แก้แค้น

ดาราขาลงอย่างเธอ รับงานกินข้าวครั้งแรกก็ซวยต้องมาเจอกับอดีตที่เคยผิดพลาด แต่สำหรับเขาเธอเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของการแก้แค้น พราวฟ้า เขมิทัต หรือ พราว ดาราสาวที่น่าจับตาในฐานะนางเอกชื่อดังของช่อง แค่ระยะเวลาเพียงสองปี จากดาราสมทบก็ก้าวขึ้นสู่นางเอกเบอร์ต้นๆ ของประเทศ กลายเป็นดาวจรัสฟ้าเพียงไม่ถึงปีอยู่ๆ เธอก็กลายเป็นดาราขาลง เมื่อมีข่าวฉาวว่าเธอแย่งสามีลูกสาวเจ้าของช่อง และนั่นเท่ากับเป็นการปิดฉากดาราสาวแสนสวยที่กำลังรุ่งโรจน์ลงทันที และเพื่อความอยู่รอดทำให้เธอต้องรับงานกินข้าว ...และครั้งแรกที่รับงาน ก็ต้องเจอกับอดีตที่เคยผิดพลาดของตัวเองอย่าง ฟาริส โยธาทรัพย์สกุล มาเฟียหนุ่มลูกครึ่ง ภาพที่ทุกคนเคยเห็นและได้ยินคือนักธุรกิจหนุ่มไฟแรง โปรไฟล์ดี ใจบุญชอบช่วยเหลือสังคม แต่น้อยคนนักที่จะรู้เบื้องหลังของเขา และที่เขาเข้าหาเธอ ก็เพียงเพราะรักแรกของเขาอย่าง อลินา ลูกสาวเจ้าของช่องที่เคยมีข่าวกับเธอ - มีการใช้เซ็กทอยส์ นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพียงจินตนาการของผู้เขียน ไม่ได้มีส่วนพาดพิงถึงบุคคล สถานที่ หรืออาชีพใด

เขาจองจำเธอ ให้อยู่ในวังวนแห่งความเจ็บปวดด้วยคำว่าภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย อลัน ชายหนุ่มผู้เกิดมาเพรียบพร้อมทุกอย่างทั้งหน้าตา การศึกษาและฐานะ บุคลิกเงียบ ๆ แต่ซ่อนความอันตรายไว้ภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่ง "เธอเป็นคนของฉันแล้ว ฉันจะทำยังไงกับเธอก็ได้พระพาย..เธอจะต้องทนอยู่กับความเจ็บปวดเหมือนที่ฉันต้องเจอ" พระพาย หญิงสาววัย 22 ปี กำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก นิสัยร่าเริง จิตใจดี "พายไม่เข้าใจ..พายไปทำอะไรให้คุณอลันเจ็บช้ำน้ำใจคะ ทำไมคุณถึงใจร้ายกับพายนัก"

เพื่อแลกกับชีวิตของพี่ชาย มะเฟืองจำยอมทำหน้าที่อีตัวบนเตียงของเสี่ยเจ๋งจนกว่าเขาจะพอใจ

ชนวีร์และทรายทิพย์กำลังจะแต่งงานกันแต่แล้วก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้นเมื่อทรายทิพย์เสียชีวิตลงโดยที่ก่อนตายเธอบอกว่าโดนวางยา และเข้าเชื่อว่าคนร้ายจะต้องเป็นจอมขวัญเพื่อนรักของเธอที่แอบรักเขาอย่างแน่นอน! เขาฟ้องร้องเธอแต่ก็เอาผิดเธอไม่ได้จนกระทั่งผ่านไป 3 ปี จอมขวัญยื่นใบสมัครเข้ามาทำงานในบริษัทของเขาและครั้งนี้เขาจะทำให้เธอได้รับรู้รสชาติของความเจ็บปวดอย่างแท้จริง

กลิ่นตัวของหญิงสาวเหตุใดถึงได้สาปสางถึงเพียงนี้ นายพรานอินทร์ฝีมือดีทั้งยังหล่อเหลาเอามันทำเมียลงได้อย่างไร? "ของเอ็งมันใหญ่ถึงเพียงนี้เชียวรึกอบัว ข้าชักหลงใหลเอ็งขึ้นทุกทีแล้วสิ หึหึ"

สามีจงใจพาลูกชายของฉันไปช่วยตบตาเพื่อกินฉันวกับรักแรก ระหว่างทางยังใช้เขาที่อายุแค่หกขวบไปซื้อยาทาร้อนลวก แต่เจอโรคจิต ลูกชายถูกแทงตายทันที หัวใจของฉันเจ็บปวดเหมือนถูกบีบรัด มองดูยาทาร้อนลวกในมือของลูกชาย ฉันร้องไห้ไม่หยุด สามีของฉันโทรมาถามฉันว่า "สวี่เจี๋ย เธอนี่สอนลูกได้ดีเหลือเกินนะ! ทำน้ำร้อนลวกเวยเวยยังไม่ขอโทษอีก ให้เขากลับมาเดี๋ยวนี้”

มุมปากนิรณายกขึ้นด้วยความรังเกียจ แกมเย้ยหยัน บัตรเชิญร่วมงานแต่งของบีบีกับเตชิน เพื่อนสนิทและคนรักของเธอ..ที่พวกมันทั้งสองคนต่างหักหลังและพากันสวมเขาให้นานแรมปี บัดนี้กำลังวางอยู่ตรงหน้า เมื่อครุ่นคิดและนึกย้อน ถึงอดีตที่โดนกระทำ ยิ่งทำให้เจ็บปวดจนแทบคลั่ง นึกอยากจะบุกไปทำลายงานแต่ง ให้ล้มเสียรู้แล้วรู้รอด ทว่า…ขณะที่กำลังจะขยำมันทิ้ง สายตาดันเหลือบเห็นชื่อของใครคนหนึ่ง "บดินทร์งั้นเหรอ?" เสียงพึมพำชื่อใครอีกคน ในการ์ดเชิญ ทำให้สมองโลดแล่น คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ "ฮึ! คอยดูเถอะ บีบี พ่อของแกน่ะ ฉันขอล่ะกัน" เธอพูดด้วยแววตามาดมั่น ในมือเลื่อนโทรศัพท์ส่องดู ใบหน้าคมคายของบุคคล อันเป็นเครื่องมือแก้แค้น พลางจุดยิ้มตรงมุมปากนิด ๆ

หนึ่งจอมมารถือกำเนิดจากโคลนตม ไร้อารมณ์ ไร้ความรู้สึก พร้อมทำลายทุกสิ่งอย่างเลือดเย็น กับอีกหนึ่งเมล็ดพันธุ์ถูกชะตากำหนดให้เป็นผู้กำจัดเภทภัยจึงตกเป็นเป้าหมาย ชีวิตมีอันตรายอย่างเลี่ยงไม่ได้

" ฉันจะทำให้พี่เธอรู้จักการสูญเสียเหมือนที่มันทำกับพี่ชายฉัน คนทรยศอย่างมันต้องตาย หรือการตายสำหรับมันจะง่ายไป เธอคิดว่าไงล่ะ ? " เทวินเดินเข้าไปหามิลินพร้อมกับยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้เธอแล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบ ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปาก เธอกลัวจนเนื้อตัวสั่นเทา " อย่าทำอะไรพี่ชายลินเลยนะคะ " " เสียใจสาวน้อย พี่ชายเธอทำตัวเองช่วยไม่ได้ "

แม่ฉันหาว่าหาสามีฉันมีชู้ โดนแม่สามีจัดการจนวิ่งหางจุกตูด แม่ฉันหาว่าหาสามีฉันมีชู้ ให้ฉันหย่ากับเขา ฉันแค่ต้องการยืนยันความจริงแล้วค่อยจัดการ ถ้ามันเป็นความจริงฉันต้องรักษาสิทธิประโยชน์ของตัวเองเอาไว้ ท่านกลับทำลายนิทรรศการภาพวาดที่ฉันจัดเตรียมด้วยน้ำพักน้ำแรงมาเป็นเวลาสามปี หาว่าฉันเป็นผู้หญิงหากินกับผู้ชายต่อหน้าคนอื่น "อาศัยเงินผู้ชายมาจัดนิทรรศการ แกต่างอะไรกับพวกกะหรี่ขายตัว?" "ฉันเลี้ยงแกมาจนโตขนาดนี้ เพื่อให้แกไปหากินกับผู้ชายเหรอ ทำไมแกถึงน่ารังเกียจแบบนี้!" ท่านใช้มีดกรีดภาพวาดมูลค่าห้าสิบล้านของฉัน แล้วยังมาบอกว่าที่ทำไปทั้งหมดก็เพื่อฉัน หวังว่าฉันจะกลับตัวกลับใจ ยืนหยัดได้ด้วยตัวเอง ฉันกุมมือที่เลือดไหลอาบของฉันกล่าวอย่างเน้นย้ำทีละคำ "กลับตัวกลับใจที่แม่พูดถึง ก็คือให้หนูหย่ากับสามีประธานที่แต่งงานกันตามกฎหมายโดยไม่เอาทรัพย์สินอะไรเลย" "แล้วไปแต่งกับผู้ชายไม่เอาไหนวัย 45 ที่เคยหย่าแถมมีลูกติด เงินเดือนไม่เกินหนึ่งหมื่นห้าพันบาท แถมยังต้องให้หนูซื้อบ้านออกค่าสินสอดเองน่ะเหรอ!"