริกา และได้กลับมารับตำแหน่งแทนผู้เป็นพ่อ พ่อหนุ่มใสซื่อแถมยังสดซิงไม่เคยผ่านมือสาวมาก่อน แต่ดันต้องมาเสียซิงให้กับแม่หม้ายอย่างน้ำผึ้ง งานนี้เขาจะไปยอมได้ไง เธอต้องรับผิดชอบสิ นั่นมันครั้งแรกของเขาเลยนะ

ชาติที่แล้วนางคือพระชายาอ๋องผู้น่าสงสาร หากแต่ชาตินี้จะขอเป็นเพียงหญิงสาวชาวบ้านธรรมดา แต่การข้ามเวลาครั้งนี้ไม่มีแค่เธอเท่านั้นแต่กลับมีอดีตสามีตามมาด้วยนี่สิ และนั่นคือสิ่งเธอที่ไม่ต้องการ!!

อย่าปากหนัก ถ้ากลัวว่า “รักจะหายไป”        เขา...รักแต่ไม่แสดงออก        เธอ...รักจนพยายามมากเกินไป