“ทำไม! รังเกรียจพี่ขนาดนั้นเลย เธอไม่คิดถึงพี่หน่อยหรอกรีน พี่เห็นนะที่เธอร้องไห้ กรีนไม่ได้แพ้อะไรทั้งนั้นเรื่องแค่นี้โกหกพี่ไม่ได้หรอก เธอคิดถึงพี่ใช่ไหม..กรีนดูผอมเกินไปจริง ๆ นะ”
ดูเพิ่มเติมณ เมืองโตเกียว
กรีนนักธุรกิจสาวและยังเป็นที่ปรึกษาด้านการลงทุน ผู้หญิงแกร่งที่มองหาอิสระในชีวิตเธอจึงทำงานอย่างบ้าคลั่งจนทำให้วันหนึ่งเธอรู้สึกอ่อนล้าทั้งกายและใจจึงบินมาญี่ปุ่นเพื่อทำอะไรตามใจตัวเองสักครั้งโดยไม่แคร์สายตาคนอื่น กรีนนักธุรกิจสาวทั้งยังควบตำแหน่งที่ปรึกษาด้านการลงทุนเธอมีเป้าหมายในชีวิตคือต้องการอิสระทางด้านการเงินและมีความมั่นคงในชีวิตด้วยเหตุนี้ที่ผ่านมาเธอจึงพยายามตั้งใจเรียนตั้งแต่เด็กและทำงานอย่างบ้าคลั่งมาตลอดจนกระทั่งในที่สุดเธอก็รู้สึกอ่อนล้าไปทั้งกายและใจกรีนตัดสินใจบินมาญี่ปุ่นเพื่อหนีห่างจากสังคมที่เคยอยู่ หวังที่จะทำอะไรตามใจตัวเองเปิดโลกในเรื่องเซ็กส์ครั้งแรกสักครั้งโดยไม่ต้องแคร์สายตาคนอื่น ค่ำคืนนี้เธอนั่งอยู่ที่บาร์ชิว ๆ แห่งหนึ่งในโตเกียว เครื่องดื่มที่เรียงรายหลากหลายยี่ห้อ แสงสีและไฟสลัวพี่ส้มอ่อนสลับสีม่วงสีน้ำเงินไปมาสร้างความโรแมนติกชั้นดีแม้ผู้คนจะมากมายแต่เป้าหมายผู้ชายที่ตรงสเปคของเธอในค่ำคืนนี้ก็ยังคงดูไรวี่แวว “หึ!..นี้สินะชีวิตของฉันเอาไงดีว่ะคืนนี้ สงสัยคงต้องลองซื้อกินจริง ๆ สินะ” เธอพึมพำอยู่สักพักก่อนจะตัดสินใจเดินออกจากบาร์แห่งนี้เพื่อเปลี่ยนเป้าหมายผู้ชายคนใหม่ ตึก ตึก ตึก โอ๊ย! ขณะที่กำลังเดินออกไปจากบาร์เธอเดินปะทะร่างกายแข็งแรงของหนุ่มวัยกลางคน เธอกล่าวขอโทษกับหนุ่มตรงหน้าเป็นเวลาเดียวกันที่สายตาเธอปะทะกับสายตาคมที่มีเสน่ห์ชวนหน้าหลงไหล ความสูงอกแกร่ง หน้าตา บ้าจริง หนุ่มหล่อมองหน้าเธอพร้อมกล่าวขอโทษเธอเองก็ขอโทษเขากลับไปเช่นกันเธอและเขารับรู้ถึงแรงดึงดูดบ้างอย่างระหว่างกัน เขาจึงชวนเธอนั่งต่อที่บาร์เดิม ในเมื่อมีผู้ชายพี่หมายตาชวนเธอขนาดนี้มีหรือว่าเธอจะปฏิเสธเขา “เอ่อ..คุณชื่ออะไรครับ”(ภาษาญี่ปุ่น) หญิงสาวนิ่งไปสักพัได้แต่คิดในใจว่าลืมเรื่องภาษาไปเลย ชายหนุ่มที่เห็นว่าฉันนั่งยิ้มแห้ง ๆ ทำหน้างง ๆ ให้กับเขา เขาจึงสนทนาอีกครั้งเป็นภาษาอังกฤษเธอจึงตอบกลับไปทันที “ชื่อกรีนค่ะ” รอยยิ้มที่สดใสของหญิงสาวทำเอาชายหนุ่มตรงหน้านิ่งไปครู่นึง จากนั้นเธอและเขาก็คุยกันด้วยภาษาอังกฤษซึ่งชายหนุ่มบอกว่าวันนี้เขาโดนเพื่อนของเขาเทมาเลยหาที่มานั่งดื่ม ซึ่งหญิงสาวก็คิดว่าเขาคงไม่ได้มาแค่นั่งดื่มอย่างเดียวหรอกมั่งใครดูก็รู้ เธอได้แต่สงสัยว่าหน้าตาแบบนี้เขาจะมีแฟนหรือเปล่านะ แน่นอนว่าถึงเป้าหมายเธอคือหาชายหนุ่มสักคนที่พร้อมวันไนท์กับเธอแต่เธอก็ไม่ต้องการคนมีเจ้าของ ซึ่งตอนนี้หญิงสาวรู้สึกว่ายิ่งคุยกับชายหนุ่มตรงหน้ายิ่งน่าหลงใหลบวกกับน้ำเมาที่ทั้งสองคนดวลกันไม่ขาดสาย เธอเริ่มรู้สึกว่าเธอเมาได้ที่และเธอก็พร้อมเต็มที่สำหรับค่ำคืนนี้เช่นกัน เธอจึงชวนให้ชายหนุ่มไปต่อในใจเธอก็แอบคิดว่าเขาจะไปด้วยไหมนะ..ใจเธอเริ่มหวั่นไว ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเรียกพนักงานเช็คบิล หญิงสาวที่เห็นแบบนั้นก็รีบควักบัตรเครดิตของตนเพื่อจ่ายค่าเหล้าในคืนนี้ทันที ชายหนุ่มอมยิ้มที่มุมปากพร้อมกับใบหน้าที่นิ่ง ๆ เรียบเฉยและสบตากับเธอผิวขาวเนียน ผมดำสนิทคนนี้พร้อมเอ่ยปากปฏิเสธเธอและเปลี่ยนบัตรเครดิตสีดำพรีเมียร์ใบใหม่ของตนและคืนบัตรของหญิงสาวให้แกเธอ หญิงสาวรับบัตรมาก็เก็บไว้ในกระเป๋าแบบไม่ได้คิดอะไรเพราะตอนนี้ต้องเรียกว่าเธอเมาได้ที่ขั้นสุดเธอที่รู้สึกมึนอึนไปหมด หมับ หลังจากชายหนุ่มรับบัตรเครดิตของตนคืนมาจากบริกร จากนั้นก็ได้คว้าเอวบางของหญิงสาวพร้อมเดินออกจากร้านโดยชายหนุ่มได้เดินไปที่จอดรถวีไอพีและไปเปิดประตูรถคันหรูสีดำของชายหนุ่มให้เธอ เธอเองก็ไม่ได้มีท่าทีปฏิเสธแต่อย่างใด รถคันหรูจอดสนิทที่คอนโดของชายหนุ่มจากนั้นทั้งคู่ขึ้นไปยังห้องพักพร้อมกับความรู้สึกของเธอที่พอเอาเข้าจริงเธอก็รู้สึกกล้า ๆ กลัว ๆ ขึ้นมา “เธอจะมาปอดแหกกับเรื่องแค่นี้ไม่ได้นะกรีน” เธอที่พึมพำบอกกับตัวเองเพราะตอนนี้เธอมีความรู้สึกกล้า ๆ กลัว ๆ ขึ้นมาขึ้นมาในใจ “มีอะไรรึเปล่าครับ” “อ่อ ๆ..เปล่าค่ะ ” เขารู้สึกได้ถึงความผิดปกติของเธอ ในเมื่อเธอปฏิเสธก็ไม่อะไรที่จะกวนใจเข้าได้อีก พอถึงห้องพักชายหนุ่มตรงหน้าไม่รอช้าเริ่มจับเธอพิงกับโซฟาตัวโตที่อยู่ตรงกลางห้อง ทั้งสองคนต่างสบตากันและกัน ภายในใจหญิงสาวเธอรู้สึกว่าเขาหล่อเป็นบ้า จากนั้นมือหนาของเขาเลื่อนมือมาสัมผัสกับใบหน้าของเธอก่อนที่จะเลื่อนมือลงมาจับที่ผมแววตาหื่นกระหายของเขายิ่งทำให้เธอหวั่นใจ เขาเลื่อนมือสัมผัสไล่ระดับเลื่อนปลายมือสัมผัสไปทั่วร่างกายทำเอาเธอสยิวเสียวไปทั่วร่าง ใจเธอเริ่มสั่นไหวมากขึ้นไปเลื่อย ๆ หมับ เธอตัดสินใจใช้สองมือจับใบหน้าเขาขึ้นมา เขาเองก็ดูจะตกใจเล็กน้อยกับท่าทีของเธอ จากนั้นเธอก็รีบพุ่งเข้าจูบอย่างเร้าร้อนลิ้มลองรสชาติของเขาทันที ปลายลิ้นที่พุ่งเข้าหากันอย่างกระหายมันยิ่งสร้างแรงปรารถนาในตัวเขามากกว่าเดิม อื้ม~ จ๊วบ จ๊วบ อ๊าส์..จ๊วบ จ๊วบ รสชาติน้ำเมาทั้งริมฝีปากหนาของเขารสชาติจูบที่ดุเดือนครั้งนี้ต่างไม่มีใครยอมใครและได้ลิ้มลองรสชาติที่แปลกใหม่ใจพวกเขาตต่างก็เต้นรัว ๆ เธอรู้สึกว่าคนสองคนที่เพิ่งรู้จักกันเพียงไม่กี่ชั่วโมงนี่เธอพาตัวเองมาไกลขนาดนี้เลยหราเนี่ย เธอเริ่มเกิดความลังเลและเหมือนกับว่ากำลังทะเลาะกับตัวเองอยู่ จากนั้นมือหนาที่เริ่มเลื่อนมาจับขย่ำเนินอกทั้งยังใช้นิ่วเขี่ยสกิดปลายยอด เขาเริ่มออกแรงใช้มือหนาบีบคั้นหน้าอกและเริ่มออกแรงหนักขึ้นเลื่อย ๆ อ๊าส์..อื้ม..อ๊าส์ ซี๊ดส์…อ๊าส์ แม้แรก ๆ เธอก็แอบเจ็บอยู่บ้างแต่เธอก็รู้สึกดีปะปนสลับกันไป เขาที่ได้ยินเสียงครางของเธอ เขาค่อย ๆ ถอดเสื้อตัวนอกของเธอออกปลายนิ่วของเขาที่ผ่านเฉียดๆกับเนื้อร่างกายของเธอ ยิ่งทำให้เธอมีอารมณ์พลุ่งพล่านเสียวซ่านหนักกว่าเดิม เขาก้มลงบรรจงดูดดื่มลงบนยอดเม็ดบัวทั้งเลียละเลงวนบนปลายยอดทั้งขบเม้นเม็ดบัว อ๊าา..ซี๊ดส์ เสียวจัง..อื้ม เสียงเธอที่เผลอครางออกมาโดยที่ไม่รู้ตัวเองเลยว่าตอนนี้เธอนั้นหลุดลอยไปไกลเพียงใด มือที่ฉันไม่รู้จะเอาไว้ไหน เธอก็เกาะจิกที่โซฟาเอาไว้แน่น ๆ ขาทั้งสองข้างเริ่มเกร็งบิดเบียดกันไปเขาที่เห็นอาการของเธอแบบนั้นจึงกระซิบบอกให้เธอผ่อนคลายขึ้น “ไม่ต้องเกร็งนะครับ” เขาพูดปลอบประโลมเธอก่อจะขบเม้นและเลียที่ติงหูข้างขวาที่ถึงกระซิบเธอไปจากนั้นเขาก็เริ่มซุกไว้ต้นของเธอก่อนจะจูบปากบางเธออีกครั้งอย่างนุ่มนวลและหยอกเย้าอย่างเอาใจ ปลายลิ้นที่ถูกเขาสัมผัสถูกปลายลิ้นเธอบ้างไม่ถูกบ้าง เธอที่มีแรงปรารถนาอยู่แล้วก็พยายามเกี่ยวลิ้นของเขาไว้พอเขาก็ใจที่ได้หยอกเย้าก็กดจูบดูดดื่มอย่างเอาเป็นเอาตาย จ๊วบ จ๊วบ อื้ม..ซี๊ด อ๊าาส์ เขาจับมือเรียวของเธอให้สัมผัสที่หน้าท้องซิกแพคของเขา เธอที่ได้สัมผัสลูบไล้จนพอใจก็ใช้มือคล้องคอของเขาไว้ เมื่อเขาเห็นว่าเธอผ่อนคลายมากขึ้น เขาจึงเริ่มลูบไล้ไปมาที่ต้นขาและจับอ้าขาเธอให้กว้างก่อนที่จะสัมผัสตรงกลางกลีบงามและเนินกระสันของเธอ เธอสดุ้งตัวนิดหน่อยกับมือหนาที่ถูไถไปมา จากนั้นเขาเอามือล้วงเข้าไปในพื้นที่สงวนของเธอ เขาสัมผัสได้ถึงน้ำหวานไหลเป็นทางผ่านนิ่วมือหนาของเขา“ ไม่มีเลยค่ะ พี่กรีนมียาแก้ไข้ไหมคะ พอดีพี่ไทไม่สบายพี่ม่อนเลยมาขอยานะคะ” “เอายาของกรีนไปก็ได้ค่ะ พี่ไทอาการหนักรึเปล่าคะ เมื่อตอนกลางวันยังดี ๆ อยู่เลย” “น่าจะเจ็คแลตล่ะ บวกกับมันไม่ค่อยกลับไทยไหนจะพักผ่อนไม่ค่อยพอ พอ ๆ กะสาวน้อยล่ะ เฮ้อออ..แต่ละคนทำขนาดนี้กะจะใช้เงินไปถึงชาติหน้ากันรึไง ขอบคุณนะคะ” ผมหยิบยามาจากมือกรีน ก่อนหันหลังทำท่าจะเดิน “อ้อ พี่ว่าสาวๆไปเป็นเพื่อนพี่ไปกดดันไอ้ไทดีกว่า ถ้าพี่ไปคนเดียวมันไม่กินยาแน่ ๆ ไอนี้มันไม่ชอบยาแถมกลัวเข็มมาก ๆ ถ้าเป็นหนักแล้วไปหาหมอคงลำบากแน่ ๆ ไปเป็นเพื่อนพี่หน่อย” “ พี่กรีนไม่ต้องไปก็ได้นะคะถ้าไม่โอเค เดะลินไปพูดกับพี่ม่อนก็พอค่ะ” “ไม่เป็นไรจ้ะพี่ไปก็ได้ ” ก๊อก ก๊อก! แกร๊ก “ยังไง..ข้าวก็มาแล้ว ยังไม่ยอมกินอีก มึงรีบกินข้าวแล้วกินยาเลย พรุ่งนี้จะไม่ไหวเอานะมึง” ผมเปิดประตูเข้าห้องไป ก่อนจะเริ่มเล่นละครกับไอ้ไทเพื่อให้กรีนดู “วางไว้นั้นล่ะ เดี๋ยวกูจัดการเอง” “พี่ไทรีบกินข้าวกินยาดีกว่านะคะ” “ลินมาหาพี่ด้วยหรอ ไอ้ม่อนมึงพาลินมาทำไม” การแสดงไอ้ไทนี้ท
ฉันหยิบไอแพดมาทำงานต่อ ไม่นานฉันก็แพ้ให้กับขนมที่ฉันชอบแต่ก็โกรธคนให้อยู่ดี ฉันที่ทั้งกินไปบ่นไป “ขนมกับคนไม่เกี่ยวกันช่างมันเถอะกินขนมดีกว่า” “สาวน้อยยังไม่เลิกทำงานอีกหรา หนักไปเปล่า ” “ไม่หรอกค่ะ แค่เช็คงานพรุ่งนี้อีกที กลัวว่าจะพลาดนะค่ะ” “ไอ้ซาต้องมีโบนัสพิเศษให้แล้วมั่งขยันขนาดนี้ อ่ะนี้” ฉันที่เคี้ยวขนมตุ้ย ๆ อยู่นั้นก็ยิ้มให้ก่อนจะทานหมดแล้วพี่ม่อนยื่นสร้อยคอหยกสีมรกตสวยมากมาให้ 1 เส้นมันสวยมาก ๆ “ให้กรีนหรอคะ เนื่องในโอกาสอะไรคะ” “อยากให้ เห็นมันสวยเลยนึกถึงเรารับไปนะ ในฐานะพี่ชายคนหนึ่ง” “ก็ได้ค่ะ แต่รอบหน้าไม่เอาแบบนี้แล้วนะคะ น่าจะแพงเอาเรื่องอันนี้ก็ถือว่าเป็นโบนัสจากพี่ซาแล้วกันเนอะ” “ฮ่า ฮ่า ได้ ๆ ไว้หาสาวให้พี่แทนแล้วกันเนอะ” ฉันไม่รู้จะปฏิเสธยังไงก็รับของจากพี่ม่อนมาและก็สายหน้าด้วยความเอื้อมระอาเพราะไม่เชื่อว่าหน้าตาแบบพี่ม่อนไม่มีทางที่จะไม่มีแฟน “ดูมีความสุขเนอะตอนที่ไม่มีฉันเนี่ย!” เสียงพี่ไทกะที่บอกได้เลยว่าถ้าเป็นแต่ก่อนฉันต้องโดนโกรธแน่ ๆ สายตาพี่ไทกะดูยังไงก็น้อยใจที่เห็นฉันอ
“ทำไม! รังเกรียจพี่ขนาดนั้นเลย เธอไม่คิดถึงพี่หน่อยหรอกรีน พี่เห็นนะที่เธอร้องไห้ กรีนไม่ได้แพ้อะไรทั้งนั้นเรื่องแค่นี้โกหกพี่ไม่ได้หรอก เธอคิดถึงพี่ใช่ไหม..กรีนดูผอมเกินไปจริง ๆ นะ” “กรีนแพ้ฝุ่นจริง ๆ คุณไทกะถอยไปค่ะ กรีนขอร้อง” “ดูห่างเหินดีเนอะ แค่พี่เธอก็ยังเลือกที่จะไม่เรียก ได้!” อื้มม~ จ๊วบ จ๊วบ ฉันสดุ้งตัวนิดหน่อยเพราะไม่คิดว่าพี่เขาจะจู่โจมเร็วขนาดนี้ ตอนแรกก็มีขัดขืนบ้าง แต่พอได้จูบอย่างเอาเป็นเอาตายแบบนี้ฉันยอมรับว่ามันช่างหอมหวนชวนนึกถึงวันเก่า ๆ จนเผลอใจปล่อยให้พี่เขาทำฉันนิหนำซ้ำฉันกลับจูบตอบพี่เขาด้วยซ้ำ มือทั้งสองของพี่ไทกะกั้นไม่ให้ฉันไปตอนนี้ก็เอามาก็ประคองจับใบหน้าฉันแทน พอได้สติฉันก็รีบผลักพี่เขาออกทันที “หยุดเลยนะคะ อย่าลืมข้อตกลงเราสิคะ กรีนว่าพี่ควรจะรักษาคำพูดหน่อยก็ดีนะคะ ครั้งนี้กรีนจะไม่ว่าอะไร แต่อย่าให้มีครั้งต่อไปอีก อย่าหาว่ากรีนไม่เตือน” “ได้! จะเอาแบบนี้จริง ๆ สินะ” จากนั้นเขาจ้องหน้าฉันก่อนจะชะงักเล็กน้อยและปล่อยฉันไป บ้าจริงใจฉันเต้นแรงพร้อมรู้สึกโหยหารสชาติจูบอีกครั้ง แต่ฉันไม่สามารถทำแบบนั้นกับพ
“มันทิ้งกรีน หรือว่ามันทำอะไรให้กรีนเสียใจรึเปล่า” “ไม่หรอกค่ะ แค่กรีนคิดว่าระยะทางและไร้สไตล์เรามันไปกันไม่ได้ กรีนเลยขอเลิกพี่เขาเองค่ะ” “หืม ลินว่า….” พี่ซารีบจับมือลินพร้อมสายหน้าไม่ให้เธอพูดต่อ ลินเองก็ขมวดคิ้วเหมือนสงสัยแต่ก็ยอมเชื่อฟังพี่ซา “แล้วถ้าอย่างงี้กรีนโอเครึเปล่า ที่จะต้องช่วยพี่ถ้าฝืนใจบอกพี่นะ” “ไม่เลยค่ะกรีนเต็มใจช่วยลิน ลินก็เหมือนน้องสาวของกรีน กรีนแยกเรื่องส่วนตัวกับเรื่องงานได้ค่ะ พี่ซาไม่ต้องห่วงนะคะ” “ครับ พี่ขอบคุณนะ งั้นวันนี้ทานข้าวเป็นเพื่อนพี่กับลินนะ” “แน่นอนค่ะ” ฉันพยายามฝืนยิ้มให้ทั้งสองคน ทันทีที่เราทานข้าวเสร็จฉันก็ไปส่งพี่ซากับลินที่คอนโดแห่งหนึ่ง จากนั้นฉันก็กลับคอนโดตัวเองทันที ไทกะ “ว่าไงไอ้ซา โทรมามีอะไร” “มึงเลิกกับกรีนแล้วจริง ๆ หรอว่ะ หรือแค่พวกมึงงอนกันเฉย ๆ ว่ะ” “เธอบอกว่าเลิกกับกูงั้นหรอ” “อืม กูให้กรีนมารับนะ แต่สีหน้าเธอไม่ค่อยดีเท่าไรเลยว่ะ แต่เขาบอกกูว่าไม่ได้ทะเลาะอะไรกับมึง แค่มีปัญหาเรื่องระยะทาง กูว่ามันไม่ใช่ว่ะ มึงสารภาพมาดีกว
เด็ก ๆ ในที่ออฟฟิศดูดีใจมากที่ฉันบอกจะให้ทุกคนไปพักผ่อนที่ญี่ปุ่นฉันว่าปีนี้คงต้องทำกำไรให้บริษัทเยอะและพาทุกคนไปจริง ๆ แล้วล่ะ จากนั้นฉันก็กลับไปทำงานต่อ ฉันใช้ชีวิตแบบนี้ประมาณ3,4วัน เพื่อให้สมองไม่คิดถึงใครคนนั้นแต่เหมือนกับว่ามันก็ยังไม่ทำไม่ได้เลย ก๊อก ก๊อก “เข้ามา” “ทางบริษัทไทโออาร์ดี อินเตอร์ ที่ญี่ปุ่นติดต่อมาแล้วค่ะ จะเข้ามาคุยงานที่ไทยวันพรุ่งนี้ ตามที่นัดหมายไว้นะคะ” “ได้ เดี๋ยวมีนานัดล่ามให้พี่ด้วย แล้วก็ให้เต้กับขนมไปกับพี่ด้วยแล้วกัน เอกสารพี่ขอตรวจอีกรอบนะนีนาช่วยเอามาให้พี่ด้วยนะ” “ได้ค่ะ เอ่อ..พี่กรีนคะ มีนาขออนุญาตยุ่งเรื่องส่วนตัวนะคะ พี่กรีนพักผ่อนบ้างนะคะตอนนี้พี่ดูไม่สดชื่นกว่าตอนก่อนจะไปญี่ปุ่นอีก ตอนนี้พี่กรีนโอเคใช่ไหมคะ” “โอเคจ้ะ พี่แค่คิดเรื่องงานเยอะไปนะ ยังไงพี่ก็ขอบคุณนะไปทำงานได้แล้ว” “ค่ะ” ฉันพอจะรู้ว่าตอนนี้ตัวเองดูแย่แค่ไหน คนทางนั้นเขาจะรู้สึกคิดถึงเหมือนที่ฉันคิดถึงเขาบ้างไหมนะ ฉันมองรองเท้าผ้าใบคู่นั้นจู่ ๆ น้ำตาก็ไหลออกมาอีกแล้ว.. เรานี้บ้าไปจริงๆ วันต่อมา
พอผมเห็นแบบนั้น ผมจับขาสองข้างของเธอให้กว้างมากพอและใช้มือกดเล็กน้อยไว้ไม่ให้เธอหุบขาเข้าหากันก่อนจะโน่มใบหน้าเลียตวัดกลีบยิ่งเพิ่มระดับความเร็วและความถี่เข้าไปที่ติ่งเสียวที่ทำเห็นอาการเธอมากที่สุดเป็นจังหวะรัว ๆ อะ อ้ะ อ๊าา~ เธอที่เสียวก็ครางไม่เป็นภาษาไม่หยุด ไม่นานร่างกายเธอก็กระตุกรัว ๆ บ่งบอกว่าในที่สุดเธอก็เสร็จสม ผมกินน้ำหวานที่ไหลมาเป็นทางได้ครบทุกหยด ก่อนจะขึ้นคร่อมเธอต่อ ก่อนจะโน้มตัวกระซิบเธอด้วยเสียงกระเส่า “พี่ขอนะ” สวบ! ตับ ตับ ตับ จบประโยคนั้นเธอก็พยักหน้างึก ๆ การเริงรักครั้งนี้เธอดูผ่อนคลายและเป็นความรู้สึกที่โหยหากันทั้งคู่ แม้จะมีบ้างครั้งที่เกร็ง ๆ อยู่บ้าง แต่สำหรับผมนั้นต้องบอกว่าติดใจในรสชาติบนตัวเธอเข้าแล้วจริงๆ ผมเริ่มเร่งจังหวะกระแทกทั้งถี่ ๆ ทั้งช้า ๆ เพื่อต้องการไม่ให้ตัวเองถึงที่หมายเร็วเกินไป ผมจับขาอีกข้างให้ซีกและยกมาพาดเอวผมไว้ข้างหนึ่งและกระแทกเธอต่อ ผมที่เสียวมากเช่นกันก็ได้แต่เงยหน้ามองเพดานก่อนจะหันหน้าไปบอกเธอด้วยเสียงกระเส่า “ เสียวมากเลยค่ะ กรีนช่วยครางชื่อพี่ได้ไหมกรีน” “พิ..พี่ไทกะกรีนขอลึกกว่านี้
ความคิดเห็น