ตอนที่ 16 ไหนบอกแฟน

รถเคลื่อนเข้ามาจอดที่หน้าบ้านหรูรัตนไพโรจน์ พร้อมกับร่างท้วมของหญิงสูงวัยที่เดินอุ้ยอ้าย ออกมาจากในครัวเพื่อต้อนรับผู้มาถึง

“คุณหนู” แม่บ้าน อุ่นใจ เอ่ยชื่อชายหนุ่มอย่างคุ้นเคยมาตั้งแต่เด็กจนติดปาก พร้อมรอยยิ้มอบอุ่นจากใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอยของกาลเวลามาหลายแดดหลายฝน

“สวัสดีครับป้าอุ่น คิดถึงจังเลยครับ” เอ่ยทักทายพร้อมรอยยิ้ม

“คิดถึงมากเลยค่ะ” จ้องมองใบหน้าเข้มที่เธอเฝ้าทะนุถนอมมาแต่อ้อนแต่ออก ที่บัดนี้โตเต็มไวจนไม่เหลือเค้าให้เธอเรียกว่าคุณหนูอีกแล้ว แต่ก็ยังไม่ยอมเปลี่ยนสรรพนามเรียกสักที โอบร่างชายหนุ่มตัวสูงซึมซับความคิดถึงผ่านอ้อมกอดอบอุ่น ก่อนจะผละออกมองผู้ติดตามสาวที่ยืนอยู่ไม่ห่าง

“สวัสดีค่ะ” จิวารียกมือไหว้ผู้สูงวัย

“สวัสดีค่ะ” รับไหว้พร้อมกับมองสำรวจหญิงสาวตรงหน้า และคาดเดาสถานะของเธอในใจ เพราะเธอคือหญิงสาวคนแรกที่เจ้านายน้อยพาเข้าบ้าน

“นี่ป้าอุ่นคนสวย สวยที่สุดในบ้านหลังนี้” แนะนำแม่นมให้หญิงสาวรู้จักบวกกับการแกล้งแหย่คนแก่ไปด้วยอย่างอารมณ์ดี จิวารีพยักหน้าอมยิ้มน้อย ๆ

“คุณหนูจะค้างที่นี่ไหมคะวันนี้? อุ่นจะได้ให้เด็ก ๆ เตรียมอาหารไว้ให้” ถามขณะเดินเข้าไปในบ้านพร้อมกัน

“แวะมาเอาของแป็บเดี๋ยวตอนเย็นก็กลับแล้วครับ” เกาะกุมมือเหี่ยวเฉาของอุ่นใจขณะเดิน

“นึกว่าจะค้างที่นี่เสียอีกยังไม่หายคิดถึงเลยก็จะกลับแล้วเหรอคะ?” หน้าตาบ่งบอกว่าผิดหวัง

“เดี๋ยววันหลังจะแวะมาหาใหม่นะครับ” ส่งยิ้มอ้อน

“เห็นพูดแบบนี้ประจำแล้วก็หายเงียบไปเลย หลอกให้คนแก่ดีใจเล่นไปอย่างงั้นแหละค่ะ”

อุ่นใจหน้าเศร้าลงทันที แต่ก็เข้าใจได้ เพราะรู้ดีว่าทำไมชายหนุ่มต้องออกไปอยู่คอนโดทั้งที่บ้านก็ใหญ่โตและสะดวกสบายเช่นนี้

“อุ่นเปิดห้องรับลมไว้ให้แล้วนะคะ ไปพักผ่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวให้เด็ก ๆ ยกของว่างไปให้ทานค่ะ”

อิทธิพลเดินนำหน้าหญิงสาวผ่านห้องโถงใหญ่ จิวารีเดินตามร่างสูงพลางกวาดสายตามองสำรวจไปทั่วบริเวณ เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นที่ถูกตกแต่งไว้อย่างเข้าชุด หรูหรามีระดับ แจกันใบเขื่องลวดลายแปลกตาที่วางประดับไว้มุมห้อง โดดเด่นและดึงดูดสายตาผู้มาเยือนได้เป็นอย่างดี อีกทั้งโคมไฟหรูที่ห้อยระย้าประดับประดาอยู่ด้านบน ราคาคงมากกว่าค่าเช่าบ้านทั้งหลังของเธอแน่นอนโดยไม่ต้องสงสัย

สองหนุ่มสาวเดินมาหยุดอยู่ในห้องกระจกใสริมสวนหย่อม ประตูด้านข้างและม่านราคาแพงถูกเปิดออกจนสุด ลมพัดเอื่อย ๆ หอบเอากลิ่นหอมอ่อนๆ จากดอกไม้และอากาศบริสุทธิ์เข้ามาปะทะจมูก ด้านหน้าคือสระว่ายน้ำและสนามหญ้าสีเขียวสบายตา พร้อมไม้ดอกไม้ประดับหลากหลายที่ถูกตัดแต่งและดูแลอย่างดี ความใสของกระจกห้องโดยรอบที่ถูกทำความสะอาดจนหารอยหมองไม่เจอ พอ ๆ กับพื้นที่สะอาดจนขึ้นเงาวาววับ อดคิดไม่ได้ว่าถ้าใส่กระโปรงบานมาจะมองเห็นไส้ในใต้กระโปรงหรือเปล่านะ

ห้องนี้คือมุมโปรดของชายหนุ่มที่ขลุกอยู่ได้ทั้งวันไม่รู้เบื่อมาตั้งแต่เด็ก และอุ่นใจที่รู้ดีไม่เคยปล่อยให้มีฝุ่นเกาะเลยถึงแม้เจ้าของห้องจะไม่ได้อยู่แล้วก็เถอะ

“ห้องน้ำอยู่ทางนั้นถ้าจะเข้า” ชายหนุ่มชี้มือบอกทางไปห้องน้ำ

“ตามสบายนะเดี๋ยวเรามา”

“อือ” หญิงสาวพยักหน้า หย่อนก้นลงนั่งที่โซฟาหรูมองเพลินสำรวจไปทั่วห้อง ตุ๊กตารูปร่างแปลกประหลาดและของสะสมหายากในตู้กระจกใสที่ตั้งโชว์อยู่ รูปถ่ายสีซีดของเด็กชายที่ถูกใส่กรอบไว้อย่างสวยงามวางอยู่บนตู้โชว์ จิวารีลุกขึ้นเดินเข้าไปใกล้และยกขึ้นมาพิจารณา พร้อมกับรอยยิ้มที่ผุดบนใบหน้าก่อนจะวางมันลงที่เดิม ถัดไปคือถ้วยรางวัลที่ได้จากการแข่งขันกีฬาหลายประเภทวางเรียงกันอยู่ หญิงสาวไล่อ่านข้อความบนถ้วยรางวัลไปทีละชิ้นอย่างตั้งใจ พร้อมกับรูปถ่ายทีมนักกีฬาที่แขวนอยู่บนผนังห้อง

อิทธิพลกลับมาพร้อมกับถาดเครื่องดื่ม จานขนมและผลไม้ วางลงที่โต๊ะด้านหน้า มองเพื่อนสาวที่เดินสำรวจห้องอยู่อย่างตั้งใจ

“กินอะไรก่อนไหม?”

“ไหนบอกง่วงทำไมไม่นอนล่ะ?” เอ่ยถามหญิงสาวที่นั่งเขียนรีซูเม่และส่งสมัครงานพาร์ทไทม์เกือบทั้งคืน

“ใครจะกล้านอน” จิวารีตอบแต่ตายังสำรวจโน่นนั่นนี่ไปเรื่อยอย่างเพลิน ๆ

“เราไปเก็บของบนห้องแป็บนึงเดี๋ยวมา”

“อือ”

ขวัญข้าวยืนยิ้มมองตัวเองในชุดว่ายน้ำวันพีชเว้าสูง สุดเซ็กซี่ จากกระจกใสบานใหญ่ในห้องนอน เอียงมุมซ้ายมุมขวาสำรวจความสวยพร้อมรอยยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะคว้าชุดคลุมมาสวมทับและเดินออกห้องไป

จากที่เธอได้ยินแม่บ้านสนทนากันว่าวันนี้อิทธิพลจะกลับมาบ้านให้เตรียมอาหารและทำความสะอาดมุมโปรดของชายหนุ่มไว้รอ หลังจากรอการกลับมาของเขาตั้งแต่เช้าอย่างใจจดใจจ่อ เมื่อได้ยินเสียงรถผ่านรั้วบ้านเข้ามา เธอแง้มผ้าม่านหน้าต่างดูเพื่อความแน่ใจ เมื่อเห็นว่าเป็นรถเขาก็เปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำทันที

มองเข้าไปในห้องกระจกใสริมสระว่ายน้ำที่เปิดประตูด้านข้างไว้ เสียงเพลงที่เปิดคลอไว้เบา ๆ บ่งบอกว่ามีคนอยู่ด้านใน เธอยิ้มมุมปากก่อนจะก้าวย่างอย่างเชื่องช้ามาหยุดยืนอยู่ขอบสระหันหลังให้ห้องกระจก ก่อนจะปลดสายรัดเสื้อคลุมและถอดเสื้อคลุมออกจากร่างอย่างช้า ๆ และใจเย็น เผยให้เห็นบั้นท้ายอวบอั๋นงอนเด้งอวดสายตา ก่อนจะวางเสื้อคลุมพาดไว้ที่เก้าอี้ ปลดผมที่ถูกเกล้าไว้อย่างหลวม ๆ ออกให้แผ่สยายลงเต็มแผ่นหลังขาวเนียน แหงนเงยหน้าขึ้นสูงพร้อมทั้งสะบัดศีรษะไปมาให้ผมสลวยทิ้งตัว ก่อนจะกระโจนลงสระอย่างมั่นใจ น้ำใสในสระสาดกระเซ็นโดยรอบ

จิวารียืนพิงขอบประตูมองเงือกสาวสุดเซ็กซี่ที่ดำผุดดำว่ายอย่างยั่วยวน ไม่ต้องเดาให้ยากก็พอจะเข้าใจได้ เผลออมยิ้มคนเดียวอย่างลืมตัว รูปร่างหล่อนสวยมาก ขนาดเป็นผู้หญิงด้วยกันยังปฏิเสธไม่ได้ว่าหล่อนเซ็กซี่ ส่วนโค้งส่วนเว้าที่ถูกเน้นชัดขึ้นด้วยชุดว่ายน้ำราคาแพง หน้าตาก็ไม่เลวถือว่าสวยระดับหนึ่ง แต่จำเป็นต้องยั่วยวนผู้ชายที่เขาไม่สนใจเบอร์นี้เลยเหรอ เขาหนีไปอยู่ที่อื่นก็น่าจะรู้ตัวแล้วหรือเปล่า ผู้เป็นแม่ก็สุดจริง ตัวเองจับเจ้าของบริษัทอายุคราวพ่อ และให้ลูกสาวจับทายาทของตระกูลโดยผู้ชายไม่สนใจเลยสักนิด จิวารีที่รับรู้เรื่องราวจากคำบอกเล่าของเอวา

ขวัญข้าวก้าวขึ้นจากสระหยดน้ำเกาะพราวไปทั่วร่างสาดกระเซ็นลงพื้น เธอสะบัดผมที่เปียกชุ่มด้วยหยดน้ำเบา ๆ อย่างยั่วยวน ก้าวขาอย่างช้า ๆ ด้วยท่วงท่าที่มั่นใจ เดินตรงมาหาเสื้อคลุมอีกฝั่ง สองเต้าอวบเด้งกระเพื่อมตามจังหวะย่างก้าว

“อื้อหือ...ยั่วจัด” จิวารีพึมพำเบา ๆ คนเดียว

เสียงฝีเท้าที่ก้าวเข้ามาในห้องหญิงสาวหันไปมองต้นเสียง

“ดิน...มาดูนี่”

ชายหนุ่มเดินมาหยุดยืนอยู่ด้านหลังเธอ จิวารีบุ้ยปากไปที่สระว่ายน้ำ ทันทีที่เห็นร่างสะโอดสะองตรงหน้าชายหนุ่มก็เบือนหน้าหนีทันที หากไม่ใช่สองแม่ลูกที่สร้างความร้าวฉานให้กับครอบครัวของเขา หล่อนก็เป็นผู้หญิงที่น่าสนใจคนหนึ่ง กะจะหันหลังกลับแต่ช้ากว่ามือบางที่คว้าข้อมือเขาไว้ อิทธิพลเดินหนีแต่จิวารีรั้งไว้อย่างสนุก

“ดูก่อนสิเธออุตส่าห์โชว์” พร้อมกับเสียงหัวเราะและลากชายหนุ่มออกไปที่ประตูแต่สู้แรงเขาไม่ได้ สองแขนจึงกอดรอบเอวสอบไว้แน่นใบหน้าแนบกับแผ่นอกแข็งแรง พร้อมเดินถอยหลังลากร่างสูงตามออกมา อิทธิพลมองตรงไปที่สระว่ายน้ำสายตาปะทะเข้ากับขวัญข้าวที่จ้องมองอยู่อย่างงุนงง สองมือหนาก็จับไหล่เพื่อนสาวผละออก จิวารียืนเต็มความสูงเงยหน้าขึ้นมองเขา พลันริมฝีปากที่กำลังหัวเราะอยู่น้อย ๆ ก็ถูกประกบจูบด้วยปากหนาทันที จิวารีตาเบิกโพลง เหมือนถูกจับแช่แข็งนิ่งไปชั่วขณะ อิทธิพลแตะจูบอย่างแผ่วเบาและอ้อยอิ่ง

ก่อนจะตัดใจถอนริมฝีปากออก เดินไปปิดประตูและเลื่อนม่านมาปิดไว้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก่อนจะนั่งลงที่โซฟาอย่างใจเย็นตวัดสายตาขึ้นมองเพื่อนสาวที่ยังอึ้งอยู่

นี่เขาทำอะไร?

การโกหกว่าเป็นแฟนต้องจูบด้วยเหรอ?

กว่าจะตั้งสติได้ ใบหน้าสวยก็แดงซ่านลามไปถึงใบหูแล้ว อิทธิพลเผลอยิ้มมุมปากอย่างพอใจ

“นายทำบ้าอะไร?” อึกอักวีนเขาแบบไม่เต็มเสียงนัก

“ทำไม?”

“เธอยังเคยจูบเราเลย” ตอบหน้าตาเฉยด้วยใบหน้านิ่ง

“ฉันไปจูบนายตอนไหน?” รับรู้ถึงความร้อนวูบวาบที่ใบหน้า

“ตอนถ่ายแบบ”

“นั่นมันเรื่องงาน” จิวารีขมวดคิ้วหน้ามุ่ย

“มันก็จูบเหมือนกันนั่นแหละ” ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบคาดเดาอารมณ์ไม่ออก

“เฮ้อ” ถอนหายใจทิ้งกลอกตามองบนอย่างเหนื่อยใจ

ขวัญข้าวที่ยังยืนอึ้งอยู่ เมื่อกี้นี้มันอะไรกัน เขาจูบกับใคร ผู้หญิงคนที่อยู่ในห้องกับเขาเป็นใคร ร่างที่เย็นชุ่มฉ่ำจากน้ำแต่เลือดร้อนในกายกลับวิ่งพล่านไปทั่วร่าง สองมือกำแน่นเช่นเดียวกับฟันหน้าที่ขบเข้าหากันจนปากสั่น อุตส่าห์งัดท่ายั่วยวนสุดเซ็กซี่มาใช้ซึ่งไม่มีผู้ชายคนไหนรอดเงื้อมมือเธอสักราย มันน่าเจ็บใจเสียจริง

อาหารมื้อเย็นถูกจัดเตรียมไว้เต็มโต๊ะ ทรงกลด นั่งตรงข้ามกับสองหนุ่มสาวปรายตามองหญิงอ่อนวัยตรงหน้าเป็นระยะ จิวารียิ้มน้อย ๆ ให้ชายเจ้าของบ้านขณะตักข้าวเข้าปาก จับสังเกตจากคำสนทนาและความสัมพันธ์ของสองพ่อลูก ที่แตกต่างกันมากกับครอบครัวของเธอ ทรงกลดพยายามจะหาเรื่องราวมาพูดคุยกับผู้เป็นลูกที่ไม่อยากจะคุยกับพ่อสักเท่าไหร่ ถามคำก็ตอบคำ ไม่ถามก็ไม่พูด สังคมของคนรวยมันอึดอัดแบบนี้นี่เอง หรือไม่ก็คงมีเรื่องคาในใจต่อกันกระมัง

“อาทิตย์หน้าแกต้องไปพบปู่แกได้แล้วนะ พ่อแก้ตัวให้แกจนโดนด่าไปไม่รู้กี่รอบแล้ว”

“....” ไม่มีเสียงตอบรับจากชายหนุ่ม

“ไอ้ดิน...แกจะดื้ออะไรหนักหนาก็หมั้นให้มันจบ ๆ ไปแล้วค่อยหาทางถอนหมั้นก็ได้นี่นา” ทรงกลดพูดอย่างเหนื่อยใจกับเรื่องเดิม ๆ

เมื่อขวัญชนกแม่ของขวัญข้าว อดีตเพื่อนรักเพื่อนแค้นกับดวงยี่หวาที่ไม่สามารถทำให้ทรงกลดหย่าขาดจากดวงยี่หวาได้สำเร็จ ด้วยความคับแค้นใจทำให้เธอเบนเข็มมาที่ประธานใหญ่คือพ่อของทรงกลด ด้วยจริตจะก้านมารยาหาตัวจับยาก เรื่องบนเตียงเธอคือที่หนึ่งจนชายชราหลงจนหัวปักหัวปำ ไม่พอแค่นั้นเธอจะทำให้ดวงยี่หวาอกแตกตายให้ได้ โดยการทำให้ขวัญข้าวได้แต่งงานกับอิทธิพลทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลรัตนไพโรจน์

“คุณพ่อก็พูดง่ายนี่ครับ ทำไมคุณพ่อไม่หมั้นและแต่งเองละครับ?” ประชดประชันทันที

“แกจะบ้าเหรอ?” ทรงกลดเสียงสูง

“ผมไม่ใช่คุณพ่อนี่ครับที่จะทำตามคุณปู่ไปเสียทุกเรื่อง” และหยุดคำพูดไว้แค่นั้นก่อนจะตักข้าวเข้าปากเคี้ยวแบบไม่รู้รสชาติความอร่อยแล้ว

จิวารีนั่งนิ่งฟังอย่างกระอักกระอ่วนใจ จะลุกหนีก็ไม่ได้ นั่งฟังอยู่ก็ดูเสียมารยาทไหมในความคิด แต่ดูเหมือนสองพ่อลูกจะไม่สนใจเลยสักนิดว่ามีคนนอกอยู่ด้วย

“ฉันปวดหัวกับปู่แกก็มากแล้ว ยังจะต้องมาปวดหัวกับแกอีก” ถอนหายใจทิ้งเมื่อนึกถึงหน้าบุพการีที่กำลังพูดถึง

“พ่อจะคุยกับแม่แกอีกครั้งลองหาวิธีอื่นดู”

“แล้วก็ไม่ต้องลากเพื่อนเพื่อมาโกหกพ่อหรอก อีกอย่างปู่แกเขาก็ไม่สนด้วย...หนูก็ไม่ต้องเออออกับมันอีกล่ะ รู้หรือเปล่า?” หันมามองหญิงสาวที่เหลอหลาอยู่

“คุณ...พ่อ...ดูออกเหรอคะ?” ถามหน้าเจื่อน

“อื้อ” ทรงกลดพยักหน้าเซ็ง ๆ พร้อมกับส่ายหน้าให้สองหนุ่มสาว

“ลากคนอื่นมาแสดงให้ลำบากลำบนไปเรื่อยใช่เรื่องของเค้าไหม...แกเนี่ยนะ” บ่นงึมงำ

“จิ๋วเป็นเพื่อนผมไม่ใช่คนอื่น”

“อ้าว...ไหนเมื่อกี๊บอกเป็นแฟนไง?” ยกคิ้วถามหน้าตากวนประสาท