ควันสีม่วง

ลมหนาวพัดโชยมาปะทะใบหน้าของเมรี่ กลิ่นเค็มของน้ำทะเลและกลิ่นคาวปลาคละคลุ้งไปทั่วท่าเรือลอนดอน ในยามวิกาลเช่นนี้ ท่าเรือยังคงคึกคักไปด้วยแสงไฟจากเรือที่จอดเทียบท่าและเสียงเครื่องจักรที่ทำงาน เมรี่และเอดิสันยืนหลบอยู่ในมุมมืดของตรอกแคบๆ แห่งหนึ่ง สอดส่องสายตาไปยังโกดังเก่าที่ลอร์ดแอชตันบอกว่าเป็นที่คุมขังเฟรเดอริค

โกดังหลังนั้นตั้งอยู่โดดเดี่ยวริมน้ำ ผนังอิฐสีเข้มดูเก่าแก่และทรุดโทรม หน้าต่างบางบานถูกปิดตายด้วยไม้กระดานผุๆ แต่บางบานก็เปิดแง้ม เผยให้เห็นแสงไฟสลัวๆ ที่ลอดออกมา เอดิสันก้มลงมองแผนที่ที่กางอยู่บนมือของเขา

"ตามข้อมูลของลอร์ดแอชตัน โกดังแห่งนี้มีทางเข้าออกหลายทางครับ" เอดิสันกระซิบ "แต่ทางเข้าหลักถูกเฝ้าอย่างแน่นหนา เราจะต้องหาทางเข้าไปทางอื่น"

"แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่าเฟรเดอริคอยู่ที่ไหนในโกดังแห่งนี้คะ?" เมรี่ถาม ดวงตาของเธอกวาดมองไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง

"เราจะต้องเข้าไปข้างใน และหาเบาะแสครับ" เอดิสันตอบ "ผมเชื่อว่าเฟรเดอริคจะต้องทิ้งร่องรอยบางอย่างไว้ให้เราได้ติดตาม"

เสียงฝีเท้าของชายสองคนดังใกล้เข้ามา เมรี่และเอดิสันรีบซ่อนตัวอยู่หลังลังไม้ขนาดใหญ่ ชายสองคนนั้นแต่งกายด้วยเสื้อโค้ทสีเข้ม คาดว่าจะเป็นยามของ 'เงาแห่งลอนดอน' พวกเขาเดินผ่านมาโดยไม่ทันสังเกตเห็นเมรี่และเอดิสัน

"เอาล่ะครับ มิสแบล็ควู้ด" เอดิสันกระซิบ "เราจะแยกกันครับ ผมจะหาทางเข้าไปทางด้านหลังโกดัง คุณลองหาทางเข้าไปทางด้านข้างดูนะครับ ระวังตัวด้วย อย่าให้ใครเห็นเด็ดขาด"

"แล้วเราจะเจอกันที่ไหนคะ?" เมรี่ถาม

"เราจะเจอกันที่ด้านในของโกดัง ใกล้กับทางเข้าหลักครับ" เอดิสันตอบ "หากมีอะไรผิดปกติ ให้รีบส่งสัญญาณทันที"

เมรี่พยักหน้า เธอรู้ว่านี่คือภารกิจที่อันตรายที่สุดเท่าที่เธอเคยเผชิญมา แต่เธอก็ไม่มีทางเลือก เธอจะต้องช่วยพี่ชายให้ได้!

เมรี่ค่อยๆ คลานไปตามตรอกแคบๆ เลียบไปกับกำแพงโกดัง เธอสังเกตเห็นหน้าต่างบานหนึ่งที่เปิดแง้มอยู่เล็กน้อย และอยู่สูงจากพื้นดินพอสมควร เมรี่พยายามปีนขึ้นไป แต่ก็ไม่สามารถเอื้อมถึง เธอจึงมองหาอะไรบางอย่างที่จะสามารถใช้เป็นที่เหยียบได้

เธอเห็นลังไม้เก่าๆ ใบหนึ่งวางอยู่ไม่ไกลนัก เมรี่ใช้แรงทั้งหมดในการเข็นลังไม้ใบนั้นมาวางไว้ใต้หน้าต่าง แล้วปีนขึ้นไปยืนบนลังไม้ เธอยื่นมือออกไปจับขอบหน้าต่าง และพยายามดันหน้าต่างให้เปิดกว้างขึ้นเล็กน้อย

เสียงบานพับเก่าๆ ดังเอี๊ยดอ๊าดในความเงียบ เมรี่ใจหายวาบ เธอเกรงว่าเสียงนั้นจะดึงดูดความสนใจของยาม แต่โชคดีที่ไม่มีใครได้ยิน เธอค่อยๆ แทรกตัวเข้าไปในโกดัง

ภายในโกดังมืดสลัวและเต็มไปด้วยกลิ่นอับชื้น มีแสงไฟสลัวๆ จากหลอดไฟบางดวงที่เปิดอยู่ เมรี่มองเห็นลังไม้ขนาดใหญ่มากมายวางเรียงรายอยู่เต็มพื้นที่ บางลังถูกเขียนด้วยตัวอักษรจีนโบราณ บางลังก็เป็นภาษาอังกฤษที่ระบุว่าเป็นสินค้าผิดกฎหมาย

เมรี่พยายามเดินอย่างเงียบเชียบที่สุด เธอสอดส่องสายตาไปรอบๆ เพื่อหาเบาะแสเกี่ยวกับเฟรเดอริค เธอสังเกตเห็นรอยเท้าบูทขนาดใหญ่หลายรอยบนพื้นดินที่เต็มไปด้วยฝุ่น เธอพยายามเดินตามรอยเท้านั้นไปเรื่อยๆ

รอยเท้านำเธอไปยังบริเวณหนึ่งที่ดูเหมือนจะเป็นห้องทดลองลับ มีอุปกรณ์วิทยาศาสตร์แปลกๆ วางอยู่เต็มโต๊ะ มีกลิ่นกำมะถันและกลิ่นฉุนๆ ของสารเคมีคละคลุ้งอยู่ในอากาศ เมรี่รู้สึกขนลุกซู่ เธอจำได้ว่าลอร์ดแอชตันบอกว่าพวกเขาทำการทดลองบางอย่างที่นี่

เธอเดินสำรวจไปรอบๆ ห้องทดลอง เธอเห็นเอกสารบางอย่างวางอยู่บนโต๊ะ เมรี่หยิบขึ้นมาดู มันเป็นเอกสารที่เกี่ยวกับสูตรการสร้างแก๊ส 'ควันสีม่วง' ที่ลอร์ดแอชตันพูดถึง และมีรายละเอียดเกี่ยวกับผลกระทบของแก๊สที่มีต่อมนุษย์

"นี่มันน่ากลัวเกินไปแล้ว" เมรี่พึมพำกับตัวเอง เธอรู้สึกถึงความอันตรายที่มองไม่เห็นที่แฝงตัวอยู่ในสถานที่แห่งนี้

ขณะที่เธอกำลังอ่านเอกสารอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีเสียงฝีเท้าดังมาจากด้านนอกห้องทดลอง เมรี่รีบซ่อนเอกสารไว้ในกระเป๋าเสื้อ แล้วหาที่ซ่อนตัวอยู่หลังตู้เก็บสารเคมีขนาดใหญ่

ประตูห้องทดลองเปิดออกช้าๆ ชายสองคนเดินเข้ามาในห้อง คนหนึ่งคือมิสเตอร์คลาร์ก! ส่วนอีกคนเป็นชายร่างสูงใหญ่ มีใบหน้าที่เคร่งขรึม และดวงตาที่เย็นชา เขาดูเหมือนจะเป็นผู้นำของกลุ่มนี้

"มิสเตอร์คลาร์ก เราได้ข่าวมาว่ามีคนแอบเข้ามาในโกดังของเรา" ชายร่างสูงใหญ่กล่าว "เจ้าแน่ใจแล้วหรือว่าไม่มีใครเห็นเรา?"

"แน่นอนครับท่านผู้นำ" มิสเตอร์คลาร์กตอบ "ผมมั่นใจว่าไม่มีใครเห็นเรา"

เมรี่ใจหายวาบ 'ท่านผู้นำ!' เธอรู้แล้วว่าชายร่างสูงใหญ่คนนี้คือหัวหน้าของ 'เงาแห่งลอนดอน'!

"แล้วเรื่องของนักข่าวคนนั้นล่ะ?" ท่านผู้นำถาม "เจ้าแน่ใจนะว่าจัดการเขาเรียบร้อยแล้ว"

"เรียบร้อยแล้วครับท่านผู้นำ" มิสเตอร์คลาร์กตอบ "เขาจะไม่สามารถเปิดเผยความลับของเราได้อีกต่อไป"

เมรี่รู้สึกโกรธแค้น นักข่าวคนนั้นถูกฆ่า! แล้วเฟรเดอริคล่ะ!

"แล้วนักสืบเฟรเดอริค แบล็ควู้ดล่ะ?" ท่านผู้นำถาม "เขายังคงปฏิเสธที่จะให้ความร่วมมืออยู่ใช่ไหม?"

"ใช่ครับท่านผู้นำ" มิสเตอร์คลาร์กตอบ "เขาปากแข็งมากจริงๆ ครับ เราพยายามเค้นข้อมูลจากเขาแล้วทุกวิถีทาง แต่เขาก็ไม่ยอมปริปากเลย"

เมรี่รู้สึกโล่งใจ เฟรเดอริคยังมีชีวิตอยู่!

"ถ้าอย่างนั้น ก็ใช้ 'ควันสีม่วง' กับเขา" ท่านผู้นำกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา "เขาจะได้บอกความจริงกับเราในที่สุด"

"แต่ท่านผู้นำครับ" มิสเตอร์คลาร์กกล่าว "การใช้ 'ควันสีม่วง' กับมนุษย์นั้นอันตรายมากนะครับ อาจจะทำให้เขาสูญเสียความทรงจำ หรืออาจจะถึงแก่ชีวิตได้เลยนะครับ"

"ข้าไม่สนหรอกว่าเขาจะเป็นอย่างไร!" ท่านผู้นำกล่าว "ข้าต้องการข้อมูลจากเขา และข้าก็จะใช้ทุกวิถีทางเพื่อให้ได้มันมา"

หัวใจของเมรี่เต้นรัวด้วยความกลัว เธอจะต้องช่วยเฟรเดอริคให้ได้ก่อนที่พวกเขาจะทำอะไรเขา!

เมื่อมิสเตอร์คลาร์กและท่านผู้นำเดินออกไปจากห้อง เมรี่ก็รีบคลานออกมาจากที่ซ่อน เธอหยิบเอกสารที่เธอเจอออกมาอ่านอีกครั้ง เธอพยายามทำความเข้าใจสูตรการสร้างแก๊ส 'ควันสีม่วง' และวิธีแก้พิษ

"ฉันต้องหาทางหยุดยั้งพวกเขาให้ได้" เมรี่พึมพำกับตัวเอง

ในขณะที่เมรี่กำลังจดจ่ออยู่กับการอ่านเอกสาร จู่ๆ ก็มีมือคู่หนึ่งคว้าเข้าที่ไหล่ของเธอ เมรี่ตกใจจนกรีดร้องออกมา

"ชู่ว์! ใจเย็นๆ ครับมิสแบล็ควู้ด!" เสียงกระซิบของเอดิสันดังขึ้นข้างหูเธอ "ผมเองครับ"

เมรี่หันไปมองเอดิสันด้วยความโล่งใจ "คุณเอดิสัน! คุณมาได้ยังไงคะ?"

"ผมได้ยินเสียงคุณกรีดร้องน่ะครับ" เอดิสันตอบ "ผมจึงรีบเข้ามาดู" เขาเหลือบมองไปที่เอกสารในมือของเมรี่ "คุณเจออะไรบางอย่างใช่ไหมครับ?"

เมรี่พยักหน้า เธอเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เธอได้ยินและสิ่งที่เธอพบให้เอดิสันฟัง เอดิสันฟังอย่างตั้งใจ ใบหน้าของเขาดูจริงจังขึ้นเรื่อยๆ

"นี่มันน่ากลัวเกินกว่าที่ผมคิดไว้มากครับ" เอดิสันกล่าว "พวกเขาจะใช้ 'ควันสีม่วง' กับเฟรเดอริคจริงๆ หรือนี่!"

"เราต้องช่วยเขาให้ได้ค่ะ!" เมรี่กล่าว "คุณพอจะทราบไหมคะว่าเฟรเดอริคถูกขังอยู่ที่ไหน?"

เอดิสันก้มลงมองแผนที่อีกครั้ง "ตามแผนผังที่ผมเจอ เฟรเดอริคน่าจะถูกขังอยู่ในห้องใต้ดินของโกดังแห่งนี้ครับ"

"แล้วเราจะไปที่นั่นได้อย่างไรคะ?"

"ผมเจอทางลงไปห้องใต้ดินอยู่ทางด้านหลังโกดังครับ" เอดิสันตอบ "แต่มันถูกล็อกไว้อย่างแน่นหนา"

"แล้วเราจะเปิดมันได้อย่างไรคะ?" เมรี่ถาม

"ผมคิดว่าผมมีวิธีครับ" เอดิสันกล่าว "แต่เราต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ เพราะทางนั้นอาจจะมีกับดักซ่อนอยู่ก็ได้"

สู่ห้องใต้ดิน

เมรี่และเอดิสันเดินไปที่ด้านหลังของโกดัง พวกเขาพบทางลงไปห้องใต้ดินที่ถูกปิดด้วยประตูเหล็กขนาดใหญ่ มีกุญแจคล้องอยู่หลายอัน

"คุณมีวิธีเปิดมันจริงๆ หรือคะ?" เมรี่ถามด้วยความสงสัย

เอดิสันยิ้มเล็กน้อย "ผมมีเครื่องมือบางอย่างครับ" เขาหยิบอุปกรณ์เล็กๆ ชิ้นหนึ่งออกมาจากกระเป๋า มันดูเหมือนจะเป็นเครื่องมือสะเดาะกุญแจ เอดิสันใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีในการสะเดาะกุญแจเหล่านั้น

"คุณทำได้ยังไงกันคะ!" เมรี่อุทานด้วยความทึ่ง

"ผมเป็นนักสืบครับ มิสแบล็ควู้ด ผมจำเป็นต้องมีความรู้และทักษะหลายอย่าง" เอดิสันตอบ

ประตูเหล็กเปิดออกช้าๆ เผยให้เห็นบันไดที่ทอดลงไปในความมืด กลิ่นอับชื้นและกลิ่นเหม็นสาบของหนูคละคลุ้งขึ้นมา เมรี่รู้สึกขยะแขยงเล็กน้อย แต่เธอก็ต้องอดทน

"คุณต้องระวังตัวนะครับมิสแบล็ควู้ด" เอดิสันกระซิบ "ที่นี่อาจจะมีกับดักซ่อนอยู่ก็ได้"

เมรี่พยักหน้า พวกเขาค่อยๆ ก้าวลงไปในความมืด ใช้ไฟฉายส่องนำทาง บันไดนั้นแคบและชัน มีหยากไย่และฝุ่นผงเกาะอยู่เต็มไปหมด