เด็กดี

บอกว่าไม่อยากมีเมีย แต่แม่ก็ยังส่งยัยเด็กเตี้ยน้องสาวต่างสายเลือดมาให้ "ขิม แต่เราเป็นพี่น้องกันนะ" "พี่น้องเขาไม่จูบกันนะคะเฮียธีร์"

พ่อบังเกิดเกล้าสร้างหนี้ไว้ก้อนใหญ่ ทว่าคนที่ต้องชดใช้กลับกลายเป็นลูกสาวแบบเธอ "มันถึงเวลาที่เธอต้องชดใช้หนี้ที่พ่อสร้างไว้แล้วเด็กน้อย" "ชดใช้ยังไงคะ" "ใช้ร่างกายเธอชดใช้หนี้ยังไงล่ะ" "หมายความว่างานที่คุณบอกว่าจะให้หนูทำตอนอายุครบยี่สิบ คือ เอาร่างกายขัดดอกรึคะ" "ใช่" สาวน้อยผู้แสนใสซื่อในวัยยี่สิบถึงกับน้ำตาคลอเบ้าเพราะหลงเข้าใจผิดมาตลอดว่าที่มาเฟียผู้แสนใจดีเลี้ยงดูเธอมาเป็นอย่างดีตลอดเวลาสามปีเพราะเขารัก และเอ็นดูเธอ แต่ที่ไหนได้กลับเห็นเป็นแค่ลูกหนี้

เมื่อโจรสลัดแห่งอวกาศทะลุมิติมาอยู่ในยุค 80 ที่มีสามีแสนขี้เกียจ เธอตั้งใจจะทุบตีเพื่อสั่งสอนเขา แต่คาดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะสู้กลับได้อย่างสูสี ระหว่างที่พวกเขาต่อสู้กันอย่างชุลมุนท่ามกลางเสียงร้องห้ามของลูกชายฝาแฝดทั้งสอง ต่างฝ่ายต่างหยุดชะงักแล้วมองหน้ากันด้วยความสงสัย “คุณก็ทะลุมิติมาเหมือนกันเหรอ”

ขนมนักศึกษาแพทย์ปีสี่ เธอวันไนต์สแตนด์กับชายคนหนึ่ง เยเย่มารุโกะกันจบก็แยกย้าย เพราะไม่มีทางกลับมาเจอกันอีกแน่นอนแม้จะถูกใจมากแค่ไหน แต่ฟ้าไม่ได้เข้าข้างเธอขนาดนั้น เธอกับเขากลับมาเจอกันอีกครั้ง พีคแรกคือเจอเขาที่โรงพยาบาลมหา'ลัย พีคสองคือเขาเป็นอาจารย์หมอ! เพียงหัวใจได้มีรัก หมอกร น้องขนม

เพราะเป็นลูกอนุที่ไร้ค่า บิดาบังเกิดเกล้าจึงยกเขาให้เป็นชายบำเรอของมหาอำมาตย์ แต่มหาอำมาตย์เกิดหัวใจวายตายในคืนเข้าหอ ทำให้เขาถูกตราหน้าว่าร่านราคะ และจะจับเขาฝังทั้งเป็น!

เพราะบังเอิญไปเห็นในสิ่งที่ไม่ควรเห็นของท่านอธิการเข้า จึงทำให้เธอตกที่นั่งลำบาก อีกทั้งทางครอบครัวยังประสบปัญหาหนัก จึงต้องยอมรับข้อเสนอที่ท่านอธิการยื่นมา "คุณจะได้เรียนฟรีจนจบ และผมก็จะเลี้ยงดูคุณทุกเดือน"

คุณที เพื่อนพ่อที่หล่อแต่ดุคนนั้นเขาต้องการตัวฉันไปทำงานด้วยอย่างนั้นหรือ สงสัยที่โดนไปวันก่อนยังไม่ถอดใจ คอยดูเถอะ จะแกล้งให้เข็ดขยาดจนรีบส่งตัวฉันกลับเลย

ในสายตาของมิลาน ราเชนทร์คือผู้ชายที่เธอเฝ้าแอบรักเขามาโดยตลอด และจะเป็นผู้ชายคนเดียวที่เธอจะรักตลอดไป

"ไง... เรียนจบแล้วหรอ ถึงได้เอาผัวมาเปิดตัวแถวบ้าน?" "นี่ แฟนผิงเอง เฮียจะพูดอะไรก็เกรงใจเขาหน่อย พอร์ชเขาไม่ได้ หยาบคายเหมือนเสียนะ"

“หยุดมองฉันด้วยสายตาแบบนี้ซะทีไอ้คนเฮงซวย แล้วก็พูดมาว่าฉันไปทำอะไรผิด หรือทำอะไรให้ไม่พอใจตอนไหน ทำไมจะต้องจับฉันมาขังไว้ด้วย” “ก่อนจะบอก เรามาเล่นอะไรสนุกๆ กันสักรอบสองรอบก่อนดีไหม” แววตาเขาไม่ได้พูดเล่น แต่คิดจะทำจริง “ไม่!” มธุราปฏิเสธโดยไม่ต้องคิดทบทวนให้เปลืองรอยหยักในสมอง ขณะที่คนตัวโตก็กดยิ้มมุมปาก และยังคงใช้สายตาจดจ้องร่างเล็กไม่เลิก ความรู้สึกบางอย่างก็เริ่มก่อตัวขึ้น “แต่เรื่องสนุกที่ว่าเป็นงานที่เธอถนัดนะ”