เด็กดี

ตอนรับงาน หล่อนทราบเพียงว่า 'คุณ' ของบ้านหลังนี้ เป็นนักเขียน

"ผมกับพี่เรามีอะไรกันหรือเปล่า" "แล้วคิดว่าไง" "ผมจำไม่ได้ ไม่งั้นผมจะถามพี่ทำไม" "ใช่ แต่…" "พี่ลืมมันไปได้ไหม"

“หย่ากันเถอะ เธอกลับมาแล้ว” ในวันครบรอบแต่งงานปีที่สอง เฉินหยุนอู้กลับถูกฉินเย่ทอดทิ้งอย่างไร้ซึ่งความปราณี เธอกำผลตรวจการตั้งครรภ์เอาไว้เงียบ ๆ นับตั้งแต่นั้นก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย แต่แล้วใครจะไปคิดล่ะว่า นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ฉินเย่ก็เกิดอาการบ้าคลั่ง ออกตามหาเธอไปทั่วทุกหนทุกแห่ง มีอยู่วันหนึ่ง เขาเห็นผู้หญิงที่เขาตามหามานานเดินจูงมือเด็กน้อยผ่านไปอย่างมีความสุข “เด็กคนนี้เป็นลูกของใครกัน?” ดวงตาของฉินซ่าวแดงก่ำ เขาตะโกนคำรามขึ้นมา

รักแรกในวัยเรียน ก่อเกิดเป็นรอยร้าวในหัวใจ กระทั่ง 10 ปีผ่านไป ‘พราวฟ้า' กับ 'ริว' ก็หวนกลับมาเจอกันอีกครั้ง และการพบกันครั้งนี้มันก็มีแต่ความเร่าร้อน (ชุดรวมเรื่องรักฉบับติดเรท 1)

ไม่น่าเชื่อว่าแค่จูบเดียวจะทำให้เขาอยากได้เธอจนคลุ้มคลั่ง สัญชาตญาณบางอย่างบอกว่าเธอจะเข้ากับเขาได้ดีมากแค่ไหน มันเป็นความปรารถนาอยากสอนผู้หญิงที่เรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ให้กลายเป็นไฟแสนเร่าร้อน ความรู้สึกแบบนี้มันเกิดขึ้นอย่างกะทันหันและรุนแรงทันทีที่ริมฝีปากของเขาประกบลงบนเรียวปากนุ่ม เขาอยากได้เธอแต่ไม่อยากแต่งงานซึ่ง เอเดน แทลลีย์ รู้ดีว่าแม่ของเขาไม่มีทางยอมให้ทำเล่นๆ กับ รดาดาว เป็นแน่ ดังนั้นเขาจึงต้องใช้เสน่ห์อันแสนร้ายและชั้นเชิงของเพลย์บอยตัวพ่อ ‘หลอกล่อ’ เหยื่อสาวไร้เดียงสาเพื่อให้ตัวเองสมดังปรารถนา แต่ทำไปทำมากลายเป็นว่าเขากลับต้องติดบ่วงเสียเอง วิวาห์ครั้งนี้จึงกลายเป็นวิวาห์แสนหวาม!

พี่ยังไม่เคยหรอกนะ แต่บอกได้เลยว่าเชิงทฤษฎีพี่แน่นมาก แต่เชิงปฏิบัติ คงได้ลองอีกในไม่ช้านี้แน่นอน

พ่อบังเกิดเกล้าสร้างหนี้ไว้ก้อนใหญ่ ทว่าคนที่ต้องชดใช้กลับกลายเป็นลูกสาวแบบเธอ "มันถึงเวลาที่เธอต้องชดใช้หนี้ที่พ่อสร้างไว้แล้วเด็กน้อย" "ชดใช้ยังไงคะ" "ใช้ร่างกายเธอชดใช้หนี้ยังไงล่ะ" "หมายความว่างานที่คุณบอกว่าจะให้หนูทำตอนอายุครบยี่สิบ คือ เอาร่างกายขัดดอกรึคะ" "ใช่" สาวน้อยผู้แสนใสซื่อในวัยยี่สิบถึงกับน้ำตาคลอเบ้าเพราะหลงเข้าใจผิดมาตลอดว่าที่มาเฟียผู้แสนใจดีเลี้ยงดูเธอมาเป็นอย่างดีตลอดเวลาสามปีเพราะเขารัก และเอ็นดูเธอ แต่ที่ไหนได้กลับเห็นเป็นแค่ลูกหนี้

ก็คนมันชอบ ก็ไอ้ฉลามดุหัวโจกเเห่งอาชีวะคนนี้มันชอบเธอ จะให้ทำยังไง

"ทำไม จ้องฉันทำไม คิดว่าฉันจะรับผิดชอบหรอ ฝันไปเถอะ อ้อหวังว่าสีจากตัวเธอคงไม่ตกใส่ที่นอนฉันนะ" ไร้ซึ่งเสียงโต้ตอบจากคนตัวเล็ก มีเพียงเสียงสะอื้นน้อย ๆ ที่ลอยออกมาให้ได้ยิน

ผมเเอบรักเพื่อนสมัยเด็กมาสิบกว่าปีตั้งเเต่เธอยังเด็กจนโตเป็นสาว จนเธอเรียนหมอเเล้วมีเเฟนคนเเรกในชีวิตเเล้วเเฟนเธอมันดันเฮงซวยสิ้นดี เเต่พอผมไปช่วยเธอออกมา ในคืนนั้นเราสองคน หนึ่งคนที่อกหัก กับผมที่ยังรัก เราก็เผลอ 'มีอะไรกัน' จนได้