วัยรุ่น

ถ้าติดใจค่อยคบ #คลั่งไคล้ซินเซีย ฉันเคยคิดว่าการแอบชอบใครสักคนมันคงมีความสุขดีขอแค่ยังมีเขาอยู่เคียงข้างกันก็พอแต่แล้วทุกอย่างกลับไม่เหมือนเดิมคนที่ฉันแอบชอบมานานเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่เข้ามหาลัยแม้เราจะยังสนิทกันแต่ก็เหมือนยิ่งห่างไกลกันด้วยความน้อยใจวันนั้นฉันจึงเมาหัวราน้ำและดันมีอะไรกับผู้ชายที่มีรอยสักรูปเสือกลางอก เขาเร่าร้อน ดุดัน โดยเฉพาะสายตาคมกริบคู่นั้นที่จ้องมองฉันตลอดเวลาราวกับจะขย้ำกันให้จม เตียง และนั่นคือจุดเริ่มต้นของหายนะเมื่อเขาปรากฏตัวที่ลานเกียร์พร้อมกับบรรดาพี่ชายของฉัน!!!! "ฉิบหายแล้วซินเซีย!" -------------------------------------------------------------- เรื่องนี้เป็นเรื่องของ ซินเซีย x เสือ #แนววิศวะ ️Trigger Warning️ นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาค่อนข้างรุนแรงมีการใช้ภาษาคำพูดหยาบคาย มีบรรยายฉากอีโรติกมีการบรรยาฉากการทำร้ายร่างกาย Sexual harassment คุกคามทางเพศ (ไม่ใช่พระนาง)

"ทำไม จ้องฉันทำไม คิดว่าฉันจะรับผิดชอบหรอ ฝันไปเถอะ อ้อหวังว่าสีจากตัวเธอคงไม่ตกใส่ที่นอนฉันนะ" ไร้ซึ่งเสียงโต้ตอบจากคนตัวเล็ก มีเพียงเสียงสะอื้นน้อย ๆ ที่ลอยออกมาให้ได้ยิน

"อะไรที่เป็นของๆฉันไปแล้ว ฉันจะไม่มีทางปล่อยให้เป็นของคนอื่นเด็ดขาด!"

เมื่อสาวห้าวใส่เสื้อช็อปคลุกฝุ่นคลุกดิน ที่ใครๆก็คิดว่าเธอเป็นทอม ต้องโคจรมาเจอกับหนุ่มหล่อเดือนมหาลัย ผู้สำอางสุดๆ ความเนี้ยบไม่ต้องพูดถึง 10 เต็ม 10 เค้ากับเธอจะลงเอยกันได้ไหมต้องติดตาม ลมหนาว... สาวห้าวปี 2 จากคณะวิศวะคอม... ที่ใครก็มองว่าเธอทอมบอย มีเพื่อนสนิทสาวสวยชื่อปลายฝน คนภายนอกคงคิดว่าลมหนาวและปลายฝนเป็นทอมและดี้ ไม่เว้นแต่พี่ชายตัวดีของปลายฝน

แม้ไม่มีอยู่แต่คงอยู่ในใจตลอดไป ผมชื่ออ๊อด บ้านอยู่ท้ายตลาดฝั่งขะโน้น เตี่ยผมเปิดร้านโอเลี้ยง ขายแก้วละครึ่งสลึง สักหกโมงเช้าคนจะเต็มร้านจนบางคนยังต้องยกเก้าอี้จากบ้านมานั้งเองเลยล่ะ ส่วนเธอคนนั้นชื่อนนน ไม่ใช่นะนะนะ นะครับผม ชื่อเธออ่านว่า นะ-นน หนุ่มน้อยลูกเจ้าของร้านถ่ายรูปในตลาด พ่อเธอดุทีเดียว ได้ยินว่าลุงแกพกปืนยาวเหน็บเอวไว้เวลานอน เวลานอนฝันร้าย จะสดุ้งชักปืนก่อนเลย

"ฉันน่ะเหรอจะหึงแก แกจะไปไหนก็ไป ฉันรำคาญ" "ก็นึกว่าอยากลองเป็นเมียกู เห็นชอบถามกูนักว่ากูหายไปไหน ถ้าจะสนใจเรื่องของกูขนาดนี้มาเป็นเมียกูเลยไหม"

“คุณจงใจหลบหน้าผมงั้นเหรอ” “คุณคิดมากไปแล้ว” “จูบนั่นไม่มีความหมายเหรอ” “ไม่มี!!” “หลิน!!” สวัสดีนักอ่านทุกคนนะคะ เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของดีไซเนอร์สาว ดูแลเรื่องเสื้อผ้าให้ศิลปินนักร้องในบริษัทค่ายเพลงดังค่ะ เรื่องราวเกิดขึ้นจากบริษัทเรียกรวมศิลปินที่เคยโด่งดังในอดีในยุค 90 มาแสดงคอนเสิร์ต "นิลินทร์" หรือ "หลิน" นางเอกของเรื่องก็เคยหวังว่าจะมีสักครั้งที่เธอได้มีโอกาสพบศิลปินที่เป็นสามีทิพย์คนแรกสมัยวัยรุ่น "วายุ" สุดท้ายฟ้าก็มอบโชคให้เธอ ...... แต่ว่า เรื่องราวหลังจากนั้นล่ะ ตามไปช่วยลุ้นพ่อซุปตาร์ กับ ดีไซเนอร์สาวกันนะคะว่าเรื่องราวของทั้งคู่จะเป็นเช่นไร พวกเขาจะรักกันได้ยังไงบ้าง ไปร่วมฟิน ย้อนอดีตสู่ช่วงวัย 90 ด้วยกันค่ะ ......

"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นฉันขอตัว" หญิงสาวพูดขึ้นด้วยสีหน้าท่าทางยังคงนิ่งเฉย ลุกขึ้นจากโซฟาทำท่าจะเดินออกไป แต่... "เดี๋ยว..." เสียงทุ้มเข้มเอ่ยเรียกคนตัวเล็กขึ้นทำให้พราวดาวชะงักเท้า แต่แล้วก็ต้องนิ่งไปกับประโยคต่อมาที่ได้ยิน "...เธอยังไม่ได้จ่ายดอกเบี้ยครั้งสุดท้าย"

เรื่องราวความรักสุดเร่าร้อนใจของรุ่นพี่วิศวะปี 4 กับรุ่นน้องแพทย์ศาสตร์ปี 2 ทั้ง 4 คน 2 คู่อย่าง ‘เสือ’ ที่ได้รับฉายาว่าเสือร้ายตัวท็อปวิศวะ หล่อเหลาแพรวพราวและร้ายกาจสมฉายานาม แต่กลับโดนน้องสาวเพื่อนสุดเฉิ่มเพื่อนอย่าง ‘ส้มหวาน’ ทำให้เสียอาการขึ้นมาเสียได้ เพราะโดนรุ่นพี่ที่ชอบปรามาสเธอว่าสวยแต่จืดชืด ส้มหวานจึงอยากได้คั่วหนุ่มฮอตตัวท็อปมาครอบครองให้ได้ แต่ใครจะรู้ว่าเธอจะถลำลึกกับเขาและตกอยู่ในสถานะที่ไม่ชัดเจน ‘สิงห์’ รุ่นพี่วิศวะปี 4 พี่ชายของส้มหวาน หนุ่มหล่อปากร้ายแต่อบอุ่นผู้รักฟุตบอลเป็นชีวิต ถูกสาวสวยจอมยั่วตามจีบแบบรุกหนักไม่ให้พักหายใจหายคอ แต่แฟนเก่าเขาคุมกำเนิดเขายังลืมไม่ได้ แต่ ‘เจ้าหญิง’ ที่ตามจีบแบบเปิดเผยไม่หวั่น แม้เธอจะถูกข่าวลือว่าทำแอคลับหรือเป็นแอคเค่อสาวสุดเซ็กซี่ก็ตาม แต่ใครจะรู้ว่าวันหนึ่งเขาจะนัดเจอสาวแอคเค้าน์ลับนามว่า ‘QUEENYUPIE’ ที่เจอกันนานวันเข้าก็เริ่มสงสัยว่าใช่คนที่คิดไว้หรือเปล่านี่สิ

"ฉันจะแต่งค่ะ" "หือ?" ไวซ์ครางอย่างประหลาดใจ ผิดคาดที่คิดว่าพรีมจะปฏิเสธการแต่งงานกับเขา "แต่ฉันอยากตกลงอะไรกับคุณก่อน" พรีมรู้ว่าเงื่อนไขที่เธอคิดไว้มันอาจจะเห็นแก่ตัว เพราะไวซ์เองก็คงไม่ได้อยากแต่งงานกับเธอ แต่เธอขอเลือกความรู้สึกของตนเองก่อน "ว่ามาสิ" เธอกัดริมฝีปากอย่างชั่งใจ และตัดสินใจว่าจะพูดมันออกไปให้จบๆ "ฉันอยากให้การแต่งงานเป็นแบบสัญญาแต่สัญญาของเรามีระยะเวลาแค่หนึ่งปี" "..." "คุณตกลงมั้ยคะ" พรีมสบตากับไวซ์อย่างคาดหวัง ขณะที่เขาตีสีหน้าเรียบเฉยจนมองไม่ออกว่าจะปฏิเสธหรือตอบรับข้อเสนอของเธอ ผ่านไปหลายวินาทีเขาถึงจะตอบว่า "ต้องนอนด้วยกัน" "คะ?" "ถ้าผมกับคุณแต่งงานกันแล้วแปลว่าคุณจะกลายเป็นเมียผม นอนด้วยกันก็คงไม่เป็นอะไรถูกมั้ย" "มันก็ใช่ค่ะ แต่..." ไวซ์เลือกพูดความต้องการของตนเองแทรกข้อแม้ที่พรีมกำลังจะหยิบยกมาโต้แย้งกับเขา "แต่ถ้าคุณไม่โอเค ผมก็ไม่แต่ง อย่างน้อยหนึ่งปีที่ผมเสียไปต้องได้อะไรกลับคืนมาบ้าง"