Pernikahan Sementara: Diam-diam Aku Mencintainya

“Hindi ka pa rin ba aamin na kasalanan mo ang mga nangyari doon kanina, Everly?!” 

Parang kulog na umalingawngaw ang sigaw ni Roscoe na kulang na lang ay mapatiran ng mga ugat sa kanyang leeg dala ng matindi niyang galit sa bawat sulok ng sala ng kanilang villa.

“Huling-huli ka na. Itatanggi mo pa rin?“ kulang ang salitang dismayado para ilarawan ang galit ng lalaki sa kanyang asawa na may kasama ng pagkapahiya, “Marami ang nakakita sa’yo na halos lahat ng bisita. Hindi lang iisang tao! Kaya hindi kita magawang mahalin eh! Lalo pa ngayon, huwag kang umasa na makukuha mo pa ang atensyon at pagmamahal ko na inaasam mo nang dahil dito!”

Napuno pa ng pagkadismaya ang mga mata ni Roscoe nang idugtong iyon. Parang nais na manakit nito ngunit hindi niya lang kaya na pagbuhatan ng kamay ang asawang si Everly.

“Ubos na ubos na ang pasensya ko sa’yo. Magpakatotoo ka. Aminin mo ang kasalanan mo, at baka sakali pang magbago ang isip ko. Kung hindi mo gagawin iyon, mabuti pang mag-divorce na lang tayo. Narinig mo, Everly?!” walang filter na hamon nito sa asawang matamang nakatingin na sa mukha niya.

Nangatal na ang labi ni Everly. Ilang segundong napatulala. Bakas sa kanyang mga mata ang takot. Idagdag pa doon na ilang beses napamura si Roscoe na tumatagos sa kanyang buong pagkatao. Iba ang galit nito ngayon kumpara sa nakaraan nilang mga pagtatalo at bangayan.

“H-Hindi ko nga siya itinulak. Ilang beses ko bang sasabihin sa'yo? Siya ang kusang tumalon sa pool at hinila niya ako. Bakit ang hirap ‘yung paniwalaan? Dahil ba mas mahalaga siya kumpara sa akin?” mahinang sagot ni Everly na hindi mababakas ang panghahapdi ng sulok ng mga mata kahit na iyak na iyak na siya.

Nanginginig ang kanyang buong katawan. Nahulog din siya sa pool at ang lamig na dulot noon ay patuloy na nanunuot sa basa niyang suot na saplot. Hindi pa rin nawawala ang takot ng pagkahulog niya sa pool.

“Tigilan mo nga ako niyang kaartehan mo! May pangangatal ka pang nalalaman? Hindi uubra sa akin iyan. Matagal mo ng kaibigan si Lizzy at alam mo noon pa na takot siya sa tubig. Tapos sasabihin mong tumalon? Bakit niya gagawin iyon sa harap ng maraming tao? Ang sabihin mo ay itinulak mo siya!”

Napuno pa ng pagbabanta ang mga mata ni Roscoe na basang-basa na ni Everly kapag hindi siya tumigil kakatanggi. Tila ba sinasabi ng bawat pilantik ng mga mata nito na oras na may nangyaring masama kay Lizzy ay mananagot siya at siya ang may kasalanan. Hindi lang iyon, sobrang sarado na ang isipan ng lalaki.

Nabasag ang puso ni Everly sa mga bintang na iyon ng asawa. Naramdaman na niya ang pagbaba ng mainit na mga luha ngunit agad niyang pinalis gamit ang nanginginig at malamig na palad. Dinig na dinig niya ang muli pang pagkabasag ng kanyang puso na maaaring invisible sa mata ni Roscoe. Ngunit kakaiba ang sandaling iyon. Durog na durog siya at batid niyang may kailangan siyang gawin para matapos na ito. Hindi niya lubos maisip na ang lalaking inaatake siya ngayon dahil sa isang sinungaling na babae ay asawa niya. Asawa na minahal niya nang buo sa loob ng maraming taon. Bagay na naging bulag siya dahil pagkaraan ng isang taon ng kanilang relasyon ay pinakasalan niya dahil nga mahal niya. Masalimuot ang naging pagsasama nila ng tatlong taon. Kabaligtaran iyon sa araw na malaman niyang magpapakasal sila.

Panandalian lang din ang naging saya ni Everly, nalaman niya kasi na mariin ang pagtutol ng ina ni Roscoe sa relasyon nila noon ni Lizzy. Napasubo lang pala siya, hindi na magawang mapaatras pa ni Everly kahit na alam niya sa kanyang sarili na ginagamit lang siya ni Roscoe. Ang totoo ay may relasyon pa rin pala sila ni Lizzy, nagtatago lang ito sa likod niya bilang asawa. At dahil martir siya, hinayaan niya na lang na mangyari.

“Roscoe…” may pakiusap ang tinig ni Everly na halos hindi lumabas sa nanunuyo niyang lalamunan. 

Patunay ang event na iyon na mas lamang pa rin ang pagmamahal nito kay Lizzy kumpara sa kanya. O tamang tanungin niya na mahal nga ba siya o minahal nga ba siya ng lalaki kahit na karampot? Nahulog ang babae sa pool na hindi niya alam kung bakit, pero nangyari iyon nang malapit siya kaya siya nito nahila. Halos ang lahat ng naroon ay concern sa kanya upang matulungan siyang makaahon, samantalang siya na nahulog din naman ay walang sinuman ang may pakialam. Iisang tao lang. Muntik na rin siyang mamatay, mabuti at nakakapit siya sa may hagdang bakal ng pool, kung saan siya bumagsak saka pa siya natulungan nang hindi napapansin ng lahat. Pinanlisikan lang siya ng mga mata ni Roscoe nang lingunin, ni katiting na pakialam ay wala sa mukhang mababasa. Balot pa rin ng poot ang pares ng mga mata nito.

‘Naalala niya na takot sa tubig si Lizzy, pero akong asawa niya hindi niya naisip na takot din naman ako.’

Ang pangyayaring iyon ang naging wake up call kay Everly. Napahilamos siya ng mukha upang tanggalin ang ilang butil pa ng tubig at upang mahimasmasan na rin sa kahibangan niya. Bakit ba siya nagtiya-tiyaga kung pwede naman niyang tapusin ang lahat ng paghihirap niya kahit na mahirap iyon sa umpisa?

Galing sila ng banquet party kung saan ay kapwa na invited at dahil sa insidente kinailangan na nilang maagang umuwi. Hindi na rin naman nakaka-enjoy iyon na mukhang nasira pa ng dahil sa nangyari. May towel na rin na nakabalot sa kaniyang katawan na bigay ng staff ng pinangyarihan. Sa tapat ng sofa na inuupuan ay naroon ang hindi maipinta pa rin ang mukhang si Roscoe. Masama pa rin ang tingin sa kanya na animo ay papatay ito. Hindi mapigilan ni Everly na tahimik na mapapalatak nang maisip ang tungkol sa kasal nila. Kasal na pinangarap niya pero pinapasakitan naman siya. Kasal na kapalit ng desisyon niya.

Tama ang Daddy niya, isang kabaliwan iyong ginawa niya at sinisingil na siya ngayon! 

Nagawa niya pang suwayin ang mga magulang para lang magpakasal kay Roscoe. Tinalikuran niya ang sariling angkan para lang sa isang lalaking wala naman palang kwenta. Hindi lang iyon, nagkasakit pa ang Daddy niya at na-hospital dahil sa pagpupumilit niya ng gusto niya at hindi man lang siya nakaramdam ng katiting na konsensya dahil ipinilit pa rin niya ang gusto niya. Ngayon, masasabi niyang tama ang ama; ang pamilya niya na palaging nasa huli ang pagsisisi at sinasampal na siya ngayon ng pagsisisi niyang iyon.

“Hindi ka niya mahal. Bakit ipagpipilitan mo ang sarili mo sa kanya? Masasaktan ka lang, Everly. Maniwala ka sa Daddy. Hindi ka niya magagawang mahalin, kailanman hangga't may ibang babaeng laman ang puso niya. Bakit hindi ka na lang pumili ng ibang lalaki? Ang dami naman diyan. Mas maganda kung mahal ka niya, hindi iyong ikaw lang ang nagmamahal sa kanya. Masasaktan ka lang, hindi ka magiging maligaya.”

Walang muwang na naisip ni Everly na ang pagpayag ni Roscoe na pakasalan siya ay ang pinakamalaking pagkakamali na nagawa niya buong buhay niya. Umasa kasi siya na kanyang pagmamahal dito, kalaunan ay ang siyang tutunaw sa yelong nakabalot sa puso ng natitipuhang lalaki. Nanumpa siya sa kanyang ama na sigurado siya sa kasal na ito at hindi siya masasaktan at matatalo. Siya ang magwawagi sa bandang huli.

Kaya lang, mali nga siya…at tama ang kanyang ama. Sa pagkakataong ito aay alam niyang natalo siya.