เสียใจ

เซอเรนัล์ฟ ไคลน์ กลับมาในฐานะเจ้าของดีฮันเตอร์ บริษัทผลิตอากาศยานไร้คนขับยักษ์ใหญ่ของอเมริกา สลัดคราบผู้ชายที่เคยอ่อนหวานและแสนสุภาพ กลายเป็นบุรุษผู้หยิ่งทะนง ทั้งเลือดเย็นและโหดร้ายยิ่งกว่าราชสีห์ เขาไม่เพียงตราหน้าว่า อิสลิน เบอร์กแทรนช์เป็นหญิงแพศยา ชั่วช้า เป็นนางกากี ที่แต่งงานไปกับผู้ชายคนใหม่ สุดท้ายต้องเป็นหม้ายเพราะผัวหย่า ซึ่งก็ถึงเวลาที่ซาตานอย่างเขา...ต้องเอาคืน!!

“ “กูจะได้เตือนสติมึง กูคิดกับมึงได้แค่เพื่อนเท่านั้น ถ้ามึงไม่อยากให้ความเป็นเพื่อนของเราต้องจบ มึงก็อย่าคิดกับกูมากกว่าเพื่อน เพราะคนที่ยืนอยู่ในหัวใจของกูมีเพียงแค่ริสาคนเดียว!!” “ทั้งที่มันทำให้มึงเจ็บเพราะมีคนอื่น ทั้งที่มันไม่ได้รักมึงแล้ว แต่กูสิรักมึง กูรักมึงมาตลอด ทำไมมึงไม่เห็นใจกูบ้างวะ! ฮึก!” ฉันพูดออกมาอย่างอัดอั้นตันใจ ทำไมวะ! ฉันรักปั้นจั่นมาตลอด ทำไมเขาไม่หันมาสนใจฉันบ้าง! ทำไมเขาถึงมองไม่เห็นความรักของฉันบ้าง “มึงออกไปจากห้องกูเลยไป!!” ปั้นจั่นมองหน้าฉันแล้วชี้ไปที่ประตู ฉันจ้องหน้าผู้ชายที่ฉันรักอย่างเสียใจ ในหัวมีแต่คำถามมากมาย ทำไมวะ! ทำไม! ทำไม! “กูผิดเหรอที่กูรักมึง กูรักมึงก่อนริสาอีก ฮึก!...” “หุบปากแล้วออกไป!!”

เพราะเธอถูกเขาปฏิเสธอย่างเลือดเย็น ทั้งๆที่เขารักเธอ และเธอเองก็รักเขา แต่ทำไมเราถึงรักกันไม่ได้ เพราะอะไร?

ด้วยความที่ครอบครัวเป็นหนี้ เธอเลยต้องมาทำงานที่ไร่แห่งนี้ แต่ใครจะคิดว่านายหัวของไร่จะเอาเธอมาเป็นนางบำเรอ นายหัวสิงผู้ไม่เกรงกลัวใคร เขาทำเหมือนเธอเป็นของเล่น

เขาดึงเธอมาในเกมเพื่อเล่นสนุกกับเพื่อน ที่ผู้หญิงอย่างเธอไม่มีทางสนุกด้วย

เพราะความมักมากของพี่ชายร่วมสายโลหิต ทำเรื่องชั่วช้าทิ้งเอาไว้ ทำให้เธอต้องมารับเคราะห์ ในฐานะ ลูกชังของตระกูล ความเจ็บช้ำที่ได้รับ มันมากมายเกินจะรับไว้ เธออยากหนีให้ไกล ทว่าเพราะคำสั่งห้ามของคนในตระกูลทำให้เธอได้แต่ก้มหน้ารับผลในฐานะเชลย....ของเขา

เขาเป็นคนอันตรายสำหรับหัวใจของเธอ เดิมทีก็ไม่คิดหวังสูงยุ่งกับผู้ชายคนนี้ แต่จู่ ๆ หนุ่มฮอตอย่างรุ่นพี่วิศวะคนนี้ก็เข้ามาหาเธอ เขาทำดีกับเธอดูแลเอาใจใส่ ทำให้หัวใจดวงน้อย ๆ ของเธอหวั่นไหว จนกระทั่งเธอยอมปล่อยตัวปล่อยใจเพราะคิดว่านั่นคือความรัก จนมารู้ความจริงว่าทุกสิ่งทุกอย่างมันก็แค่การเดิมพันเพียงเท่านั้น

“หยุดมองฉันด้วยสายตาแบบนี้ซะทีไอ้คนเฮงซวย แล้วก็พูดมาว่าฉันไปทำอะไรผิด หรือทำอะไรให้ไม่พอใจตอนไหน ทำไมจะต้องจับฉันมาขังไว้ด้วย” “ก่อนจะบอก เรามาเล่นอะไรสนุกๆ กันสักรอบสองรอบก่อนดีไหม” แววตาเขาไม่ได้พูดเล่น แต่คิดจะทำจริง “ไม่!” มธุราปฏิเสธโดยไม่ต้องคิดทบทวนให้เปลืองรอยหยักในสมอง ขณะที่คนตัวโตก็กดยิ้มมุมปาก และยังคงใช้สายตาจดจ้องร่างเล็กไม่เลิก ความรู้สึกบางอย่างก็เริ่มก่อตัวขึ้น “แต่เรื่องสนุกที่ว่าเป็นงานที่เธอถนัดนะ”

แต่งงานกันมาเจ็ดปี เฟิงถิงเซินเย็นชากับเธอราวกับน้ำแข็ง ทว่าหรงฉือกลับยิ้มรับเสมอมา เพราะเธอรักเขามาก และเชื่อว่าเธอจะสามารถเอาชนะใจเขาได้ในสักวันหนึ่ง แต่สิ่งที่เธอได้รับกลับมาคือการที่เขาตกหลุมรักผู้หญิงคนอื่นตั้งแต่แรกพบ แถมยังรักและดูแลเธออย่างดีที่สุด แต่เธอยังคงพยายามอย่างหนักเพื่อรักษาชีวิตแต่งงานของพวกเขาไว้ จนกระทั่งถึงวันเกิดของเธอ เธอเดินทางไกลหลายพันไมล์เพื่อไปหาเขาและลูกสาวที่ต่างปะเทศ แต่เขากลับพาลูกสาวไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้น ทิ้งให้เธอเฝ้าห้องที่ว่างเปล่าเพียงลำพัง ในที่สุดเธอก็ยอมแพ้อย่างราบคาบ เมื่อเห็นลูกสาวที่เธอเลี้ยงมากับมือต้องการเรียกผู้หญิงคนอื่นว่าแม่ หรงฉือก็ไม่รู้สึกเจ็บปวดอีกต่อไป เธอร่างข้อตกลงการหย่าร้าง และสละสิทธิ์ในการเลี้ยงดูลูก แล้วจากไปอย่างสง่างาม นับแต่นั้นก็ไม่สนใจพ่อลูกคู่นั้นอีกเลย และรอเซ็นใบหย่าร้าง เธอละทิ้งครอบครัว และหันกลับมาทุ่มเทให้กับงาน เธอที่เคยถูกทุกคนดูถูกในอดีต กลับสามารถหาเงินได้กว่าหลายแสนล้านอย่างง่ายดาย ทว่าเธอรอแล้วรอเล่า ใบหย่าไม่เพียงแต่ไม่ได้เซ็นสักที แต่ผู้ชายที่ไม่ยอมกลับบ้านในอดีต กลับกลับบ้านบ่อยขึ้นเรื่อยๆ แถมยังติดเธอมากขึ้นทุกวันอีกต่างหาก เมื่อรู้ว่าเธอต้องการหย่า ชายผู้สูงศักดิ์และเย็นชามาโดยตลอดก็ผลักเธอไปที่มุมกำแพง “หย่าเหรอ? ไม่มีทาง”

กว่าจะรู้ตัวว่าได้สูญเสียสิ่งที่มีค่าที่สุดไปก็ในวันที่สายไปแล้ว ทว่าในเมื่อฟ้าให้โอกาสได้เจอเธออีกครั้ง เขาจะต้องรั้งเธอไว้ด้วยทั้งหมดที่มี ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม