ชั่วครู่ที่ทั้งสองมองสบตากัน หัวใจของหญิงสาวเต้นระทึกรุนแรงจนได้ยินเสียง พ่อหมอดำยิ้มอ่อนตรงมุมปาก นึกเวทนาหล่อนขึ้นมาครามครัน
“เอ็งกลัวเจ็บรึ” เขาถามไถ่ซุ่มเสียงอ่อนโยน
ดอกแก้วพยักหน้ายอมรับอย่างเขินอาย แค่โดนนิ้วเขาทิ่มแทงหล่อนยังรู้สึกเจ็บแสบไม่หาย ถ้าโดนท่อนเอ็นเขากระแทก ...ของหล่อนคงฉีกขาดยับเยิน
“ถ้าเช่นนั้น ข้าจะให้เวลาเอ็งเตรียมตัวเตรียมใจ...สามวัน แต่วันนี้ขอให้ข้ากอดจูบเอ็งให้ชื่นใจสักหน่อย” ออดอ้อนเสร็จแล้วเขาก็มลงจูบหล่อนอย่างหิวกระหาย บีบขยำเคล้นคลึงสองเต้ากลมโตอย่างไม่ออมแรงจนเนื้อนุ่มปลิ้นล้นง่ามนิ้ว
ดอกแก้วครางหวิวด้วยความเสียวสะท้าน พ่อหมอดำช่างดุดันเร่าร้อนและเอาแต่ใจเหลือเกิน แต่ความบุ่มบ่ามเกรี้ยวกราดของชายหนุ่มก็เป็นเสน่ห์ร้อนร้ายอย่างหนึ่ง
“อ๊าย...” หล่อนสะดุ้งคราง เมื่อฝ่ามือหนาตะปบลงมาที่เนินหนั่นโหนกนูน เขาลูบคลำบีบเคล้นพูเนื้ออวบอูมที่เบียดแน่น ก่อนจะแทรกลำนิ้วถูไถเสียดสีตรงกลางร่องแฉะฉ่ำ บดบี้เร่งเร้าจนร่างบางแอ่นระแน้เกร็งกระตุก
“เต็มไม้เต็มมือดีจริง ๆ แม่ดอกแก้วของพี่...” พึมพำเสียงห้าวพร่า ปากหยักอ้างับปลายถันกลมเป่ง ดูดเลียเสียงดังจ๊วบจ๊วบ ก้านนิ้วแกร่งเกร็งสอดเข้าไปในรวงรูแดงฉ่ำที่กำลังขมิบหลั่งจนสุดโคน ใช้อุ้งมือหนากดคลึงตรงเนินหัวหน่าวโหนกนุ่มแล้วขยี้เน้นรัว ๆ กระทั่งอารมณ์สาวคุกรุ่นขึ้นมาอีก
“ซี้ด... พ่อหมอ... หยุดทรมานฉันเถอะ... อ๊า...” ร่ำร้องวิงวอนเสียงกระเส่า เด้งโคกกระตุ้นให้อีกฝ่ายขยับนิ้วที่สอดคาอยู่ในช่องทางสวาท
“เรียกพี่ดำหวาน ๆ แล้วพี่จะช่วยให้เอ็งเสร็จสม” หัวเราะเสียงแหบ ตาคมจ้องมองอาการทุรนทุรายด้วยความรู้สึกสะใจที่ตนเองไม่ได้ทนทรมานอยู่เพียงคนเดียว
“พะ พี่ดำจ๋า... ช่วยฉันด้วย” มือน้อยจับท่อนแขนกำยำเขย่าแรง ๆ
“ว่าที่เมียของไอ้ดำช่างน่ารักเหลือเกิน” สอดนิ้วชักเข้าดึงออกถี่ ๆ กระแทกแทงจ้วงลึกจนสุดข้อสุดโคน
“พ่อหมอจ๋า พี่ดำจ๋า... ดอกแก้วจะขาดใจแล้ว... อร๊า...” หลับตาพริ้ม เขย่งปลายเท้ายกสะโพกกระเด้งรับของแข็งอย่างร้อนร่าน สักพักกายสาวก็สะท้านเฮือกเฮือก น้ำเสียวแตกพุ่งออกมาเปียกเต็มฝ่ามือหนา
“พี่ขอมีความสุขกับแม่ดอกแก้วบ้างเถิดนะ”
ร่างสูงใหญ่บึกบึนคร่อมทับลงบนร่างบางทันที ไม่ปล่อยให้อารมณ์กระสันสวาทของหญิงสาวขาดตอน พลันเสียดส่ายแท่งทวนกดแผ่กลีบแคมอวบอูมให้เบ่งบานแบะอ้า แล้วก็ขย่มโยกเข้าหาหว่างขาขาวด้วยจังหวะต่อเนื่อง
“แม่ดอกแก้วดูสิ ลึงค์ของพี่บี้โยนีของเอ็งจนน้ำเสียวเหนียวหนืดเป็นฟองฟอดเลย อา... แค่ถูไถยังเสียวขนาดนี้ ถ้าแทงเข้าไปทั้งดุ้นคงสุขเหมือนได้ขึ้นสวรรค์ ซี้ด...” พ่อหมอดำสูดปากสยิว ร่างสูงขยับนั่งเหยียดหลัง ฝ่ามือใหญ่ตะล่อมบีบสองแคมประกบห่อท่อนเอ็นชูชัน พลางแอ่นบั้นเอวกระเด้าส่งความยาวขรุขระเสียดสีขยี้บดนวลเนื้ออ่อนนุ่มอย่างเมามัน
คำพูดลามกโฉ่งฉ่างนั้นยั่วยวนให้เกิดความอยากรู้อยากเห็น ดอกแก้วท้าวศอกพยุงร่างขึ้น แล้วก้มมองลงไปตรงหว่างขา ไอ้ช่อนตัวเขื่องที่เปียกเยิ้มเป็นมันเลื่อมของเขาทำให้หล่อนหัวใจสั่นหวั่นไหวเหมือนจะเป็นลม
“อ๊าย... อ๊าย... อร๊า...” ดอกแก้วส่งเสียงหวีดร้องทุกครั้งที่ชายหนุ่มขย่มดันกระทั้นเสย บางทีเขาก็แกล้งเสือกกาย ไถลส่วนปลายถอกบานเฉียดฉิวรูสาว ทำเอาหล่อนหวาดเสียวจนก้นเกร็งไปหมด
“โหนกนูนกระแทกมันจริง ๆ ซี้ด...” ดำจับท่อนขาเรียวงามหนีบเข้าหากันและกอดกดเอาไว้แน่น จากนั้นก็ขย่มโยกลำลึงค์ที่ขรุแข็งด้วยเส้นเลือดปูดโปนบดขยี้ร่องกลีบอวบอูมจนปลิ้นอ้าแดงแจ๋
“อูย... ดอกแก้วจ๋า... พี่เสียวน้ำจะแตกแล้ว อา... ซี้ด...” เสียงครางห้าวพร่าชวนให้คนฟังเสียวซ่านสะท้านทรวงไปด้วย
ดอกแก้วจ้องเขม็งที่ส่วนหัวบานร่า ตรงตุ่มตาเล็กจิ๋วมีหยาดน้ำหนืดใสย้อยหยดลงมาเป็นสายเหนียว พ่อหมอดำเพ่งพิศใบหน้าสวยหวานด้วยความลุ่มหลงพิศวาส ขณะที่หญิงสาวมองดูองคชาตของเขาด้วยความตื่นเต้นระทึกขวัญ เรือนกายบึกบึนเคลื่อนไหวรุนแรงขึ้นทุกที ท่อนเอ็นใหญ่ยาวกระทุ้งกระถอกเบียดเสียดเข้าหาร่องเนื้อแน่นนุ่ม ทั้งสองประสานเสียงครวญครางเหมือนจะขาดใจ
ฉับพลันคลื่นความหฤหรรษ์ก็พุ่งกระฉูดสวนทาง น้ำรักสีขาวขุ่นที่ฉีดพ่นออกมาจากปลายลึงค์ สาดซัดไปถึงเนินอกขาวสล้างและริมฝีปากของหญิงสาว
ดอกแก้วแลบลิ้นสีชมพูเลียความเปียกชื้นอย่างงุนงง ภาพบาดตาบาดใจนั้นทำให้พ่อหมอดำแผดเสียงคำรามในลำคอ ร่างหนาถาโถมเข้าหาร่างบางที่กำลังนอนระทดระทวย ประกบริมฝีปากจูบบดขยี้กลีบปากเต็มอิ่มด้วยอารมณ์หื่นกระหาย
หลังจากนั้นเสียงครวญครางกระเส่ารัญจวนและเสียงขยับโยกกระแทกกระทั้นก็ดังกังวานขึ้นอีกครั้ง
“แม่วาด... กลับมาที่นี่อีกทำไม”หล่อนขมวดคิ้วสงสัยวาดคอแข็งทันที “ทำไมฉันจะมาไม่ได้”“หากพี่เมฆินทร์เห็นเข้า แม่วาดอาจจะโดนไล่ตะเพิด”“พ่อหมอก็แค่แสร้งทำท่าเกรี้ยวกราดไปอย่างนั้นเอง อย่าได้หลงคิดเข้าข้างตัวเองว่าเป็นของใหม่แล้วเขาจะพิศวาสหล่อนมากกว่าคนอื่น ผู้ชายที่หล่อเหลาและมีดีรอบด้านอย่างพ่อหมอเมฆินทร์น่ะ มีผู้หญิงให้มาเลือกตั้งมากมาย เขาแข็งแรงคึกหื่นตลอดเวลา เด็กสาวที่เพิ่งเกิดเมื่อวานซืนอย่างหล่อนไม่เก่งกล้าพอจะรับมือเขาไหวหรอก”วาดหรี่ตามองเหยียด ทำให้บุหงารู้สึกเดือดดาลขึ้นมาทันที อีกฝ่ายกล้าดีอย่างไรถึงมาดูถูกดูแคลนหล่อนแบบนี้“ถ้าแม่วาดเก่งมากนัก ทำไมหล่อนถึงได้โดนเขาเฉดหัวทิ้งเล่า”“ก็เขาเห็นแก่ตัวน่ะสิ พ่อหมอเมฆินทร์ทิ้งฉันเพราะฉันไม่ใช่สาวพรหมจรรย์ ที่เขาทำเป็นรักใคร่หล่อนนักหนา ก็เพราะต้องการเลือดบริสุทธิ์ของหญิงพรหมจรรย์ที่รักเขาอย่างจริงใจมาล้างคำสาปของเสือสมิง หากหล่อนเสียสาวให้เขาแล้ว หล่อนก็หมดประโยชน์ !”บุหงาส่ายหน้าเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน “ไม่จริง แม่วาดอย่ามาเป่าหูฉันเสียให้ยาก หล่อนริษยาคนอื่นจนเป็นบ้าไปแล้ว”“อีหน้าโง่ ! หากไม่เชื่อก็คอยดูไปเถอะ” วาดแ
พ่อหมอเมฆินทร์ดึงรั้งร่างเล็กให้หันกลับมาหาเขาจนใบหน้าเสมอกัน ดวงตาคมกล้าเหมือนตาเสือจ้องเข้าไปในดวงตาหยาดเยิ้ม เขาไม่ได้ล่อลวงบุหงาด้วยมนตราอีกแล้ว หล่อนเป็นเช่นนี้เพราะตัวของหล่อนเอง“ฉันรักพี่” เด็กสาวยกมือขึ้นแตะใบหน้ากระด้าง แล้วเอ่ยคำรักเหมือนละเมอพ่อหมอเมฆินทร์ยิ้มเอ็นดู ก่อนจะก้มลงจุมพิตจมูกเล็กเบาๆ แล้วเลื่อนไปทั่วพวงแก้มสองข้าง ก่อนจะจบที่ริมฝีปากอิ่มตึงหวานล้ำบุหงาเผยอปากรับและเคลื่อนไหวปลายลิ้นอย่างคล่องแคล่ว มอบจูบซ่านอารมณ์ให้เขาด้วยความหวังเต็มเปี่ยมในหัวใจรักแล้วอยากได้ความรักตอบเป็นเช่นนี้เอง หล่อนดูดกลืนลมหายใจของเขาอย่างละโมภเพราะความรักที่มากล้น ถ้าทำได้อยากสูบลมหายใจของเขาเข้ามาให้หมด แต่ถ้าทำได้จริงเขาก็สิ้นลมน่ะสินะ บุหงาตำหนิตัวเองว่าเหลวไหลเพ้อเจ้อก่อนจะขยับตัวเสียดสีเขา“พอแล้วจ้ะยอดรัก คืนนี้แม่บุหงาบอบช้ำมากพอแล้ว” เขาหยุดยั้งหล่อนเอาไว้ไม่ให้เร่งเร้าอารมณ์“ยอดรัก?” ผิวแก้มเด็กสาวแดงระเรื่อ“ใช่ จะให้เอ็งรักพี่ฝ่ายเดียวได้อย่างไรเล่า พี่ต้องรักเอ็งตอบด้วยสิ ถึงจะเท่าเทียมกัน”รักตอบเพื่อให้เท่าเทียมหรอกหรือ คำกล่าวนั้นฟังแล้วไม่อ่อนหวานเอาเสียเลย หล่อนม
“พี่เมฆินทร์ ! อย่าทำหล่อน...” บุหงาพูดเสียงสั่น ตอนนี้หล่อนเอ็งก็ใจคอไม่ค่อยดีเพราะไม่เคยเห็นเขาใช้สายตาโหดเหี้ยมอำมหิตเช่นนี้“แม่บุหงา” พ่อหมอเมฆินทร์รำพึงชื่อหญิงสาวด้วยความหวั่นใจ ไม่รู้ว่าบุหงาได้ยินสิ่งที่วาดพร่ำพรรณนามากน้อยแค่ไหน เขาได้แต่หวังว่าหล่อนจะไม่เข้าใจผิด“ที่แท้พ่อหมอก็มีหญิงอื่น จึงตัดรอนฉัน” วาดตัดพ้อต่อว่าเขาทั้งน้ำตา ก่อนจะลุกขึ้นเดินโผเผจากไปพร้อมกับเสียงร้องไห้คร่ำครวญปริ่มว่าใจจะขาดชายหนุ่มรีบเก็บดาบเข้าฝัก ไม่ได้มีทีท่าจะสนใจใยดีวาดเลยแม้แต่น้อย เขาตะวัดแขนโอบประคองบุหงาไปนั่งที่แคร่“แม่บุหงาอย่าเพิ่งด่วนตัดสินพี่ผิด ๆ เทียวนะ” ซุ่มเสียงส่อถึงความกังวล เขาเชยใบหน้างามให้เงยขึ้นหันมาสบตา“ฉันไม่กล้าตัดสินใครหรอกจ๊ะ”“เอ็งกำลังน้อยใจพี่อยู่ใช่ไหม สายตาของเอ็งมันฟ้อง”“หาความ” หล่อนมองค้อน“เอาเถิด หากแม่บุหงายืนกรานว่าไม่ได้รู้สึกหึงหวง พี่ก็จะเชื่อ”“พี่เมฆินทร์!” บุหงาทุบกำปั้นลงบนแผ่นอกกว้างด้วยความหมั่นไส้คนช่างทึกทักเข้าข้างตัวเอง พ่อหมอเมฆินทร์หัวเราะลั่นดวงตาเป็นประกายขณะที่คู่รักหนุ่มสาวหยอกล้อกระหนุงกระหนิง อีกด้านหนึ่งบนเรือนไม้สักหลังงามพ่อหมอ
พ่อหมอเมฆินทร์ตักตวงความสุขจากร่างกายของบุหงาอย่างหิวกระหาย เขาเสี้ยมสอนให้หล่อนเล่นรักในท่วงท่าอัศจรรย์น่าอาย ชักจูงหล่อนเข้าสู่บ่วงกามและหลงระเริงเคลิบเคลิ้มไปกับเขาจนถึงจุดสูงสุดของอารมณ์ปรารถนาลานฝึกดาบเรือนพ่อหมอดำ คือสถานที่กบดานอีกแห่งหนึ่งของพ่อหมอเมฆินทร์ ไม่ว่าช่วงกลางวันหรือกลางคืน ถ้าหากเลือดลมพลุ่งพล่านหรือจิตใจไม่เป็นสุข ชายหนุ่มจะระบายความอัดอั้นกลัดมันโดยการฝึกซ้อมฟันดาบ“พ่อหมอเมฆินทร์ พ่อหมอจ๋า...” เสียงแจ๋นดังมาก่อนตัว“แม่วาด” พ่อหมอเมฆินทร์หันขวับไปมองทันที ร่างสูงใหญ่ก้าวถอยหลังอย่างว่องไว เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายพุ่งเข้ามากอดได้ทันวาดเป็นหญิงสาวที่มีใบหน้าสวยจัดคนหนึ่ง หล่อนมีรูปร่างอวบอัดอรชร สัดส่วนทรวดทรงทั้งบนและล่างดูเย้ายวนชวนให้ผู้ชายที่อยู่ใกล้บังเกิดอารมณ์กำหนัดตัณหา“พ่อหมอ... ไยทำท่ารังเกียจกันเช่นนี้ ฉันอุตส่าห์ดั้นด้นเดินทางมาหาเพราะว่าคิดถึง” วาดโอบกอดตัวเองอย่างน่าสงสารน้ำเสียงคร่ำครวญโหยไห้ชวนให้คนฟังพลอยรู้สึกปวดใจแทนหล่อน ผิดเสียแต่ว่าคนผู้นั้นไม่ใช่พ่อหมอเมฆินทร์ เขารู้เช่นเห็นชาติหล่อนอย่างหมดเปลือกแล้ว“เอ็งกับข้าเป็นเพียงญาติกัน หยุดตามรังควาน
บุหงาแหงนหน้ารับจูบร้อนแรงที่แนบลงมาบนปากอิ่ม ความเสียวซ่านแล่นปราดเมื่อปลายลิ้นของทั้งสองลิ้มลองรสชาติของกันและกัน หล่อนปล่อยกายปล่อยใจมัวเมาไปกับรสสวาทที่เขาปรนเปรอให้จนเนื้อตัวสั่นสาวน้อยอ่อนเดียงสาหรือจะต้านทานเสน่ห์ของชายเจนสังเวียนกามได้ เพียงแค่เขาสะกิดเบา ๆ หล่อนก็สะดุ้งสะท้านจนหน้าอกสะเทือนพ่อหมอเมฆินทร์ทอดสายตามองร่างบางอ้อนแอ้นอย่างอ้อยอิ่ง ไม่เคยมีสักครั้งที่เขาจะทุ่มเทความอดทนกับผู้หญิงเช่นนี้ ผิวพรรณขาวใสและกลิ่นกายหอมหวานเหมือนดอกไม้ป่าของบุหงาทำให้เขาลุ่มหลงติดใจ อยากจะขย้ำเหยื่อสาวบริสุทธิ์ให้จมเขี้ยว ฝ่ามือหนาลูบคลำบีบเคล้นปทุมถันคู่งามที่ตั้งเต้าเต่งตึงด้วยความเมามัน ก้อนเนื้อขาวอวบของหล่อนดีดเด้งสู้มือเขาดีเหลือเกินชายหนุ่มอดใจไม่ไหวที่จะใช้ปลายนิ้วคีบขยี้ยอดอกกลมเล็ก เด็กสาวครางแผ่วห่อไหล่สยิว ใบหน้าอ่อนเยาว์ร้อนวูบวาบซ่านสีเลือด แต่ภายใต้กิริยาหวาดหวั่นนั้นสายตาของหล่อนกลับส่อแววเชื้อเชิญและท้าทาย“ช่างยั่วนัก...” เขาหายใจฟืดฟาด ปากหยักอ้างับดูดเลียหัวนมสีชมพูจนเปียกชุ่มน้ำลายเรือนกายบึกบึนคร่อมทับเหนือร่างบาง ขยับเสียดสีสัดส่วนความเป็นชายที่แข็งขึงชูชันเบีย
“พ่อหมอเมฆินทร์เก่งกาจถึงขนาดนี้ พี่บุหงาไม่ต้องกลัวอะไรแล้ว นี่ยังไม่นับเรื่องคาถาอาคมนะ... พี่ต้องรีบจับเขาทำผัวให้ไวเลย”“เอาเสียเองดีไหม ถ้าเอ็งชอบนักชอบหนา”บุหงาประชดอย่างหมั่นไส้ ทำให้อีกฝ่ายหันมามองหล่อนตาขุ่น“ฉันไม่อยากมีผัว พวกผู้ชายน่ารำคาญทั้งนั้น”การะเกดเพิ่งแตกเนื้อสาวได้ไม่นานและยังติดนิสัยแก่นแก้วเหมือนม้าดีดกะโหลก ทว่าคิดอย่างไรก็พูดอย่างนั้น ถ้อยคำจึงห้วนแข็งแม้กับพี่ๆ ก็ตาม ซึ่งดอกแก้วกับบุหงาไม่เคยถือสา“ตัวเองไม่สนใจ แล้วยุให้พี่สนใจทำไม”“พี่อยากได้คนคุ้มครองไม่ใช่หรือ แล้วจะมัวตั้งแง่กับตัวเองเพื่ออะไร อย่ามาเอาฉันไปเปรียบอีกนะ เพราะเราสองคนไม่เหมือนกัน”ใช่ ไม่เหมือนกัน หล่อนต้วมเตี้ยมเชื่องช้ากว่าน้องสาว ซึ่งคล่องแคล่วว่องไวไหวพริบดีกว่ามาก บุหงามองชายเบื้องหน้าพุ่งตัวผาดโผนโจนทะยานพลางคิดตามน้องสาวไปด้วย“พวกคนชั่วอันธพาลไม่กล้าต่อกรกับพ่อหมอเมฆินทร์แน่ ดูฝีไม้ลายมือเขาสิ ด้อยกว่าใครเสียเมื่อไหร่กัน พี่ดอกแก้วโชคดีไปแล้ว พี่บุหงาก็ควรเอาอย่างบ้าง”“พูดจาเพ้อเจ้อเป็นตุเป็นตะ... พี่กับพ่อหมอเมฆินทร์ไม่ได้ชอบพอกัน เหมือนพี่ดอกแก้วกับพ่อหมอดำสักหน่อย”“โอ๊ย คืน