นิลคีรี อุรคแห่งผืนป่าต้องห้ามทิศใต้

นิลคีรี อุรคแห่งผืนป่าต้องห้ามทิศใต้

last updateLast Updated : 2025-03-02
By:  สินปาOngoing
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
26Chapters
362views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

หนึ่งพญางูยักษ์เกล็ดสีดำสนิทตัดกับดวงตาสีแดงเพลิงราวกับสีของทับทิมสยามอายุนับพันปีดุที่สุดในบรรดาอุรคทั้งสี่ทิศ ผู้ปกปักษ์ผืนพนาต้องห้ามติดกับเขตอุทยานแห่งชาติพนาดรทิศใต้ หนึ่งมนุษย์ที่เพิ่งผ่านพ้นเบญจเพสมาเพียงไม่กี่วัน ชื่นชอบการเดินป่าเก็บตราอุทยานแห่งชาติถูกสับเปลี่ยนเป็นเครื่องเซ่นสังเวยแทนชาวบ้านเผ่าชะนอที่ถูกเลือก หมู่บ้านชาติพันธ์ขนาดใหญ่ที่หลีกเร้นตัวอยู่ภายในผืนป่าต้องห้ามมานับร้อยปีเพียงเพราะหลงป่าแต่กลับมีชะตาตกฟากเดียวกัน โศกนาฏกรรมสัมพันธ์ในอดีตชาติเกี่ยวโยงชักนำให้คนทั้งสองหวนกลับมาเจอกันในฐานะคนแปลกหน้า ปริศนากลิ่นหอมของดอกราชาวดีบนเรือนกายชลทิตย์ที่มีเพียงนิลคีรีเท่านั้นที่สัมผัสได้ราวกับเคยสลักลึกในห้วงจิตวิญญาณ “กลิ่นหอมนี้กำลังล่อลวงข้าให้ลุ่มหลงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเจ้ารู้ตัวรู้ไม่ ทำไมถึงเย้ายวนถึงเพียงนี้นะเครื่องเซ่นสังเวยของข้า”

View More

Chapter 1

อารัมภบท

「小寺さん、離婚協議書をよくご確認ください。サインから1ヶ月後、お二人の婚姻関係は正式に終了します」

小寺真希(こでら まき)はバスルームに立ち、電話越しに弁護士の冷静な声を聞いて、静かに返事をした。「はい、分かりました。ありがとうございます」

電話を切ると、彼女は鏡に映る自分を見つめた。右頬には目立つ傷痕があり、それが彼女の劣等感の元になっていた。

スマホがピロンと鳴った。開いてみると、娘から送られてきた「家族写真」が表示された。だが、彼女の顔に感情はなかった。

写真の中、小寺泰明(こでら やすあき)の整った顔には満面の笑みが浮かんでいた。結婚して以来、その笑顔を一度も見たことがなかった。

彼女が心血注いで育てた娘の小寺一花(こでら いちか)も、楽しげに目を輝かせていた。

だが、滑稽なのはこの「家族写真」の母親の位置にいたのは真希ではなく、泰明の初恋の相手であり、彼の心の奥に棲む初恋の秋葉美琴(あきば みこと)だった。

これは、一花がわざと母をからかい、嘲るために作ったものだった。

三ヶ月前、美琴が離婚して戻ってきてからというもの、真希は父娘の目において部外者になり、存在すら疎ましく思われるようになった。

今日は、彼らの結婚8周年記念日。そして、真希の誕生日だった。

だが、泰明は「料理が口に合わない」と言い放ち、怒って彼女を家に置き去りにし、娘を連れて出て行った。

美琴のInstagramを見て、初めて彼らが3人で水族館へ出かけたことを知った。

短い30秒の動画が十数本。中でも、最後の一本が彼女の心を完全に壊した。いつも他人との接触を嫌っていた泰明が、美琴をおぶい、その唇に残ったクリームを指で拭い、自分の口に運んだのだ。

その瞬間、真希の心は、氷の中に突き落とされたように冷え切った。

この家族のために、毎日必死で頑張ってきた自分が、ただ他人の引き立て役にしかなっていなかったなんて、あまりにも哀れで、惨めだった。

彼女は椅子に沈み込み、目の前の溶けかけた苺のケーキを見つめながら、心が少しずつ沈んでいくのを感じた。

時間だけが静かに過ぎていった。

深夜3時。部屋の明かりが突然つき、泰明が娘を連れて帰ってきた。

彼らは真希を見るなり、ほんの一瞬だけ表情に嫌悪を浮かべた。

泰明はネクタイを外して彼女に投げつけた。「俺がショウガ嫌いなの知ってるだろ。なんであんなに入れた?今度は気をつけろよ」

そう言って、恩着せがましく紙袋を投げてきた。「これが誕生日プレゼントだ」

彼女はそれを一瞥し、心の中で苦笑した。それは安物の蜂の形をしたピアス。だが本来の正規品は、高級なスワロフスキーの白鳥ネックレスで、すでに美琴のInstagramで見たことがあった。

真希が無反応でいると、泰明は眉をひそめて声を荒げた。「俺が毎日朝から晩まで働いてるのに、お前は家でラクしてるだけだろ?何もできないくせに文句ばっかり。お前がこんなにだらしなくて、女らしさの欠片もないと分かってたら、絶対結婚なんかしなかった!今夜は外の庭で寝ろ。自分の非を認められないなら、俺は一生お前を許さない!」

そう言い捨てて、彼は寝室に入っていった。

一花は、軽蔑の目で真希を見て、溶けた苺ケーキを彼女の頭に投げつけた。

「今日、秋葉おばさんと水族館ですっごく楽しかったよ。あんたなんて家のメイドみたいなもんでしょ?とっととパパと離婚して出てってよ!私、秋葉おばさんにママになってほしいの!あんたみたいなブス、いらない!」

真希は、自分が愛情を注いで育ててきた娘がこんな酷い言葉を言うなんて、まるでゴミのように扱われ、心が完全に砕けた。

かつての一花は、素直で優しい娘だった。母親である彼女のことが大好きだった。

すべてが変わったのは三ヶ月前、美琴が戻ってきてから。何度か接触しただけで、娘の態度はまるで別人のように冷たくなった。

きっと美琴が、娘に何か吹き込んだのだろう。母娘の関係をわざと引き裂いたに違いない。

他人の言葉なら、どうでもよかった。けれど、これまで自分がどれほど尽くしてきたか、それがたった三ヶ月の他人の存在にすべて打ち負かされたことが、何よりも彼女の心を冷たくさせた。

彼女の胸中には、深い悲しみが広がっていった。まるで惨めな虫けらのように思えた。娘の一花は母親である彼女を嫌悪し、夫の泰明も日に日に冷たくなるばかり、嫌悪を向けてきた。それどころか、娘の彼女に対する態度を黙認しているようだった。

真希は無表情で立ち上がり、バスルームへ行き、髪についたクリームを洗い落とした。

心は完全に死んだ。もう二人には、何の感情もなかった。

彼女は洗面台の下から一枚の書類を取り出し、自分の名前を書き込んだ。

数日前、彼らは美琴のことで言い争いになり、泰明は離婚協議書を彼女に投げつけた。

彼は「どうせこいつは俺と娘を愛してるから、離婚なんてできない」と思い込んでいたのだ。毎日言葉で真希を侮辱し、それを楽しんでいた。

真希は壊れかけた結婚を守るため、すべての屈辱を飲み込み、床に膝をついてまで赦しを乞うた。

でも、今日、やっと気づいた。どれだけ譲ったって、どれだけ我慢しても、人の心は戻ってこない。

だったら、いっそ手放そう。

夫も、娘ももういらない。
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
26 Chapters
อารัมภบท
ขึ้นชื่อว่า ‘ป่า’ ล้วนมีอันตรายซุกซ่อนอยู่โดยเฉพาะเรื่องความอาถรรพ์และสิ่งลี้ลับที่น่าขนลุกเกินกว่าจะจิตนาการได้ ยิ่งสมบูรณ์มากเท่าไหร่เชื่อกันว่าผู้ปกปักษ์ผืนป่าแห่งนั้นยิ่งน่ากลัว จึงเป็นสาเหตุให้บางที่พื้นยากเกินความสามารถมนุษย์จะเข้าไปสำรวจเฉกเช่นพนาทั้งสี่ทิศที่โอบล้อมอยู่ภายนอกเขตอุทยานแห่งชาติพนาดรหากใครเคยลองไปเยี่ยมชมครบทั้งสี่ทิศต้องห้ามพิศเพียงแค่ภายนอกจะพบว่าพืชพันธุ์ของผืนป่าทั้งสี่ไม่มีความคล้ายคลึงกันแม้เพียงนิดรวมไปถึงลักษณะทางภูมิศาสตร์ จึงเป็นเหตุให้ทางหน่วยงานของรัฐภายใต้สังกัดของกรมป่าไม้เกิดความสนใจอยากทำการศึกษาวิจัยเผื่อค้นพบพันธุ์ไม้ชนิดใหม่ของโลกก่อนจะรวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูลที่เกี่ยวข้องเรื่องอัตราการเจริญเติบโตในสภาพแวดล้อมนั้นๆต่อไปไม่ใช่ว่าไม่เคยส่งทีมนักสำรวจเข้าไปแต่ทุกครั้งช่วงทำพิธีเซ่นไหว้ด้วยของสดเพื่อเปิดป่ากลับพบว่า ‘ป่าปิด’ ไม่ยินยอมให้ผู้ใดย่างกรายเข้าไปหรือเป็นเพราะว่าจริงๆแล้วของไหว้ทำพิธีนั้นยังไม่ตรงตามความต้องการก็ไม่อาจทราบได้ ในคราแรกเมื่อประมาณสักห้าสิบปีที่แล้วเหล่าคนเมืองผู้ไม่มีความเชื่อเรื่องพิธีกรรมเติบโตมากับวิทยาศาสตร์พวกหลักการแ
last updateLast Updated : 2025-02-07
Read more
เผ่าชะนอ
‘ชะนอ’ เป็นกลุ่มชนเผ่าชาติพันธุ์ที่อาศัยอยู่ภายในผืนพนาต้องห้ามนิลคีรีแนวเขตติดกับอุทยานแห่งชาติพนาดรฝั่งทิศใต้ ในอดีตเคยหลบลี้เหล่าพวกเดนมนุษย์ที่รุกไล่ฆ่ากวาดล้างเพราะต้องการตัดไม้พะยูงกับไม้ชิงชันในพื้นที่หมู่บ้าน ผู้นำเผ่า ณ ขณะนั้นจึงรีบพาลูกบ้านที่เหลือรอดกลุ่มใหญ่เร่งเดินเท้าหนีออกมาโดยอาศัยความชำนาญในพื้นที่เพื่อหลบเลี่ยงการปะทะซึ่งๆหน้าเพราะมีแต่เสียเปรียบโดยมีเหล่าบรรดาชายฉกรรจ์จำนวนหนึ่งเสียสละชีวิตตัวเองเพื่อถ่วงเวลายื้อไว้ให้นานที่สุดแม้อาวุธมีเพียงแค่อุปกรณ์หาของป่าและทำเกษตรกรรมก็ตามซึ่งมันไม่ได้สูญเปล่าเพราะได้มาเจอกับป่านิลคีรีในอีกสามวันถัดมายามอาทิตย์อัสดงเมื่อเหยียบย่างข้ามเขตลักษณะเป็นป่าดงดิบผสมป่าเบญจพรรณทุกคนล้วนมองหน้ากันเพราะต่างก็รู้สึกว่าเหมือนอยู่คนละมิติกับผืนป่าที่เคยอาศัย อีกหนึ่งความโชคดีคือคืนนี้ขึ้นสิบห้าค่ำทำให้แสงจันทร์เพ็ญกระจ่างส่องนำทางแทนการจุดคบไฟที่ทำให้ตกเป็นเป้าหมายของฝ่ายที่ตามล่าได้อยู่ๆสายลมรอบตัวที่เคยพัดอ่อนล้วนหยุดนิ่งทั่วทั้งพนาไร้เสียงเหล่าสรรพชีวิตน้อยใหญ่ เล่าขานต่อมาว่าพญางูยักษ์เกล็ดสีนิลสูงใหญ่กว่าต้นตาลชูคอปรากฏตัวขึ้นดักทา
last updateLast Updated : 2025-02-07
Read more
ชลทิตย์แปลว่าทะเล
แสงแดดอ่อนส่องลอดผ่านใบไม้ที่กำลังขยับไหวเบาๆสร้างลวดลายสวยงามตกกระทบผ่านกระจกใสบานใหญ่บนชั้นสองของคาเฟ่ลงบนใบหน้ารูปไข่ คิ้วเข้มที่พาดเฉียงกำลังขมวดมุ่นแล้วคลายออกเป็นจังหวะเดียวกันกับแพขนตายาวขยับขึ้นลงเมื่อมองหน้าจอแท็บเล็ตสลับกับสมุดโน๊ตในมือเผยดวงตาหางหงส์สีน้ำตาลอ่อนชวนมองกำลังครุ่นคิดกับผมทูบล็อกสีเดียวกันฟูยุ่งเล็กน้อยเพราะตบตีกับตัวเองเนื่องจากกำลังคิดงานโลโก้ให้ลูกค้า เชิ๊ตสีดำที่สวมใส่อย่างสบายแม้จะมีรอยยับอันเกิดจากการขยับพิงพนักเก้าอี้กลับดูเข้ากันขับเน้นผิวขาวเนียนตามฉบับเชื้อสายจีนให้สว่างขึ้นไปอีกชลทิตย์หรือทะเล ขาดอีกหนึ่งวันก็จะครบ 25 ปีบริบูรณ์หรือที่คนไทยเรียกกันว่าวัยเบญจเพส นักออกแบบโลโก้บริษัทฟรีแลนซ์ผู้ชื่นชอบการเดินป่าตั้งแต่สมัยเรียนมหา’ลัยจุดเริ่มต้นเลยก็คือตอนเข้าค่ายอาสาบนดอยหลังจากนั้นเป็นต้นมาจึงเริ่มตามเก็บตราประทับอุทยานแห่งชาติแต่ละที่หลังเคลียร์งานเสร็จหากเพื่อนสนิทไม่ว่างไปด้วยเขาก็ไปกางเต้นท์เองคนเดียว ชายหนุ่มชื่นชอบการเดินป่าแม้ไม่ได้สะดวกสบายทั้งความลาดชันและความรกของพื้นที่ ไหนจะมีพวกยุงพวกทากแมลงต่างๆบางครั้งอุปกรณ์ป้องกันยังเอาไม่อยู่มีเล็
last updateLast Updated : 2025-02-07
Read more
อุทยานแห่งชาติพนาดรสู่ผืนป่าต้องห้ามนิลคีรี
“ผ่านแล้ว เย้”อีกไม่กี่วันต่อมาชลทิตย์ส่งงานให้ลูกค้าเสร็จเร็วกว่ากำหนดหนึ่งวันเพราะเจ้านี้ไม่ได้ปรับแก้ดีเทลอะไรเพิ่มเติมคอนเฟิร์มแบบทันทีที่ส่งภาพโลโก้ตามบรีฟกลับไปให้เมื่อวานเลยได้ออกไปซื้อของใช้บางอย่างที่ยังขาดเหลืออยู่สำหรับจัดลงกระเป๋าสัมภาระที่จะเเบกมาอุทยานตอนบ่ายในห้างสรรพสินค้าใกล้บ้านปกติชายหนุ่มจะเดินทางโดยรถยนต์ส่วนตัวหากว่าไปคนเดียวและถ้ามีไอ้พวกเพื่อนๆด้วยจะใช้รถบ้านของกันตพลหรือกรขับรับลมชมวิวสองข้างทางไปเรื่อยๆอย่างไม่รีบร้อนเจอจุดไหนน่าสนใจก็แวะ ส่วนตอนนี้อีกไม่ไกลเขาก็จะถึงอุทยานแห่งชาติพนาดรแล้วซึ่งชลทิตย์เดินทางออกมาจากบ้านตั้งแต่ตีห้าขับมาเรื่อยๆตามจีพีเอสที่ตั้งไว้ก็“อีก 200 เมตร เลี้ยวขวา”เมื่อเลี้ยวตามที่จีพีเอสบอกจากถนนสายหลักเปลี่ยนเป็นคอนกรีตที่แคบลงพอให้รถสองคันสวนทางกันได้สองข้างทางเป็นป่ายางสูงจากนั้นก็ต้องระมัดระวังมากขึ้นเพราะทางเริ่มเป็นถนนดิน เนื่องจากยังอยู่ในช่วงปลายฝนเลยมีการทิ้งรอยเละของล้อรถยนต์บางคันก็น่าจะเคยติดหล่มความจริงแล้วอุทยานนั้นเข้าได้ทั้งหมดสี่ช่องทางส่วนที่ใก
last updateLast Updated : 2025-02-08
Read more
สับเปลี่ยนเครื่องเซ่น
“กำลังจะมีงานเลี้ยงกันเหรอครับ”ชายหนุ่มถามขึ้นอย่างสงสัยมาหลังจากเข้ามาด้านในก็เห็นว่ามีการรวมตัวของชาวบ้านมากมายตรงลานกว้างซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นจุดศูนย์กลางประกอบพิธีกรรมของหมู่บ้านมีการแบ่งหน้าที่ของใครของมัน อย่างพวกชายฉกรรจ์ที่แข็งแรงหน่อยก็ช่วยกันแบกแท่นขนาดใหญ่มาตั้งไว้ตรงกลางลานที่ตอนนี้ถูกประดับตกแต่งรอบๆอย่างสวยงามตามความเชื่อ บ้างก็ช่วยกันหุงหาอาหารส่วนทางนั้นก็มีกลุ่มหญิงสาวที่กำลังพับบายศรีการที่ทุกคนเห็นคนต่างถิ่นแปลกหน้าเข้ามาถึงด้านในนิลคีรีได้ย่อมสร้างความประหลาดใจเหมือนกับตอนที่กอหลิ่งเจอชลทิตย์ครั้งแรกและตกใจเป็นอย่างมากที่อีกฝ่ายไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วนเสียงกระซิบกระซาบเป็นภาษาเผ่าจึงดังขึ้นแผ่วตลอดทางที่ผ่าน“ใช่ เป็นพิธีบูชาประจำเผ่าจัดขึ้นตอนเย็นเดี๋ยวคืนนี้เอ็งไปพักที่เรือนข้าแล้วกันเพราะอย่างไรข้าก็อยู่คนเดียวอยู่แล้วไม่ได้เอาอะไรติดตัวมาเลยใช่หรือไม่”หนุ่มชาติพันธุ์พาร่างสันทัดเดินเลี่ยงเส้นทางตรงมายังบ้านของตนที่อยู่เกือบท้ายหมู่บ้านเพราะไม่อยากให้คนนอกรู้เห็นอะไรในเผ่ามากนัก ที่พามากลับมาก็เพราะคิดว่าอีกฝ่า
last updateLast Updated : 2025-02-08
Read more
หอมกลิ่นดอกราชาวดี [1]
"อย่า!!!ไม่!!!!ไอ้งูสารเลว!!!!"อุรคหนุ่มได้แปลงกายจากงูยักษ์ตัวเขื่องเป็นมนุษย์สอดใส่แก่นกายผงาดตื่นตัวเต็มที่ปูดโปนไปด้วยเส้นเลือดน้อยใหญ่เข้ามาพร้อมกัน“เดี๋ยวเจ้าก็จะชอบมันเอง”“ใครมันจะไปชอบวะ เจ็บจะตายแล้วเนี่ยไอ้บ้าเอ้ย ฮึก”นัยน์ตาสีทับทิมวาววับมองมนุษย์ที่ใจกล้าก่นด่าผ่านม่านน้ำตาที่ไหลอาบแก้มเพราะความเจ็บปวดจากการถูกชำแรกเข้าไปทีเดียวสองแท่งใหญ่แม้จะยังคงกดแช่ไว้ไม่ได้ขยับ ร่างสูงใหญ่กำยำผิวกายขาวผ่องไร้อาภรณ์เปียผมสีดำขลับยาวเลยบั้นท้ายแน่นหนั่นปลายผมประดับด้วยห่วงทองคำลายโบราณขยับแนบทั้งจมูกปากไล่สูดดมความหอมจากซอกคอไล้ไปมาขบเม้มตีตราอย่างถูกใจ ยิ่งร่างเนียนที่กำลังสั่นน้อยพยายามสะบัดหนียิ่งรุกไล่หนักขึ้นมือใหญ่ยกลูบไล้แก้มแผ่วเบาเช็ดคราบน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยกราดเกรี้ยว รอยยิ้มถูกจุดขึ้นที่มุมปากสายตาจับจ้องกลีบปากอิ่มที่เม้มเเน่นก่อนจับสันกรามของคนตรงหน้าบีบบังคับให้อ้าเผยอยิ่งต่อต้านแรงบีบยิ่งหนักขึ้นอย่างไม่คิดออมแรง“อื้อ!”เดิมทีชลทิตย์เป็นคน
last updateLast Updated : 2025-02-09
Read more
หอมกลิ่นดอกราชาวดี [2]
ชลทิตย์รู้สึกตัวพร้อมกับความเมื่อยขบทั่วร่างช่องทางกลางกายไม่เจ็บแสบเพียงเคล็ดขัดเล็กน้อยและสัมผัสถึงแขนหนักที่พาดเอวแผ่นหลังชิดกับอกกว้าง พอลืมตาตื่นพบร่างสูงใหญ่ที่กำลังกอดเขาแน่นจมอกภาพการร่วมรักไหลย้อนกลับจำได้ทุกฉากรวมไปถึงความซาบซ่านยามถูกสัมผัสตีตราจนพาลหงุดหงิด ทั้งด่างูบ้ากามในใจที่ไม่ยอมใส่เสื้อผ้าให้ทั้งเขาและตัวเองจึงค่อยๆยกท่อนแขนหนักขึ้นเพื่อขยับออกแต่กลับไม่ได้ผลแม้สักนิดนี่แขนหรือท่อนซุงวะ แถมกลับถูกกอดกระชับขึ้นอีกจากที่แน่นอยู่แล้วจนตอนนี้ขยับตัวไม่ได้หากชลทิตย์หันกลับมามองด้านหลังได้คงเห็นมุมปากที่กำลังยกรอยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ สุดท้ายดิ้นขลุกขลักโวยวายเพราะบั้นท้ายกำลังเสียดสีส่วนแข็งขืนจนขนลุกเกลียว“ปล่อย! จะไปใส่เสื้อผ้า”เมื่อแขนหนักคลายแล้วขยับออกได้ดั่งใจจึงรีบลุกขึ้นมาถอยห่างทันทีเพราะกำลังรู้สึกว่าไม่ปลอดภัยอีกครั้งแต่ไม่พ้นเงื้อมมืออยู่ดี ต้นแขนถูกดึงจนตัวปลิวลอยหวือลงบนตักแกร่งหันมาเผชิญหน้ากับเจ้าของดวงตาสีแดงเพลิงทันที“ทำไมเล่าข้าชอบยามที่เจ้าไม่สวมใส่สิ่งใดเลยมา
last updateLast Updated : 2025-02-10
Read more
จงเลือกเอา
สามชั่วโมงหลังจากที่ชลทิตย์หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยที่อุทยานแห่งชาติพนาดรหลังวันเกิดลูกชายเพียงสองวันทั้งชรัสและกิรณาก็เดินทางกลับมาที่จังหวัดนครพนมอีกครั้งเพราะต้องมาต่องานพุทธศิลป์ที่ค้างไว้ให้วัดแห่งหนึ่งในอำเภอท่าอุเทน ในขณะที่กำลังวาดภาพจิตรกรรมฝาผนังกันอยู่นั้นเสียงเรียกเข้าจากสมาร์ทโฟนซึ่งวางไว้บนเก้าอี้ก็ดังขึ้น“ใครเหรอครับ”ชรัสเอ่ยถามภรรยาที่อยู่ตรงนั้นพอดี“เบอร์แปลกไม่ขึ้นชื่อนะคะ”“งั้นหนูรับให้พี่เลยครับอาจจะเป็นลูกค้าโทรมา”“ได้ค่ะ”โดยปกติแล้วทั้งสองคนไม่เคยมีลับลมคมในต่อกันแต่ก็ไม่เคยก้าวก่ายพื้นที่ส่วนตัวของกันและกันหากอีกฝ่ายไม่อนุญาต “สวัสดีค่ะ อ๋อ ใช่ค่ะ”จากน้ำเสียงสุภาพเนิบนาบเปลี่ยนเป็นตระหนกขึ้นเล็กน้อยจนผู้เป็นสามีชะงักแปลกใจละมือจากงานที่กำลังทำอยู่หันไปมอง“เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าคะ”สุดท้ายวิ่งมาประคองกิรณาที่ทรุดลงเพราะทรงตัวไม่อยู่สมาร์ทโฟนหลุดออกจากมือบางที่กำลังสั่นเทาชรัสจึงหยิบขึ้
last updateLast Updated : 2025-02-10
Read more
เหลี่ยมมาเหลี่ยมกลับ
หลังจากที่นิลคีรียอมหยุดทั้งมือที่ลูบคลำจมูกปากที่ซุกไซร้แต่โดยดีตามคำห้ามปรามกึ่งขอร้องของชลทิตย์เพราะชายหนุ่มไม่ไหวแล้วความเหนื่อยล้าเข้าถาโถมจนเปลือกตาหนักอึ้งและผลอยหลับไปอีกครั้งในที่สุด“อื้อ”รู้สึกตัวขึ้นมาอีกครั้งกำลังจะบิดขี้เกียจยังไม่ทันได้ลืมตากลับรู้สึกว่าร่างกายถูกห่อหุ้มอบอุ่นด้วยอะไรสักอย่างทั้งหนักและขยับไม่ได้จึงพยายามพลิกตัวสุดท้ายแพขาตาหนาขยับเปิดออกเผยดวงตาสีน้ำตาลอ่อนง่วงงุนหงุดหงิด สิ่งแรกที่เห็นเลยก็คือหัวของสิ่งมีชีวิตสีนิลขนาดใหญ่ที่รูม่านตาหดตัวบ่งบอกพฤติกรรมว่ากำลังหลับพริ้มเกยชิดแนบไหล่ฝั่งซ้าย ม้วนขดลำตัวโดยให้คนตัวเล็กนอนอยู่ข้างบนและพาดส่วนที่เหลือบนเรือนกายมนุษย์ตัวหอมแทนผ้าห่มที่กองอยู่บนพื้นจนมิด ดวงตาคู่สวยหันมองพิจารณาตั้งแต่ส่วนหัวไล่ลงไปข้างล่างเกล็ดสวยจังถ้าตัวเล็กก็คงจะน่ารักดีอยู่หรอก ส่วนตอนนี้มันขยับไม่ได้เลยไงร่างกายตอนนี้เหมือนมัมมี่ขยับได้แค่ส่วนหัวหากเป็นคนอื่นก็คงหัวใจวายไปแล้วที่เจองูยักษ์เกล็ดสีดำมะเมื่อมน่าเกรงขามระยะประชิดแบบนี้ ทางด้านชลทิตย์ก็มีหวั่นใจบ้างกับขนาดตั
last updateLast Updated : 2025-02-11
Read more
พ่อหมอจิณณ์
โอมเอยพญาครุฑเวหาหน วิหคลมจงพัดพาสิทธิกิจจัง สิทธิกัมมัง สิทธิลาภัง ภะวันตุเมยามอาทิตย์อัสดงเสียงการบริกรรมคาถาพญาครุฑราชสุบรรณดังแผ่วแว่วมาตามสายลม แม้ไม่ได้อยู่ในงานพิธีเพียงแค่น้ำหนักเสียงที่ได้ยินถึงจะแผ่วเบาแต่กลับเข้มขลังชวนขนลุก ซึ่งต้นเสียงไม่ได้มาจากที่ไหนไกลแต่เป็นเรือนไม้สักหลังใหญ่มูลค่าหลายสิบล้านท้ายหมู่บ้านอาณาบริเวณล้วนกว้างขวางติดริมแม่น้ำบ่งบอกฐานะของเจ้าของบ้านเป็นอย่างดี โอม วิษณุยะ วะตา อิทธิโยอัญชะลียายะคุณังปูชิตตะวาโดยปกติแล้วที่นี่มักจะมีคนเข้าออกอยู่ตลอดเพราะเป็นตำหนักอาคมที่มีชื่อเสียงมาอย่างยาวนานลูกศิษย์ลูกหาล้วนมากมาย รวมไปถึงคนที่ต้องการว่าจ้างส่วนใหญ่ก็ระดับผู้มีอิทธิพลแทบทั้งสิ้นทั้งในและนอกพื้นที่ แต่วันนี้กลับพิเศษมากกว่าทุกพิธีกรรมที่เคยจัดขึ้นจึงจำเป็นต้องปิดตำหนัก 7 วัน เข้าได้เพียงผู้ที่ได้รับอนุญาตเพราะพิธีนี้หนึ่งร้อยปีถูกจัดขึ้นเพียงครั้งเดียวและวันแรกต้องตรงกับคืนเดือนดับแรม 15 ค่ำ เดือน 12 เท่านั้นห้ามผิดเพี้ยนเป็นอันขาดเพื่อเตรียมการสำหรับงานสำคัญ อาฉายะ อาฉาหิ ปักการา ปักการะกาเรติสัมผัสโส สัมผัสสะ กายะยานังมะนุสสานัง อัญชะลียายะ น
last updateLast Updated : 2025-02-11
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status