ตอนที่ 5

หลังจากที่หยางเชิง ได้นอนหลับตาลงในคืนนั้น เขาตื่นเช้าขึ้นมาเขาทำตัวไม่มีอะไรยังทำตัวตามปกติทั่วไป และสั่งให้ L คุณเลขาของตัวเองนั้นขึ้นไปตามสังเวียนยงเคยลงมาทานข้าวตามปกติทั่วไป แต่สำหรับตัวเขานั้นเขามักจะไม่เข้าใจกันสิ่งที่เสมือนอยู่เคยทำดังนั้นเขาจึงหันหน้าออกไปทางนอกหน้าต่างและไม่พูดอะไร ดังนั้น เขาจึงกำชับให้ L ที่เป็นเลขาของเขานั้นดูแลเสมียนอยู่ฟรีให้ดีคำพูดเหล่านี้เป็นคำพูดที่จริงใจสำหรับเขาแต่เพียงแค่ว่าเขาเป็นคนที่รักใครแต่ไม่แสดงออกเฉยๆสำหรับตัวเขาแล้วเขามักจะหึงหวงแสวงอยู่เฟยมาก ไม่ว่าชาติที่แล้วหรือปัจจุบันเขาก็ยังทำตัวหึงหวงเช่นเดิมไม่เคยเปลี่ยนแปลงจึงทำให้อย่างเชิงนั้นรู้สึกแปลกๆกับ เสมียนอยู่ เป็นประจำ ทุกครั้งที่เขาสัมผัสร่างกายหรือทุกครั้งที่เขาสัมภาษณ์อะไรก็แล้วแต่สำหรับเสมียนหยงเคยนั้นเวลา เขาเห็นเสมือนอยู่ไฟนั้นอยู่กับคนอื่น เขารู้สึกจะเจ็บใจรู้สึกปวดใจและรู้สึกโกรธและโมโห มากจนทำให้ตัวเองอยากจะฆ่าคนๆนั้น ทำเหมือนกับว่าคนอื่นนั้นกำลังจะแย่งคนรักของตัวเองไปกำลังจะแย่งดวงใจของตัวเองไปมันเลยจึงทำให้เขารู้สึก อดตายอยากขึ้นมา มันจึงทำให้เขารู้สึกไม่อยากจะปลดปล่อยผ่านตัวเองได้เลย ทำให้เขานั่งคิดอยู่นานได้เดินลงมาจากห้องนอนของตัวเองและเดินมาที่ห้องอาหาร อยู่

เสวียนหยิวเฟย

ขอโทษด้วยขออภัยที่ข้าลงมาช้า คือ เรื่องเมื่อวานนี้ แค่อยากจะอธิบายกับท่านว่า ข้าขอโทษ ข้ารู้สึกผิดแล้วล่ะ แค่รู้ตัวว่าข้าไม่ควรทำ อะไรกับท่านแบบนั้น ไม่ควรทำให้ท่านต้องรู้สึกโกรธไปมากกว่านี้แล้วก็นะที่ข้าทำนั้นแล้วมันมีเหตุผลนะ มันมีเหตุผลมากมายเกินที่ข้าจะอธิบายมันมีเหตุผลมากจนค่าแบบข้าพูดอะไรไม่ได้ท่านเข้าใจหรือไม่ แต่จริงแล้ว มันเป็นความผิดของข้าเองที่ข้ายั่วๆโมโหท่าน ให้ท่านได้โกรธแค้นข้าเช่นนี้แต่ถ้าข้าดูเหมือนคนโง่มากใช่ไหม ถ้าดูเหมือนคนเลวทรามแค่ดูเหมือนคนต่ำต้อยข้าดูเหมือนคนไร้ค่าด้วยค่าสำหรับท่านใช่หรือไม่ก็ถึงมองข้าเหยียดหยามเช่นนั้น

จากนั้น เขาก็ลุกออกจากที่นั่งโต๊ะทานอาหาร แล้วเดินเข้าไปใกล้เสมียนหยงเฟ้ยโดยที่ไม่พูดถึงและไตร่ตรองเรื่องอะไรอีกดังนั้นเขาจึงมองด้วยสายตา และเดินเข้าไปใกล้ชิดมากยิ่งขึ้น ดังนั้น เขาจึงโอบกอด โดยไม่คาดคิดเสมียนหนูไฟนั้นตกใจเป็นอย่างมากจู่ๆอย่างเธอก็ไม่พูดอะไรแต่เดินเข้ามากอดตัวเองโดยที่ตัวเองกำลังมึนงง แทนที่ตัวเองจะโดนดุว่าจะโดนกล่าวหาแต่ตัวเองรู้สึกกลับเหมือนเขา รักและคิดถึงตัวเองมาก จนทำให้ส่วนของเฟิร์นนั้น หันหน้าแล้วยืนลุกขึ้น และ เข้าหา อยากเสริมอีกครั้ง เผชิญหน้ากันอีกครั้งโดยที่อย่างเสื่อมไม่พูดอะไรแต่เขาจะเหมือนอยู่หน้าขึ้นมาทันที แล้วมันทรงจูบปาก จนทำให้แสวงหาแฟนนั้น ได้ตาโตขึ้นซึ่งยังไม่น่าเหลือเชื่อมันจึงทำให้แสวงหาแฟนนั้นโอบกอด ต่อ อย่างน้อยเขาก็ทำสำเร็จไปอีกขั้น ตอน ของตัวเองรู้สึกความหึงหวงที่ไม่อยากจะให้ใครเข้าใกล้ตัวเองมากจนเกินไป อีกครั้ง

เสวียนหยงเฟย

ท่านไม่โกรธข้าแล้วงั้นรึ ข้าแปลกใจมากทำไมจู่ๆ ท่านถึงก่อนสุขภาพแบบนี้ แล้วท่าน เลิกแค้นข้าแล้วงั้นรึ ถ้าท่านยังกดเปลี่ยนค่า ท่านควรน่าจะคาดค่าให้ตายเสีย

หยางเชิง

เฮ้ยนายเนี่ยมันดื้อด้านชะมัด ก็ใครใช้ให้ฉัน อยู่กับนายแบบนี้ ถึงนายจะเป็นระดับผู้บริหาร อยู่ในเมืองประเทศของตัวเอง แต่ใครใช้ให้นายมาให้ฉันหลงรักแบบนี้ ฉันเอง ก็ไม่อยากจะทำแบบนั้นก็ได้หรอกนะ แต่นายรู้บ้างไหมการที่นายอยู่กับคนอื่นและได้ไปนอนกับคนอื่นมันทำให้ฉันรู้สึกแย่แค่ไหน นายเป็นของของฉัน แล้วนายมีสิทธิ์อะไรล่ะ ที่จะไปนอนกับคนอื่นถ้าไม่ใช่ฉัน ใช่ฉันหวงนายฉันก็พูดไปตามตรงนั้นแหละนะ ฉันห่วงนายฉันถือว่านายเป็นคนรักของฉัน เป็นคนของฉัน ถ้าเป็นนาย นายกับคิดดูอีกอย่างนะว่า ถ้าฉันไปนอนกับคนอื่นโดยที่ไม่ใช่นาย แล้วนายจะยอมหรือเปล่า นายก็ไม่ยอมใช่ไหม เพราะฉะนั้น ถ้าฉันไม่ชอบนายไม่หลงรักนายแบบนี้นายไม่ทำไม่ใช่ประสาทเสียรักนายแบบนี้มันไม่มาที่จุดกับฉันแบบนี้ฉันคงไม่หึงหวงนายแบบนั้นหรอกนะ อย่าทำอะไรก็ทำ แล้วก็ฉันขอเพียงแค่อย่างเดียว เสวียนอยู่เฟย

เสวียนอยู่เฟย

าๆๆ ฉันยอมรับแล้วสินะ ว่าท่านหลงรักข้า ในที่สุด ข้าก็รู้ความในใจท่านสักที คนไร้ค่าอย่างข้า ข้าคิดว่า ท่านคงจะไม่รักข้าอีกแล้วล่ะมั้ง ถ้าตามท่านในชาตินี้ แค่เป็นหนี้ชีวิตบุญคุณท่านอีกแล้ว แล้วท่าน จะยังอยากจะฆ่าข้าอีกหรือเปล่า ถ้าคิดว่า เราควรจะ ทำยังไงกันดีนะ แล้วท่านจะ ยอมให้ข้ายกโทษให้ท่านดีหรือจะให้ข้า เอาทั้งคืนดีล่ะ

อย่างเชิง

ทำไมนายพูดจนหมายถึงว่า น่าจะทิ้งฉันไปอย่างนั้นหรอ ฉันไม่ยอมนะ นายเป็นของฉันนายก็ต้องอยู่กับฉันสิ ไหนนายบอกว่า ชาติที่แล้วฉันหลงรักนายมากไง แล้วนายบอกอีกว่าฉันเป็นสามีของนาย สู้ไม่ตอนนี้ เอาอย่างนี้ ถ้าทำงาน Project นี้เสร็จทำงาน Project สำเร็จฉันจะพานายไปจดทะเบียนสมรสก็แล้วกันดีหรือเปล่า ถ้าเป็นไปได้ นายจะได้ไม่ต้องเรื่องงี่เง่ากับฉันไง แต่ถ้าว่านะ ฉันอยากให้นายงี่เง่ากับฉันอย่างนี้ต่อไปมากกว่า มันก็คงเป็นความสุขของฉันแล้วมั้ง ฉันคง อยากจะอยู่ใกล้ชิดนายมากกว่านี้เดี๋ยวจะสัมภาษณ์ตัวไหนมากกว่านี้ ฉันเข้าใจแล้วแหละกับสิ่งทุกสิ่งทุกอย่างที่นายทำลงไปเพื่อนายเรียกร้องความสนใจฉัน ในฉันรักนาย นายฉันอยู่กับนาย แต่ตอนนี้ ฉันคิดว่านายคงควรกินข้าวดีกว่าไหม ฉันเสียเวลาเรื่องกินข้าวมามากแล้วอ่ะ แล้วก็ วันนี้นายไปบริษัทกับฉันนะ ที่เป็นของเฟ่ย ฉันจะจับมือนายไปเอง แล้วมือของนาย ถ้าไม่มีใครแตะต้องนอกจากฉัน เข้าใจไหม

สุวินทวงศ์เฟ้ย

ได้ขอรับ จะให้ค่า เรียกท่านว่าคุณหยางเชิงหรือจะให้เรียกท่านพี่ดีล่ะ เอาเป็นว่า ถ้ารับปากท่าน ก็ได้ ข้าจะรอให้งานโปรเจคนี้จบ แล้วส่วนท่านก็ไม่ใช่ว่าจะให้ข้าอยู่ในโอวาทของท่านอย่างเดียวนะเรื่องบางเรื่องท่านก็ต้องอยู่ในโอวาทของข้าเช่นกันเพราะค่า จนว่าที่ภรรยาท่านนะ ไม่ว่าท่านจะอยู่ชาติไหนหรือชาตินี้ท่านเป็นใคร ท่านก็ย่อมเป็นสามีข้าอยู่ดีไหม ฮ่าๆๆ ช่างเถอะกินได้แล้ว ท่านร่างกายข้าอีกแล้วนี่ ไหนท่านว่าท่านจะกินไง แล้วท่านมาเสริมข้าทำไมอีกปัดโธ่เอ้ย เจ้าคนบ้า ทั้งที่ของตัวเองได้แล้วนะ

ทันใดนั้นหยางเชิงก็ได้แอบยิ้มที่มุมปากจากในตลอด 20 ปีเขาไม่เคยยิ้มเลยสักครั้งและไม่เคยแอบหัวเราะที่ยิ้มมุมปากเลยสักครั้งจนทำให้เขามาเจอแสวงหลงไฟทำให้เขารู้สึกว่าความสุขที่แท้จริงเป็นเช่นไรและทำให้เขาบดบังความรักความรู้สึกของตัวเอง ทำให้จากการที่เขาเป็นคนนิ่งเฉยและเป็นคนเย็นชากลายเป็นคนหลงไหลในความรักมากยิ่งขึ้นหลังจากที่รู้จักกับเสมียนหยงเลยและได้กลายเป็นสามีภรรยากันโดยบังเอิญ