เข้าสู่ระบบแชร์
#43 ลุกขึ้นสู้
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-07-01 12:57:06เสียงกรีดร้องดังสะท้อนมาตามลมทะเล
นีร่าชะงัก…มือยังถือถ้วยซุปที่อีธานเพิ่งตักให้เมื่อครู่ แววตาเธอเปลี่ยนไปทันที — ความนิ่งสงบกลายเป็นความตื่นตัว “เสียงจากหมู่บ้าน…” เธอกระซิบ เบาแต่หนักแน่น อีธานวางชามลงแทบจะพร้อมกัน “ข้าจะไปด้วย” ไอล่าลุกพรวด “เดี๋ยว! มันอาจเป็นกับดัก—” “ไม่ไปตอนนี้จะไม่มีใครให้ช่วยแล้ว!” นีร่าตอบพลางคว้าศรเซรีออน ดวงตาสีฟ้าเรืองแสงจาง ๆ ศรในมือเธอร้อนจัด—เหมือนมัน “เตือน” ว่า ศัตรูอยู่ใกล้ --- กลางหมู่บ้าน — เปลวไฟลุกโชน ร่างของเงือกกลายพันธุ์ 3-4 ตัว กำลังล้อมครอบครัวหนึ่งที่เหลือเพียงพ่อกับลูกสาว พ่อพยายามยื้อไว้ แต่เด็กหญิงร้องไห้เสียงแหบ ก่อนที่ครีบแหลมจะฟันลงมาที่ร่างพวกเขา— “ฟึ่บ!” เสียงบางอย่างพุ่งผ่านกลางอากาศ แสงฟ้ารูปเกลียว ปรากฏขึ้นกลางฝูงเงือก ศรเซรีออนแทงทะลุร่างของหนึ่งในพวกมัน ร่างมันกระตุกก่อนระเบิดเป็นเถ้าทะเล “ทางนี้!” เสียงนีร่าตะโกน เธอพุ่งเข้ามาท่ามกลางเปลวเพลิง ผมยาวสยายตามลม ใบหน้าเปื้อนฝุ่น แต่ดวงตาไม่สั่นไหว ศรเวทในมือเปล่งแสงจ้า ราวกับรู้หน้าที่ของมันเอง อีธานกระโจนตามมา สะบัดมีดคู่แทงเข้าลำตัวเงือกอีกตัวอย่างแม่นยำ เลือดสีดำทะลัก “หนีไปทางนั้น!” เขาชี้ให้ครอบครัวหนีออกจากวงล้อม --- การต่อสู้เริ่มต้นขึ้น นีร่าสะบัดศรเวท วาดวงเวทบนพื้น น้ำทะเลที่ไหลท่วมเข้าหมู่บ้านหยุดนิ่งในชั่วพริบตา ก่อนระเบิดเป็นเส้นแหลมเหมือนหอกน้ำพุ่งใส่พวกเงือก ฉึก! ปังง! เสียงร้องโหยหวนของพวกมันสลับกับเสียงลมหอบหายใจของนีร่า “ข้าจะไม่ให้เจ้าทำร้ายผู้บริสุทธิ์อีกแล้ว!” เธอประกาศก้องกลางเปลวไฟ --- พวกเงือกกินคนเริ่มถอย… แต่เบื้องหลัง—เงาร่างสูงใหญ่กว่าทุกตัวค่อย ๆ โผล่ขึ้นจากเงามืด มันคือ หัวหน้าพวกเงือกกลายพันธุ์ มันไม่ได้พูด…แต่นีร่ารู้ พลังของมัน—ต่างจากทุกสิ่งที่เธอเคยเจอ กลางหมู่บ้าน — ไฟลุกโชน สายฝนโปรยบางๆ แต่กลิ่นเลือดยังคลุ้ง นีร่ายืนหอบอยู่ข้างร่างเงือกกินคนที่เพิ่งถูกศรเซรีออนแทงจนแหลกคามือ อีธานชักมีดออกจากตัวอีกตัวที่ดิ้นกระตุก เสียงร้องโหยหวนของเงือกยังไม่สิ้นสุด ท่ามกลางเสียงฝนและเปลวไฟ เสียงฝีเท้าหลายคู่ดังขึ้น “นีร่า!” เสียงชายแก่คนหนึ่งตะโกนเรียก เธอหันไป — เห็น ลุงโทบี้ เจ้าของเรือประมงที่เธอเคยช่วยไว้ เขากับหนุ่มๆ ชาวประมงอีกห้าหกคน วิ่งมาพร้อมคบไฟและหอกไม้ปลายแหลม “พวกเรามาช่วย!” ลุงโทบี้ประกาศ ดวงตาแข็งกร้าว เด็กหนุ่มที่ชื่อบีลาร์ตะโกนเสริม “หมู่บ้านนี้ไม่ใช่เหยื่อของพวกมัน! พวกเราจะไม่หนี!” เสียงผู้หญิงสองคน — แม่ค้าปลากับลูกสาว — วิ่งมาพร้อมหอกไม้สั้น ใบหน้าพวกเธอเต็มไปด้วยความกลัว…แต่ก็ยืนหยัดอยู่เคียงข้างกัน ศรเซรีออนสั่นอีกครั้ง… มันเตือนว่า นี่คือบททดสอบที่แท้จริง หัวหน้าเงือกกลายพันธุ์ โผล่ร่างขึ้นตรงกลางลานบ้าน — ตัวมันสูงกว่าเงือกตัวอื่นเกือบสองเท่า ผิวหนังสีเทาดำ สายตาว่างเปล่าเหมือนหลุมลึก เพียงแค่มันแหงนหน้าสบตา ชาวบ้านสองคนข้างหลังนีร่าก็ทรุดฮวบ หายใจไม่ออก “ปกป้องกันไว้!” นีร่าตะโกนเสียงแตก อีธานพุ่งไปขวางทันที ชูมีดขึ้น “ใครใจไม่ถึง ถอยไปด้านหลัง!” แต่ไม่มีใครถอย… พวกเขากอดหอกแน่น ตัดสินใจแล้ว—จะยืนที่นี่ --- เสียงฝนเริ่มแรงขึ้น หยดฝนเคาะลงบนเลือดจนเป็นคราบเจิ่งนอง หัวหน้าเงือกคำรามต่ำๆ จนน้ำในร่องถนนสั่นระริก นีร่าเหลือบมองชาวบ้านที่ล้อมรอบเธอ ดวงตาหลายคู่มีทั้งความกลัว ความโกรธ และความมุ่งมั่น เธอกำศรเซรีออนแน่นขึ้น น้ำเสียงแข็งกร้าว “พวกมันมองเราว่าอ่อนแอ…” “แต่ค่ำคืนนี้…เราจะให้มันรู้ว่า—เราไม่ใช่เหยื่อ!” เสียงชาวบ้านตะโกนโห่ตอบ หอกไม้ชูขึ้นพร้อมกัน คบไฟสว่างไหวในลม หัวหน้าเงือกแยกเขี้ยว พุ่งเข้ามาทางนีร่า อีธานกระโจนสกัดด้านข้าง ลุงโทบี้กับบีลาร์แทงหอกพร้อมกันเข้าเอวอีกด้าน เสียงโลหะกับเสียงเนื้อฉีกผสมกันจนแสบแก้วหู นีร่าสบตาอีธาน พยักหน้า เธอสูดลมหายใจ ชูศรเซรีออนที่สั่นเรืองแสงจนแทบมองไม่เห็น
บทล่าสุด
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #47 บาดเเผลที่ไม่มีวันรักษา
ยามค่ำคืน – ริมชายฝั่งที่เงียบสงัดคลื่นทะเลซัดกระทบโขดหินเป็นจังหวะสายลมเย็นปะทะผิวจนหนาวสะท้านดวงจันทร์เต็มดวงส่องแสงจ้าเหนือผืนน้ำสีหมึกนีร่ายืนอยู่บนผืนทรายแผลที่แขนยังพันผ้าแน่น แต่เลือดยังซึมออกไม่หยุดข้างเธอ อีธานยืนเงียบเขาไม่พูดอะไร เพียงแต่จ้องมองหน้าเธอราวกับอยากจำทุกรายละเอียดไว้ให้ขึ้นใจนีร่าหันมามองเขาดวงตาสองคู่สบกันในความเงียบ“ข้าจะรีบกลับมา”เธอเอ่ยเบาๆ น้ำเสียงสั่นอีธานพยักหน้า แต่สายตาเขาเต็มไปด้วยห่วง“นานแค่ไหน?”“ข้าไม่รู้…”นีร่ากลืนน้ำลาย“แค่ไม่กี่วัน ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด”อีธานถอนหายใจ มือใหญ่ลูบผมเธออย่างแผ่วเบา“เจ้าพูดเหมือนมันจะง่าย”“มันไม่ง่าย” เธอยิ้มจางๆ“แต่ข้าต้องลอง”เขาเงียบไปนาน ก่อนจะหยิบมีดสั้นเล่มหนึ่งจากเอวด้ามเป็นเหล็กเรียบเรียง เส้นคมคมกริบ“เอาไว้ป้องกันตัว”นีร่ารับมาไว้ในมือสายตาเธอเริ่มพร่าเธอขยับเข้าไปใกล้ โอบแขนรอบตัวเขาแน่น“ข้ากลัว…”เธอกระซิบ“กลัวว่าจะไม่ได้เห็นหน้าเจ้าอีก”“ข้าก็กลัวเหมือนกัน”เขากอดเธอแน่นยิ่งกว่าเดิม“แต่ข้ารู้ว่าเจ้าเข้มแข็งกว่าใคร ข้าจะรออยู่ตรงนี้…ทุกวัน”นีร่าซบหน้ากับอกเขา น้ำตาไหลเงียบๆเธอไม่
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #46 กลับไปสู่ทะเล
นีร่ายังคงสั่นเทา น้ำตาไหลไม่หยุดอีธานคุกเข่าลงข้างเธอ มือใหญ่ประคองใบหน้าเธอแผ่วเบา“นีร่า…มองข้า…เจ้าอยู่ที่นี่ ปลอดภัยแล้ว”เธอกะพริบตา ถอยหายใจแรงเหมือนจะขาดใจเสียงในคอแหบจนแทบไม่เป็นเสียง“มัน…มันไม่ใช่แค่ฝัน…ข้าเห็นแม่จริงๆ”อีธานกอดเธอไว้แน่นกลิ่นเลือดและเหงื่อยังติดตัวเธอ“แม่ของข้า…ตาเปลี่ยนเป็นสีดำ…”เธอกัดริมฝีปาก มือสั่นจนแทบกำอะไรไม่อยู่“เธอกลายเป็น…สัตว์ประหลาด…พูดว่าข้า…ต้องกลับไป…เป็นเหมือนพวกมัน…”เสียงสะอื้นดังลอดออกมาอีธานค่อยๆ ลูบหลังเธอ“ไม่…เจ้าจะไม่เป็นเหมือนพวกมัน”น้ำเสียงเขาหนักแน่น“ข้าสัญญา”นีร่าเงยหน้าขึ้น ดวงตาแดงก่ำ“ถ้าแม่ยังมีชีวิต…ข้าต้องหาคำตอบ…ข้าต้องรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น…”“งั้นเราจะไปด้วยกัน”อีธานพูดช้าๆ จ้องตาเธอแน่วแน่“ไม่ว่าต้องไปที่ไหน…เจ้าไม่ได้อยู่คนเดียว”เสียงคลื่นนอกหน้าต่างยังซัดเข้าฝั่งไฟตะเกียงสั่นไหวเงียบๆในอกนีร่า ความกลัวค่อยๆ แปรเป็นแรงฮึดสู้เธอพยักหน้าช้าๆ“เราจะหาความจริง…ไม่ว่าจะต้องเจอกับอะไร…”อีธานกระชับมือเธอแน่นขึ้นและในค่ำคืนที่หนาวเหน็บหัวใจสองดวงก็ผูกพันกันมั่นคงกว่าเดิมสองวันถัดมาแผลบนแขนของนีร่าไม่ดีขึ้น
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #45 ฝันร้าย
หัวหน้าเงือกพุ่งใส่อีธานสุดแรงครีบใหญ่หวดอากาศจนเกิดเสียงแตกดัง วืด!อีธานเบี่ยงตัวหลบไปทางซ้ายปลายมีดในมือฟาดเฉียงเข้าที่คอด้านข้างของมันฉึก!เสียงเนื้อฉีกดังชัดเลือดสีหมึกกระฉูดราดเต็มตัวเขาหัวหน้าเงือกคำรามลั่นจนพื้นสะเทือนร่างมหึมาสะบัดถอยหลังไปสองก้าวชั่ววินาทีนั้น…ศรเซรีออนในมือนีร่าเปล่งแสงจ้าเหมือนจะปล่อยพลังสุดท้ายออกมาเธอยกศรขึ้น…ริมฝีปากแห้งแตกพึมพำถ้อยคำเวทเสียงแหบจนแทบฟังไม่ออก“…จบสิ้น…อสูร…”ประกายฟ้ารูปวงเวทหมุนรอบตัวเธอพลังเวททะลักขึ้นจนฝนสาดกระจายเป็นวงแสงจากศรสว่างจ้า—แต่ทันใดนั้นร่างเธอก็สั่นแรงแผลลึกบนแขนซ้ายฉีกกว้างกว่าเดิม เลือดพุ่งร้อนวาบเต็มมือนีร่าหอบแรง สายตาพร่าเสียงในหูเธอกลายเป็นเสียงอื้ออึงภาพรอบตัวพร่ามัวเหมือนฝันหัวหน้าเงือกที่บาดเจ็บคอคำรามต่ำมันถอยไปช้า ๆ หยาดเลือดดำหยดตามพื้นสายตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด…และความเกลียดชังก่อนมันจะพุ่งหนีเข้าความมืดหลังบ้านเรือนพังยับอีธานจะวิ่งตาม—แต่เขาหันมาเห็นนีร่าทรุดลงบนเข่าตัวเองศรเซรีออนร่วงจากมือกระแทกพื้นหิน“นีร่า!”เขาพุ่งเข้าประคองร่างเธอไว้แขนเธออ่อนแรงจนแทบไม่ขยับสายตาคู่สวยค่อย
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #44 บาดเเผล
นีร่าเหวี่ยงศรลงสุดแรงปลายศรเซรีออนเปล่งแสงฟ้าแทงเข้าข้างคอหัวหน้าเงือกฉึก!เสียงเนื้อแตกดังชัดเลือดสีหมึกทะลักออกมาเป็นฝอยดำข้นมันคำรามลั่นทั้งลานบ้านแต่พลังมันยังไม่หมด—เงือกกลายพันธุ์ใช้ครีบหนาฟาดสวนใส่เธอเต็มแรงผัวะ!ร่างนีร่ากระเด็นไถลไปตามพื้นหินเธอรู้สึกเหมือนอากาศในปอดหายไปหมดโลกทั้งโลกหมุนเคว้งอยู่ชั่ววูบเสียงอีธานตะโกน“นีร่า!”เธอพยายามลุก แต่แขนซ้ายชาไปหมดพอเหลือบลงมอง…แผ่นหนังแขนเสื้อขาดเป็นทางยาว เลือดสีแดงสดไหลรินตลอดแนวแผลฝนโปรยแรงขึ้นจนทุกอย่างเย็นเฉียบแต่บาดแผลกลับร้อนจี๊ดราวไฟลวกเธอหอบหายใจ สายตาพร่าเสียงฝีเท้าเงือกกลายพันธุ์ก้าวมาช้า ๆมันก้มลง แยกเขี้ยวใส่เธอนีร่ากัดฟัน พยายามยันตัวขึ้นแม้แขนซ้ายจะสั่นจนแทบยกไม่ไหวศรเซรีออนสั่นแสงพร่าอยู่ในมือข้างขวาอีธานพุ่งมาคุกเข่าข้างเธอ“อย่าฝืน…! ถอยก่อน!”เธอสบตาเขาแม้เจ็บจนตัวสั่น แต่เสียงเธอยังนิ่ง“ไม่ได้…มันจะฆ่าพวกเขาทุกคน…”บีลาร์กับลุงโทบี้พุ่งเข้ามาขวางตรงหน้าหอกไม้ยกขึ้นพร้อมกัน แม้จะสู้ด้วยแรงที่สั่นระริกนีร่าหอบแรงหนึ่งทีแล้วกัดฟันจนเลือดซึมที่ริมฝีปากเสียงฝีเท้าเงือกกลายพันธุ์ที่กำลังจะก
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #43 ลุกขึ้นสู้
เสียงกรีดร้องดังสะท้อนมาตามลมทะเลนีร่าชะงัก…มือยังถือถ้วยซุปที่อีธานเพิ่งตักให้เมื่อครู่แววตาเธอเปลี่ยนไปทันที — ความนิ่งสงบกลายเป็นความตื่นตัว“เสียงจากหมู่บ้าน…”เธอกระซิบ เบาแต่หนักแน่นอีธานวางชามลงแทบจะพร้อมกัน“ข้าจะไปด้วย”ไอล่าลุกพรวด“เดี๋ยว! มันอาจเป็นกับดัก—”“ไม่ไปตอนนี้จะไม่มีใครให้ช่วยแล้ว!” นีร่าตอบพลางคว้าศรเซรีออน ดวงตาสีฟ้าเรืองแสงจาง ๆศรในมือเธอร้อนจัด—เหมือนมัน “เตือน” ว่า ศัตรูอยู่ใกล้---กลางหมู่บ้าน — เปลวไฟลุกโชนร่างของเงือกกลายพันธุ์ 3-4 ตัว กำลังล้อมครอบครัวหนึ่งที่เหลือเพียงพ่อกับลูกสาว พ่อพยายามยื้อไว้ แต่เด็กหญิงร้องไห้เสียงแหบก่อนที่ครีบแหลมจะฟันลงมาที่ร่างพวกเขา—“ฟึ่บ!”เสียงบางอย่างพุ่งผ่านกลางอากาศแสงฟ้ารูปเกลียว ปรากฏขึ้นกลางฝูงเงือกศรเซรีออนแทงทะลุร่างของหนึ่งในพวกมัน ร่างมันกระตุกก่อนระเบิดเป็นเถ้าทะเล“ทางนี้!” เสียงนีร่าตะโกนเธอพุ่งเข้ามาท่ามกลางเปลวเพลิง ผมยาวสยายตามลม ใบหน้าเปื้อนฝุ่น แต่ดวงตาไม่สั่นไหวศรเวทในมือเปล่งแสงจ้า ราวกับรู้หน้าที่ของมันเองอีธานกระโจนตามมา สะบัดมีดคู่แทงเข้าลำตัวเงือกอีกตัวอย่างแม่นยำ เลือดสีดำทะลัก“หนีไปทา
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #42 พวกมันมากันเเล้ว
แสงแดดสีทองอ่อนส่องลอดบานหน้าต่างเข้ามา นีร่ากับไอล่านั่งชิดกันบนพื้นไม้ ทั้งสองไม่ได้พูดอะไรกันอีกนาน ต่างคนต่างเงียบราวกับต้องการให้หัวใจได้พักเสียงฝีเท้าแผ่วเบาดังขึ้นที่บันไดอีธานกลับมาแล้วเขาเปิดประตูเข้ามาช้าๆ ในมือหิ้วตะกร้าที่มีก้อนขนมปังแห้ง ผลไม้ป่า และปลาเค็มสองตัว กลิ่นคาวผสมกลิ่นเค็มทะเลโชยอ่อนๆอีธานวางตะกร้าแล้วเดินเข้ามาหาทั้งสองคน เขาสบตานีร่า สายตาคู่นั้นอ่อนโยนจนหัวใจเธอสั่นอีธาน (เสียงทุ้มแผ่ว)“พอจะมีอะไรให้พวกเราอิ่มท้องไปถึงเย็น ข้าออกไปไกลหน่อย…คิดว่าไม่น่ามีใครตามรอยมาได้”ไอล่า (น้ำเสียงยังแหบ)“ขอบคุณ…เจ้าลำบากเพราะพวกเรามากแล้ว”อีธานส่ายหน้า เขาหันไปมองนีร่าแวบหนึ่งอีธาน“พวกเจ้าสองคนคือคนสำคัญ…ไม่มีอะไรเรียกว่า ‘ลำบาก’”นีร่าเม้มริมฝีปาก เธอรู้สึกเหมือนจะร้องไห้ แต่ก็ฝืนใจไว้นีร่า“เมื่อคืน…ข้าคิดว่าเราอาจไม่รอดแล้วจริงๆ”อีธานคุกเข่าลงข้างเธอ มือใหญ่สั่นน้อยๆ ขณะเอื้อมไปแตะแก้มนีร่าอีธาน“ตราบใดที่ข้ายังมีลมหายใจ…ข้าจะไม่ยอมให้มันพรากเจ้าหรือใครไปอีก”เขาหันไปสบตาไอล่าอีธาน“ข้าสาบาน…เราจะพามาริเบลกลับไปฝังอย่างสมเกียรติ และเราจะหาทางล้างแค้นมัน”
บางทีคุณอาจจะชอบ
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน
ถานฉี49.5K viewsคุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว
อวินจงมี่50.8K viewsวิศวะร้ายพลาดรัก(20+)
Re-match I รีแมทช์21.2K viewsCLOSE FRIEND เพื่อนเล่นไม่เล่นเพื่อน
ACHICHI49.2K viewsยัยหัวหน้าสุดโหด…ที่รัก
ลินย์ไนท์ {Linnknight}1.1K viewsแดนอารยะ
รวิวร, จุฑารัตน์206 viewsเสน่หาอาญารัก
baiboau-เนื้อนวล373 viewsเดิมพันรักนักล่าหัวใจ
สิบสามธันวา / กวีสีรุ้ง160 views
