วัยรุ่น

ผู้หญิงธรรมดาแบบเธอพยายามแล้วที่จะไม่คิดเข้าข้างตัวเอง แต่คนดังอย่างเข้ากลับรุกล้ำเข้ามาจนทำให้คิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้ หากยังไม่รัก...ก็ต้องรักแล้วล่ะ...

รุ่นพี่ออทัมน์ พระเมะ ที่ทั้ง หล่อสวย บ้านรวย ครบจบในคนคนเดียวกัน . มีดีกรีเป็นถึงดาวมหาลัย แถมยังได้เกียรตินิยมอันดับ 1 อะไรจะเว่อร์วัง ขนาดนั้นนนน.... . มาเอาใจช่วย ชานม กันนะค้า..

เขากับเมย์เป็นแฟนที่เปิดเผย ไม่เคยมีความลับต่อกันและไม่เคยปิดกั้นอิสระของกันและกัน ไม่ว่าเรื่องใด แม้กระทั่งเรื่องเซ็กส์ก็ยังเปิดโอกาสให้แต่ละฝ่ายสนุกและเรียนรู้กับคนที่ตัวเองชื่นชอบ เรียกง่ายๆ ว่า ความสัมพันธ์ของเขากับเมย์ เป็นความสัมพันธ์แบบเปิด ทั้งคู่สามารถไปมีอะไรกับใครก็ได้ ไม่จำเป็นต้องเอากับแฟนตัวเอง เพราะเชื่อว่ามันคือรสชาติใหม่ๆ ที่สามารถลองได้เรื่อยๆ เพื่อความสุขของตัวเอง แล้วแบบนี้ เมื่อแฟนสาวไม่อยู่บ้านหลายวัน หล่อนยังมีแก่ใจส่งเพื่อนมาให้แก้เหงา เขาหรือจะอยู่เฉยได้ ก็คงต้องตอบสนองความใจดีซะหน่อย แค่คิดใจก็หวิว หากได้เจอเพื่อนหล่อนคงยิ่งกว่าหวิวเป็นแน่... ** พลอยมาอาศัยอยู่บ้านของเมย์เพื่อนสาวคนสนิท เป็นการชั่วคราวช่วงกำลังหาหอพัก หล่อนได้รับการดูแลจากพี่เดช แฟนหนุ่มของเมย์เป็นอย่างดีแบบอิ่มเอมและมีความสุขจนล้นทะลักทุกวันเป็นเวลาร่วมสัปดาห์ ลีลาการดูแลของพี่เดชทำหล่อนลืมความทุกข์ใจที่โดนผัวแก่สลัดรัก ยัดเยียดให้เป็นแม่หม้ายตั้งแต่อายุยังน้อย หล่อนได้กลับมาใช้ชีวิตวัยรุ่นในรั้วมหาวิทยาลัยอีกครั้ง ในขณะรอให้เปิดเทอมหล่อนมีเวลาว่างทำสิ่งที่ชวนตื่นเต้นกับเพื่อนบ้านที่เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ใหม่ และไม่คิดว่าการทำความรู้จักของหล่อนกับเขาจะสนุกสุดเหวี่ยงและน่าตื่นเต้นถึงเพียงนี้

จากคนที่ไล่เธอในวันนั้น สู่คนที่รุกจีบเจอในวันนี้ เป็นเรื่องราวของพ่อครูหนุ่มกับน้องสาวตัวน้อยที่เคยไล่ตามจีบเขาเมื่อตอนเด็กๆ ซึ่งเขาก็ได้ปฏิเสธเธอไปแล้วหลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้เจอเธออีกเลย และมันก็ทำให้เขารู้ว่าความจริงแล้วตัวเขาเองก็ชอบเธอเหมือนกัน...แต่มันก็สายไปเสียแล้วเพราะเธอได้หายไปแล้ว...

“นัตตี้!! เปิดประตูหน่อย! เร็วๆ” “จ้ะแม่” ฉันตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ รีบสวมกางเกงในแล้วลงจากเตียง เดินไปเปิดประตูให้แม่ “เพี๊ยะ!!” ทันทีที่ประตูเปิดออก แม่ก็ตบฉันด้วยความแรง จนทำให้ฉันหน้าหัน แก้มชาแดงเป็นริ้ว ฉันตกใจมาก ขยับถอยหลังอัตโนมัติ น้ำตาคลอด้วยความเจ็บ “แม่! ตบหนูทำไม??” แม่ชี้หน้าฉัน แววตาโกรธจัด อย่างกับนางร้ายในละคร “มึงทำไรกับผัวกูหะอีลูกร่าน อีลูกทรพี ผู้ชายมีเยอะแยะทำไมมึงไม่ไปแบให้มัน มึงอย่าคิดนะว่ากูไม่รู้ว่ามึงแอบยั่วผัวกูมาหลายหนแล้ว” “เปล่านะแม่!!”

“พี่ปิงจะพาเอมไปไหนคะ ปล่อยเอมนะ!” “อยู่เฉย ๆ เหอะน่า!!” พี่ปิงจับสะเอวฉันไว้แน่น รั้งให้ฉันยังคงนั่งบดบนตักของเขาต่อไปโดยไม่อาจขัดขืน “หรือว่าอยากโดนเอาบนรถ” “พี่ปิง! ทำไมพูดน่าเกลียดแบบนี้คะ” คำถามของฉันทำให้เพื่อนสองคนของพี่ปิงหัวเราะลั่นรถ “เฮ๊ย! สงสัยน้องไอ้อุ่นยังสดอยู่ว่ะ” “แม่ง! แบบนี้ก็ดีเลยดิ คืนนี้พวกเราได้มันส์กันยาวแน่นอน ฮ่าๆๆๆ” ฉันตกใจจนตัวสั่น เมื่อคิดได้ว่ามันคือการเอาคืนของพี่ปิง โดยใช้ฉันเป็นเครื่องมือแก้แค้น “ไม่นะพี่ปิง อย่าทำแบบนี้กับเอมเลย เอมขอร้องล่ะ เอม...”

พัทธุ์ หรือ ธณพัทธุ์ รุ่นพี่ปี3รองประธาน นิสิต และ พี่ว๊ากสุดหล่อ ที่รุ่นน้องทุกระดับชั้นสุดเกรงขาม และสาวๆ กริ๊ดทุกระดับชั้นปี ดังมาก ดังไกลถึงมหาลัยอื่น ๆ เพราะหน้าตาที่หล่อเหลา เล่นกีฬาเก่ง ดนตรีเก่ง เรียน เก่ง ว่าที่วิศวะเกรียตินิยมเหรียญทอง ของมหาลัย ทุนเรียนดี ฟรีตลอดชาติ และยังจะได้รับทุนเรียนเป็นอาจารย์ ของมหาวิทยาลัยอีกด้วย เฟอร์เฟค สุดๆ ความรวยนั้นไม่ต้องพูดถึงสายเปย์สุดๆๆ

เรื่องราวความรักระหว่าง คัตสึยะ ไฮยาโตะ ที่ตกหลุมรัก ชิซากิ ฮิโยริ ตั้งแต่แรกพบใต้ต้นซากุระหน้าโรงเรียนในยามเย็นระหว่างกลับบ้าน การได้รู้จักกันและได้อยู่ด้วยกันมากขึ้น ทำให้ชิซากิ ฮิโยริก็เริ่มตกหลุมรักคัตซึยะเหมือนกัน เรื่องราวความรักที่อบอุ่นหัวใจจึงได้เริ่มขึ้น

นิยายเรื่องนี้เค้าโครงเดิมจากเรื่อง สายรักสายรหัส ใครมีสายรักสายรหัสอยู่แล้ว โปรดอ่านตัวอย่างก่อนซื้อนะคะ สายรักสายรหัส มีเนื้อหาประมาณ 3หมื่นคำ เรื่องนี้มีเนื้อหา 7หมื่นคำ ************************** เขาคือประธานนิสิตคนดัง เขาคือคนผู้ชายที่อยากได้เป็นพ่อของลูก อ่อยมาเป็นปีทำไมพี่ไม่สนใจหนู ถ้าพี่ยังไม่มีใคร...ขอหนูจีบได้ไหมคะ ************ นิยายเรื่องนี้เค้าโครงเดิมจากเรื่องสายรักสายรหัส ********** นิยายใน ซีรีส์ 1.ลุงรหัสที่รัก 2.ขอจีบได้ไหมถ้าใจยังว่าง 3.สาววิศวะกับหนุ่มบริหาร 4.เมียบังเอิญ 5.รักร้ายนายข้างบ้าน 6.รักร้ายยัยรุ่นพี่ 7.เพื่อนนอนไร้สถานะ 8.เพื่อนนอนสถานะแฟนเก่า 9.สถานะแค่รู้สึกดี 10.เมื่อรักอยู่แค่บนเตียง ******************

“ประกาศออกไป...ใครทำให้ยัยนั่นมาสยบแทบเท้าฉันได้ ฉันจะรับเข้าแก๊งตำแหน่งที่หก...” เวกัสประกาศกร้าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง หลุยส์ถึงกับผิวปากตอบรับทันที “หัวหน้าเอาจริงว่ะ” “มันถึงเวลาแล้ว...ที่เราควรจะจัดการกับยัยนั่นให้สาสมสักที” โชนเสริม “แล้วแบบไหน...ถึงเรียกว่าสาสม” ริกเตอร์เอ่ย “จะแบบไหนก็ได้ทั้งนั้น แค่ให้ยัยนั่น...ยอมก้มหัวให้ฉันก็พอ”