เสียใจ

คนเราควรเก็บรักษาความรักแบบไหนเอาไว้กันนะ หญิงสาวคนแรกคือรักแรกซึ่งทิ้งเขาไปในวันที่ความรักของพวกเขากำลังจะครบสิบปี กับผู้หญิงอีกคนคือคนที่เข้ามาช่วยเยียวยาบาดแผลช้ำรักครั้งเก่าของเขาจนหายดี และแล้วในวันที่หัวใจเขากลับมาเป็นสีชมพูอีกครั้ง คนในอดีตกลับหวนคืนมา เขาควรจะเลือกใคร...ระหว่างรักแรกที่ยากจะลืม กับรักใหม่ที่ใช้ทั้งตัวและหัวใจแลกมา “เรื่องบนเตียง” “คะ? เรื่องบนเตียง ทำไมคะ” พลอยใสเบิกตากว้างเพราะตกใจ คนยังไม่เคยได้กินสักครั้งพูดเรื่องนี้กันแล้วเหรอ “เดือนหนึ่งพี่ทำแค่สองวัน” “คะ?” พลอยใสตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน ถ้าทำแค่สองวันต่อเดือนมันน้อยไปไหม ชีวิตอีพลอยจะแห้งเหี่ยวของจริงก็งานนี้ “ทำหน้าผิดหวังอะไรขนาดนั้น หื่นนะเรา” ประทีปพูดพร้อมทั้งบีบจมูกคนตัวเล็ก หน้าตาผิดหวังของเธอฉายชัดจนเขาอดล้อไม่ได้ “เปล่าสักหน่อย” พลอยใสแก้ตัว แต่จริง ๆ เธอก็แอบนอยด์นิดหนึ่ง เขาเห็นเธอเป็นพวกชอบเรื่องบนเตียงหรือไงเนี่ย “แค่สองวันจริง ๆ ครับ วันฝนตกกับวันฝนไม่ตก” “พี่ทีป! เดี๋ยวค่ะ”

ปมร้าวรอยรัก โดย แสงเทียน ถ้ามีวันนั้นเกิดขึ้นจริง สายเลือดครึ่งหนึ่งของเธอ ฉันไม่มีวันรับมันเป็นลูก!! ____________________________ คำเตือน นิยายหลัวชั่วในดวงใจ ไม่ต้องมีตัวร้ายเพราะอิพอ.มันร้ายสุด ยศชัย : ดูแลตัวเองให้ดี ถ้าเธอไม่ทำตามข้อตกลง เรื่องนี้…ก็ไม่เกี่ยวกับฉัน ม่านตะวัน : ที่ผ่านมา...ม่านไม่เคยคาดหวังในความรักของคุณอยู่แล้ว

เขาจองจำเธอ ให้อยู่ในวังวนแห่งความเจ็บปวดด้วยคำว่าภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย อลัน ชายหนุ่มผู้เกิดมาเพรียบพร้อมทุกอย่างทั้งหน้าตา การศึกษาและฐานะ บุคลิกเงียบ ๆ แต่ซ่อนความอันตรายไว้ภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่ง "เธอเป็นคนของฉันแล้ว ฉันจะทำยังไงกับเธอก็ได้พระพาย..เธอจะต้องทนอยู่กับความเจ็บปวดเหมือนที่ฉันต้องเจอ" พระพาย หญิงสาววัย 22 ปี กำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก นิสัยร่าเริง จิตใจดี "พายไม่เข้าใจ..พายไปทำอะไรให้คุณอลันเจ็บช้ำน้ำใจคะ ทำไมคุณถึงใจร้ายกับพายนัก"

ความสัมพันธ์ร้อนแรงที่เริ่มต้นด้วยความใคร่ ค่อยๆเปิดเผยบางสิ่งที่เธอไม่เคยคาดคิด ภายใต้รอยยิ้มของเขากลับซ่อนความมืดมิดเอาไว้ เธอจะได้พบความรักอีกครั้ง หรือจมดิ่งสู่ความมืดที่ไม่มีวันหวนกลับ?

'อัญญา' เข้ามาในฐานะเมียในสมรส แต่สำหรับ 'ศิลา' เธอเป็นเพียงผู้หญิงไร้ยางอายที่อยากได้เขาจนตัวสั่น เขาทั้งเกลียดและไม่อยากเห็นหน้าเธอมากกว่าใครในโลกนี้

>>เวกัสหนุ่มฮอตคณะวิศวะ ชายหนุ่มที่มีแต่ผู้หญิงเข้าหา วันหนึ่งเขารู้สึกเบื่อชีวิตแบบเดิม ๆ อยากได้ความแปลกใหม่ในชีวิต จนได้มาเจอกับมุกดา รุ่นน้องคณะบริหาร ความสัมพันธ์ที่ไม่คาดคิดมาก่อนจึงเริ่มต้นขึ้น >>มุกดา สาวน้อยคณะบริหาร วัน ๆ เอาแต่เรียนไม่สนใจใคร วันหนึ่งรุ่นพี่ที่เธอแอบปลื้มเกิดหันมามีท่าทีสนใจกัน เธอจึงปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเขา ใครจะคิดว่านั่นคือกับดักความรักของเธอ >>แอริน เพื่อนสนิทของมุกดา เป็นเพื่อนที่แสนดี คอยอยู่เคียงข้างมุกดาเสมอ >>ต้าร์ หนุ่มฮอตเนิร์ด คณะบริหารที่ไม่ชอบสุงสิงกับใคร ทว่าแท้จริงเขาแอบชอบเพื่อนร่วมคณะอย่างแอริน แต่ไม่กล้าพูดออกไป

“อย่านะ!” ดาริการีบห้ามปราม ชาลิสาเป็นพี่สาวที่เธอรักมากที่สุด เธอไม่อยากให้พี่สาวต้องเสียใจกับสิ่งผิดพลาด สิ่งเลวทรามที่เขาทำเอาไว้ สิ่งที่เธอจำยอมทำเรื่องแบบนี้กับเขาเรื่อยมา แม้สิ่งนั้นจะไม่ได้เต็มใจ แต่ถ้าพี่สาวของเธอรู้ มันก็การันตีไม่ได้ว่าพี่สาวของเธอจะไม่เสียใจ “ก็ยอมฉันสิ ยอมทำเรื่องนี้กับฉันในห้องนี้” “แต่พี่สาอยู่ข้างนอก พี่จะให้ดาทำกับพี่ได้ยังไง ถ้าพี่สาเข้ามาเห็น…” ดาริกาพูดอย่างหวาดหวั่น เธอไม่มีทางเลือกอะไร นอกจากยอมให้พี่เขยกระทำเรื่องอย่างว่าซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธอกลัวว่าพี่สาวจะล่วงรู้ และเสียใจในสิ่งที่เธอกับเขากระทำ แต่เธอก็ไม่มีสิทธิ์เลือกอะไร “ถ้าไม่อยากให้พี่สาวของเธอเข้ามาเห็น…” เขากดเธอให้นั่งคุกเข่า ก่อนจะรูดซิปแล้วงัดแก่นกายออกมาอวดความแข็งแกร่ง “ใช้ปากกับมันสิ ฉันอยากน้ำแตกกับปากเล็ก ๆ ของเธอ”

อุบัติเหตุทางกายในคืนหนึ่งระหว่าง ‘ไรอัน คาเตอร์’ เจ้าพ่อแห่งสายการบิน ‘ลักซูรีแอร์ไลน์’ ผู้ได้รับฉายาว่านักธุรกิจสมองเพชร และ‘กุลนิดา พาโชค’ หญิงสาวชาวไทยที่เขาสนใจตั้งแต่แรกเห็น แต่เข้าใจผิดว่าเธอกำลังจะแต่งงานเลยไม่พาตัวไปขวางเส้นทางความรักของใคร การถูกเฉี่ยวชนทางร่างกายในคืนนั้นโดยที่กุลนิดาไม่คิดแจ้งเคลมประกันก่อให้เกิดสายเลือดคาเตอร์คนใหม่ ‘น้ำอิง’ เมื่อรู้ว่ากุลนิดามีลูกสาวของเขาติดท้องไป ไรอันทำทุกวิถีทางเพื่อจะจับสองแม่ลูกเอามาลงโทษด้วยการกอด แล้วปลอบใจด้วยการเปลูกและเมียอย่างไม่อั้น เมื่อเขาตามเจอ เธอจะปฏิเสธว่าน้ำอิงไม่ใช่ลูกเขาก็ไม่ได้ ในเมื่อพ่อกับลูกหน้าตาเหมือนกันเสียขนาดนั้น กุลนิดายังคิดว่าฟังผิด “คุณพูดว่ายังไงนะคะ!”

. . .หัวใจของ'เวกัส‘ เต้นแทบไม่เป็นจังหวะ เมื่อมองเห็นหญิงสาวที่สวมเสื้อยืดของเขาเดินออกมาจากห้องน้ำในห้องนอนของเขา เขาลอบมองดวงตากลมโต จมูกโด่งรั้นเชิดนิดๆของหญิงสาว ไล่ลงมาถึงริมฝีปากสวยอวบอิ่มได้รูปน่าจูบของหญิงสาว แล้วก็ต้องรีบหลบสายตาเมื่อเธอหันหน้ามามองเขาพอดี. . . “ไอยานอนห้องเวได้เลยนะ เดี๋ยวเวลงไปนอนโซฟากับพวกนี้เอง อีกอย่างคืนนี้น่าจะคุยกันเรื่องงานแข่งรถกันยาว แล้วเสื้อผ้าเวใส่ได้มั้ย? แก้ขัดไปก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เอมิคงเอากระเป๋ามาให้แหละ” เวกัสรีบเอ่ยบอกหญิงสาว ไอยา: ”ขอบคุณมากนะเว สบายมากแค่นี้ก็เกรงใจจะแย่“ หญิงสาวเอ่ยขอบคุณพลางยิ้มจนตาหยีให้เขา แต่มันกลับทำให้ใจเขาเต้นเร็วจนผิดจังหวะ หลายปีก่อนเค้าไม่กล้าพอที่จะบอกรักเธอ ทำให้เธอต้องเสียใจที่ไปรักผู้ชายห่วยๆอย่าง“ไอ้พีช” แต่จากนี้เขาจะไม่ยอมเสียเธอไปให้ใครอีก “ไอยา”จะต้องเป็นของเขาคนเดียว เขาจะดูแลไม่ให้เธอเสียใจ ไม่มีผู้ชายคนไหนมีค่าพอสำหรับน้ำตาของ“ไอยา”ทั้งนั้น. . . . เวกัสคิดพลางเดินลงบันไดตามหลังเพื่อนๆลงไปชั้นล่าง . .

อ๋องรุ่ยหยาง และเหล่าองค์ชายพี่น้องของเขา ต่างพนันขันต่อกันว่า อ๋องรุ่ยหยางจะพิชิต คุณหนูเฟยฮวา บุตรสาวเสนาบดีเฟยเทียนหลงได้ลงหรือไม่ เพราะนางนั้นอวบอ้วนยิ่งกว่าคุณหนูในจวนใด แถมใบหน้าก็มีธรรมดามิได้โดดเด่นหรืองดงาม และนางยังแต่งตัวเฉิ่มเชยหนักหนา สีสันและแบบเครื่องแต่งกายของนางก็แสนเชยดังหญิงรุ่นป้าแก่ชอบสวมใส่ แต่นางนั้นหลงไหลท่านอ๋องรุ่ยหยางยิ่งนัก นางพบเขาที่ไหนก็มองเขาด้วยตาเป็นประกายหวานฉ่ำ ด้วยความหลงไหลจนใครๆก็ดูออก ต่างนินทาว่านางนั้นไม่เจียมตัว แม้บิดาจะเป็นเสนาบดีแต่นางขี้เหร่ปานนี้ อย่าว่าแต่อ๋องรุ่ยหยางเลย บุรุษอื่นก็มิมีใครอยากได้นางเป็นภรรยา บุรุษรูปงามเช่นอ๋องรุ่ยหยางแสนจะรังเกียจนางยิ่งนัก พบเจอนางที่ไหนก็มักจะหลีกหนี จนเป็นที่ขบขันของเหล่าพี่น้องของเขา เหล่าองค์ชายจึงลงขันกันจะยอมเสียม้าตัวที่งามที่สุดของแต่ละคนให้ท่านอ๋องรุ่ยหยาง หากเขายอมพิชิตหญิงขี้เหร่เช่นเฟยฮวาได้ลง เขาจึงวางแผนเกี้ยวนาง จนนางยอมตกเป็นของเขา เมื่อสมใจเขาก็ทิ้งนางอย่างเลือดเย็นยิ่งนัก เฟยฮวาจะทำเช่นไรต่อไป…