เขาว่ากันว่า.. เวลาที่คนเราโดนความรักบังตา ความปรารถนาบดบังจิตใจ ไม่ว่าจะเก่งกาจ ฉลาด หรือร่ำรวยมาจากไหนมันก็พร้อมจะทำเรื่องโง่ ๆ โดยที่ไม่คิดหน้าคิดหลังกันได้ทั้งนั้น
View Moreดวงตากลมสวยมองตัวเองผ่านกระจกเงาบานใหญ่ เธออยู่ในชุดจั๊มสูทสีขาวขายาว เปิดไหล่โชว์แผ่นหลังขาวเนียน เนื้อผ้าชั้นดีรัดรูปขับให้เห็นหุ่นเพรียวสวยยิ่งเสริมให้เธอดูเซ็กซี่เข้าไปใหญ่
หญิงสาวยกยิ้มให้ตัวเองอย่างพอใจหลังจากที่หยิบชุดนั้นเปลี่ยนชุดนี้มาเกือบยี่สิบชุด และสุดท้ายเธอก็เลือกชุดที่เขาซื้อให้
แต่ในขณะที่หญิงสาวยิ้มหน้าระรื่น กำลังเอื้อมหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องไป กลับมีเสียงทุ้มเข้มเอ่ยถาม มันห้วนจนคนฟังรับรู้ได้ทันทีว่าเขากำลังไม่พอใจ
“จะไปไหน” ชายหนุ่มเห็นชุดสวยบนหุ่นเซ็กซี่เย้ายวนที่เขาเป็นคนซื้อให้แล้วไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่ จะใส่ชุดนี้ไปหาใครกัน!
“ไปหาพี่ชายไงคะ” เธอตอบเสียงหวาน
“ทำไมไม่บอกกันก่อน”
“ศรบอกไปแล้วนี่คะเมื่อวาน เมื่อเช้าก็บอกจำไม่ได้เหรอ”
ใช่! เธอบอกแล้วและเขาจำได้ แต่แค่ไม่อยากให้เธอออกไป ชายหนุ่มฟึดฟัดแล้วถอนหายใจ
“ไม่ไปไม่ได้เหรอ” คนตัวสูงยืนกอดอกมองหน้าหญิงสาวอย่างไม่พอใจ เขาอุตส่าห์ทิ้งงานมาอยู่กับเธอทั้งวัน แต่เธอดันจะเอาเวลาตรงนี้ไปให้คนอื่น ถึง 'คนอื่น' ที่ว่าจะเป็นพี่ชายของเธอก็ตาม
“ไม่ไปไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวโดนว่า”
นาน ๆ ทีพี่ชายเธอถึงจะมีวันพักวันลากับชาวบ้านเขาบ้าง วันนี้เลยลงเกาะมาหาน้องสาวได้ นัดกันไว้แล้วว่าจะไปทานข้าวด้วยกัน หากไม่ไปคงโดนดุ ที่สำคัญไม่เจอกันตั้งหลายเดือนเธอเองก็คิดถึงพี่ชายมากด้วยสิ
“พี่หรือชู้”
“ไปด้วยกันเลยไหมล่ะคะ จะได้เปิดตัวทีเดียวเลย” คำนั้นทำเอาใบหน้าหล่อคมชะงักไปชั่วครู่ก่อนจะตอบ...
“ไม่” ตอบไวแบบไม่ต้องเสียเวลาคิดจนลูกศรหวั่นใจ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาปฏิเสธไม่ยอมเจอพี่ชายและคนรอบกายของเธอ
จากที่ก่อนหน้าไม่คิดอะไรเพราะเขาให้เหตุผลว่ายังไม่พร้อมให้ใครรับรู้เพราะกลัวพี่ชายของลูกศรจะหวงน้องสาวคนเดียวแล้วไม่ยอมให้คบกัน เรื่องนั้นพอเข้าใจได้ แต่พักหลังมาเธอว่ามันมากเกินไป ทั้งคู่คบกันตั้งแต่เธอเองเรียนจบเพิ่งเริ่มทำงานได้ไม่กี่เดือนจนตอนนี้ผ่านไปเกือบสองปีแล้วเขาก็ยังไม่เคยไปให้พี่ชายเธอเห็นหน้า เอาแต่บอกว่า 'ขอเวลาหน่อย'
ขอเวลา...
เวลาอะไร!
“ทำไมเหรอคะ”
“ลูกศร...” สิงหราชถอนหายใจ
“นี่มันครั้งที่ร้อยแล้วนะคะ ที่พี่สิงห์ปฏิเสธ ศรถามจริง ๆ เถอะค่ะว่าพี่แค่ไม่พร้อมหรือไม่อยากผูกมัดกับศรกันแน่คะ” หญิงสาวเสียงสั่นพร่าน้ำตาเริ่มคลอเบ้า เธอเต็มร้อยกับเขาทุกอย่างแต่ทำไมยิ่งนานวันผลลัพธ์มันกลับเหมือนยิ่งตรงกันข้าม เธอเริ่มน้อยใจ
ถึงความสำพันธ์ที่ผ่านมาของเธอและเขาจะราบรื่นเหมือนไม่มีปัญหาอะไร ทว่านี่เป็นเรื่องหนึ่งที่ยังค้างคาในใจไม่หายไปเลย
“ไม่เอาน่า อย่าเพิ่งน้อยใจไปสิคะ เดี๋ยวพร้อมเมื่อไหร่พี่สัญญาว่าจะไปเจอพี่ชายของศรเองแหละ”
“แล้วเมื่อไหร่จะพร้อมล่ะคะ พี่สิงห์พูดแบบนี้มาหลายครั้งแล้วนะยังจะรอพร้อมอะไรอีก หน้าตาฐานะหน้าที่การงานพี่ก็มีทุกอย่างไม่ได้ด้อยไปกว่าใครเลย ศรเสียอีกที่ด้อยกว่าพี่” เมื่อพูดถึงตรงนี้เสียงเธอแผ่วลง เขาไม่เคยด้อยกว่าใคร หากเป็นเธอเองนี่แหละที่ไม่คู่ควรกับเขา
“เพราะพี่ชายเราเป็นตำรวจไงครับ ที่พี่รู้มา เห็นว่าหวงน้องสาวอย่างกับอะไรดี อยู่ ๆ ให้พี่ไปเปิดตัวโต้ง ๆ แบบนี้พี่จะไม่โดนเล่นงานเอาเหรอ ไม่เป็นห่วงพี่หรือไงคะ หืม”
เปิดตัวโต้ง ๆ ตรงไหน คบกันมาเป็นปีถ้าไม่กี่เดือนก็ว่าไปอย่าง ลูกศรค้านในใจ
“เพียวไปรับยายหงส์ที่โรงพยาบาล เห็นว่ามัดหมี่จะไปด้วยป่าวไม่รู้ กูก็ไม่แน่ใจ ลูกศรน่าจะขับตามไปนั่นแหละ” พยัคฆินทร์คลายข้อสงสัย รู้ว่าสิงหราชหวงเมียขนาดไหน เขาก็หวงแต่เพราะไว้ใจมากกว่า พรนับพันเอาตัวรอดได้ และเชื่อว่าคนรักของตนและคนรักของน้องชายไม่ใช่ผู้หญิงที่ใครจะเข้าหาแล้วเปิดรับง่าย ๆ ยิ่งมีกรรวีไปด้วยยิ่งสบายใจ รายนั้นเตรียมทำตัวเป็นไม้กันหมาไม่มีทางให้ใครเข้าใกล้พี่สะใภ้ได้แน่นอน“อาการหนักนะมึงอ่ะ ปล่อยให้เขาไปมีเวลาส่วนตัวในแบบสาวๆบ้าง” เห็นอาการน้องชายแล้วคนเป็นพี่อดพูดไม่ได้สิงหราชเอาแต่นั่งจ้องแอพพลิเคชั่นบนจอมือถือ ไม่ว่าจะเป็นไอจี เฟชบุ๊กและติ๊กต่อกทั้งของลูกศรและกรรวีสลับกันไปดูว่าสาว ๆ กำลังทำอะไรอยู่ที่ไหน พอเห็นผู้ชายมาคอมเม้นมากดถูกใจก็หน้าแดงหน้าดำสาปแช่งไอ้พวกบ้านั่นแทบจะฆ่าให้ตายอาการหนัก!“เฮ้ย!” เสียงสิงหราชสบถลั่นพลางผุดลุกขึ้นนั่งเล่นเอาทั้งพยัคฆินทร์ทั้งลูกทั้งหลานอกตกใจกันเป็นแถว“เป็นส้นตีนอะไรของมึงวะ” พยัคฆินทร์ด่าเสียงต่ำรอดไรฟันให้ได้ยินกันเพียงสองคนเท่านั้น กันไม่ให้ลูกและหลานได้ยิน เดี๋ยวเด็กๆจำแล้วเอาไปพูด เขาจะโดนเมียด่าเอาได้“ดูนี่ดิ แม่ง!” สิงหร
“ลูกกำลังจะเคลิ้มหลับแล้วครับ ค่อยอุ้มดีกว่านะ” ไม่ใช่อยากจะแย่งความรักความสำคัญจากเธอมา ไม่ได้ตั้งใจจะกันท่า แต่ว่าเขาไม่อยากให้ภรรยาเหนื่อยเกินไปไหนจะทำงาน ไหนจะเตรียมกับข้าวให้ลูก ๆ ด้วยตัวเอง แม่บ้านก็มีเยอะแยะแต่เธอไม่เคยเรียกใช้ เธอบอกว่าอะไรที่เป็นของลูกเธอทำด้วยตัวเองได้ เพราะพอพวกเขาโตไปตอนนั้นเธอก็คงแก่จนทำให้ไม่ไหว ลูกเป็นเด็กอยู่กับเราได้ไม่กี่ปี ไหนจะเรื่องกินเรื่องเสื้อของเขาเองด้วยเหมือนกันที่ตอนนี้มีเธอคอยดูแลให้ ไม่รู้ว่าไปเอาพลังมากมายพวกนี้มาจากไหน อะไรที่เขาให้เธอได้เขาก็อยากจะช่วยเบ่งเบาก็เท่านั้นเอง“พี่สิงห์อ่ะ ศรก็อยากอุ้มลูกบ้างไงคะ นี่อะไรเอาแต่หลับคาอกพี่ตลอดเลย นมก็ไม่เห็นมีให้ลูกกินซักกะหน่อยจะติดอะไรกันขนาดนั้น” ลูกศรหมั่นไส้ ความจริงแล้วเธอเข้าใจในส่วนนั้นว่าสิงหราชหวังดี แต่บางทีเธอก็อดไม่ได้ อยากให้ลูกมาอ้อนเธอบ้าง แต่นี่อะไร มีแค่สามีที่เอาแต่อ้อนใส่ ขอหนุนตักบบ้างล่ะ กอดบ้างหล่ะ ไหนจะขอดูดนมบ้างล่ะ บางทีก็ขอแบบไม่ดูเวล่ำเวลา น่านัก! ลูกชายคนโตแหละ“นี่ถ้าไม่มีใครสนใจแม่จะไปเที่ยวข้างนอกคนเดียวแล้วนะคะ จะไปเสริมสวยด้วย ใครจะไปกับแม่บ้างน๊า” เมื่อลูกช
@สองปีผ่านไป… “แม่ขา พ่ออยู่ไหนคะ” เด็กหญิงของขวัญในวัยห้าขวบวิ่งหน้าตั้งเข้ามาในครัว ลูกศรกำลังเข้าครัวทำของว่างให้ แต่คนแรกที่ถามหาคือพ่อเหอะ! ลูกคนนี้ เคยเห็นหัวแม่อย่างเธอเสียเมื่อไหร่ อุ้มท้องมาเอง เบ่งคลอดมาเอง เลี้ยงมาเองตั้งกี่ปีแล้วตอนนี้คืออะไร?! ตั้งแต่มีสิงหราชเข้ามาทำหน้าที่พ่อคอยพะเน้าพะนอเอาอกเอาใจลูกสาวของเธอแทบจะลืมชื่อเธอกับลุกยักษ์ไปแล้วตอนนี้“ไม่คิดจะถามถึงแม่เลยเหรอคะ เอะอะก็เรียกแต่พ่อๆๆ” ว่าแล้วก็อดน้อยใจไม่ได้“ของขวัญก็เรียกคุณแม่ก่อนคนอื่นเลยนี่คะ” เด็กน้อยวัยห้าขวบพูดเสียงเจื้อยแจ้วทำตาใส เอียงคอนิดๆแล้วยกยิ้มเล็กน้อย สีผิวสีตา สีผมส่งเสริมให้ลูกสาวของเธอยิ่งน่ารักน่าชังเหมือนตุ๊กตา ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมทั้งคุณปู่คุณย่าและลุงป้าน้าอาถึงหลงจนหัวปักหัวปำ แล้วคนเป็นแม่อย่างเธอมีหรือที่จะไปโกรธหรือน้อยใจลูกได้นาน“เฮ้อ…” ลูกศรถอนหายใจ“คุณพ่อพาน้องไปล้างก้นค่ะ หนูรอแปปนึงนะคะเด็กดี” ตอบพลางหยิบคุกกี้ที่ลูกสาวชอบทานมาป้อนให้ ส่วนเด็กน้อยก็อ้าปากรอรับแล้วเคี้ยวตุ้ยๆก่อนจะถามต่อ“น้องอึ๊เหรอคะ” เมื่อผู้เป็นแม่พยักหน้าเด็กน้อยก็วิ่งดุ๊กดิ๊กๆตรงไปยั
“ยั่วพี่เองนะ ช่วยไม่ได้” ปกติก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนอยู่แล้ว ลูกศรพลาดมากที่นอนคว่ำแล้วกระดกก้นให้เขาเองแบบนั้นสองมือกอบกุมโนมเนื้อขาวนวลสองก้อนเข้าด้วยกันแล้วตะโบมดูดดุนยอดปะทุมถันสีหวานผ่านเนื้อผ้า สลับขบเม้มทั้งสองข้างจนชุดนอนเนื้อบางเปียกแฉะรอบปานสีน้ำตาลอ่อนจนพอใจหญิงสาวเสียวซ่านจนไม่เหลือแม้แต่เรี่ยวแรงต่อต้าน ครั้งนี้มันต่างออกไป ถึงเธอจะยังไม่ได้เอ่ยปากอนุญาตหากแต่ใจเธอมันกลับยอมเขาเสียง่าย ๆ เพราะสถานะของเราสองคนตอนนี้ที่เปลี่ยนไป ไหนจะความรู้สึกดี ๆ ที่มันกำลังเพิ่มขึ้นมาอีกมากมายตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่อาจรู้ได้“ฮืม... พี่ทำได้ไหมครับ” เสียงทุ้มหนักเอ่ยถามความสมัครใจหลังจากที่จัดการถอดเสื้อผ้าเพียงชิ้นเดียวที่อยู่บนร่างกายสาวออกแล้วโยนทิ้งไปอย่างไม่ใยดีเขาใช้สันจมูกโด่งคมคลอเคลียตรงปลายจมูกเชิดรั้นของเธอไล้ไปทั่วดองหน้าหวาน สายตาคมหยาดเยิ้มที่มองมาบ่งบอกว่าหากเธอไม่อนุญาตเขาต้องขาดใจตายเสียประเดี๋ยวนี้ว่าแต่มาถึงขนาดนี้แล้วยังจะมีกะจิตกะใจถามอีกหรืออย่างไร ก็เขาเล่นงัดท่อนเอ็นลำใหญ่ที่กำลังแข็งปั่กแทบปริแตกออกมาจ่อยังกลางกายสาวขนาดนี้แล้ว ก็ไม่ควรขอแล้วไหม?“อยากจะทำอะไรก็ท
“นี่!” ลูกศรเอี้ยวหน้ากลับไปถลึงตาใส่คนหน้ามึนที่เพิ่งถือวิสาสะ“ไม่นวดก็ได้ แต่พี่จะกอดไว้แบบนี้แหละ จะหอมด้วย” หลายคนบอกเขาว่าคนท้องมักจะเหนื่อยง่าย เมื่อยตัวบ่อย เขาก็แค่อยากเอาใจ แต่รู้อยู่ดีนั่นแหละว่าเมียจะปฏิเสธ จดทะเบียนก็แล้ว จีบก็แล้ว ขอแต่งงานก็แล้ว รักขนาดนี้ หลงขนาดนี้ ไม่รู้ยังจะเก๊กใส่เขาไปอีกถึงไหนรู้หรอกว่าสิ่งที่เคยทำมันเลวมากจนเธอคงไม่อาจกลับมาไว้ใจได้อีกง่ายๆ งั้นก็ขอฉวยโอกาสตอนนี้เลยแล้วกัน ไม่เช่นนั้นกว่าเธอจะหายโกรธแล้วยอมให้กอดให้หอมก็ไม่รู้ว่าจะเป็นชาติไหน“จิ๊ พี่สิงห์ ปล่อย!”“สรุปจะให้นวดให้ไหม” เธอดิ้นรนปัดป้องเล็กน้อยแต่เขาหน้าด้านพอที่จะเมินใส่ กระซิบเสียงแหบพร่าข้างใจหูขาวตั้งใจยั่วให้คนในอ้อมกอดรู้สึกหวามไหว“ไม่ต้อง”“ฟอดด!” อ่ะ งั้นก็หอมใหม่ ไม่ให้นวดเขาก็จะกอดจะหอมวนไปแบบนี้แหละ!“อ๊าย! นี่พี่สิงห์ อย่ามาฉวยโอกาสกับศรแบบนี้นะ” เห็นยอมอ่อนให้หน่อยแล้วยิ่งเอาใหญ่“ไหนพี่บอกว่าจะไปนอนอีกห้องไง ศรง่วงแล้ว รีบออกไปเลย!” ตอนที่ล่อลวงเธอให้ยอมนอนที่นี่ด้วยของขวัญขอไปนอนกับปู่ย่า ส่วนเธอบอกจะนอนแยกห้องกันไปก่อนเธอถึงสบายใจจนยอมตบปากรับคำผู้ใหญ่ถึงลูกศรจะย
“ไม่ได้โว้ย! ผมบอกแล้วไงว่าพวกผมแต่งครบหมดเมื่อไหร่ยายหงส์ถึงจะแต่งได้”“อะไรของพวกมึงวะ!”“ช่วยไม่ได้ อยากเกิดเป็นน้องสุดท้องทำไม” สิงหราชว่าให้ ส่วนลูกศรก็ได้แต่นั่งมองทุกคนที่นั่งถกเถียงกันไปตาปริบ ๆการเถียงนั้นไม่เหมือนคนทะเลาะกัน แต่จะเหมือนพี่น้องในครอบครัวถกเถียงกันธรรมดาเสียมากกว่า แต่ที่สงสัยคือทำไมพี่ชายเธอถึงได้มีส่วนร่วมในวงสนทนาของครอบครัวนี้โดยไม่มีท่าทีขัดเขินแม้แต่น้อยเลยนะ ไปสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่ ปลายฟ้าก็อีกคนที่พูดคุยกับทุกคนได้สนิทใจ หรือพี่ชายเธอกับปลายฟ้ากำลังมีนอกมีในอะไรกับคนบ้านนี้กันหรืออีกอย่างคงเป็นเพราะที่ผ่านมาเธอเอาแต่คอยปิดกั้นตัวเองจากสิงหราชและครอบครัวของเขา ต่างจากทศกัณฐ์ที่เขาเปิดใจรับคนบ้านนี้จนสนิทกันมากขึ้นทุกวันๆแต่เป็นแบบนี้มันก็ดีเหมือนกัน เพราะหากเธอจะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในบ้านหลังนี้ก็ไม่ต้องคอยคิดมากเรื่องที่ว่าพี่ชายจะยินดีหรือไม่ เพราะเท่าที่ดูแล้วพี่ชายเธอสามารถพูดคุยกับคนในบ้านนี้ได้อย่างสนิทใจมากกว่าเธอเองจริง ๆ“ศรยังไม่อยากแต่งค่ะ” อยู่ๆลูกศรที่นั่งเงียบฟังคนโน้นคนนี้ถกกันอยู่นานก็พูดออกมา“ทะ ทำไมล่ะครับ” สิงหราชใจหายวาบ หลังจาก
Comments