เข้าใจผิด

ปรายฟ้า นิรกิจจากร ที่กำลังจะได้เป็นเจ้าสาวของนักธุรกิจหนุ่มแต่กลับถูกฉุดกระชากโดยผู้ชายปากกล้าใจหินนามว่า เขมราช อัครินทร ด้วยเหตุผลที่เขาต้องการให้เธอชดใช้ความผิดแทนคู่หมั้นหนุ่มซึ่งทำให้น้องสาวของเขาผิดหวังจนเสียสติ แต่สุดท้ายแล้วความเกลียดชังและทิฐิก็ไม่อาจเอาชนะความรักที่ก่อเกิดขึ้นท่ามกลางไฟพยาบาท

“ไม่คิดเลยว่าคนที่นอนด้วยกันทุกคืน ที่แท้จะเป็นนางนกต่อขายความลับให้ศัตรู!” ชีวิตของ ‘สายป่าน’ เปลี่ยนไปเมื่อต้องเข้ามาพัวพันในวงจรมาเฟียทรงอิทธิพลอย่าง ‘ไตรพัฒน์’ เขายื่นสถานะเด็กในปกครอง...แต่ก็ถีบหัวส่งเมื่อรู้ว่าเธอเป็น ‘นางนกต่อ’ ให้กับศัตรู!

“เมื่อโลกมันไม่ได้ใจดีกับฉันแล้วทำไมฉันจะต้องใจดีกับคนทั้งโลกด้วย ในเมื่อคนเราอยู่ได้ด้วยข้อตกลงก็แค่ใช้มันเพื่ออยู่ร่วมกันมันก็ถูกต้องแล้วไม่ใช่เหรอคะ…. ที่รัก” “คุณหมอมีคนรักหรือยังคะ” “คุณอัยเรศ นี่เป็นคำถามครั้งที่สี่ที่คุณถามผมแล้ว คุณต้องการอะไรกันแน่” “แต่คุณหมอยังไม่เคยตอบอัยย์เลยนี่คะ” จากหมอเจ้าของไข้ สู่เงื่อนไขที่เธอเสนอให้เขาจนยากที่จะปฎิเสธ ดังนั้นบทบาทของ "คู่รักปลอม ๆ" ของทั้งคู่จึงได้เริ่มขึ้น

เมื่อแอลตัน หนุ่ม playboy ตัวพ่อ ที่ป้อสาวมาแล้วทุกวงการ ต้องมาเจอสายป่าน(สายป่วน) สาวแซ่บแสบซ่าที่ไม่เคยยอมใคร งานนี้จะลงเอยกันแบบไหน จะชุลมุนวุ่นวายกันยังงัย กว่าเธอจะทำให้เสือร้าย กลายเป็นหมาหงอย ♥️♥️♥️🖤🖤🖤🤍🤍🤍🩷🩷🩷 -แอลตัน อายุ 35 ปี หนุ่ม playboy ชาวฝรั่งเศส ที่หล่อและรวยครบเครื่อง ใช้ชีวิตสุดคุ้มมาจนป่านนี้ก็ยังไม่คิดจะลงเอยกับใครเพราะอดีตที่ฝังใจและยังเสียดายความโสด -สายป่าน สาวน้อยวัย 20 ปี เพื่อนตั้งฉายาให้ว่า ยัยสายป่วน เพราะสวยแซ่บ และแสบสันเหลือทน เธอเป็นคนที่ไม่ยอมใคร ถ้าไม่พอใจก็พร้อมจะดับเครื่องชน **เรื่องนี้เป็นเรื่องเพื่อนของเรื่อง Malalin of love ร้อยรักมาลารินทร์ (เซดริก-มาลารินทร์)

นิรัชนักธุรกิจผู้สูญเสียภรรยาด้วยโรคเส้นเลือดในสมองแตก ยังไม่ทันทำบุญร้อยวันภรรยา เขาก็มีผู้หญิงคนใหม่มาแทนที่ อัสมา เธอเป็นนักร้องในร้านอาหาร ก่อนหน้าที่ภรรยาของนิรัชจะเสียชีวิต เธอก็ทำหน้าที่เป็นเมียน้อยอย่างลับๆ แต่ตอนนี้เธอได้เลื่อนฐานะเรียบร้อยแล้ว ปาลิดาเด็กสาวผู้เสียมารดาไปอย่างไม่ทันตั้งตัว เธอถูกนิรัสผู้เป็นพ่อ ส่งไปเรียนมหาวิทยาที่ต่างประเทศทันที หลังจากเสร็จสิ้นงานศพของมารดา ********************************** เรื่องนี้เป็นการแก้แค้นแบบหวานๆโรแมนติก หญิงสาวผู้ใช้เรือนร่างหวังสร้างความเจ็บปวดให้ชายหนุ่ม แต่.....มันจะง่ายเหมือนอย่างที่เธอคิดไหมนะ....

หลังจากท่านหญิงอวี้ชางจากไป รองแม่ทัพจางหย่งเล่อก็เป็นเพียงชายไร้หัวใจเพื่อลงโทษตนเอง แต่เมื่อน้องสาวมาบอกว่าท่านหญิงอวี้ชางมาเข้าฝันสั่งให้บอกเขาว่าขอให้เขาเลิกโทษตนเองและให้เปิดใจให้สตรีคนใหม่ เขาจึงได้ทำตามแต่เพียงไม่นานทหารคู่ใจของเขากลับเสียชีวิตจากการถูกโจรป่าลอบโจมตีและเขานั้นเข้ารับลูกธนูแทนรองแม่ทัพจางทำให้เขาเสียชีวิต ทิ้งบุตรสาววัยเพียงสิบห้าหนาวเอาไว้ และรองแม่ทัพหนุ่มจึงได้อุปการะนางเอาไว้ตั้งแต่นั้น หลังจากนางเข้ามาอยู่ในจวนของเขาแล้ว ต่อมาเขากลับพบว่านางช่างเหมือนสตรีที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างมาก……..

ตอนนี้ภูริทัศน์ยืนหน้าถมึงทึงอยู่ ในห้องเช่าที่อพาทร์เม้นเล็กๆแห่งหนึ่ง ร่างบางของผู้หญิงในวัย25กำลังยืนประจันหน้ากับเขา ร่างสูงมองไปยังเด็กวัย3ขวบที่เธออุ้มอยู่ก่อนจะเอ่ยออกมา "เอาลูกมาให้ฉันแพรชมพู เธอต้องการเท่าไหร่ว่ามา" "ลูกของแพรทำไมแพรต้องให้คนอื่นด้วยคะ คุณป๋ากลับไปเถอะคะ อย่ามาสร้างเรื่องให้คนอื่นเขาลำบากใจเลย" "อย่างเธอเนี่ยเหรอจะมีปัญญาเลี้ยงลูกฉัน" "แพรก็เลี้ยงของแพรมาได้ตั้งนานนี่คะ" "เลี้ยงได้กับเลี้ยงให้ดีมันต่างกันนะแพรชมพู แล้วไอ้ห้องที่เธอเช่าอยู่เนี่ย เอากันทีก็ลั่นไปทั้งตึกแล้วมั้ง" "อย่ามาหยาบคายนะ แพรก็อยู่ของแพรกับลูกมาได้ คุณป๋าก็คิดเสียว่าเราไม่เคยรู้จักกัน" "อ้อ เธอชอบแจกฟรีสินะ ฉันต้องการพระพายไปเลี้ยงเอง ส่วนเธอฉันไม่สนใจ" "แต่ในใบเกิดพระพายระบุว่าไม่มีบิดา คุณป๋าไม่มีสิทธิ์ในตัวแก ประตูอยู่ตรงนั้นไม่ส่งนะคะ"

กว่าจะรู้ตัวว่าได้สูญเสียสิ่งที่มีค่าที่สุดไปก็ในวันที่สายไปแล้ว ทว่าในเมื่อฟ้าให้โอกาสได้เจอเธออีกครั้ง เขาจะต้องรั้งเธอไว้ด้วยทั้งหมดที่มี ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม

เธอคือน้องสาวของคนที่ลักพาตัวคนรักของเขาไปให้ศัตรูทำลายจนคนรักของเขาต้องฆ่าตัวตายเพื่อปกป้องศักดิ์ศักดิ์ศรีของตนเอง และเธอจะต้องได้รับโทษทัณฑ์อันเร่าร้อนจากเขา... แต่เธอก็คือแม่มดที่มีมนตราร้ายกาจ ที่ร่ายมนต์เสน่หาให้เขาหลงใหลจนถอนตัวไม่ขึ้น เขาจะต้องเกลียดเธอ เขาจะต้องไม่รักเธอ...แต่เขาจะต้านทานมนต์เสน่ห์ของเธอได้อย่างไร ในเมื่อเขารักเธอไปแล้วทั้งหัวใจ

"ความผิดของท่านพี่มิใช่ความผิดของข้า ทำไมข้าจะต้องมารับเคราะห์แทนนางด้วย เรื่องจริงหรือไม่ท่านมั่นใจได้อย่างไร? ข้าเชื่อว่าท่านพี่ปรากฏตัวในสักวันหนึ่ง เมื่อนั้นท่านต้องสืบสาวราวเรื่องหาข้อเท็จจริงเสียก่อน เป็นถึงท่านแม่ทัพก็ต้องมีความยุติธรรม ไม่ใช่อยุติธรรม หากเป็นเช่นดั่งที่ว่าไว้ ข้าน้อยยินดีรับผิดแทนท่านพี่แต่โดยดี" อะไรทำให้ฉันพูดอย่างนี้ออกไปนะ เสี่ยวเยา รนหาที่ตายแท้ๆ "ได้! ในเมื่อเจ้ากล้าพูดเช่นนี้กับข้า..." นิ้วชี้ที่เรียวยาวของท่านแม่ทัพจับลำคอขาวนวลของนาง ไว้ แม้จะไม่ออกแรงใดๆ แต่เหมือนจะบอกเป็นในว่า 'หัวเจ้าจะหลุดออกจากบ่าแน่นอน' ท่านแม่ทัพผู้นี้เปลือกนอกงดงามดั่งกว่าบุรุษทั้งหมดในใต้หล้า น่าเสียดายที่ถูกจารึกไว้ซึ่ความโหดเหี้ยมของเขาไว้ในหน้าประวัติศาสตร์