หมอ

เพราะเคยเสียลูกสาวไปแล้วคนหนึ่งเขาจึงไม่อยากจะเสียหลานสาวไปอีกคน มาเฟียหนุ่มจึงต้องจับตามองคุณหมอราวกับเธอเป็นตัวประกัน แต่พอได้อยู่ใกล้ หัวใจของมาเฟียกลับกลายมาเป็นตัวประกันเสียเอง

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวของครีมซึ่งเป็นพี่สาวฝาแฝดของเค้กนางเอกเรื่องคืนร้อนจำเลยแสนรัก ครีมเสียใจที่รู้ว่าคนรักอยู่กับผู้หญิงอื่นและผู้หญิงคนนั้นกำลังตั้งครรภ์ เธอจึงไปนั่งดื่มกับชายแปลกหน้าและพอเมาก็ขอเขาเป็นแฟนและขอร้องให้เขาช่วยให้เธอลืมเรื่องแย่ๆ เธอคิดว่าคงไม่มีโอกาสเจอเขาอีกจนกระทั่งน้องสาวของเธอไปทำงานที่โรงพยาบาลของเขาและเขาก็ไม่ยอมให้เรื่องคืนนั้นจบลงง่ายๆ

เมื่อสาวโสดอยากเปิดซิงกับหนุ่มน้อยนุบนิบ แต่กลับได้ผัวหมอทรงหื่นมาแทน งานนี้นอกจากเขาจะไม่เด็กแล้ว ยังไม่เล็กอีกต่างหาก

...เมื่อเธอได้หายไปจากชีวิตของเขา เมื่อ 5 ปีก่อน ...และวันนี้เธอกลับมา...พร้อมกับบ่วงที่ติดมากับเธอ ...แล้วเขาจะทราบหรือไม่ ว่าบ่วงรักที่เขามอบให้เธอในวันนั้น คือเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาเอง..

“ถ้าเธอคิดว่าฉันเป็นผู้ชายน่ารังเกียจขนาดนั้น เธอก็ไปบอกพ่อกับแม่ของเธอให้ยกเลิกงานหมั้นสิ เธอคิดว่าฉันอยากจะได้ผู้หญิงปากดีอย่างเธอมาเป็นเมียหรือไง”

เมื่อซุป’ตาร์ตัวแม่เจอหมอหน้าตายที่ไม่แยแสชื่อเสียงและความสวยของเธอ จากที่ตั้งใจจะ “ปั่นให้หลง” กลับกลายเป็น “ปั่นหัวตัวเอง” เกมรักที่เธอคิดว่าควบคุมได้...กลับกลายเป็นเองที่ตกหลุมพรางที่ตัวเธอขุดไว้

หมอพอร์ชเป็นเทพบุตรที่ใครๆชื่นชอบนักหนา ที่จริงแล้วมีอีกตัวตนที่พายเท่านั้นที่รู้ เพราะเธอคือของเล่นนอกเวลางานของเขา คนที่เธอต้องยอมตามใจทุกอย่างเพื่อเงิน

กลิ่นคาวของเลือดคือสิ่งที่ปลุกให้ฉันตื่น.. ฉันได้กลิ่นมันทุกครั้งพร้อมกับความทรงจำบางช่วงที่หายไป มีเพียงเสียงผู้หญิงอยู่ในหัวที่ฉันพอจะจำได้เป็นสิ่งสุดท้าย.. เสียงที่ เหมือนกับเสียงของฉัน พร่ำบอกว่าฉัน… ควรให้เธอออกมา

ด้วยลมหายใจสุดท้ายของข้าลีลาวดีผู้โชคร้ายคนนี้หากชาติหน้าฉันใดมีจริงวอนท่านเทพเทวาช่วยดลบันดาลให้ข้าได้พบรักแท้ด้วยเถิด

"ใช้คำว่าแวะมารับ...ทั้งๆ ที่ตั้งใจมารับใช่ไหมคะ...หนูรู้นะคะ...บ้านพี่กับคอนโดคนละทางกันเลย" "อุ๊บส์...ถูกจับได้ซะและ..." .. "อีกหน่อยก็ชอบ...และพี่จะทำให้เธอชอบพี่ให้ได้!" "มั่นใจขนาดนั้น?" "1เดือนของเรา...ถ้ามั่นใจว่าใจแข็งสู้พี่ได้...ก็ให้พี่ลองมาจีบเธอดูสิ...พี่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าจะทำให้เธอชอบพี่ได้ไหม...หรือที่เธอพยายามออกห่างพี่เพราะเธอไม่มั่นใจพอ...กลัวว่าจะหลงรักพี่แล้ว...เอ...หรือว่ารักไปแล้วนะ??"