เธอเป็นคนสวยนิสัยดีแต่เข้าถึงยากและมีอดีตที่ค่อนข้างซับซ้อนทำให้เขาที่ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนมาก่อนไม่อาจละสายตาไปจากเธอได้จึงต้องทำทุกวิถีทางเพื่อตามจีบเธอ
view moreณ.มหาวิทยาลัยแห่งหนื่งใจกลางกรุงเทพ
“แคท..มายด์..ทางนี้”มีเสียงเรียกดังมาจากข้างหลัง
แคทกับมายด์หันกลับไปมองก็เห็นปรางยืนโบกมือเรียกอยู่ไม่ไกล แคทกับมายด์ยกมือตอบแล้วเดินเข้าไปหา
“มานานแล้วเหรอ”มายด์ถาม
”สักพักแล้วจ้า…แล้วทำไมมาช้าจังล่ะ”
“รถติดมากกกก”แคทพูด
”กรุงเทพก็อย่างนี้แหละ…แถมวันนี้มหาลัยเปิดวันแรกด้วย มาอยู่ตั้งหลายวันแล้วยังไม่ชินอีกเหรอ”ปรางถาม
แคททำหน้าย่นแล้วส่ายหัว มายด์กับปรางก็เลยขำ
แคท มายด์และปรางบังเอิญเจอกันที่โรงเรียนกวดวิชานิสัยคล้ายกันก็เลยทำให้สนิทกันมาก
แคทกับมายด์มาจากโรงเรียนเดียวกัน พ่อแม่ของทั้งคู่รู้จักกัน
พ่อของมายด์เป็นเกษตรอำเภอส่วนแม่เป็นแม่บ้าน ฐานะปานกลาง มายด์มีน้องอยู่หนึ่งคนเป็นผู้ชายเรียนอยู่โรงเรียนประจำจังหวัด
มายด์เป็นคนรูปร่างสมส่วน สูง165ซม. นน.54กก.ผิวสีน้ำผึ้งออน่ ไว้ผมยาวถึงกลางหลังชอบปล่อยผมสยาย ผมตรงดำเป็นเงา เป็นคนตรงพูดน้อยหน้าตาน่ารัก
แคท พ่อเป็นอาจารย์ใหญ่ประจำอยู่ที่โรงเรียนที่น้องของมายด์เรียนอยู่ส่วนแม่เป็นแม่บ้านเหมือนกัน ฐานะทางบ้านก็ปานกลาง แคทมีน้องชายหนึ่งคนเหมือนมายด์แต่น้องของแคทโตกว่าน้องของมายด์ ตอนนี้น้องของแคทได้ทุนไปเรียนอยู่ที่สิงคโปร์ แคทเป็นคนหุ่นนางแบบเลยคือสูง170ซม.นน.52กก.ผิวขาวออกเหลือง ไว้ผมยาวประมาณกลางหลังผมแคทจะหยักเป็นลอนดูมีน้ำหนักแต่ไม่เคยปล่อยผมเลย
แคทจะม้วนผมและใช้ปิ่นปักไว้เสมอจึงไม่มีใครรู้ว่าผมเธอยาวแค่ไหนนอกจากมายด์ แคทเป็นคนมีมนุษยสัมพันธ์ดี หน้าตาสวยคมโดยเฉพาะตาตาแคทจะ
คมมากแต่บางครั้งก็น่ากลัวสำหรับปราง
พ่อของปรางเป็นนักธุรกิจมีบริษัทเป็นของตัวเองส่วนแม่อยู่บ้านเฉยๆ ฐานะทางบ้านถือว่าร่ำรวยทีเดียว ปรางมีพี่ชายหนึ่งคนอายุ30ปีแล้วตอนนี้ทำงานแทนพ่ออยู่ที่บริษัท ปรางเป็นคนรูปร่างสมส่วนเหมือนกับมายด์ สูง165ซม.นน.52กก.ผิวขาวมากจนเห็นเส้นเลือด ไว้ผมยาวประบ่าผมสี
น้ำตาลชอบปล่อยผมเหมือนมายด์ปรางจะเป็นคนพูดเก่ง ยิ้มง่ายและใจเย็น
เปิดเทอมวันแรกคนเยอะมากในมหาลัย แคท มายด์และปรางสอบติดคณะเดียวกันคือเลขานุการเอกภาษาต่างประเทศ แคทเก่งภาษาอยู่แล้วเพราะพ่อส่งให้เธอไปเรียนภาษาตั้งแต่ตอนปิดเทอมม.ต้น แต่สำหรับมายด์กับปรางถือว่าพอใช้ได้ที่เลือกมาสอบคณะนี้ก็เพราะไม่อยากจากเพื่อน
สามสาวยืนมองไปรอบๆก่อนที่ปรางจะบอกว่า
”ไปที่ตึกคณะกันดีกว่า”แคทกับมายด์พยักหน้าเห็นด้วย
ทั้งสามคนเลยเดินมุ่งหน้าไปทางตึกด้านใน ในที่สุดก็เดินมาถึงตึกคณะบริหารธุรกิจ ด้านหน้าตึกมีรุ่นพี่แต่ละแผนกเอาป้ายมาปักไว้ให้น้องปีหนึ่ง
ของแต่ละแผนกได้ไปเข้าแถวเพื่อรายงานตัว พอสามสาวเดินเข้าไปทุกคนก็หันมามองเป็นตาเดียวกันเลย เพราะว่าแคทเด่นกว่าคนอื่น อาจจะด้วยความสูงและก็หน้าตาของเธอ ก็บอกแล้วว่าหุ่นนางแบบ
“เขามองอะไรกันล่ะ?”แคทหันมาถามเพื่อน
"ก็มองเธอนั่นแหละ”ปรางพูดพร้อมกับยิ้ม
”ทำไมอ่ะมันมีอะไรผิดปกติหรือไง?”แคทพูดพร้อมกับทำหน้าแปลกๆ
”เขามองคนสวยไง…หึหึ”มายด์พูดบ้าง
”ใครสวย? ตกลงเขามองมายด์กับปรางใช่มั้ย”แคทพูดพร้อมกับมองไปที่เพื่อน
”มองเธอนั่นแหละ”คราวนี้มายด์กับปรางพูดพร้อมกันและก็หัวเราะ
แคทชี้มือมาที่ตัวเองแล้วยิ้มน้อยๆพร้อมกับเดินนำไปนั่งหน้าป้ายแผนก แคทไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นคนสวยไม่ว่าจะมีใครพูดก็ตาม
ในที่สุดก็ผ่านการรับน้องมาจนถึงตอนเย็น ปรางมีคนมารับกลับบ้านส่วนแคทกับมายด์กลับด้วยกันเพราะอยู่ด้วยกัน ท้ังคู่พักอยู่ที่บ้านของป้ามายด์
ป้าของมายด์ชื่อป้ามล ป้ามลไม่ได้แต่งงานเลยพักอยู่คนเดียว ป้ามลทำงานธนาคารถือว่าสบายเลยทีเดียวที่บ้านป้ามลอยู่กันทั้งหมด3คนมีป้ามล น้าสมกับน้าสี
น้าสมกับน้าสีเป็นคนที่ป้ามลจ้างให้มาช่วยทำงานบ้าน
บ้านป้ามลเป็นบ้านสองชั้นมีสนามหญ้า มีสระว่ายน้ำมีรั้วโดยรอบ
“กลับมากันแล้วเหรอลูก”ป้ามลถามทันทีที่เห็นแคทกับมายด์
“เป็นไงบ้างลูก..เปิดเทอมวันแรก”ป้ามลถาม
”สนุกค่ะ..แต่ก็เหนื่อย”มายด์บอก
”แล้วแคทล่ะลูก…เป็นไงบ้าง”ป้ามลหันไปที่แคท
”วุ่นวายมากกว่าค่ะ”แคทพูดแล้วก็นั่งลงที่โซฟา
”แคทได้เป็นดาวคณะด้วยล่ะค่ะ..ป้า”มายด์บอก
ป้ามลเดินมาลูบหัวแคท”ก็บอกแล้วว่าหลานป้าสวย”ป้ามลพูด
”ไม่สวยสักหน่อย..มายด์กับปรางสวยกว่าอีก…แคทไม่อยากเป็นเลยค่ะ”แคทบอกพูดจบก็ทำหน้าแบบขัดใจมาก
ป้ามลหัวเราะออกมาเพราะเอ็นดู
”ไปอาบน้ำแล้วลงมากินข้าวกัน”ป้ามลพูด
”ค่ะ”แคทกับมายด์พูดพร้อมกัน
แคทมองปริน“แคทเพิ่งรู้นะคะว่าที่บริษัทมีของว่างให้พนักงานด้วย” “มีให้เราคนเดียวนี่ล่ะ ถ้าดูแลไม่ดีรับรองว่าไม่ต้องถึงพ่อเราหรอก แม่พี่ได้มาจัดการพี่แน่ๆ” “แต่ถ้าใครรู้จะไม่ดีมั้งคะ”“ตอนนี้คงรู้กันทั้งบริษัทแล้วล่ะ ว่าพี่พาว่าที่แฟนในอนาคตมาทำงานด้วย” “พี่ปรินว่าอะไรนะคะ”“ป่าวคับ มากินก่อนเถอะ เดี๋ยวหายเย็นจะไม่อร่อยนะ” ปรินบอกแล้วเดินมาที่โซฟา แคทก็เลยต้องลุกขึ้นมาด้วย นอกห้องทำงานของปรินพนักงานบางคนเริ่มจับกลุ่มพูดถึงเรื่องที่ปรินมีเลขาส่วนตัว เพราะทุกคนต่างก็รู้กันว่าปรินไม่เคยอยากมีเลขาส่วนตัวมาก่อนเลย ทั้งๆที่มีคนเคยเสนอให้เขามี แล้วหนึ่งในนั้นก็คือฟ้านั่นเอง ทุกคนรู้ว่าฟ้าอยากเป็นเลขาส่วนตัวของปรินมากแต่ปรินก็ปฏิเสธมาตลอด แต่วันนี้เขาพาหญิงสาวสวยมาเป็นเลขาส่วนตัวแถมโต๊ะทำงานยังอยู่ในห้องเขาอีกด้วย มีพนักงานบางคนที่ไปงานเลี้ยงที่บริษัทจำแคทได้จึงมาเล่าเรื่องที่เกิดคืนนั้นให้คนอื่นฟัง ทุกคนจึงลงความเห็นว่าแคทน่าจะเป็นคนพิเศษของบอสแน่ๆ ลินดาเองก็รู้สึกอย่างนั้น เพราะตั้งแต่เธอย้ายมาทำงานกับปรินเธอไม่เคยเห็นเขาจะให้ความสำคัญ หรือเอาใจใส่ผู้หญิงคนไหนมาก่อน เธอคิดว่าถ้าเ
บริษัทของพ่อปรินเป็นตึกตั้งอยู่ใจกลางกรุงเทพฯ ชั้นล่างมีร้านกาแฟ ที่นั่งคอยของลูกค้าและคนที่มาติดต่อ ส่วนชั้นที่สาวๆต้องไปทำงานอยู่ที่ชั้น25 ต้องขึ้นลิฟต์ไป เมื่อถึงชั้นที่25ข้างหน้ามีเคาท์เตอและพนักงานต้อนรับคอยให้คำแนะนำกับคนที่มาติดต่อ ส่วนข้างในออฟฟิต มีโต๊ะตั้งเรียงรายแบ่งเป็นล็อคๆ ระหว่างที่เดินผ่านไปมีพนักงานพากันทักทายปริน“อรุณสวัสดิ์คับ บอส ค่ะบอส”ปรินพาสามสาวมาจนถึงหน้าห้องทำงานของเขา มีโต๊ะตั้งอยู่ข้างหน้าห้องมีผู้หญิงหน้าตาดีย้อมผมสีน้ำตาล อายุน่าจะมากกว่าปรินนิดหน่อย เป็นเลขาหน้าห้องเธอเดินออกมาทันทีที่เห็นปรินเดินมาพร้อมกับสาวๆ “อรุณสวัสดิ์ค่ะบอส สวัสดีค่ะคุณปราง”เธอทักทายปรินแล้วก็ทักปรางด้วย“สวัสดีค่ะพี่ลินดา”ปรางทักตอบ“คุณชยากับคุณเอกมารออยู่ในห้องแล้วค่ะบอส”ลินดาหันไปรายงานปรินปรินพยักหน้าแล้วเดินนำสาวๆเข้าไปข้างใน พอเดินเข้าไปข้างในห้องทำงานของปริน แคทมองดูรอบๆข้างขวามือดูเหมือนจะเป็นห้องประชุมเล็ก ด้านหน้าของเธอมีโต๊ะทำงานตัวใหญ่ตั้งอยู่น่าจะเป็นโต๊ะทำงานของปริน เยื้องไปทางซ้ายมือมีชุดโซฟาตั้งอยู่ ด้านข้างๆมีโต๊ะทำงานวางอยู่อีกชุด น่าจะเป็นโต๊ะของเธอ
“เป็นไงล่ะปริน รับไหวมั้ยดื้อแบบนี้”พ่อพูดขำๆ“ไหวคับคุณอา ยิ่งกว่านี้ก็ไหวคับ” “แคทเป็นคนหัวแข็ง ดื้อ แต่เขาเป็นคนมีเหตุผลและรับฟังคนอื่นเสมอ ยายแคทจะไม่ชอบการท้าทาย ดูถูก ดูหมิ่น และถ้าลองว่าตัดสินใจทำอะไรแล้วเขาจะต้องทำให้ได้ เพราะงั้นเวลาไปทำงานอาฝากปรินช่วยดูแลน้องด้วยนะ” “คุณอาวางใจได้เลยคับ ผมจะดูแลแคทให้ดีที่สุด ผมรับรอง” ปรินบอกกับพ่อแคทด้วยท่าทางจริงจังเหมือนเดิม “ขอบใจนะปริน” วันรุ่งขึ้นทุกคนเตรียมตัวกลับกรุงเทพฯโดยมีพ่อแม่แคทกับมายด์มาคอยส่งลูกสาวด้วย ส่วนกวางได้กลับไปก่อนตั้งแต่เช้ามืดแล้วเพราะต้องไปขึ้นเครื่องบินที่สุวรรณภูมิ พ่อแคทบอกกับแคทว่าได้โอนเงินมาให้ไว้ในบัญชีเพื่อให้เธอใช้ซื้อเสื้อผ้ากับของใช้ต่างๆที่ต้องใช้ตอนฝึกงานแล้ว ให้เธอใช้ได้เลย พ่อของมายด์ก็เช่นกัน หลังจากร่ำลากันเสร็จแล้วทุกคนก็ออกเดินทางกลับกรุงเทพฯกันวันนี้แคท มายด์และปรางมาซื้อเสื้อผ้าที่ต้องใช้ใส่ไปทำงานกัน แม่ปรางให้ลุงยอดขับรถมาคอยรับส่งสามสาวเพราะว่าเป็นห่วง สาวๆเดินเลือกเสื้อผ้ากันอยู่ในห้างสักพักเสียงโทรศัพท์ของปรางก็ดังขึ้น“ฮัลโลค่ะ.. ว่าไงคะพี่ปริน… ใช่ค่ะ..อยู่ที่เซนทรัลค่ะ..
“ถ้าเป็นปรางนะร้องไห้แล้วคงวิ่งหนีไปเลยแหละ”ปรางพูด“พี่ก็คิดอย่างนั้นนะ”ชยาบอก“พี่ก็ด้วย”เอกพูด“แต่พี่ว่าไม่”ปรินพูด ทุกคนหันไปมองหน้าปรินทันทีรวมถึงแคทด้วย“ทำไมวะ”ชยาถาม“ไม่รู้สิ แต่พี่ว่าไม่”ปรินพูดแล้วมองแคทที่นั่งอยู่ข้างหน้า“พี่ปรินพูดถูกค่ะ แคทไม่ร้องไห้แต่กำมือข้างขวาแล้วต่อยไปที่ประตูห้องพี่เอกทีเดียว ประตูห้องทะลุเลยหลังจากนั้นแคทก็ยิ้ม ยักไหล่แล้วก็เดินออกไปเลย”มายด์เล่า“เดี๋ยวนะ ประตูทะลุเลยเหรอ พี่ไม่อยากจะเชื่อ”เอกบอก“ประตูทำมาจากไม้อัดค่ะ มันไม่ได้หนามากมายอะไร”แคทบอก“นั่นแหละ ขนาดพี่เป็นผู้ชายยังไม่คิดว่าจะต่อยทะลุได้เลย ทำไมโหดขนาดนี้ล่ะ”ชยาพูดแล้วมองแคท“แคทเรียนทั้งคาราเต้และยูโดค่ะ แค่นี้ไม่เท่าไหร่หรอก”มายด์บอก“แคทไม่เสียใจเหรอที่ไปเจอแบบนั้นเข้าอ่ะ”ปรางถาม“ไม่หรอก เราไม่ได้ชอบเขาสักหน่อย ที่ต่อยเพราะไม่อยากให้เขามายุ่งกับเราอีก ที่จริงเรารู้อยู่แล้วว่าเขาอยู่กับพี่นิดที่ไปก็เพราะอยากจะรู้ความจริงเท่านั้น”แคทบอก“เราไม่ได้ชอบเขาแล้วทำไมถึงได้เกลียดเขาล่ะ”ปรินถาม“ก็ถ้าพี่เอกจะยอมจบแค่นั้น แคทก็คงไม่เกลียดหรอกค่ะ แต่นี่พอหลังจากนั้นพี่เอกก็ย
วันต่อมาแคทพาเพื่อนกับพี่ๆไปซื้อของฝากที่บ้านเพ ระหว่างที่กำลังเลือกซื้อของฝากอยู่ที่ร้านๆหนึ่ง แคทถอยหลังมาชนกับคนที่เดินมา “ขอโทษค่ะ”แคทบอกโดยที่ยังไม่ได้มองหน้าคนที่เดินมาชน“ไม่เป็นไรคับ”ผู้ชายคนนั้นบอกแคทเงยหน้าขึ้นไปมอง พอเห็นคนที่เธอชนแล้วจึงทำหน้าเรียบเฉย“แคทใช่มั้ย”ชายคนนั้นถาม“พี่เอก”มายด์พูดมายด์หันมาเมื่อได้ยินชายคนนั้นเรียกชื่อแคท แต่แคททำเหมือนไม่เห็นชายคนนั้น“สวัสดีค่ะพี่นิด สบายดีนะคะ”แคทหันไปถามผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆชายที่เธอชน“สวัสดีจ้าแคท มายด์ด้วย พี่สบายดี”นิดบอก เธอทักทายมายด์ด้วยเพราะตอนนี้มายด์เดินมายืนอยู่ข้างๆแคทแล้ว“สวัสดีค่ะพี่นิด มาเที่ยวหรือคะ”มายด์ถาม“ใช่จ้า แล้วแคทกับมายด์ล่ะ พี่ได้ข่าวว่าไปเรียนที่กรุงเทพฯไม่ใช่เหรอ”นิดถาม“ค่ะ มายด์กับแคทไปเรียนที่กรุงเทพฯพอดีมหาลัยปิดเลยกลับมาเที่ยวบ้านค่ะ”มายด์บอก“งั้นแคทกับมายด์ขอตัวก่อนนะคะพี่นิด พอดีมีเพื่อนมาด้วยค่ะ”แคทบอกแล้วมองไปที่ปรางกับพี่ๆที่ยืนมองอยู่“จ้า เที่ยวให้สนุกนะ”นิดบอกยิ้มๆ“เช่นกันค่ะ”แคทบอกแล้วหันหลังกลับมาทางที่ปรางกับพี่ๆยืนอยู่“เดี๋ยว แคท”เอกเรียกแล้วเอามือจับมือขอ
เมื่อลงมาจากบนเขา แคท กวางและปรินเดินเลี่ยงมาที่ศาลาท่าน้ำ ทุกคนคุยกันสนุกสนาน แม่แคทให้ป้าอิ่มมาเรียกให้ขึ้นไปกินข้าวที่บนบ้านแคทเลยบอกป้าอิ่มให้บอกกับแม่ว่าพวกเธออยากจะนั่งกินข้างล่าง สักพักป้าอิ่มกับน้าอุ้มก็ยกอาหารลงมาให้ที่ศาลา แคทรีบขอโทษที่ทำให้ต้องลำบาก แต่ป้าอิ่มกับน้าอุ้มต่างก็บอกว่าไม่เป็นไร พอกินข้าวกันอิ่มแล้วก็นั่งคุยกันต่อ ชัยเดินลงมาที่ศาลา“แคท พี่ขอคุยด้วยหน่อยคับ” แคทหันไปมองแล้วเดินไปที่ชัย“มีอะไรคะ” “แคทจะมาอยู่บ้านใช่มั้ยช่วงปิดเทอม” “ค่ะ” “งั้นพี่ขอมาหานะ” แคทมองเขาด้วยสายตาเย็นชา“พี่ชัยไม่ทำงานเหรอคะ” “ก็เวลาที่พี่ว่างไงคับ” แคทไม่ตอบ“ตกลงตามนั้นนะ วันนี้พี่กลับก่อนเอาไว้พี่จะมาหาใหม่”ชัยพูดเองเออเองแล้วเขาก็เดินกลับไปบนบ้าน แคทเดินกลับมาที่ศาลา สักพักรถของชัยก็ขับออกไป แคทนั่งมองดอกบัวในคลองไม่พูดกับใคร เธอไม่อยากทิ้งพ่อกับแม่ไปไกลถึงสิงคโปร์หรอก แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีทางอื่นอีกแล้ว กวางและทุกคนมองแคทแต่ไม่มีใครพูดอะไร เพราะรู้ว่าเธอกำลังใช้ความคิด ปรินเห็นท่าทางของแคทแล้วเขาก็ชวนกวางเดินขึ้นไปบนบ้านทันทีตอนบ่ายทุกคนพากันเดินขึ้นไปบน
Mga Comments