รสชาติของความรัก : ละมุน [4]

" นี่แกกับพี่พลคบกันหรอยะ "

แจนเพื่อนรักสุดเลิฟเดินมานั่งข้าง ๆ ในห้องเรียนและถามขึ้นมาทันทีที่หย่อนก้นลงบนเก้าอี้

" อืม พึ่งลองคบกันมาเดือนนึงเอง ให้โอกาสตัวเองได้ลอง "

" เอ่อ ก็ดี แต่มึงไม่กลัวหรอวะ พี่เขาเป็นนายแบบ เจอแต่คนสวย ๆ หล่อ ๆ มากมาย "

" มึงนี่ก็เสี้ยมจังวะ "

" ห่า กูพูดจริง เป็นห่วงมึงหรอก ถึงเตือน "

" เออ ขอบใจ จานมาแล้ว ตั้งใจเรียนไป "

ระหว่างเดือนที่ผ่านมาเขากับพี่พลมีไปเดทกันช่วงวันหยุด ตอนเย็นในบางวันกับช่วงกลางวันมีทานข้าวด้วยกัน ยิ่งคุย ยิ่งรู้จัก ก็รู้สึกว่านิสัยของแฟนหนุ่มนั้นดีกว่าและเข้ากันได้มากกว่าที่คิด

" กลางวันนี่ไปกินข้าวกับกูป่าว "

แจนเอ่ยชวน

" ไป วันนี้พี่พลติดธุระ "

" กินอะไรดี "

" ไปร้านเปิดใหม่หลังมอไหม เห็นว่ามีลดราคาด้วยถ้ามาคู่ "

" เอาดิ "

ร้านเปิดใหม่เป็นร้านสเต็กที่ตกแต่งแบบร้านอาหารแนวมินิมอล มีสัดส่วนของแต่ละโต๊ะแยกชัดเจน เขาและแจนเดินเข้าไป คนยังไม่ค่อยเยอะมาก จากนั้นจัดแจงสั่งอาหารกัน

ระหว่างกำลังหั่นชิ้นสเต็กมีเดียมแรร์ของตน เขาก็มองเห็นเพื่อนสาวหน้าซีดเผือด

" เห้ยมึง เป็นไรวะ?! "

เขาเห็นเพื่อนตนเองจ้องเขม็งไปยังทางหนึ่งจึงหันไปมองตาม เขาก็ตะลึงไปเหมือนกัน

เจ็บชะมัด!

ภาพตรงหน้าคือชายหญิงสองคนหัวร่อต่อกระซิกกันอย่างมีความสุข ฝ่ายหญิงเขาไม่รู้จัก แต่ฝ่ายชายคือ แฟนของเขานั่นเอง...นี่หรือธุระสำคัญที่บอก

" มึง...ใจเย็น ๆ นะ "

" อืม มึงไปจ่ายเงิน ไม่อิ่มกูพาไปกินที่อื่น รอกูนอกร้าน เรียกแท็กซี่ไว้ด้วย ให้เขามิเตอร์รอไว้เลย "

แจนไม่ถามต่อ ทำตามที่เพื่อนหนุ่มบอก

ชลธีเดินไปยังโต๊ะที่ชายหนุ่มหญิงสาวอยู่ด้วยกัน

" สวัสดีครับพี่พล นี่คือธุระสำคัญที่พี่บอกผม สำคัญจนมาทานข้าวกับผมไม่ได้ "

" พล ใครคะ "

" แฟนครับ เผื่อคุณไม่ทราบ แต่คงจะเป็นแค่ถึงตอนนี้แหละครับ เชิญคุณสองคนตามสบาย "

จากนั้นชลธีก็เดินหันหลังกลับออกมาโดยไม่สนใจทั้งสองคน

เดินมาได้ครึ่งทางเขาพบว่าตนถูกจับดึงแขนไว้

" ปล่อยครับ คุณไม่มีสิทธิ์มาจับตัวผม "

" น้ำ ฟังพี่อธิบายก่อน "

" ไม่ต้องครับ ในเมื่อก่อนหน้าคุณไม่คิดจะบอกแต่แรก ตอนนี้ก็สายไปแล้วครับ ผมไม่อยากฟัง "

อีกฝ่ายทำท่าไม่ปล่อยสักที เขาจึงต้องใช้ศิลปะป้องกันตัวที่ร่ำเรียนมาบีบแล้วพลิกข้อมืออีกฝ่ายออก ก่อนจะจับอีกฝ่ายทุ่มกลางร้าน และเดินออกไปแบบไม่หันหลังกลับ

" ไปแจน "

เขาเดินขึ้นแท็กซี่ไป ก่อนน้ำตาจะไหลออกมาแบบเขื่อนแตก

" โอ๋ ๆๆๆๆ ใจเย็นเว้ย มึงอยากไปไหน "

" บ้านมึง กูไม่กล้ากลับบ้านตัวเอง "

" โอเคร คุณลุงขาไปหัวลำโพงค่ะ "

เพื่อนรักเขาบอกคนขับรถและวุ่นวายค้นกระดาษทิชชู่ออกมาให้เขาซับน้ำตา

เขาเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดบล็อกเบอร์และไลน์ รวมถึงทุกข่องทางที่อีกฝ่ายสามารถติดต่อได้อย่างรวดเร็ว เขาไม่อยากฟังคำแก้ตัวใด ๆ ทั้งสิ้น จากนั้นก็นั่งซบบ่าเพื่อน ร้องไห้เงียบ ๆ ไปตลอดทาง

บ้านของแจนเป็นบ้านตึกแถวสองชั้น แจนอาศัยอยู่กับครอบครัว พ่อ แม่ พี่ชาย แต่ทั้งสามออกไปทำงานกันหมดในตอนกลางวัน บ้านจึงเงียบเป็นพิเศษ

" ใจร่ม ๆ มึง ไปล้างหน้าล้างตาก่อนไป ตาบวมเป็นปลาทองพันธุ์ตาปูดแล้วมึงง่ะ "

" อืม มึงรู้เรื่องนี้มานานแค่ไหน "

" สัปดาห์แล้ว "

เขารู้สึกว่าช่วงหลังเพื่อนเขาเตือนเขาเรื่องพี่พลเป็นพิเศษแตกต่างจากตอนแรก เขาคิดว่ามันคิดมากไปเอง ที่ไหนได้เป็นเขาเองที่โง่มาโดยตลอด

" บอร์ดมหาลัยเขารูปสองคนนี่อยู่ด้วยกันตลอด กูก็ไม่กล้าบอกมึงตรง ๆ ขอโทษนะ "

" ช่างเถอะ กูพลาดเอง อีกฝ่ายแม่งก็เนียนเกินไปด้วยแหละ ขนาดกูจับไม่ได้ ไม่ใช่ความผิดมึงหรอก ช่างแม่ง! "

เขาชอบอีกฝ่ายมากในตอนนี้ แน่นอนว่ามันต้องรู้สึกเจ็บอยู่แล้ว แต่ดีที่รู้ตัวเร็ว ปล่อยนานกว่านี้จนมันกลายเป็นความรัก เขาจะเจ็บหนักกว่านี้หลายเท่านัก

" เออ ผู้ชายเยอะแยะ แกโสดรับรองมีคนเข้าคิวตั้วแต่หน้ามอยาวไปยันหลังมอเลยมึง "

" เออ "

" วันนี้กลับบ้านป่าว "

" ไม่อ่ะ อาจจะค้างโรงแรม "

" โทดทีว่ะ ที่บ้านไม่ทีห้องนอนแขก ไม่งั้นให้มึงนอนด้วยแล้ว "

" ไม่เป็นไร อย่าคิดมาก แค่มึงอยู่ด้วยก็ดีมากแล้ว "

จากนั้นเขาจึงโทรกลับไปบอกที่บ้านว่าจะต้องทำรายงานอยู่กับแจนเลยจะค้างกันที่คอนโดเพื่อนแถวมหาลัย เขาบอกที่อยู่เสร็จสรรพ จากนั้นก็วางสาย

จากนั้นเขาก็ออกไปหาโรงแรมนอน เขาเลือกโรงแรมไม่แพงมาก แต่สะอาด ตั้งใจว่าอยากใช้ความคิดเงียบ ๆ คนเดียว

อาหารมื้อเย็น เขาสั่งอาหารจากฟู๊ดเดลิเวอรี่ให้มาส่ง เขาไม่อยากอาหารแต่กินกันตายเท่านั้น

" ก๊อก ก๊อก "

เสียงเคาะประตูจากด้านนอก ในตอนกลางดึก

ใครกัน? หรือจะแม่บ้าน ช่างเถอะ ออกไปดูก่อนแล้วกัน

เขาไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไร เมื่อเดินไปเปิดประตู

" พะ พี่พล "

เจ้าตัวไม่รอให้อีกฝ่ายปิดประตูใส่หน้า เขารีบแทรกตัวเข้ามาด้านใน

" เห้ย ออกไปนะ! "

ชลธีที่ได้สติ เริ่มไล่อีกฝ่าย

แต่กลับไร้ผล พลพิทักษ์ผลักประตูปิดและล็อกทันทีอย่างว่องไวราวกับกลัวว่าจะโดนไล่หรือคนตัวเล็กจะหนีไปแทน ก่อนจะจับคนน้องอุ้มขึ้นและโยนลงบนเตียงและทาบทับลงมา

" เห้ย ปล่อยผมนะ ปล่อย! "

" ไม่ จนกว่าจะคุยกันรู้เรื่อง "

" มีอะไรต้องคุย ตลกแล้ว เราสองคนจบกันไปแล้ว "

" ไม่จบ พี่ไม่ยอม "

" พี่ไม่ยอมแต่ผมยอม ผมไม่ชอบคนจับปลาหลายมือครับ กรุณาลุกไปด้วยก่อนพี่จะเจ็บตัว "

" ไม่ "

" งั้นอย่าหาว่าผมไม่เตือน "

ชลธีกำลังจะจัดการถีบอีกฝ่ายออกไป แต่ก็โดนอีกฝ่ายจับขาไว้แน่น แม่งเอ้ย อีกฝ่ายก็ฝึกศิลปะป้องกันตัวเหมือนกันหรือไง

ชลธีพยายามดิ้นรนซักพักจนหมดแรง ก่อนจะทนไม่ไหว เขาร้องไห้ออกมา

" น้ำ! "

พลเห็นคนรักของตนร้องไห้จึงรีบลุกขึ้นจากตัวอีกฝ่ายและจับอีกฝ่ายมากอดปลอบ

" พี่ขอโทษ ๆ "

" ฮือ เกินไปแล้ว ฮึก ทำร้ายใจผมยังไม่พออีกหรอ ต้องตามมารังแกผมขนาดนี้อีก ฮึก "

" ใจเย็น ๆ ที่รัก โอ๋ ๆ "

ร่างสูงกอดปลอดคนตัวเล็กในอ้อมแขน ทั้งจูบหน้าผาก ทั้งลูบหัว

ใช้เวลาสักพักก่อนที่ร่างเล็กในอ้อมกอดจะสงบสติอารมณ์

" ฟังพี่ก่อนครับคนดี "

พลเห็นร่างเล็กเงียบไป จึงค่อยเริ่มเล่าเรื่องราวว่าเขาและชลธีตกหลุมพรางของผู้หญิงคนนั้น เขาได้รับให้ทำรายงานกลุ่มสามคน จริง ๆ มันต้องมีอีกคนปรากฏในภาพที่คนภายนอกต้องเห็น แต่ว่าอีกคนมักจะอ้างไม่อยู่ด้วยเสมอ แต่นำงานกลับมาให้ตลอด เขาจึงไม่ได้บ่นว่าอะไร ที่ไหนได้ กลายเป็นว่าผู้หญิงคนนนั้นร่วมมือกับสมาชิกกลุ่มอีกคนช่วยกันสร้างภาพให้คนอื่นเข้าใจผิดว่าเขาและหล่อนมีซัมติงต่อกัน

อย่างวันนี้ทั้งสามก็นัดกันไปกินอาหารและทำรายงานต่อ แต่ที่ไหนได้ อีกคนกลับชิ่งไม่มา เขาก็ไม่คิดว่าตนเองจะเจอกับชลธีที่ร้านพอดีเหมือนกัน

พลเห็นคนน้องเงียบไม่พูดอะไร ก็ชักใจไม่ดี

" ผมจะเชื่อคุณได้ไง ใครก็พูดปากเปล่าได้ "

ฟังชลธีพูดแบบนี้ เขาก็ควักเอาโทรศัพท์ส่วนตัวออกมา โชว์โพรไฟล์ส่วนตัวให้ดู ว่าเขาประกาศออกจากกลุ่มงานนั้นแล้วและแจ้งว่าเขาไม่มีอะไรทั้งสิ้นกับผู้หญิงคนนั้น ก่อนแฉทุกอย่างและ ประกาศด้วยว่าใครคือแฟนของเขาตัวจริง ซึ่งมันประกาศตั้งแต่ช่วงบ่าย ยอดกดไลค์ เม้น แชร์ จำนวนมหาศาล

" อืม เข้าใจหรือยัง "

" ครับ น้ำขอโทษที่เข้าใจผิดและทุ่มพี่ลงพื้น "

" ไว้พี่ค่อยเอาคืนทีหลัง "

พลก้มหน้าลงหอมแก้มคนน้องเบา ๆ

" พี่หาน้ำเจอได้ไง "

อีกฝ่ายโชว์ แอ็พ find my iphone ให้ดู เขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายแอบระบุตำแหน่งเขาไว้ตั้งแต่ตอนไหน

" พี่กลัวเราเป็นอะไรน่ะ เลยแอบลงไว้ ไม่พอใจพี่จะลบทิ้ง "

" ช่างเถอะครับ ทิ้งไว้แบบนั้นแหละ "

" ขอบคุณที่ยอมฟัง และขอโทษที่ทำให้เสียใจ "

ร่างสูงกอดคนน้องแน่นก่อนจะกล่าวออกมา

" พี่กลัวเราเลิกกับพี่จริง ๆ นะ "

" ขอโทษเหมือนกันครับที่ไม่คุยก่อน แล้วหุนหันพลันแล่นไป "

" อืม ต่อไปที่จะบอกเราละเอียดกว่านี้ พี่เข้าใจแล้วว่าเรามีปัญหากันเพราะพี่เล่าน้อยไป เป็นช่องว่างให้คนอื่นหาประโยชน์ "

พลบอกด้วยความรู้สึกผิด

" น้ำก็เหมือนกันที่ใจร้อนไป น่าจะหาโอกาสคุยกับพี่ตรง ๆ "

" เรามาเริ่มกันใหม่เถอะ "

" ครับ มาเริ่มกันใหม่ "

ริมฝีปากของคนพี่ก็ประกบลงบนริมฝีปากเล็กแต่อวบอิ่มของคนน้อง จูบแรกของชลธีก็จบลงด้วยประการฉะนี้

เขาโดนแฟนหนุ่มตัวโตจูบจนหายใจไม่ทัน

" ฮ้า น้ำหายใจไม่ออกพี่พล "

" ฮะ ฮะ กลับบ้านเถอะ พี่ไปส่ง "

" ค้างคืนกันไม่ได้หรอครับ น้ำอยากนอนกับพี่ "

พลที่ถูกตากลมโตจ้องมอง เท่านั้นความยับยั้งชั่งใจก็แทบหมดลง

" กลับเถอะ ไว้พี่ค่อยขอไปค้างที่บ้านเราแทน อย่าทำให้พี่ ๆ ของน้ำเป็นห่วงเลยนะ พี่เชื่อว่าพี่ ๆ ของน้ำรู้ว่าน้ำไม่ได้ค้างบ้านเพื่อนหรอก เชื่อพี่สิ "

" ครับ "

ชลธีตัดสินใจบอกความลับของร่างกายของตนกับพลพิทักษ์ด้วยเสียเลย

" พี่พล น้ำมีอะไรจะบอก "

" หืม? "

" จริง ๆ แล้ว ผู้ชายบ้านน้ำสามารถท้องได้ทุกคนเลยครับ "

" ห๊ะ?! "

" พวกเรามีระบบร่างกายภายในแบบเพศหญิงแต่ไม่มีประจำเดือน อย่างน้องเนยก็คือลูกสาวที่พี่ใหญ่คลอดออกมาเอง น้ำแค่อยากบอกพี่ก่อนเผื่อพี่รับไม่ได้จะได้ตัดสินใจอีกที "

พลยอมรับว่าตกใจแต่ไม่ได้รังเกียจ เขาเตรียมใจไว้แล้วว่าเขาคงไม่มีทายาทให้พ่อแม่ตนเอง แต่เขายอม ใครจะคิดว่าเขาจะได้เซอไพร้ซยิ่งกว่าถูกรางวัลที่หนึ่งแบบนี้กัน

" อืม ขอบคุณที่บอกพี่นะ อีกหน่อยเวลาพวกเราร่วมรักกันพี่ต้องป้องกันดี ๆ เพราะเรายังเรียนไม่จบ "

" พี่ไม่รังเกียจ? "

" ทำไมต้องรังเกียจ ดีออก ไว้รอเราเรียนจบ แต่งงาน พี่จะได้มีเจ้าตัวเล็กอ้วน ๆ กลม ๆ ซักคนสองคน ดีจะตายไป "

" ชริ! ใครบอกจะแต่งกับพี่กัน "

" ไม่เป็นไร พี่จะตามตื้อ ตามจีบเรา จนกว่าเราจะยอมรับคำขอแต่งงานพี่ก็แล้วกัน "

และพลก็ดึงคนน้องเข้ามากอด ก่อนจะจูบและหอมอีกรอบ จากนั้นพวกเขาก็พากันกลับบ้านของชลธี

แน่นอนว่า ชลธีโดนฤชาและนาวีบ่นจนหูชา โดยมีพลพิทักษ์คอยดูน้องเนยให้

เป็นอันว่าสุดท้าย ความหุนหันพลันแล่นของเขาเล่นเอาก่อปัญหาให้หลายคน โชคดีที่คนรักของเขาใจเย็นและสุขุมมากพอทำให้ความสัมพันธ์ไม่พังทลายไป

" ผมกลับก่อนนะครับพี่ชา พี่วี "

พลพิทักษ์ยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสอง

" ขอบใจมากนะที่ตามตัวปัญหากลับมาบ้านได้ "

" ไม่หรอกครับ นี่เป็นความผิดของผมเหมือนกันที่ทำให้น้องเข้าใจผิด "

" อืม ไว้มากินข้าวที่บ้านได้นะ "

นาวีเอ่ยชวน เขาเห็นถึงความจริงใจที่อีกฝ่ายมีต่อน้องชายของตนจนเริ่มใจอ่อน

" ไว้ว่าง ๆ มาค้างได้ ห้องพักแขกมี ยัยหนูบ่นคิดถึงคุณอาสุดหล่อทุกวันจนพี่หูจะชาแล้ว "

ฤชาบอกพร้อมยิ้มน้อย ๆ เป็นอันว่าเขายอมรับว่าที่น้องเขยคนนี้ไปหลายส่วน

" ขอบคุณครับ "

" กลับดี ๆ นะครับพี่พล "

น้ำจับมืออีกฝ่ายไว้ ก่อนจะเดินไปส่งที่รถและมองแฟนหนุ่มขับออกไปจากบริเวณบ้าน

" ได้คนดีแล้วนะ รักษาให้ดี "

ฤชาบอกน้องชาย

ชลธีพยักหน้าตอบรับคำของพี่ชาย หัวใจพองโตไปด้วยความสุข

" โอ๊ะ โครงการอาเขยคนเล็กของหนูสำเร็จแล้วหรอคะ ดีใจจัง "

เสียงน่ารักของเด็กน้อยวัยห้าขวบดังขึ้น เล่นเอาคนทั้งบ้านหัวเราะด้วยความเบิกบานใจ