หย่าร้าง

เขาทำให้เธอท้อง แล้วทิ้งไป พอวันหนึ่งกลับมาจะมาทวงหาความเป็นพ่อ ทั้งที่วันนั้น เขาบอกว่า “ไปเอาออกเสีย” ถ้าเป็นคุณจะยอมไหม?

งานหลักของเขาคือการตามเฝ้าเมีย งานรองคือนั่งแท่นผู้บริหาร เจอกันครั้งแรกเธอปฏิเสธเขา ครั้งที่สองเธอหาว่าเขาเป็นผู้พิการทางสายตา และครั้งที่สามคือวันแต่งงานของเขากับเธอ แต่ทั้งหมดคือแผนร้ายของเขา

ชีวิตที่กำลังดีขึ้นของรุจาริน หรือ จ๋า สาวสู้ชีวิตและแม่ของเธอ ต้องมาสะดุด เมื่อถูกพ่อแท้ๆ ที่เคยทิ้งเธอและแม่ไปมีครอบครัวใหม่ที่ฐานะดีกว่า โดยไม่เหลียวแลสองชีวิตที่ต้องอยู่อย่างยากลำบากมาตลอด 10 กว่าปี กลับมาขอทวงสิทธิ์ความเป็นพ่อคืนแบบมีจุดประสงค์แอบแฝงคือต้องการให้ลูกสาวคนโตไปเป็นนางบำเรอขัดดอกให้เสี่ยเงินกู้ที่เขาติดหนี้พนันอยู่หลายล้าน แน่นอนว่ารุจารินและแม่ไม่มีวันยอมให้คนที่อ้างความเป็นพ่อแบบหน้าด้านๆ เมื่อทั้งสองไม่ยอมเป็นเหยื่อ เขาจึงใช้เล่ห์ร้ายลวงเธอให้หลงติดกับ แต่นั่นคือจุดเริ่มต้นแห่งโชคชะตาที่ทำให้เธอได้มาพบกับชายแปลกหน้าคนหนึ่งที่บังเอิญผ่านเข้ามาในช่วงเวลาคับขัน เกิดเป็นความสัมพันธ์เร่าร้อนของคนแปลกหน้าที่ไม่เคยรู้จักและไม่เคยรักกันมาก่อน

แค่คืนเดียว ฉันคิดว่ามันจะจบ...แต่คุณหมอสุดหล่อกลับร้อนแรงจนฉันถอนตัวไม่ขึ้น คืนเดียวไม่พอ เขาจะเอาทั้งตัวและหัวใจฉัน

อลัน ซาวันเดอร์(พี่อลัน) อายุยี่สิบเจ็ดปีลูกครึ่งไทย-อเมริกัน ไปอยู่และเติบโตที่ประเทศไทย โดยมีพ่อและแม่ทูนหัวเลี้ยงดูจนถึงอายุสิบห้า แต่ตอนที่อลันอายุได้เจ็ดขวบพ่อและแม่ทูนหัวได้ให้กำเนิดบุตรสาว ผู้ซึ่งที่จะมาครอบครองหัวใจของเขา ปิ่นมุก อัครถาวรกุล(หนูมุก) อายุยี่สิบปีเกิดมาท่ามกลางความรักของคนรอบข้างและรวมถึง ‘พี่อลัน’ ชายเพียงคนเดียวที่เธอต้องรักเขาอย่างไม่มีเงื่อนไข ต้องเป็นสะใภ้ใหญ่ของตระกูลซาวันเดอร์ หนูมุกจึงถูกเลี้ยงดูให้พร้อมกับหน้าที่ตำแหน่ง ‘เมีย’ ของพี่ชายท้องชนกันที่เขาไม่ใช่เป็นเพียง อลัน ซาวันเดอร์ แต่เขาคือ‘ลูกไม้’มาเฟีย ‘ให้ตายเถอะ!’คำนี้ต้องเกิดขึ้นกับอลันแทบทุกวัน เมื่อเขาคิดว่าถึงเวลาแล้วที่เขาต้องรับเจ้าสาวตัวจริงของเขามาดูแลต่อจากพ่อแม่ เพื่อรอเวลาที่เหมาะสมที่เขาจะมอบตำแหน่ง ‘เมีย’ที่ถูกต้องตามกฎหมายให้กับเธอ ‘ให้ตายเถอะ!’เขาเกลียดตัวเองที่ทำให้‘หนูมุก’เสียน้ำตาครั้งแล้วครั้งเล่า เขาจึงชดเชยให้กับเธอด้วยการมอบตัวเองให้ตกเป็นของเธอครั้งแล้วครั้งเล่า “ถือซะว่าพี่เป็นสินค้าที่เต็มใจให้หนูมุกได้ทดลองใช้ได้ตามใจ...ครับ”

“ส้ม!” ร่างแกร่งผวาเข้าหาอย่างเป็นห่วง แต่กลับถูกยั้งไว้ด้วยดวงตาแข็งกร้าวชอกช้ำที่ตวัดมองมา ทำให้เขาถึงกับชะงัก ตัวชาวูบ ดวงตาหมองไหม้คู่นั้นราวกับแก้วบางๆ ที่มีรอยร้าวลึก ถ้าเขาแตะต้องเพียงเบาๆ เธอก็พร้อมจะแตกสลายลงตรงนี้ ปราบดาได้แต่มองตามร่างเพรียวระหงที่ค่อยๆ ก้มลงเก็บเสื้อผ้าที่ตกกระจัดกระจายข้างเตียงมาสวมใส่เงียบๆ ก่อนเดินโซเซออกจากห้องไปโดยที่ไม่แม้แต่จะหันกลับมามองหน้าเขาด้วยซ้ำ ความรักงั้นหรือ? ไม่รู้สิ...เขายอมรับว่าพอใจมาก แต่ยังไม่ได้ถึงขั้นรักเด็กคนนั้น ทว่าก็ทนไม่ได้ที่เห็นชายอื่นเข้าใกล้เธอ หรือว่ามันอาจจะเป็นแค่อารมณ์หวงของเท่านั้นไม่ใช่...ความรัก! เฮ้อ นี่เขากำลังจะเป็นบ้าใช่ไหมที่ไปหลงเสน่ห์แม่ศัตรูตัวร้ายนั่น ทั้งๆ ที่เกลียดกันแทบเป็นแทบตาย จนวันหนึ่งที่เธอหวนกลับมาอีกครั้ง พร้อมผู้ชายอีกคนที่แสนดีกว่าเขา ปราบดาจึงได้รู้ว่าเขาสูญเสียอะไรไปบ้าง สายไปไหมหากเขาต้องการช่วงชิงทุกอย่างกลับคืนมา

มีบุญคุณต้องทดแทน มีแค้นต้องชำระ มันผู้ใดสร้างรอยแค้นไว้แก่ข้า มันผู้นั้นจะได้รับคืนเป็นร้อยอย่างสาสม ! “ข้ายอมให้ท่านปลิดชีพ หรือกลืนกินข้าทั้งตัว ข้าก็ยอม” เหมยกุ้ยกระซิบเบียดกายนุ่มเข้าหาร่างแกร่งที่ปักหลักยืนนิ่งไม่ไหวเอน มือนุ่มของนางไล้ขึ้นไปตามลำคอแกร่งแล้วค่อย ๆ ปลดผ้าคลุมหน้านักฆ่าหนุ่มออก เมื่อผ้าคลุมหน้าเลื่อนหลุดลง ใบหน้าหล่อคมเข้มก็ปรากฏ มีรอยแผลเป็นที่กรามซ้ายที่บัดนี้เขากัดฟันเพื่อข่มอารมณ์ตนเองจนกรามขึ้นเป็นสัน แก่นมังกรที่กึ่งกลางกายมันเจ็บราวจนเขาแทบอยากจะระเบิดมันออกมา ดรุณีสวยหยดผู้นี้ช่างมีเวทมนตร์สะกดทั้งกายและใจชายยิ่งนัก “อ่า ท่านคือ บุรุษที่น่าหลงใหลที่สุดเท่าที่ข้าเคยพบมา”

นางแอบรักเขามาตั้งแต่เด็ก ทว่าเขากลับมีใจรักพี่สาวของนาง หลันชิงเหอไม่คิดแย่งชิง กระทั่งตื่นขึ้นมาด้วยสภาพเปลือยเปล่า ทั้งยังถูกเขาตราหน้าอย่างเกลียดชัง

เพียงเพราะ ภัคพิญา ต้องการตอบแทนผู้มีพระคุณ เธอจึงตกปากรับคำแต่งงานกับ ปริภัทร์ "คุณมาทำอะไรที่นี่" ภัคพิญาเอ่ยถามชายหนุ่มตรงหน้าเสียงเรียบแววตาไร้ความรู้สึก พลอยทำให้เขาใจเสียไม่น้อย "ผมมาหาคุณ มารับคุณกลับบ้านของเรา" "เรา...บ้านของเราเหรอคะ" "ใช่ภัคบ้านของเรา" ร่างสูงจ้องมองใบหน้าสวยของเมียครู่หนึ่งแล้วเอ่ยประโยคต่อมา "กลับบ้านเราเถอะ" "บ้านของคุณไม่ใช่บ้านฉัน อีกอย่างฉันไม่มีบ้าน" หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วค่อยๆผ่อนออกมา "แล้วคุณก็ออกไปจากที่นี่ได้แล้ว" "ผมจะไม่ไปไหนทั้งนั้น ถ้าคุณไม่กลับไปกับผม" เธอส่งยิ้มและส่ายหน้าน้อยๆ "คุณไล่ฉัน ฉันก็ออกมาแล้วคุณยังจะเอาอะไรอีกคะ" เธอถามอย่างไม่เข้าใจ "เพราะหนี้ที่ครอบครัวผมจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ยายของคุณไงภัค" เขาหาข้ออ้างที่จะเหนี่ยวรั้งเธอไว้ ในความเป็นจริงแล้ว เขาไม่ต้องการเงินของเธอแม้แต่บาทเดียว สิ่งที่เขาอยากได้คือ 'หัวใจของภัคพิญา'เท่านั้น "ได้ฉันจะใช้หนี้ทั้งหมดให้คุณ แล้วถ้าหากคุณจะกรุณา ช่วยปล่อยฉันไป เหมือนที่ฉันเคยทำให้คุณได้ไหมคะ คุณปริภัทร์"

สำหรับ ชญานิศ ไม่มีอะไรชอกช้ำใจไปกว่าการถูกหลอกให้รัก แล้วต้องตกอยู่ในฐานะชู้ และเมียน้อย เพราะฉะนั้นเมื่อมีโอกาสที่จะโบยบิน เธอจึงไม่ช้าที่จะหนีไปไกลแสนไกลเพื่อตั้งต้นชีวิตใหม่ แต่แล้วใครจะคาดคิด...เธอท้อง กับ เขา เด็กที่มีสายเลือดเดียวกันกับเขาติดอยู่ในท้องเธอ . สี่ปีผ่านไป โลกกลมไม่ได้เกินคำว่าโกหก เธอกลับมาเจอเขาอีกครั้ง "พี่รู้ว่าเจี๊ยบมีลูกแล้ว และน้องเคนก็คือลูกของพี่"