Chapter 57 ความลับไม่มีในโลก2

"แกไม่ต้องสงสัยเลยนะรวี น้องอยากกินแกก็รีบไปหาซื้อมาให้น้องเลย รีบไปรีบกลับคนท้องคนไส้รอนานแล้วมันจะหงุดหงิด" เวลานี้คุณนายพิกุลหันมาดุรวีที่ถามเซ้าซี้น้องสาวไม่หยุด                                    

"ไปแล้วค่ะคุณนาย โอ๊ย! อะไรกันเนี่ย รินลุกไปกับฉัน จะเอาอะไรเพิ่มอีกหรือเปล่านา พี่ขี้เกียจออกไปนอกบ้านอีกรอบ นี่เห็นแก่หลานหรอกนะ" รวีพูดออกมาพร้อมกับทำหน้างอ เธอไม่ได้โกรธน้องสาว แค่ไม่อยากออกจากบ้าน เพราะกลัวว่าจะไปเจอเข้ากับใครบางคน                                  

"เอาไอศกรีมด้วยค่ะคุณพี่ ขอบคุณนะคะ หลานจะรอทานรีบไปให้ไวเลยค่ะ" เป็นครั้งแรกที่นารีได้พูดจาและใช้ท่าทีล้อเล่นกับพี่สาวได้แบบนี้ รวีเองก็ไม่ได้ถือโทษโกรธเคือง กลับชอบและเอ็นดูน้องสาวซะอีก

"เจ้าค่ะ จะรีบไปรีบกลับ ไปลุกให้ไวหน่อยริน หลานฉันจะกินไอศกรีม จะกินโยเกิร์ตทูน่ากับข้าวสวย" รวีพูดเอ็ดรินออกมา ก่อนจะพาสาวใช้คนสนิทตรงไปที่รถแล้วขับออกจากบ้านทันที จุดมุ่งหมายของเธอคือร้านไอศกรีมที่ขายโยเกิร์ตทูน่าด้วย และที่รวีสงสัยที่สุดในเวลานี้คือ นารีได้กำชับเธอเอาไว้ตอนอยู่ในห้องน้ำ ห้ามบอกเรื่องนี้กับใครนอกจากคนในครอบครัวของเรา ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่าอาร์มันโด้ยังไม่ทราบเรื่องนี้ เธอพอจะรู้อยู่บ้างเรื่องที่น้องสาวกับสามีเริ่มระหองระแหงกัน เมื่ออาร์มันโด้พาเทเรซ่าภรรยาเก่าเข้าบ้าน แต่เธอก็ไม่สนใจอะไร เพราะช่วงนั้นมัวแต่หลบหน้าเจสัน                                                                                                 

สักพักรถยนต์คันหรูแล่นมาจอดหน้าร้านไอศกรีมที่มีเมนูหลากหลายให้เธอได้เลือกตามที่ต้องการ ที่สำคัญโยเกิร์ตสตรอว์เบอว์รีกับทูน่านั้น ยังไงก็ต้องหาซื้อกลับไปให้ได้ พอเข้ามาในร้านรวีจัดการสั่งเมนูที่ต้องการ แล้วมานั่งรอที่โต๊ะ ส่วนรินได้ยืนรอที่เคาน์เตอร์ เพื่อชำระเงิน ก่อนที่รวีจะเหลือบไปเห็นใครบางคนโดยไม่ได้ตั้งใจ นั่นคือเจสันโลกใบนี้ช่างกลมเหลือเกิน ชายหนุ่มไม่รอช้าเดินตรงเข้ามาหารวีที่นั่งอยู่ทันที         

"ว้าว! พรหมลิขิตบันดาลให้เราได้มาพบกันแท้ๆ เลย ต่อให้คุณหนีผมไปจนสุดหล้าฟ้าเขียว หากเป็นพรหมลิขิตแล้วไซร้ คู่กันแล้วย่อมไม่แคล้วกันนะครับคุณรวี" เจสันพูดพร้อมกับมองมาที่รวีด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ จนเธอนั้นรู้สึกไม่ชอบ เพราะสายตาของเขากำลังแทะโลมเธอ                        

"ผีเจาะปากให้มาพูดหรือไง ถ้าเป็นเจ้ากรรมนายเวรค่อยฟังเข้าท่ากว่า พรุ่งนี้วันพระเดี๋ยวฉันจะทำบุญกรวดน้ำไปให้ อย่าได้พบเจอกันอีกเลยสาธุ!" รวีไม่พูดเปล่าแต่ได้พนมมือขึ้นเหนือศีรษะ จนเจสันหลุดขำออกมาในท่าทีของเธอ                                                                                     

"นอกจากรสชาติจากปากคุณจะหวานแล้ว ยังปากร้ายอีกนะเนี่ย" คำพูดและแววตาของเจสันในเวลานี้ ทำให้รวีแทบจะเก็บอาการโกรธเอาไว้ไม่อยู่ ถ้าหากว่าในร้านไม่มีคน เธอจะชกหน้าเขาสักทีสองที ให้รู้แล้วรู้รอดไป คนอะไรนอกจากจะหน้ามึนแล้วยังทะลึ่งตึงตังอีก                          

"กินในที่ลับไขในที่แจ้งคุณมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย!" คราวนี้รวีพูดออกมาพร้อมกับน้ำตาคลอ แต่เธอก็พยายามกะพริบตาถี่ๆ เพื่อไม่ให้น้ำใสๆ ไหลหยดออกมาจากตาได้                                                                  

"ผมขอโทษ คุณเป็นอะไรหรือเปล่าไหนดูซิ" เจสันพูดพร้อมกับขยับเข้าไปใกล้รวี แต่เธอนั้นกลับลุกขึ้นยืน                                                                               

"อย่ามายุ่งกับฉัน เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก นับจากวันนี้เป็นต้นไป เจอกันก็ไม่ต้องมาทัก สิ่งที่เคยเสียไปฉันจะถือว่าทำทานก็แล้วกัน" คราวนี้เสี่ยงรวีดูเกรี้ยวกราด เหมือนกับเธอนั้นโกรธและเกลียดเจสันมาก แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้คิดที่จะลดความพยายาม เพราะยังไงรวีก็ได้ขโมยหัวใจเขาไปจนสิ้นแล้ว                      

"คุณรวีได้ของครบแล้วค่ะ ทำไมคุณนารีแพ้ท้อง ถึงต้องอยากทานโยเกิร์ตผสมทูน่า แล้วยังจะกินคลุกกับข้าวสวยด้วยแปลกจัง" คำถามที่ดูธรรมดาของริน กำลังทำให้คนฟังอย่างเจสันฉันรู้สึกตื่นเต้น ถ้านารีท้องก็แสดงว่านายน้อยของเขากำลังจะมีทายาท                                                              

"เดี๋ยวก่อน เมื่อกี้เธอว่าใครท้องนะ" เจสันเอ่ยถามออกไป เพื่อความแน่ใจอีกที                                                   

"ก็คุณนา..."                                                                                         

"เงียบเลยนะรินใครใช้ให้พูดกับคนแปลกหน้า กลับบ้านได้แล้ว ผู้ชายคนนี้เขาเป็นบ้า เธอไม่ควรไปคุยด้วย" ก่อนที่รินจะพูดอะไรมากไปกว่านี้ รวีรีบลากแขนสาวใช้คนสนิทออกมาจากร้านทันที แต่เจสันเชื่อหูตัวเองเมื่อสักครู่เขาฟังไม่ผิดแน่ และยิ่งรวีพยายามปกปิด เธอก็ยิ่งสร้างพิรุธให้กับเขา เรื่องนี้เจ้านายหนุ่มควรจะรับรู้และหาวิธีง้อภรรยา เพื่อให้คืนดีกันในเร็ววัน

เมื่อขับรถออกมาจากร้าน รวีได้พูดจาเอ็ดรินไปหลายเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องที่เธอปากสว่างพูดให้เจสันได้ยินแบบนั้น ป่านนี้ลูกน้องคงจะไปรายงานลูกพี่เรียบร้อยแล้ว เรื่องที่นารีกำลังตั้งครรภ์ ทั้งที่น้องสาวอุตส่าห์บอกเอาไว้ ห้ามบอกใคร โดยเฉพาะคนที่บ้านหลังนั้น บ้านของอาร์มันโด้ แต่แล้วความลับมันก็ไม่มีในโลกจริงๆ นั่นแหละ ไม่รู้ว่าจะบังเอิญอะไรนักหนา ถึงได้ไปเจอเจสันที่ร้านไอศกรีมแบบนั้น                                

พอรวีขับรถเข้ามาในบ้าน หลังจากที่เอารถไปจอดเรียบร้อยแล้ว เธอรีบให้รินจัดการเอาของทั้งหมดไปแช่เอาไว้ และแบ่งส่วนหนึ่งใส่จานมาให้กับนารี เพราะเวลานี้ทุกคนกำลังนั่งทานมื้อเที่ยงอยู่ที่โต๊ะอาหารอย่างพร้อมหน้าพร้อมตากัน                                                                        

"อ้าว! พี่คาวีมานานหรือยัง" รวีขยับเก้าอี้ออกแล้วนั่งลงข้างๆ คาวีที่ดูเหมือนเวลานี้ พี่ชายของเธอจะดูสดชื่นขึ้นมากกว่าเมื่อก่อน                               

"เพิ่งมาถึงธันวาไปรับ และธันวาเพิ่งจะกลับไปเมื่อกี้นี้เอง" คาวีพูดพร้อมกับก้มหน้าก้มตารับประทานอาหาร เมื่อเขานั้นรู้สึกผิดต่อทุกคนที่ทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้                                                                              

"หมดทุกข์หมดโศกสักที ต่อไปนี้เรามาเริ่มต้นชีวิตใหม่กันนะ คาวี และที่สำคัญอีกไม่นานบ้านหลังนี้ ก็จะมีเจ้าตัวเล็กวิ่งเล่นไม่เหงาแล้ว"คำพูดของมารดาทำให้คาวีทำหน้าสงสัย เพราะเขานั้นไม่รู้เรื่องที่น้องสาวตั้งครรภ์                                                                                                                                        

"ใครท้อง แกเหรอรวี... ท้องกับใคร!" คำถามของพี่ชาย ทำให้รวีถึงกับสะดุ้ง เมื่อเธอมีอะไรกับเจสันสองคืนแต่หลายรอบ โดยที่ไม่เคยได้ป้องกัน หากท้องขึ้นมาจริงๆ เธอจะทำยังไงดี                                            

"พี่บ้าหรือเปล่า คนท้องนั่งอยู่โน่น ไม่เห็นหรือไงนารีกำลังกินโยเกิร์ตคลุกทูน่ากับข้าวสวยอย่างเอร็ดอร่อย คนปกติที่ไหนเขากินกันแบบนั้นเล่า" พอรวีพูดจบทุกคนได้หัวเราะออกมาพร้อมกัน นารีเองก็ไม่คิดไม่ฝันว่าชีวิตของเธอ จะมีโมเม้นต์ดีๆ แบบนี้กับครอบครัว                                               

"พ่อดีใจจังเลย ต่อไปนี้ลูกๆ ต้องรักกันให้มากๆ สายเลือดกสิเทพจะต้องรักใคร่ปรองดองกัน อย่าให้เป็นเหมือนคืนวันที่ผ่านมา" คราวนี้ชายสูงวัยพูดออกมา พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า เขาจะจำไปจนวันตายหมอดูคู่กับหมอเดา นารีคือเทพีผู้พิทักษ์กะสิเทพต่างหากเล่า หมอดูบ้านั่นทำไมถึงทำนายทายทักมั่วๆ แบบนี้มาได้