LOGINShare
บทที่ 5
Last Updated:
2025-06-26 15:52:00กริ้ง! กริ้ง! กริ้ง!
“ว่าไง” เสียงเข้มเอ่ยทางปลายสาย “นายครับ! นายถึงไหนแล้ว” “กำลังจะกลับ ออกจากกรุงเทพแล้ว มีอะไรเหรอ” “นายแม่! นายแม่แย่แล้ว ตอนนี้ผมกำลังพาไปโรงพยาบาล กำลังจะหาข้าวให้กิน อยู่ๆ ท่านก็หมดสติไปเลย” สิ้นคำบอกเล่าของคนสนิท ชายหนุ่มถึงกับช็อกไปชั่วขณะ กลัวและตกใจ พาลแสบร้าวไปทั้งกระบอกตาจนตาแดงก่ำ มือหนาสั่นเทาเพราะกลัวว่ามารดาจะเป็นอะไรไป “รอก่อน รอฉันก่อน ฉันกำลังไป กำลังจะไปบอกข่าวดีท่าน” “จะรอนะครับนาย” คนสนิทบอกเสียงสั่นเครือ อาการคงไม่สู้ดี “บอกแม่ว่าฉันกำลังไป ไม่นานหรอก” “ครับๆ” สิ้นคำต่างฝ่ายต่างวางสาย ชายหนุ่มก็นั่งนิ่งมีท่าทางเศร้าลงไปถนัดตา “มีอะไรเหรอครับนาย” “แม่เข้าโรงพยาบาล อาการน่าจะไม่สู้ดี” พูดจบเขาก็ถอนใจ ผู้ช่วยก็สังเกตว่าเจ้านายหนุ่มมีน้ำตาคลอ แต่พยายามหลยไม่ให้เห็น ระหว่างนั่งรถกลับ ก็ได้แต่เมินหน้าออกนอกหน้าต่างเพื่อซ่อนน้ำตา “ท่านต้องปลอดภัยเหมือนทุกครั้งนะครับ” “ฉันกลัว กลัวครั้งนี้ แม่จะ... แม่จะไม่ไหว” “ต้องไหวสิครับ” ผู้ชายหนุ่มให้กำลังใจ “รอบนี้ฉันไม่น่าทิ้งท่านมา น่าจะอยู่กับท่าน” “ท่านต้องรอได้ ต้องรอเราได้ ไอ้เก้ามึงขับรถเร็วๆ นะนายแม่เข้าโรงพยาบาล” ผู้ช่วยหนุ่มบอกเสียงเข้ม “ครับ” ว่าแล้วคนขับรถก็เหยียบคันเร่งทันทีเพื่อจะไปให้ถึง เพราะกลัวว่าอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายก็ได้ อย่างที่บอก นายแม่ป่วยเรื้อรังมานาน ท่านตรอมใจ ร่างกายทรุดโทรมจนทำให้โรคต่างรุมเร้า แต่ที่มีชีวิตอยู่มาได้ก็เพราะว่าได้กำลังใจจาก ‘ปราชน์ ณรงด์เดช’ เป็นลูกชายคนเดียว บิดาเสียชีวิตไปตั้งแต่เขายังเด็ก ทิ้งให้เขากับมารดาดูแลกิจการครอบครัวมาจนถึงปัจจุบัน ปราชญ์มาติดต่องานที่กรุงเทพฯ สองวัน และจะกลับไปพร้อมกับข่าวดีที่มารดารอมานานแสนนาน วันนี้กำลังเดินทางกลับ แต่เขากลับได้รับข่าวที่บั่นทอนหัวใจ ตลอดเส้นทางเขานั่งเคร่ง อมทุกข์ มือกำแน่น คล้ายกับความทุกข์บางอย่างที่สั่งสมนานหลายปีมันแสดงออกทางสีหน้า และเพราะทุกข์จึงทำให้มารดาต้องเป็นแบบนี้ รวมถึงทำให้ปราชญ์กลายเป็นคนที่ไม่เคยมีความสุขกับอะไรเลยตูด! ตูด! ตูด! เสียงชีพจรเต้นเป็นจังหวะที่ช้าลง ทำเอาคนรอบเตียงกุมมือนายแม่ หรือทุกคนเรียกนายแม่ปริม ณรงด์เดช วัย 68 ปี ท่านกำลังลืมตามองทุกคนรอบเตียง หลังจากได้รับความช่วยเหลือจากคุณหมอ กระตุ้นหัวใจให้กลับมาเต้นและฟื้นอีกครั้ง ทว่าท่านกำลังหายใจรวยริน หมอบอกว่าท่านจะไม่ไหวแล้ว แต่ท่านกำลังรอบุตรชายเพียงคนเดียวของท่าน
“ปราชญ์ มา... หรือยัง” ท่านเปล่งเสียงอันแผ่วเบาออกมา จนคนรับใช้ก้มไปฟังใกล้ๆ “กำลังมาครับนายแม่ นายกำลังเดินทางมา คงใกล้จะถึงแล้ว” คนรับใช้ตอบเสียงสั่นเครือ มีน้ำตาคลอเล็กน้อย จนนายแม่เห็นถึงกับค่อยๆ เอามืออันสั่นเทายื่นไปหา แล้วจับศีรษะเอาไว้ “คงถึงเวลา แม่... แม่...” ท่านกำลังจะพูดบางอย่างแต่เรี่ยวแรงกำลังจะไม่มี “นายแม่ต้องสู้นะครับ รอนายก่อน นายแม่ต้องสู้” ชายหนุ่มบอกพร้อมกับน้ำตาเจ้ากรรมไหลออกมาให้ท่านเห็น “บะ... บะ... บอก... ปราชญ์ ให้พอ... ให้พี่เขาหยุดเถอะลูก” เสียงของท่านสั่นเทา แผ่วเบา แต่ฟังเข้าใจ “นายแม่ นายแม่ไม่ต้องพูดแล้วนะคะ พักก่อน นายจะมาถึงแล้ว” หญิงสาวชื่อกมลแทรกขึ้น ซึ่งเป็นเหมือนพยาบาลส่วนตัวคอยดูแลนายแม่มานาน และเหมือนคนในครอบครัวอีกคน “บอก... บอกปราชญ์ ปล่อยแม่ไป บอกปราชญ์ ให้หยุด หยุดเถอะ” น้ำเสียงของท่านเริ่มรวยรินลงเรื่อยๆ “นายแม่” หญิงสาวจับมือนายแม่เอาไว้แน่นพร้อมกับร้องไห้ “นายแม่ต้องอยู่กับเราไปนานๆ เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้นายกับพวกเรานะคะ” “ให้ปราชญ์ดูแลทุกคน ต้องฟังเขา ฟังเขาคนเดียว” “ค่ะ/ครับ” “เราจะฟังนายคนเดียวครับ” “ดี บอกปราชญ์ให้หยุด แม่ทุกข์มาพอแล้ว แม่ไม่อยากให้เขามาทุกข์เหมือนที่แม่เป็น” “นายแม่ต้องไม่เป็นอะไรนะคะ นายแม่ต้องรอนายก่อน ต้องกลับบ้านกับเรา” กมลพูดทั้งน้ำตา ทว่านายแม่กลับส่ายหน้า “แม่คง... ต้องไป บอกปราชญ์ แม่... แม่... ขอ อโหสิกรรมให้ทุกคน” ท่านพูดทั้งน้ำตา ลมหายใจเริ่มขาดช่วง คนรับใช้หนุ่มจึงตัดสินใจโทรไปหาปราชญ์อีกครั้งเพื่อจะได้ทันมาดูใจท่าน
Latest chapter
ของขวัญ ในกรงกาม บทที่ 55
“อื้อ! ชมในรอบหลายปี”“บางทีคำชมไม่ได้มาในรูปแบบคำพูดสวยหรู”“มาในรูปแบบของคำว่า กวนตีนเหรอครับนาย”“อืม” พูดจบเจ้านายหนุ่มก็เดินกลับเข้าบ้าน เหมือนอยากจะคุยเป็นการส่วนตัว ชรันจึงเดินตาม“ยังต้องรอให้คุณขวัญไปทำงานในไร่อีกเหรอครับ”“ทำไม เป็นเมียฉันแล้วทำไม่ได้หรือยังไง” เปล่งคำว่าเมียออกมาอย่างชัดเจนเชียว ชรันคิด“เมียนายก็เท่ากับเป็นเจ้านายอีกคน ใช้งานหนักไม่ดีนะครับ ตลอดหนึ่งอาทิตย์ก็เห็นอยู่”“เห็น เขาก็ทำได้ดีนี่ การทำงานไม่ว่าจะตำแหน่งไหน มันก็ทำให้เราเรียนรู้ถึงความลำบาก กว่าจะมีวันนี้มันไม่ใช่เรื่องง่าย”“แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับลูกคุณหนูอย่างคุณขวัญ ที่สุขสบายมาตั้งแต่เกิด”“ก็จริง เขาไม่ได้มาลำบากกรำแดดเหมือนฉัน ไม่ต้องทำงานก็มีเงินใช้”“ลูกคนมีเงินก็งี้แหละครับแถมยังเด็กอยู่ ยังไม่รู้จักความลำบาก”“ฉันควรฝึกให้เขารู้จักความลำบาก แต่
ของขวัญ ในกรงกาม บทที่ 54
“ทำไมถึงไม่ฆ่า ตอบซิ” เขากระซิบถามย้ำอีกครั้ง เผื่อจะได้คำตอบ“คุณรู้แล้ว... รู้คำตอบแล้ว” เธอตอบกลับเสียงเบา สั่นเครือเล็กน้อยเหมือนรู้สึกพ่ายแพ้ให้เขาอย่างราบคาบ ถึงแม้ว่าเขาจะวางแผนพาเธอมาเป็นนางบำเรอก็เถอะ “ฉันร้ายกับเธอขนาดนี้” เขาถามพลางขมวดคิ้วเล็กน้อย“แล้วอย่าร้ายกับขวัญได้ไหมล่ะ”“เกลียดตัวกินไข่ เกลียดพ่อกินลูกอย่างนั้นเหรอ หืม”“แล้วทำไมต้องเกลียดขวัญด้วยล่ะ” แต่ก่อนเขาตอบได้ ตอนนี้เขาตอบไม่ได้ซะแล้ว เกลียดตัวเองจริงๆ เชียว คำถามนี้ไม่มีคำตอบนอกจากตัดจบด้วยการจูบปิดปากหวานเสียเลย“อื้อ! คุณขี้โกง” เธอเบือนหน้าหนีพลางเอ่ยอย่างงอนเง้าเมื่อเขาไม่ตอบ“ขี้โกงอะไร หืม” เขาแสร้งถามกลับและยิ้มกรุ้มกริ่มเจ้าเล่ห์ไม่ตอบ เห็นแล้วเธอต้องเซ้าซี้ไหมเนี่ย“ขวัญขอได้ไหม” น้ำเสียงหวานออดอ้อนเชียว เขาคิด
ของขวัญ ในกรงกาม บทที่ 53
“เด็กน้อย” สิ้นคำเขาก็กดจูบตรงกลีบนุ่ม ความร้อนจากปากทำให้เธอสะดุ้งเล็กน้อยจนขยับสะโพก ร่างกายไม่ได้รับสัมผัสเช่นนี้มานับอาทิตย์ ไม่อยากเชื่อว่าเธอจะปรารถนาถึงเพียงนี้ แค่เขาจูบแต่ยิ่งกว่าจูบ เมื่อลิ้นร้อนส่งออกมาปาดเลียกลีบนุ่ม จากล่างขึ้นบนสลับไปมาคล้ายจะหยอกเย้าให้ทรมานเล่น ทว่าร่างน้อยบิดเร้าเสียวซ่านจนขยำที่นอนเอาไว้ อีกมือก็กดศีรษะเขาเบาๆ กระทั่งเผลอคราง“ซี๊ด! อื้อ! อ๊ะ” เสียงครางหวานแผ่วเบาและเม้มปากเอาไว้เป็นบางจังหวะ และเสียวซ่านยิ่งกว่าเมื่อปลายลิ้นชำแรกสอดแทรกผ่านร่องรักฉ่ำหวาน ปาดเลียดุนดันเม็ดสวาทหนักหน่วง“อื้อ! โอ๊ย อ่า” เสียงหวานครวญครางโอดโอยเบาๆ พลางแอ่นสะโพกขึ้นลงรับจังหวะลิ้นที่กำลังเลียขึ้นลง สลับกับดูดน้ำหวานฉ่ำไหลอย่างคนช่ำชองประสบการณ์รัก สองมือจับขาทั้งสองข้างของเธอเอาไว้ ให้ตั้งชัน ปากร้อนบรรจงขบดูดดื่มโลมเลียร่องรักระรัวเร่ง ร่างน้อยสั่นสะท้านเสียวซ่านดีดดิ้นด้วยความทรมาน อารมณ์ปรารถนาโลดแล่นพ
ของขวัญ ในกรงกาม บทที่ 52
“เรื่อง?” เขาถามเสียงทุ้มนุ่ม ทว่าเธอกลับเอามือชี้ไปที่หน้าอกของเขา ก่อนจะจับมือข้างขวาแล้วบังคับให้แบมือ เธอจับเอาไว้แน่นแล้วลูบไปมา มันทำให้นึกถึงคืนนั้นที่เขากำมีดเอาไว้แน่น แต่จังหวะเดียวกันนั้นเขาก็ดึงมือกลับ“ต้องการให้มันเป็นแบบจริงเหรอ ถ้าอยากฆ่าฉันจริงๆ ฉันก็ยอมเธอแล้วไง ทำไมไม่ทำ” เขาถามด้วยน้ำเสียงที่ปวดร้าวมากเลยทีเดียว จากนั้นจึงลุกขึ้นนั่งคุยกันดีๆ “ทำไม ฆ่าฉันเธอก็ปิดจ๊อบทุกอย่างได้ ได้เป็นอิสระ ได้กลับบ้าน ฉันไม่ให้ใครเอาเรื่องเธอก็ได้” เขากระซิบเบาลง“ขวัญไม่รู้ แล้วทำไมคุณต้องยอมด้วยล่ะ”“ฉันอยากเห็นสีหน้าคนใจร้าย อยากรู้ว่าถ้าฉันเจ็บ คนทำจะเป็นยังไงแต่ก็ได้รู้แล้ว มีอย่างที่อยากรู้เหมือนกัน” เขาพูดพลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ กระทั่งหน้าผากแนบกัน“เกลียดมากไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่ฆ่าเมื่อมีโอกาส” เขากระซิบเบากว่าเดิมเสียอีก“ขวัญ... ไม่รู้” เธอตอบได้แค่ไม่รู้พลาง
ของขวัญ ในกรงกาม บทที่ 51
ผ่านไปเพียงห้านาที โดยประมาณเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ฉุดให้ของขวัญรีบเช็ดน้ำตา ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เคาะพอเป็นมารยาทเท่านั้น ประตูก็ถูกเปิดเข้ามาคือกมลนั่นเอง ของขวัญรีบฮึบแล้วกลืนน้ำตาเข้าไปไว้ในอก แต่มีหรือที่ผู้ใหญ่อย่างกมลจะดูไม่ออก ตาแดง จมูกแดงขนาดนี้“นายโทรตามให้มาอยู่เป็นเพื่อนค่ะ กินอะไรหรือยัง” กมลถาม ก่อนจะเหลือบมองที่จานอาหาร“เขาจะไม่เข้ามาอีกแล้วเหรอคะ”“เห็นว่ามีงานด่วนค่ะ ถ้าเข้าก็คงจะค่ำๆ มั้งคะ” กมลตอบก่อนจะนั่งที่ขอบเตียง จ้องหน้าของขวัญก่อนจะกุมมือเธอเอาไว้“ดีขึ้นบ้างไหมคะ” ประโยคคำถามนี้มันแทนได้ทุกเรื่องเลย ซึ่งมันไม่ดีขึ้น ทำให้ของขวัญร้องไห้มาอย่างอัดอั้น“พี่มล... ขวัญ ขวัญไม่ไหวแล้ว ขวัญจะทำยังไงดีคะ” เธอถามพลางร้องไห้สะอึกสะอื้น“พี่มลอยากถาม คุณขวัญทำอะไรนายเหรอคะ เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน”“วันนั้นขวัญทำผิด เขาโกรธมากเลยรุนแรงกับขวัญ ขวัญเลยอาศัยจังหวะที่เขาหลับซ่อนมีดเอาไว้”“ถามจริงๆ จะฆ่าเขาให้ตายเลยเห
ของขวัญ ในกรงกาม บทที่ 50
เจอพิษไข้รุมเร้าตั้งแต่เย็นวานนี้ ยาวมาจนตลอดทั้งคืน มาเช้าวันนี้ค่อยยังชั่วขึ้น ของขวัญปวดหัวน้อยลง ตัวเย็นแล้วพร้อมกับร่างกายที่เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ ร้อนและเหนียวตัวพอสมควร กระทั่งเธอลืมตาขึ้นจึงเห็นว่าอยู่ในอ้อมกอดของเขา ถ้าจะขยับออกแล้วเขาจะตื่นหรือเปล่านะ ตอนนี้ไม่อยากให้เขาตื่น อยากเงยหน้ามองให้ชัดๆ เป็นครั้งแรก เขาตัดผมโกนหนวด สะอาดสะอ้าน ปากกระจับ จมูกโด่ง คิ้วหนาเข้ม แผงอกแน่น กล้ามแขนเป็นมัดใหญ่หล่อเกินจะมาเป็นนายใหญ่ของที่นี่ หล่อเกินที่เธอจะเอื้อมถึงและคู่ควร คิดแล้วก็น้ำตาไหลอีกครั้งพลางซบหน้ากับอกกว้าง ทว่าเธอกลับเหลือบเห็นแผลบนอก เป็นรอยเย็บซึ่งแผลยังดูใหม่อยู่ เหมือนเพิ่งจะหาย ใช่มันเป็นรอยที่เธอทำ เธอเอามีดแทงเขาดีที่มันไม่ลึก แต่เลือดที่เห็นยังคงติดตาอยู่“ขวัญขอโทษ” ของขวัญลอยๆ เบาๆ พลางเอามือลูบแผลนั่น ในจังหวะเดียวกันนั้นปราชญ์ขยับตัว คลายอ้อนกอดเหมือนเมื่อยแต่ไม่ได้ตื่น ทำให้เธอได้เป็นอิสระและดันตัวออกทันที ยิ่งทำให้เห็นชัดตรงต้นแขนที่เป็นรอยมีด เขาเย็บกี่เข็มกันเนี่ย เธอคิดพลางเอามือแตะแล้วลูบเบาๆ“อืม”
You may also like
คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว
อวินจงมี่230.7K viewsร้ายรักอันธพาล 20++
ฅนบนดอย22.4K viewsท่านประธานขาพาหนูลงจากเตียง เอ๊ย! คานที
ผลิกา(เลอบัว)37.8K viewsพลาดรักร้ายนายวิศวะ
Kim Nayeol27.3K viewsบัวเหนือศิรา
เพทายสีแดง300 viewsลุงฝาแฝดสุดสวาท
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ535 viewsBAD ENGINEER ของหวงนายวิศวะ
Sherlina216 viewsคนในความลับ ที่คุณ(ไม่)เคยรัก
อาภาลดา290 views
