Episode 20 เอาดี

Episode 20

เอาดี

“ไอ้ฮีล! ไอ้บ้า” ฉันก่นด่ามัน แทบจะสำลักในตอนที่ถูกประกบจูบ

“ฮีล นายก็ไปมอมมัน เดี๋ยวก็ร้องหาผัวอีกหรอก”

“ไอ้ดี!” ฉันหันขวางไปหาไอดี ไอ้นี่ก็บ้า “เลิกพูดถึงเรื่องหาผัวเลยนะ” รู้สึกเสียฟอร์มชะมัด

หันไปเขม่นตาใส่ไอดี ในขณะเดียวกันเมนูเด็ดก็มาเสิร์ฟ

B52 เมนูสุดร้อนแรงที่จะพาคุณเพลิดเพลินจนลืมทางกลับบ้าน!

“มาค่ะ สโลแกนเดิม ไม่เมาไม่กลับ” เลิกสนใจเรื่องผัวใหม่ไปก่อน แล้วดูดเหล้าหวานปรื๊ดเดียวจนหมดแก้ว ต่อแก้วสองและสามแบบไม่ต้องพัก

“สงสัยอยากเมาจริง ๆ” พูดจบแสนดีก็หันไปดื่มบ้าง

“เมาแล้วไม่ต้องร้องหาผัวนะเพราะผัวอยู่นี่แล้ว” ประโยคนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นไอ้ฮีล คำนั้นทำฉันอึ้งกิมกี่

คำว่า ‘ผัวเมีย’ เป็นประโยคแซวเล่น ๆ ในกลุ่มเพื่อน ซึ่งมันเป็นคนเดียวที่ไม่เคยเออออห่อหมก ถึงไม่ได้ปฏิเสธแต่ก็นิ่งอมพะนำเหมือนไม่คิดอะไร

แต่ดูมันดิ วันนี้มันทั้งบอกว่าฉันเป็นเมีย แล้วยังยัดเยียดความเป็นผัวให้ฉันอีก

“อย่าเล่น!” ฉันด่ามัน สะบัดแขนกำยำที่กำลังกอดคอออก

“อย่าเอาเปรียบ” อะ คำนี้มันคุ้น ๆ นะ แต่เรื่องอะไรฉันจะยอมหลงกล

“ผีเข้าหรือไงฮะ!” มันกดยิ้มร้ายกาจ อะไรของมันวะ ท่าทางแบบนี้มันต้องลืมกินยาเขย่าขวดแน่ ๆ

ยิ้มทำไม มึงจะยิ้มทำไม!

ฉันแอบด่ามันในใจอย่างเกรี้ยวกราด ไม่กี่นาทีเสียงเพลงในไนต์คลับก็เล่นเพลงของบีทีเอสจนต้องโชว์สเต็ปเอวพลิ้ว ๆ

“หู้ยยยยยยย เอวดี” ลูกปลาแซว

อย่าว่านะ สกิลการเต้นของฉันนี่ไม่เบาเลย สมัยเด็ก ๆ ฉันเป็นนักเต้นประจำโรงเรียนเลยแหละ ตอนนั้นฉันเป็นแค่เด็กใสซื่อซึ่งยังไม่เข้าใจความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนของพ่อกับแม่

“ไม่ใช่แค่เอวดีนะคะ” ฉันว่าอย่างมั่น ๆ ขยิบตาเล็กน้อยเป็นการโปรยเสน่ห์ “เอาดีด้วยค่า!”

“ฮิ้วววววววว”

“หิว ๆๆๆๆ”

ทุกคนโห่ร้อง ยกเว้นแสนดีที่ร้องหิว

“อะไรของแสนดีมันวะ” ลูกปลาหันไปถาม ส่วนฉันก็มองไปที่แสนดีเพื่อรอคำตอบ

ของกินเล่นอยู่บนโต๊ะเยอะแยะไม่ยักจะกิน แล้วมาบ่นว่าหิว!

“ฮิ้วไง พอดีใช้เสียงต่ำ” ฉันถอนหายใจ “แป้ก!” มุกนี้ให้ผ่านไม่ได้จริง ๆ

“อะ ๆ กลับมาเรื่องเอาดี ที่พูดนี่เรื่องจริงป้ะ?” ไอดีถาม แต่สายตามันดันหันไปมองไอ้ฮีล

โอ๊ะ! ตอนนี้ทั้งวงเหล้ากลายเป็นฉันคนเดียวที่ถูกรุมทึ้ง ไม่น่าหยอดมุกบ้า ๆ นี่เลย

“…” ฮีลนั่งนิ่งแบบไม่คิดจะตอบ

คราวนี้อีมินนี่หน้าชา ถึงไม่อยากให้พวกเพื่อนถามเรื่องบ้า ๆ กับมัน แต่การที่มันเงียบแปลว่าคำพูดของฉันไม่ใช่ความจริง แบบนี้ฉันยอมไม่ได้

“ตอบ ๆ ไปดิ๊” เรื่องนี้อีมินนี่จะเสียศักดิ์ศรีไม่ได้ ใช้สายตากดดันประมาณว่า ตอบดี ๆ นะมึง

“จำไม่ได้ คืนนี้ต้องลองใหม่!”

“หู้ยยยยยย อีฮีลมันร้ายค่ะ” แสนดีว่า มีการปรบมือดังเพียะ ๆ อีกต่างหาก “หาเรื่องเอาเมียไปอี๊กกกก”

“ไรนักวะ นึกว่าอยู่บนเวทีเดอะวอยซ์ไง ถึงได้เทสต์เสียงต่ำเสียงสูง” ฉันว่าให้ หมั่นไส้คำว่า ‘อี๊ก’ ของมันมาก

“มันเกรี้ยวกราดแล้ว อย่าไปแซวมันมาก มา ๆ ดื่ม ๆ ดื่มเผื่อจะได้ผัวใหม่บ้าง!” เกือบจะชมยัยลูกปลาอยู่แล้วเชียวที่ช่วยร้องห้าม แต่ในตอนท้ายประโยคมันแปร่ง ๆ ยังไงไม่รู้

เหมือนตัวเองโดนแขวะ ไม่ทันจะได้อ้าปากด่าพี่ฮัทก็จัดการให้เรียบร้อย ตบหัวป๊าบเข้าให้

หุหุ สาแก่ใจอีมินนี่นัก เป็นไงล่ะมึง

ส่วนไอ้ฮีลก็อีกคน มันต้องหาเรื่องเอาฉันอีกในคืนนี้แน่ ๆ ถึงได้แกล้งความจำเสื่อม

แต่เรื่องอะไรฉันจะยอม จบก็คือจบ

“คืนนี้ไปหาน้องฟางนะจ๊ะผัว มินนี่ขอเลิก!” ฉันตอบมันอย่างไม่ยี่หระ คำว่าขอเลิกของฉันหมายถึงจบความสัมพันธ์เซ็กซ์เฟรนด์

“พี่ฮีลคะ”

แล้วเสียงหวานคุ้น ๆ เหมือนเพิ่งจะได้ยินเมื่อกลางวันก็ดังขึ้น พอหันไปมองก็เจอกับน้องฟางคนสวยคนดีที่ไม่ดื่มเหล้าเดินเข้ามาหามัน

“มาเที่ยวเหรอคะ” ฉันไม่ได้เผือก แต่เสียงเพลงที่ดังทำให้ฟางต้องตะโกนถาม

ไม่นานนักยัยดาวมหา’ลัยก็เดินไปใกล้ไอ้ฮีล ในตอนนี้พวกมันสองคนแทบจะกระซิบข้างหูกันอยู่ละ จูบได้ก็จูบกันไปเลยไหม จมูกจะชนกันอยู่แล้วนะนั่น

อีน้องฟางนี่มันอ่อยเนียนจริง ๆ

“B52 มาอีกกก!” ฉันดีดนิ้วอีกครั้ง มองไปที่มันกี่ทีก็ลำไย

เดาว่าอีกไม่นานไอ้ฮีลมันได้หลงเสน่ห์ยัยเด็กฟางนี่แน่ ๆ ไม่ได้จีบผู้หญิงที่ตัวเองชอบหรอก

เห็นละรำคาญลูกตา จึงสีสันไปจนในที่สุดก็เมา

เข้าสโลแกน! ไม่เมาไม่กลับ แต่ตอนนี้ฉันเมาละ โอเคนัมเบอร์วัน งั้นก็กลับได้

Heal’s Part

“กลับไปได้แล้ววววว” มินนี่เอ่ยปากไล่ผม ในตอนที่เราสองคนอยู่หน้าลิฟต์

เรื่องอะไรล่ะ คืนนี้ผมจะต้องพิสูจน์อะไรบางอย่างจึงต้องตามติดเธอแจ “ไม่ จะนอนด้วย”

“ไม่ให้นอน ไสหัวไป ก็บอกว่าเลิกกันไม่ได้ฟังงายยยย!” คนตัวเล็กทรงตัวแทบไม่อยู่ แต่ก็ยังอวดดีไล่ผมให้กลับไป

ท่าทางโงนเงนแบบไม่มีแรงขัดขืนผมจึงแย่งคีย์การ์ดมาทาบกับเซนเซอร์แล้วกดไปที่ชั้นของเธอ วันนี้ขอเทสต์เตียงไปพร้อม ๆ กับความ ‘เอาดี’ เลยแล้วกัน

“อื้ออออ” คนเมาล้มตัวลงนอน เธอไม่ถอดรองเท้าเสียด้วยซ้ำ

“ล้างหน้าก่อน” ผมพยายามปลุก อย่างน้อยถ้าไม่อาบน้ำก็ควรจะล้างหน้าสักหน่อย ทว่ามินนี่กลับส่ายหัวแล้วงึมงำพูด ผมฟังไม่ได้ศัพท์จึงเงี่ยหูฟังใกล้ ๆ

“มินนี่ ว่าอะไร” เอ่ยถามอีกครั้ง ตอนนี้เสียงงึมงำเงียบไปแล้ว

“ล้างให้หน่อย”

“เอาดิ”

ทั้งล้างหน้าและล้างตัวจนหอมกรุ่น มินนี่เริ่มมีสติขึ้น พอได้นั่งลงบนเตียงก็ไล่ผมออกไป

“ออกไปเลย มาทำไม”

“มานอนด้วย” ผมตอบ ปรายตามองคนที่กำลังล้มตัวลงนอน

ฟึ่บ! คว้าเรียวแขนของมินนี่ให้ลุกขึ้น ก่อนจะพาตัวเองไปนั่งพิงหัวเตียงแล้วดึงให้เธอย้ายมานั่งทับ

“โอ๊ยยย! อะไรนัก ไอ้ฮีล! ไอ้บ้า!” พอสร่างหน่อยปากก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม ด่าผมไม่เคยว่างเว้น

“ทวนความจำหน่อย?”

“ความจำอะไร” มินถาม

“ความจำที่ว่าเธอเอาดี” นี่เป็นสาเหตุที่ผมให้เธออยู่ข้างบน พูดตรง ๆ ว่าอยากดูสกิลการเอาดี

“ไม่โว้ยยย! ก็บอกว่าไม่ให้เอา จบคือจบ”

“อือ” ผมตอบรับ มินนี่จึงพยายามลุกออกไป “เรื่องเก่าอะจบก็ได้ มาเริ่มเรื่องใหม่กันดีกว่า”

“อะไร พูดอะไรให้มันรู้เรื่องหน่อย”

“จัดให้ผัวใหม่หน่อยสิเมีย” ผมว่าอย่างออดอ้อน คิดว่าได้อยู่นะ น้ำเสียงที่เปล่งออกเมื่อกี้อ่อยอยู่นิดหนึ่ง

“หืมมมม มีเสียงอ่อย” ไม่ใช่ใช่แค่เสียงแต่ตอนนี้ผมกำลังใช้ร่างกายยั่วยวน จงใจปลดปมผ้าขนหนูออกให้เธอได้นั่งสัมผัสกับท่อนเอ็นร้อนอย่างตรง ๆ

มินนี่หน้าแดง ถึงจะมีสติขึ้นแต่ก็ยังอยู่ในอาการมึนเมา สัมผัสนี้จึงเรียกน้ำหล่อลื่นให้ไหลออกมาได้อย่างง่ายดาย ทั้งที่ผมไม่ต้องทำอะไรเลย

“อยากก็ทำดิ” ผมบอก “อยากรู้ว่าเอาดีจริงหรือเปล่า”

“เบื่อได้แล้วมั้ง” เธอว่า ผมจึงจับตัวตนของตัวเองใส่เข้าไปหลังยกตัวเธอขึ้น ถ้าไม่ใส่ งั้นผมก็ใส่เอง

“อ่า…แน่น” ผมครางเบา ๆ กับการตอบสนองของเธอ กระตุกท่อนเอ็นร้อนเล่นเป็นการเย้าหยอกซ้ำ ไม่นานนักเธอก็ยอมขยับขึ้นลงโชว์ความเอาดีที่เคยเคลมเอาไว้