เกิดใหม่ครานี้ ข้าขอถีบอาจารย์ผู้ลำเอียงทิ้ง
[ลูกศิษย์จอมขยันxท่านอาจารย์สายเฉื่อยชา คู่หูศิษย์อาจารย์ที่ต่างขั้ว]
หลังจากที่ฝึกวิชาจนสำเร็จ อวี้หลานชิงก็รีบร้อนไปแจ้งข่าวดีกับท่านอาจารย์ด้วยความดีใจ
แต่แล้วกลับเห็นท่านอาจารย์กำลังฝึกวิชาขี่กระบี่อยู่กับศิษย์น้องหญิง
ครั้นทราบว่าอวี้หลานชิงฝึกวิชาสำเร็จ ท่านอาจารย์กลับหันไปปลอบประโลมศิษย์น้องหญิง
“ไม่ต้องไปสนใจนาง นางสู้เจ้าไม่ได้หรอก”
ในการประลองครั้งใหญ่ของสำนัก อวี้หลานชิงไม่ออมมือแม้แต่น้อย เพียงหนึ่งกระบี่ก็ทำให้ศิษย์น้องหญิงถอยไปถึงขอบเวที
อวี้หลานชิงกำลังแปลกใจอยู่ว่า เหตุใดศิษย์น้องหญิงที่ท่านอาจารย์บอกว่ามีพรสวรรค์ถึงได้อ่อนแอขนาดนี้?
แต่ชั่วพริบตาต่อมา กระบี่วิญญาณประจำกายของท่านอาจารย์กลับเสียบทะลุหัวใจนาง
นางเพิ่งเข้าใจก็ตอนนี้ว่าไม่ใช่ตัวเองด้อยกว่าศิษย์น้องหญิง แต่เพราะความลำเอียงของท่านอาจารย์ล้วน ๆ
ที่แท้ท่านอาจารย์กับศิษย์น้องหญิงก็ทำพันธสัญญาชีวิตร่วมกันและกลายเป็นคู่บำเพ็ญ
เมื่อได้ย้อนกลับไปยังวันพิธีคำนับอาจารย์ อวี้หลานชิงก็ขยี้ป้ายหยกศิษย์เอกต่อหน้าอาจารย์
จากนั้นคุกเข่าลง “ข้าขอฝากตัวเป็นศิษย์ของท่านอาจารย์เสิ่น”
ท่ามกลางเสียงฮือฮากึงก้องภูเขา ท่านอาจารย์เสิ่นผู้ได้ชื่อว่า ‘ผู้ไร้ประโยชน์อันดับหนึ่งแห่งเสวียนเทียน’ ก็ได้เลิกผ้าคลุมหน้าขึ้น
เผยให้เห็นใบหน้าที่งดงามคมคายยิ่งกว่ากระบี่ “ในเมื่อเจ้ากล้าเสี่ยงชีวิตกระโดดลงกองไฟนี้ ข้าก็จะให้พวกเขาได้เห็น—”
“ว่าอะไรคือเจตจำนงกระบี่ผลาญสวรรค์ที่แท้จริง”
เมื่ออวี้หลานชิงทำให้ศิษย์น้องหญิงจนมุมบนแท่นประลองแห่งชีวิตอีกครั้ง อดีตอาจารย์ก็ตะโกน “ศิษย์อกตัญญู บังอาจนัก”
แต่แล้วกลับถูกปราณกระบี่ของเสิ่นหวยจั๋วกดให้ต้องคุกเข่าลง “ลูกศิษย์ของข้า ผู้อื่นไม่มีสิทธิ์มาสั่งสอน!”
อดีตอาจารย์โอบศิษย์น้องหญิงที่จิตแห่งเต๋าแตกสลาย ในที่สุดก็เห็นความจริง—
ไข่มุกที่เขาเคยทอดทิ้งอย่างไม่ใยดีได้กลายเป็นแสงจันทร์ที่เฉียบคมที่สุดในฝักกระบี่ของผู้อื่นไปนานแล้ว