เกิดใหม่

นักวิชาการเกษตรวัยทองผู้ไม่เคยสัมผัสคำว่าผู้ชาย ใช้ชีวิตโสดสตรองจนตายไปในวัยหมดประจำเดือน เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง นรกกลับเล่นตลกให้มาอยู่ในร่างของสาวน้อยในยุคจีนโบราณ ผู้กำลังคลอดลูก นักวิชาการเกษตรวัยทองวัย 48 ปี เธอร่างหนา ไม่สวย ถึก และบึกบึน จับจอบเสียมมาจนชิน ล้วงก้นผสมเทียมให้วัวก็ทำมาแล้ว ใช้ชีวิตโสดสตรองอย่างเปลี่ยวเหงา ตายอย่างโดดเดี่ยวบนโซฟาตัวโปรดหน้าโทรทัศน์ เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง นรกกลับเล่นตลกให้มาอยู่ในร่างของสาวน้อยในยุคจีนโบราณผู้กำลังคลอดลูก ไม่ใช่ลูกธรรมดาด้วยสิ นี่มันเด็กแฝด ฉันมีลูกแฝด! นี่มันเวรกรรมอะไรกัน ไม่นะ ไม่! เกิดใหม่ทั้งทีต้องเกิดดี ๆ หน่อย จะมาแหกขาคลอดลูกอยู่แบบนี้ได้ยังไง ช่วยด้วย! เยว่เหล่ารังแกข้า

เมรีผู้จัดการสาวในวัย 30 ปีได้ตายแล้วมาเกิดใหม่ในร่างของคุณหนูใหญ่ตระกูลอวี้ ความฝันที่อยากใช้ชีวิตสุขสบายต้องจบลง เมื่อมีราชโองการสมรสพระราชทานให้แต่งงานกับองค์ชายสาม บุรุษที่ขึ้นชื่อว่าเป็นจอมเสเพล!

เหอหลันฮวา คุณหนูใหญ่ตระกูลเหอ ชาติที่แล้วตกตายเพราะความริษยาของน้องสาวต่างมารดา แต่ที่นางกลับมา ไม่ได้อยากล้างแค้นใคร ขอให้ข้าได้ใช้ชีวิตกับสามีอย่างสงบสุขได้หรือไม่

สาวน้อยเย่วเย่วเกินจากครอบครัวสายรองที่ยากจนที่มีย่าที่น่ารังเกียจคอยกดขี่ข่มเห่งรักลูกไม่เท่ากันพอบิดาของเธอทำงานไม่ได้ก็โดนขับไล่ออกจากครอบครัวใหญ่และไม่ให้อะไรติดตัวสักอย่างและตัวบุตรสาวที่ป่วยหนัก

ชาติก่อนเพราะความโง่เขลา จ้าวหลินอีจึงยอมเสียสละส่งคนรักอย่างกู้เหวินเฟยเรียนต่อเพราะหวังจะสร้างครอบครัวด้วยกัน โดยให้เขาดูแลตนเองยอมเป็นภรรยาที่คอยเพียงเขา ทว่าสุดท้ายสามีกลับนำผู้หญิงคนอื่นกลับมาและหย่าขาดกับเธอ เพราะว่าเธอไม่มีอะไรเหมาะสมกับเขา แม้แต่ลูกสาวของตนเองก็ปกป้องไม่ได้ สุดท้ายลูกสาวของเธอก็ทนรับความบอบซ้ำทางใจไม่ไหวจึงได้ฆ่าตัวตาย เธอมีชีวิตอยู่อย่างละอายใจ ทว่าร่างกายที่ทำงานหนักมาตั้งแต่เยาว์วัยเสื่อมโทรม จึงได้ตายตามบุตรสาวไปเพียงไม่นาน แต่แล้วด้วยโชคชะตาหรือสิ่งใดก็ไม่อาจทราบได้ จ้าวหลินอีได้ย้อนเวลากลับมาในตอนที่เธออายุได้สิบเจ็ดปี ซึ่งเป็นช่วงเวลาก่อนที่เธอจะตัดสินใจไม่เรียนต่อ และแน่นอนเธอจะต้องสร้างชีวิตใหม่ของตนเองให้ได้ ด้วยความหวังอันแน่วแน่ว่า ลูกสาวที่เธอไม่อาจปกป้องได้ในชาติก่อน มาชาตินี้เธอจะไม่มีวันปล่อยให้ลูกสาวที่จะเกิดมาถูกรังแกได้อีก ตัวอย่างในเล่ม “ลูกชายฉันทั้งเป็นคนดีอีกทั้งเรียนเก่งขนาดนี้ ยอมแต่งลูกสาวบ้านหล่อนก็บุญเท่าไหร่แล้ว” คำพูดของอดีตแม่สามีทำให้จ้าวหลิงอีหลุดหัวเราะเบา ๆ ลูกชายฉันเป็นคนดี? ช่างน่าขำเสียจริง แล้วลูกคนอื่นไม่ใช่คนดี

"ท่างป้อ ข้านองกักท่างป้อย้วย ข้านองนี่นะ" ลู่จิวไม่พูดเปล่า เขาล้มตัวลงไปนอนกับพ่อบนที่นอน ที่ปูอยู่บนพื้นห้อง หลังจากที่อู๋ห่างเอาที่นอนมาปูให้แล้ว "เจ้าจะนอน...เจ้าก็นอนเถิดลู่จิว เจ้าอย่าได้ขยับตัวมาก พ่อปวดระบมไปหมดทั่วทั้งตัวอยู่" ชัดบอกกับลูกชาย ทั้งที่เขายังนอนหลับตาอยู่ เขาปวดเมื่อยไปทั้งตัว จนเขาไม่อยากจะลืมตา แล้วก็ไม่อยากจะขยับตัวไปไหนทั้งนั้น เขาคิดว่าพรุ่งนี้เขาคงจะลุกไม่ขึ้นแน่ๆ "ลู่จิว เจ้าไม่นอนกับพ่อรึ" หลี่หยางถามลู่จิวด้วยนํ้าเสียงที่เอ็นดู เพราะว่าตั้งแต่เข่อซิงไม่ได้แต่งหน้าเป็นเฟยหง ลู่จิวก็เหมือนจะติดเข่อซิงเหมือนเดิม ไม่เหมือนตอนที่เข่อซิงแต่งหน้าเป็นเฟยหง ตอนนั้นลู่จิวจะติดเขามากกว่า "นอง...นองกักท่างป้อย้วย นองเยอะๆเยย ฮึฮึ" ลู่จิวเงยหน้าขึ้นไปตอบพ่ออีกคนบนเตียง ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นแล้วเดินไปหาที่เตียง อย่างเด็กที่กำลังสนุกกับการมีที่นอนให้เลือก

เมื่อเธอตื่นมาอยู่ในร่าง ของภรรยานอกสายตา เช่นนั้นเธอจะทำให้ในสายตาของเขา มีเพียงเธอผู้เดียวเช่นกัน 'การยั่วในแบบของนาง มิใช่การเปลื้องอาภรณ์ ทว่ามันคือการยั่วโทสะ เพที่จะอยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลานั่นเอง'

เมื่อสาวเวอร์จิ้นยุคปัจจุบันที่ไม่รู้จักแม้แต่การตกหลุมรักใครสักคน หรือความรักในรูปแบบของคนรัก กลับถูกส่งตัวเข้าไปในนิยายเพื่อสอนเรื่องรัก ๆ ให้กับพระเอก งานนี้จะรุ่งหรือร่วงก็คงต้องวัดกันเสียแล้ว

เว่ยจิงจิง นักขายมือทองแห่งยุค ผู้มีชีวิตพรั่งพร้อมกลับทะลุมิติมาเกิดใหม่ในร่างของเด็กสาวอายุสิบหกปีอย่างเว่ยซิ่วอิง ซึ่งครอบครัวของเธอมีชีวิตที่ยากลำบาก นอกจากจะยากไร้และขัดสนอย่างมากแล้ว ครอบครัวบ้านเว่ยก็ตั้งแง่และใช้งานเธอกับบิดาราวกับเป็นทาส แต่โชคดีที่เมื่อมาอยู่ในยุค 70 ที่ต้องปากกัดตีนถีบ เธอไม่ได้พกแต่มันสมองอันเฉลียวฉลาดของตนในชาติก่อนมาด้วยเท่านั้น แต่ยังมีมิติร้านเครื่องสำอางติดตัวมาด้วย เด็กสาวในวัยสิบหกปีจึงตั้งหน้าตั้งตาหาเงินเพื่อสร้างฐานะของครอบครัว โดยไม่สนใจครอบครัวบ้านเว่ย แต่หลังจากที่หาช่องทางทำมาหากินได้แล้ว เธอก็ได้มาพบกับนายทหารคนหนึ่งอย่างหลันเซียงฮั่น ที่ค่อยๆ เข้ามาทลายกำแพงในหัวใจของหญิงสาวไปทีละน้อย จนทำให้ตัวเธอเริ่มหวั่นไหวเมื่อมีนายทหารคนนั้นเข้ามาชิดใกล้

“ท่านเจ้าเมืองอย่าเอาแตงกวาข้า ” “ใครบอกข้าจะเอาแตงกวาเจ้า ข้าต่างหากที่จะมอบแตงกวาของข้าให้แก่เจ้า” บทนำ ลี่หยางที่เจ็บจากความรักที่ถูกหักหลังถูกรถขนปลาชนระหว่างที่รู้ความจริงว่าความรักที่เขามอบให้แฟนหนุ่มคือการหลอกใช้เท่านั้น เขาคิดว่าตัวเองจะตายเพราะถูกชนเข้าอย่างจังแถมยังตกลงสู่ท้องทะเลกว้าง แต่ใครจะไปคิดว่าเขากลับได้ทะลุมิติย้อนเวลากลับไปในยุคโบราณ แถมเขายังมีแม่ที่ต้องเลี้ยงดูฐานะครอบครัวยากจนและท่านแม่ยังไปติดหนี้ท่านใต้เท้าอีกด้วยซ้ำ เมื่อเขาทะลุมิติมาเขาจะเปลี่ยนแปลงทุกอย่างในโลกนี้เอง เขาจึงคิดหาทางจะหาเงินไปใช้หนี้แต่ทว่าในบ้านของเขามีเพียงเมล็ดแตงกวาที่เหลืออยู่ ดังนั้นเขาจึงลงมือปลูกแตงกว่าเพื่อขายหาเงินใช้หนี้แต่ระหว่างที่แตงกำลังโตเขากลับถูกใต้เท้ากลั่นแกล้งสารพัด ราวกับสวรรค์เมตตาหรือว่าซ้ำเติมเมื่อท่านเจ้าเมืองที่ย้ายมาใหม่กลับถูกตาต้องใจเขาจนได้ จึงได้จ่ายหนี้ให้ทั้งหมดเพื่อให้เขามาอยู่ข้างกายตนในทุกค่ำคืน ชีวิตใหม่ของลี่หยางจะเป็นอย่างไรติดตามต่อกันได้นะคะ นิยายเรื่องนี้แต่งตามจินตนาการของนักเขียนเท่านั้นไม่ได้อ้างอิงตามประวัติศาสตร์ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น หากขาดตกบกพร่องหรือติดขัดตรงไหนต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ