12 : ความเจ็บนี้ไม่มีเสียง

12:

ความเจ็บนี้ไม่มีเสียง

ฉันมาอาศัยอยู่กับโซ่ได้เกือบจะสองเดือนแล้ว โดยที่ระหว่างเราก็ยังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม และโซ่เองก็ยังคบกับลูกหยีเหมือนเดิมเช่นกัน

ที่จริงเรื่องคลิปยัยลูกหยีที่ยัยโซดามันบังเอิญถ่ายไว้ได้ ตอนแรกมันจะเป็นคนเอาให้โซ่ดูเอง แต่ฉันเป็นห้ามไว้ซะก่อน เพราะถึงยังไงถ้าไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเองมันก็คงจะไม่เชื่อว่ายัยลูกหยีคนซื่อจริงๆแล้วแรดขนาดไหน

ตอนนี้ที่พึ่งหนึ่งเดียวที่ฉันมีก็คือโซ่เท่านั้น เพราะฉะนั้นไม่ว่าโซ่จะทำอะไรก็ตามคนอย่างฉันก็ไม่มีสิทธิ์ขัดแม้แต่น้อย อย่างตอนนี้ก็เหมือนกัน

"ลี่...."

"อะไร?"

"หิวแล้ว...ขอกินนมหน่อย"

"จะกินไรนักหนากินทุกวันไม่เบื่อรึไง"

"แล้วจะบ่นไรนักหนา..บ่นไปก็เห็นแอ่นให้ดูดทุกที"

คนหน้ามึนที่มันไม่เคยสนใจอะไรนอกจากตัวเองเดินมาถลกเสื้อสายเดี่ยวที่ฉันใส่อยู่ขึ้นไปไว้เหนืออก ขณะที่ฉันกำลังจะนั่งกินข้าวที่โต๊ะอาหาร

ใช่ในขณะที่ฉันจะกินข้าวโซ่ก็ยังไม่เว้น โซ่ยกตัวฉันขึ้นไปนั่งบนโต๊ะกินข้าวอีกด้านนึง มือหนาอ้อมไปปลดตะขอบราเซียทางด้านหลัง ก่อนที่ปากร้อนๆจะครอบครองดูดชิมความหวานจากปลายยอดทรวงสีกุหลาบอย่างคนหิวกระหาย

"ฮื้มมมม...หวานมาก..."

ปากร้อนๆลากลิ้นดูดครอบเม็ดทรวงลิ้มรสความหอมหวานจากข้างซ้ายย้ายไปข้างขวาสลับกัน มือหนาอุ่นชื้นเคล้าคลึงพะเน้าพะนอก้อนเนื้อแน่นๆสองเต้า พลางหยอกเย้าปลายลิ้นตวัดถี่ๆที่ปลายยอดแข็งชันสู้ลิ้นร้อนชื้นนั้น

"อื้ออ..โซ่...อย่ากัดแรงลี่เจ็บ"

โซ่ดูดดึงจนยอดอกฉันแทบจะหลุดติดปากไปด้วยอยู่แล้ว ความเสียวสะท้านแล่นเข้าสู่ขั้วหัวใจเกิดเป็นน้ำใสๆไหลเปื้อนแพนตี้ตัวน้อย ฉันแอ่นอกสู้กับปากและมือโซ่อย่างถึงใจ คนอะไรตะกละตะกลามกินเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอสักที ดูดข้างบนไม่พอลามมาถึงข้างล่างอีก มือหนาลากไล้ฝ่ามือไปตามต้นขาอ่อนแผ่วเบา ปากหยักหนาก็จูบไล้มาตามที่ฝ่ามือนำทางไป

โซ่แยกเรียวขาฉันให้อ้าออกจากกันก่อนจะเบียดตัวเข้ามาแทรกกลาง ยกขาอ้าออกเป็นรูปตัวเอ็มเปิดเปลือยความสาวที่เหลือแต่แพนตี้ตัวน้อยติดกาย

ปลายนิ้วเรียวยาวลูบไล้มาจนถึงขอบแพนตี้เรียวนิ้วสวยแหวกแพนตี้ไปอยู่ด้านข้างโดยที่นิ้วชี้กับนิ้วกลางแหวกกลีบรักของฉันแบะออกก่อนจะสกิดติ่งเสียวระรัวจนฉันอยู่นิ่งๆไม่ไหว ได้ส่ายสะโพกขึ้นสู้กับนิ้วแข็งแรงนั้น

"หืมมม...คอแห้งจังเลย...ขอกินน้ำหน่อยนะ"

ห๊าาโซ่จะกินน้ำอะไรอ่ะ ก็น้ำดื่มอยู่ในตู้เย็นนี่นา

"อ๊ะ...อ๊ายยยยโซ่...อะอื้ออออ"

โซ่เปลี่ยนจากใช้นิ้วเป็นลิ้นเลียที่ติ่งเสียวแทน ลิ้นร้อนๆทั้งดูดทั้งเม้มจนฉันแทบจะขาดใจเสียให้ได้เลย โซ่ห่อลิ้นก่อนจะแยงเข้าไปภายในร่องสวาทฉ่ำน้ำ เสียงลิ้นกระทบกับร่องน้ำจนเกิดเสียงดังแจ๊ะๆจนน่าอายขึ้น

"อื้อออ...มะ..ไม่ไหว..อ๊าาาาาา"

ฉันจิกเส้นผมโซ่ไว้ก่อนจะบดเบียดกายส่ายร่อนส่ายหน้าโซ่อย่างเต็มอารมณ์ ก่อนจะรูสึกเหมือนมีบางอย่างพร่างพรายในหัว ความรู้สึกล่องลอย พร้อมภายในร่องสาวตอดตุบๆ

"อื้มมม...หวานอร่อยที่สุด"

โซ่ดึงนิ้วขึ้นมาใส่ปากดูดอย่างเอร็ดอร่อยจนฉันอดหน้าร้อนวูบขึ้นมาไม่ได้

จังหวะที่โซ่กำลังจะถอดกางเกงตัวเองออกอยู่นั้นเอง

ก๊อกก๊อกก๊อก

เอ่อเสียงเคาะประตูดังมาจากข้างนอก โดยมีโซ่ทำหน้าแบบเหมือนอยากจะฆ่าใครตายอ่ะ เจ้าสากอันยาวใหญ่ยังคงชี้โด่รอการปลุกปลอบใจ แต่เสียงประตูก็ยังดังไม่หยุดโซ่เลยต้องเดินไปส่องดูว่าใครมา ก่อนจะรีบเดินมาลากฉันเข้าห้องไปพร้อมเก็บเสื้อผ้าที่ตกหล่นอยู่พื้นตามไปด้วย

"ลูกหยีมา...ลี่ไปหลบอยู่ในห้องก่อนนะอย่าออกมาล่ะ"

ให้ตายเถอะฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเมียน้อยที่ต้องคอยหลบเวลาที่เมียหลวงเค้าจะมา รู้สึกเวทนาตัวเองจนแทบจะกลั้นน้ำตาความน้อยเนื้อต่ำใจไว้ไม่อยู่

ฉันพยักหน้ารับก่อนจะเดินหันหลังให้โซ่ที่เดินออกไปพร้อมกับล็อคประตูด้านในไว้ให้ด้วย

ที่ฉันมาอยู่ที่นี่ลูกหยีหรือว่าใครก็ไม่รู้ เพราะมันเป็นข้อตกลงระหว่างฉันกับโซ่เท่านั้น เวลาที่ลูกหยีมาฉันต้องหลบหรือเวลาที่เพื่อนๆมาฉันต้องบอกว่าฉันมาถึงก่อนแล้ว

เมื่อครู่นี้เขายังมีความสุขกับฉันแต่ตอนนี้คนสำคัญของเขามาแล้ว ฉันก็ได้แต่ปาดน้ำตาก้มหน้าร้องไห้กับตัวเองเงียบๆ

ทุกคนอาจคิดว่าฉันโง่มาก ยอมเขาไปซะทุกอย่าง แม้กระทั่งเป็นของเล่นแก้เหงาให้เขาไปวันๆโดยที่โซ่เองไม่ได้คิดอะไรกับฉันสักนิดนอกจากระบายความใคร่เท่านั้น ก็ใช่นะโซ่ขอให้ฉันยอมเขาแต่จะไม่มีอะไรเกินเลยไปมากกว่าการทำรักด้วยปากและมือจะไม่มีการสอดใส่ใดๆทั้งสิ้น

หน้าที่ฉันคือคอยดูแลความเป็นอยู่ของโซ่ไปในตัว ทำอาหาร ซักเสื้อผ้า จิปาถะดูๆไปก็เหมือนคนใช้เลยเนอะที่มีหน้าที่พิเศษหน่อยคือช่วยระบายความใคร่ให้เขา

หลังจากนั่งร้องไห้ไปสักพักใหญ่ฉันก็เลยลองไปแนบหูฟังว่าข้างนอกยังมีคนอยู่อีกไหม

"อูยยยย....พี่โซ่ขาหยีเสียวใจจะขาดแล้ว"

ผลั่บ ผลั่บ ผลั่บ

เสียงเนื้อกระทบกันดังเป็นจังหวะจะโคน พร้อมกับเสียงครวญครางแผ่วมาตามลม

"ฮื้มมมม...เสียวมากไหมจ้ะ" ตั่บ ตั่บ ตั่บ

โซ่จะใจร้ายเกินไปแล้วนะ ทั้งๆที่ฉันยังอยู่ในห้องด้วยแท้ ทั้งๆที่เมื่อกี้เรายังทำแบบนี้ด้วยกันอยู่เลย

เคยเป็นกันไหมคะมีหัวใจแต่เหมือนมันไร้ความรู้สึก เจ็บจนชาไปหมดทั้งกายและใจ ฉันกัดริมฝีปากตัวเองข่มความรู้สึกรวดร้าวเอาไว้จนรู้สึกถึงกลิ่นคาวคุ้งและความเค็มปะแล่มๆของเลือดในปากที่แตกไปแล้วตอนนี้

ฉันทิ้งตัวลงนอนกอดตัวเองแน่นๆเอาหมอนมาปิดหูไว้ไม่อยากจะได้ยินอะไรที่มันเป็นเสนียดหูไปมากกว่านี่ อยากจะกรีดร้องออกมาระบายความคับแค้นใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี

~Part โซ่~

หลังจากส่งลูกหยีกลับไปแล้ว ผมไขกุญแจเข้าไปในห้องที่มีร่างบอบบางนอนหลับอยู่ ดวงหน้าหวานของลี่ยังคงมีหยดน้ำใสๆค้างที่แก้มอิ่ม นี่คงจะเสียใจนอนร้องไห้จนหลับไปเลยสินะ

ทุกอย่างที่ผมทำผมรู้ครับว่ามันเป็นความเห็นแก่ตัวเห็นแก่ได้ของผู้ชายเลวๆอย่างผมเอง ผมยอมรับว่าไม่ได้รักลี่เลย แต่ผมมีความสุขทุกครั้งที่ได้นอนกอดเธอทุกคืน ต่างจากลูกหยีที่เป็นแฟนผม อันที่จริงสำหรับลูกหยีผมก็บอกไม่ได้เต็มปากหรอกว่ารักเธอเหมือนกัน เพียงแต่เป็นความถูกใจในหลายๆอย่าง

ลูกหยีเป็นคนน่ารักอ่อนหวานพูดง่ายไม่จู้จี้จุกจิก ไม่วุ่นวายจนเกินไปนี่คือข้อดีอย่างหนึ่งที่ทำให้ผมกับเธอได้นานกว่าใครๆ

แต่กับลิลลี่ผมทั้งสงสารทั้งเห็นใจที่ผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงต้องเผชิญชะตากรรมที่แสนหม่นหมองนี้ ผมปล่อยให้ลิลลี่ไปไม่ได้เหมือนกันยอมรับว่าตัวเองเห็นแก่ตัวอย่างมาก

ในตอนที่ผมกำลังนัวเนียๆกับลี่อยู่นั้น อยู่ๆลูกหยีก็มาหาโดยที่ไม่ได้บอกก่อน อารามตกใจก็เลยลากไอ้ลี่ไปซ่อนในห้องก่อน จากนั้นก็ออกมาเปิดประตูให้ลูกหยีที่ถลามากอดผมไว้ด้วยน้ำตานองหน้า

บอกว่ามีคนเห็นว่าผมพาผูหญิงมาอยู่ด้วย พยายามจะดูให้ได้ว่าผมแอบซ่อนใครไว้ ไอ้ผมก็ไม่รู้จะทำไงดีก็เลยตัดสินใจเบี่ยงประเด็นด้วยการปลดปล่อยอารมณ์ที่ค้างไว้ตอนอยู่กับลี่ที่ลูกหยีซะเลย ที่ตอนนี้มันยังคงแข็งเหยียดตึงจนปวดไปหมดแล้วอยู่เลย

ฟังดูเลวเนอะ ใช่ครับผมยอมรับว่าตัวเองโคตรจะเลวมาก ที่เพิ่งทำรักด้วยปากกับผู้หญิงอีกคน แล้วก็มีเซ็กกับอีกคนทั้งๆที่ผู้หญิงทั้งสองอยู่ภายในห้องเดียวกันอีกตะหาก

ผมค่อยๆปัดเส้นผมที่ปิดใบหน้าสวยออกแผ่วเบา ลูบไล้กระหม่อมบางด้วยความสงสารจับหัวใจ ปากเล็กเรียวกระจับปริแตกเพราะเจ้าตัวกัดมัน ผมกดจูบที่กระหม่อมบางแผ่วเบา

"ลี่...โซ่ขอโทษ"

~End โซ่~

-

--------------------------------------------**

ตอนนี้มันก็จะหน่วงๆนิดนึงอ่ะ