จับโจร

เมื่อรับประทานอาหารเย็นเสร็จแล้วทุกคนจึงแยกย้ายกันอาบน้ำเข้านอน ฮุ่ยเหมยกับครอบครัวนอนห้องทำงาน ที่เป็นห้องเก็บบัญชีซื้อขายและเก็บเงินที่ขายได้ไว้ในลิ้นชัก สองพี่น้องฝาแฝดนอนห้องอาหาร

กลางดึกที่เงียบสงัดก็มีเสียงเปิดหน้าต่างและเสียงฝีเท้าที่เดินเข้ามาประมาณ 10 คน

แอ๊ด~ตึก ตึก ตึก

"พวกเจ้าไปค้นที่โต๊ะนั่นดูสิ"

"ขอรับ"

เมื่อหัวหน้าสั่งเสร็จแล้วพวกโจรก็รีบไปรื้อค้นที่โต๊ะรับออเดอร์ อีกกลุ่มก็เดินขึ้นไปชั้นสอง

"หัวหน้าไม่เจออะไรเลยขอรับ"

สมุนโจรเมื่อค้นหาภายในเหลาอาหารแห่งนี้แล้วไม่พบสิ่งมีค่าอะไรจึงรีบรายงานกับหัวหน้าของตน

"งั้นหรือ แล้วมันจะเก็บไว้ที่ใด"

"ข้าว่าเราลองค้นห้องทุกห้อง"

"อืม งั้นพวกเจ้าไปค้นหาทุกห้อง" หัวหน้าโจรสั่งการและคิดว่า 'พวกมันเอาเงินไปไว้ที่ใดกัน' และเดินไปค้นทีละห้อง

ปัง~ เสียงเปิดประตูห้องอาหารพิเศษห้องแล้วห้องเล่าก็ยังไม่พบเจอเพียงห้องที่ว่างเปล่า จนเดินไปสุดทางเดินพบว่ามีสองห้องที่ ล็อกประตูเอาไว้

"หัวหน้าสองห้องนี้ล็อกจากข้างในขอรับ"

"หึ หึ พวกมันไม่กลับบ้านสินะ พวกเจ้าพังประตูเข้าไปเลย"

ปังงงง!! แอ๊ด

เสียงเปิดประตูอย่างแรงทำให้เยว่ฉีค่อยๆ ลืมตาขึ้น ท่ามกลางความมืดก็ยังคงมองเห็นเป็นรางๆ ว่าเป็นโจรไม่ผิดแน่ แต่งตัวปิดหน้าปิดตาใส่เสื้อผ้าสีดำและมีรอยสักที่ข้อมือรูปหัวกะโหลก ทำให้รู้ได้ทันทีเลยว่าคือกลุ่มโจรทมิฬ

กลุ่มโจรที่ขึ้นชื่อเรื่องการปล้นที่ไม่ว่าไปที่ใดล้วนทำงานไม่ผิดพลาด เป็นกลุ่มโจรที่โด่งดังไปทั่วอาณาจักรแคว้นชิง จนตอนนี้ทางการแม้จะต้องการตัวมากเท่าใดแต่ก็ไม่สามารถจับตัวพวกมันมาได้

"กลุ่มโจรทมิฬ แย่แล้ว ๆ"

เยว่ฉีเมื่อพบว่าเป็นกลุ่มโจรที่เปิดประตูเข้ามา ก็หันไปปลุกพี่ชายที่ยังหลับสนิท แม้ว่าเสียงจะดังมากก็ตาม

"เยว่เทียน ๆ ตื่นเร็วรีบไปบอกนายท่าน"

เมื่อรู้สึกตัวเยว่เทียนค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาก็พบว่าเป็นน้องสาวที่เขย่าแขนเรียกตัวเองอยู่ เมื่อรู้ว่ามีโจรทั้งสองคนที่กำลังจะหนี ก็พบว่าพวกมันมาดักทางพวกเขาไว้

"พวกเจ้าจะหนีไปไหน"

เมื่อพวกโจรรู้ว่าพวกสองพี่น้องคิดจะหนีก็รีบจับตัวไว้ก่อน

"หึหึหึ จับพวกมันไว้"

"ปล่อย ปล่อยข้านะ"

"นี่มีผู้หญิงด้วยข้าจะจับมันไปที่กลุ่มโจรของพวกเรา ฮ่า ฮ่าฮ่า"

เมื่อพวกโจรเห็นว่ามีหญิงสาวก็มองด้วยแววตาหื่นกระหายและคิดจะจับไปเป็นนางบำเรอให้พวกของตน

ทั้งสองคนก็ถูกมัดมือเอาไว้และถูกปิดปาก พวกมันพาออกไปข้างนอกที่ตอนนี้กำลังต่อสู้กันระหว่างกลุ่มโจรกับนายท่านที่กำลังปะทะกันอยู่ระหว่าง 7 ต่อ 1

แม้ว่าจะเป็นต่อเรื่องจำนวนคนแต่การต่อสู้กับกลุ่มโจรพวกนี้ถือว่าฟางหรงไม่ได้เป็นรองพวกมันแม้แต่น้อย

เมื่อเห็นว่าพวกกลุ่มโจรเหมือนจะเป็นรองที่ตอนนี้สลบและบาดเจ็บไปหลายคน ทั้งสามคนจึงไปเข้าร่วมการต่อสู้ด้วย เมื่อพวกมันเข้าไปโดยใช้ดาบฟันไปที่ฟางหรงที่ตอนนี้กำลังถีบพวกมันกระเด็นไปหลายคน

ฉัว ฉัว เพล้ง!!!

เมื่อพวกมันกำลังจะเข้าไปฟันแต่โดนฟางหรงใช้ดาบฟันมาก่อน และจึงรีบหยิบดาบมาฟาดใส่อีกครั้งแต่ก็โดนแทงเข้าที่ท้องจึงล้มลงไป

เมื่อเห็นพวกตนโดนฟันก็รีบกรูกันเข้าไป แต่ฟางหรงก็สามารถหลบได้หวุดหวิด และใช้ดาบฟันเข้าไปที่คอของพวกมันตายไปสามคน ตอนนี้เหลือคนที่สภาพดีอยู่ 4 คนนอกนั้นโดนแทงและสลบไป

“พวกเจ้าจัดการมัน ฆ่ามัน เอาเลือดมันมาล้างแค้นให้กับพี่น้องของพวกเรา”

พวกมันปล้นพวกคหบดีร่ำรวยมาหลายแห่งแต่ไม่เคยบาดเจ็บล้มตายเลยสักคน ฉะนั้นจึงทำให้พวกมันโกรธเป็นอย่างมาก

ย๊ากก ฉัว ฉัว ตุบ!!!

พวกมันจึงกรูกันเข้าไปฟาดฟันกันอีกครั้ง ที่ตอนนี้การต่อสู้กำลังดุเดือดทางด้านเยว่เทียนกับเยว่ฉีที่ถูกมัดไว้จึงค่อย ๆ คลานไปหยิบดาบที่ตกอยู่ที่พื้นมาตัดเชือกที่มัดมือมัดเท้าของตนออก

ทางด้านฮุ่ยเหมยที่มีลี่หลินกอดเอาไว้และหนิงหลงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ท่านแม่ของตนที่มองท่านพ่อต่อสู้กับพวกโจรอยู่ แม้ว่าท่านพ่อจะเก่งกาจแต่ก็อดเป็นห่วงท่านพ่อไม่ได้

คราวนี้เป็นพวกโจรที่มีฝีมือเก่งกาจไม่น้อย แต่ท่านพ่อก็ไม่ได้เป็นรองพวกมัน เลยทำให้ตนรู้สึกภูมิใจในตัวท่านพ่อมากและจะเก่งกาจเหมือนท่านพ่อให้ได้

ระหว่างนั้นที่สองคนพี่น้องได้แก้เชือกที่มัดพวกเขาได้สำเร็จ เยว่เทียนจึงให้เยว่ฉีวิ่งออกไปแจ้งแก่ทางการ ซึ่งตอนนี้พวกโจรทั้งหมดกำลังต่อสู้กับนายท่านอยู่

พวกโจรเมื่อหาทางต่อสู้ก็ไม่อาจเอาชนะฟางหรงได้ พวกมันจึงโกรธเป็นอย่างมากจึงต้องหาจุดอ่อน เมื่อคิดได้จึงวิ่งไปทางลี่หลินกับเด็ก ๆ

“หึหึหึ เก่งนักใช่ไหมหากเจ้าฆ่าไม่ตายข้าก็จะฆ่าลูกเมียเจ้า ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

"ไม่นะ ลี่หลินนนน"

เสียงตะโกนของฟางหรงที่ตอนนี้กำลังต่อสู้กับพวกโจรทั้ง 3 คนอยู่ที่ตอนนี้โดนมันสกัดไว้ จึงไม่สามารถไปหาภรรยาได้ทัน

เมื่อโจรคนนั้นวิ่งไปโดยใช้กระบี่ฟาดเข้าไปที่ลี่หลินยืนอยู่ เมื่อลี่หลินเห็นโจรวิ่งเข้ามาก็หันหลังมาบังลูกสาวของตัวเองไว้

ฉัวว!!!!

"ท่านแม่!" เสียงฮุ่ยเหมยเอ่ยขึ้นเสียงดังเมื่อได้ยินเสียงดาบฟันเข้าที่แผ่นหลังท่านแม่แน่ ๆ

ลี่หลินเมื่อได้ยินเสียงดาบจะฟันเข้ามาแน่ ๆ เมื่อไม่รู้สึกเจ็บก็พบว่า เยว่เทียนเอาตัวมาบังดาบเอาไว้

"เยว่เทียนนนน ฮึก ฮือ "

"พี่เยว่เทียน/พี่เยว่เทียน"

"ฮือ ฮือ ฮึก"

คนที่มารับดาบแทนคือเยว่เทียน ที่เมื่อเห็นว่าโจรกำลังจะฟาดดาบไปที่ฮูหยิน จึงรีบเอาตัวมาบังฮูหยินไว้

"เยว่เทียน พวกเจ้าตายย!"

เมื่อฟางหรงพบว่าลูกน้องของตน พลีชีพปกป้องฮูหยินด้วยชีวิต จึงโกรธแค้นพวกโจรเป็นอย่างมาก และออกกระบวนท่าที่สังหารศัตรูในพริบตาทันที

"ย๊าา ศัตรูไร้พ่าย"

ฉัว ฉึก!

อ๊ากกกกก

ฟางหรงออกกระบวนท่า ฟาดฟันกระบี่ใส่พวกโจรอย่างรวดเร็วโดยโดนที่จุดตายทันที และมีพวกมันอีก 2 ชีวิตที่หลบได้

"นี่ นี่ มันสุดยอดเพลงดาบของแคว้นลู่"

เมื่อได้เห็นท่วงท่าที่เคยรู้จักก็รู้ได้ทันทีว่า เป็นเพลงดาบของแคว้นลู่ ไม่ผิดแน่

"รีบหนี เร็ว ไม่งั้นพวกเราตายหมดแน่" หัวหน้ากลุ่มโดยเอ่ยขึ้น พร้อมกับใช้วรยุทธ์หนีออกจากหน้าต่างไป เหลือเพียงลูกน้องของมันที่ฟางหรงจับมันไว้ได้

"โอ้ย ปล่อยข้า ๆ" และฟางหรงก็จับโจรมามัดมือมัดเท้าและปิดปากมันไว้

"ฮือ ฮือ ฮือ เยว่เทียน"

"ท่านแม่ ฮึก ข้าว่าพาพี่เยว่เทียนไปหาหมอกันเถอะเจ้าค่ะ ฮึก"

และลี่หลินก็ช่วยพยุงเยว่เทียนที่โดนฟัน ตอนนี้ที่สติเริ่มไม่ค่อยมี เมื่อเห็นภรรยาของตนประคองเยว่เทียน จึงรีบเข้าไปช่วยจนเดินออกมาที่เหลาอาหาร ที่ตอนนี้มีท่านมือปราบกำลังต่อสู้กับหัวหน้าโจรอยู่ ที่ตอนนี้หัวหน้าโจรได้รับบาดเจ็บ ทำให้มันพ่ายแพ้ไปอย่างราบคาบ

เมื่อเยว่ฉีพบว่าพี่ชายบาดเจ็บก็ตกใจมาก และรีบพากันไปที่โรงหมอ ซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก

ปัง ปัง ปัง

ท่านพ่อเคาะประตูเมื่อมาถึงโรงหมอซึ่งตอนนี้ยังไม่เปิดให้บริการ ซึ่งตอนนี้เป็นเวลายามอิ๋น (03.00 - 04.59 น.) เมื่อผ่านไปสักพักเถ้าแก่ก็เดินมาเปิดร้าน

"ใครมาเคาะประตูยามนี้"

เมื่อเถ้าแก่เปิดประตูร้าน ที่ท่าทางตอนนี้กำลังสะลึมสะลือ ค่อยๆ ลืมตาขึ้นก็พบกับครอบครัวหลินที่กำลังร้องไห้ตาบวมเป่ง

"ข้าเองท่านลุง"

"อ้าว ฟางหรงเองหรือ เป็นอะไรกันถึงมาดึก ๆ ดื่นๆ "

"ลูกน้องข้าถูกโจร ฟันบาดเจ็บสาหัสเลยขอรับ"

"เร็ว ๆ รีบเข้ามา" เมื่อเถ้าแก่พบว่าเป็นครอบครัวหลิน ก็รีบให้เข้ามาในโรงหมอ จึงพาเข้าไปในห้องพักคนป่วยและใส่ยาพันแผล

"อืม แผลค่อนข้างลึกแต่พามาหาหมอทันเวลา เอายาไปต้มแล้วนำมาให้เจ้าหนุ่มนี้ดื่ม"

"เจ้าค่ะ" เยว่ฉีเอ่ยขึ้น และไปต้มยามาให้พี่ชายดื่ม

"พักรักษาตัวสักอาทิตย์สองอาทิตย์ก็หายแล้วล่ะ"

"ขอบคุณเจ้าค่ะ/ขอรับเถ้าแก่"