LOGINShare
6.ลุ้นระทึก
Last Updated:
2025-12-15 03:52:48*ร้านค้าขายปลีกส่งแยมมี่*
แยมและลูกน้องพากันหอบของพะรุงพะรัง เนื่องจากรถบรรทุกสินค้าพึ่งนำของมาส่ง เป็นเหตุให้ต้องสามัคคีช่วยกันอย่างขยัน "ช่วยขนลังซอสไปเรียงตรงนั้นหน่อยนะ จบงานวันนี้~ เดี๋ยวฉลองไม่ต้องห่วง!!!!" แยมตะโกนบอกลูกน้องผู้ชาย ให้เคลื่อนย้ายสินค้าอย่างรวดเร็ว พร้อมเสนอแรงจูงใจในการทำงานของพวกเขาทั้งหลาย "เจ๊แยม~ รายการสั่งซื้อของลูกค้าคนนี้.. ยอดรวมเขาเยอะมากเลยนะครับ มีถามขอราคาส่งอีกด้วย เจ๊ช่วยไปดูตรงจุดชำระเงินหน่อยนะครับ ค่อนข้างจะวุ่นวายมากเลย" ลูกน้องผู้ชายอีกคนวิ่งหน้าตาตื่นมาบอก เนื่องจากมีสินค้าเข้าใหม่หลายอย่าง ทำให้ราคาอันเก่าแทบไม่ได้ใช้เลย จึงไม่ใช่ความผิดอะไรของลูกน้องตนเอง "ได้เลยจ้า" แยมตอบกลับพร้อมเดินไปทันที ซึ่งจังหวะกำลังจะถามลูกค้ารายนี้ กลับต้องหยุดนิ่งชะงัก เพราะได้ยินประโยคหนึ่งเข้า ทำให้แยมต้องเงยใบหน้าสบสายตาคนยืนคุย "เจ้าของร้านนี้ เธอชื่อแยมอย่างนั้นเหรอ" ร่างสูงโปร่งกล่าวถามลูกน้องคนสนิท หลังจากเห็นภาพแขวนอยู่บนผนัง ซึ่งเป็นเด็กผู้ชายสองคนยืนขนาบข้างสาวผมเปียตรงกลาง เขายังคงหวนคิดถึงอดีตวัยเยาว์อีกครั้ง "ใช่ครับ!!! แต่คุณอย่าไปเผลอข้องแวะกับเธอเลยนะครับ ชื่อเสียงฉาวโฉ่มากเกินไปเสียหน่อย ชาวบ้านในละแวกเล่ากันปากต่อปาก.. เธอเป็นเมียน้อยผัวป้าตัวเองน่ะ" ลูกน้องผู้ชายกล่าวด้วยน้ำเสียงเอาจริงเอาจัง แม้แยมจะรู้สึกหงุดหงิดพวกติฉินนินทาผู้อื่น แต่หัวคิ้วเรียงสวยกลับคลี่คลายออก เมื่อร่างสูงโปร่งเอ่ยปากทัดทานลูกน้องตน "ให้เกียรติผู้หญิงหน่อยเถอะครับ การว่าร้ายสตรีลับหลังเป็นเรื่องที่ไม่ควรนะครับ" ร่างสูงโปร่งกล่าวตำหนิลูกน้องตนเอง พร้อมยืนกอดอกมองอย่างคาดโทษ "อ้าว!!! มาแล้วเหรอครับเจ๊แยม~" ลูกน้องผู้ชายกล่าวถามพร้อมแสดงสีหน้าเจื่อนๆ ราวกับหวาดระแวงแยมและเจ้านายตนเอง "เปลี่ยนสีหน้าเก่งกว่าจิ้งจกอีกนะคะ ไม่ทราบว่าอยากได้ราคาส่งทุกรายการหรือเปล่าคะ ขอเวลาแยมตรวจสอบก่อนนะคะ จะช่วยคิดให้ว่าอันไหนควรลดหรือคิดราคาเต็มดี" แยมกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ยักคิ้วหลิ่วตามองหาเรื่องคนปากพล่อยตรงหน้า "ผมขออภัยแทนลูกน้องด้วยนะครับ กลับไปจะลงโทษให้เข็ดเอง ครั้งนี้ไม่ต้องลดราคาให้ก็ได้ครับ" ร่างสูงโปร่งยืนกล่าวด้วยน้ำเสียงเป็นธรรมชาติ เขาหมุนลำตัวอย่างรวดเร็วสบสายตาทันที ใบหน้าหล่อคมเข้มผิวขาวสะอาดสะอ้าน ริมฝีปากบางกับจมูกโด่ง แต่แววตาคล้ายใครบางคน กำลังยืนมองเธออย่างลึกซึ้ง "หน้าตาคุ้นมากเลยนะคะ เหมือนเพื่อนสมัยเรียนเลย" แยมกล่าวด้วยน้ำเสียงเอื่อยเฉื่อย หากคนไม่รู้คงคิดว่าหลงเสน่ห์อีกฝ่ายไปเสียแล้ว "หึ~ สวัสดียัยแยมจอมขี้แย!!!" เขากล่าวพร้อมแสดงหน้าตาทะเล้น จนหัวใจเต้นแรงผิดจังหวะ สมองเลยประมวลผลแค่เพียงไม่นาน ทั้งชีวิตนี้มีผู้ชายแค่สองคนเท่านั้นแหละ หากไม่ใช่ยูโรคงหนีไม่พ้น.. "บรรเจิดเหรอ?" แยมถามพร้อมเดินถอยหลังจนกระแทกแผงอกใครไม่รู้เข้า "หัดใช้ตาหลังดูบ้างเถอะ!!!" ยูโรกล่าวพร้อมแสดงใบหน้าเรียบนิ่ง คล้ายคนอารมณ์เสียมาก่อนจะเจอแยม "คนบ้าที่ไหนจะมีตาหลังได้นะ" แยมตอบสวนทันควัน ยืนกอดอกมองผู้มาเยือนใหม่ "ไม่เจอกันนานเลยนะมึง~" บรรเจิดกล่าวทักทาย พร้อมรอยยิ้มเหมือนคนร่าเริง "กูยังไม่ตาย หึ~" ยูโรกระแทกเสียงใส่ "ให้ตายเถอะ!!! วันนี้มันวันแห่งความวุ่นวายอะไรนะ" แยมกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เพราะรู้ดีว่าพวกเราเคยสนิทกันมาก่อน แต่ปัจจุบันนั้นตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง "ทั้งคู่กลับมาคบกันแล้วเหรอ" บรรเจิดกล่าวถามพร้อมเลิกคิ้วสูง มองแยมและยูโรสลับกันอยู่อย่างนั้น "ไม่" แยมตอบปฏิเสธอย่างรวดเร็ว "ไม่เสือกเอาเท่าไหร่" ยูโรกล่าวขัดตามมาติดๆ "ปากหมาไม่เปลี่ยนเลยนะมึง!!!" บรรเจิดกล่าวพร้อมขมวดคิ้ว แววตาคมสองคู่จ้องกันไม่เลิกทำบรรยากาศรอบข้างเริ่มอึดอัด "คือว่า..เอาอย่างนี้นะ บรรเจิดเราจะขอลดราคายอดรวมสินค้าให้ยี่สิบเปอร์เซ็นต์ ไว้รอบหน้าค่อยมาเจอกันใหม่ ส่วนนายมีธุระอะไรถึงได้มาหาฉันเหรอ" แยมกล่าวหวังคลี่คลายสถานการณ์ให้ดีขึ้น "เราไม่ชอบ..ทำให้เธอลำบากใจ เหมือนใครบางคนแถวนี้หรอก แต่อีกไม่กี่วันจะฉลองวันกลับมาที่บ้านเรา เธอยินดีมาร่วมงานไหม" บรรเจิดกล่าวด้วยน้ำเสียงเป็นธรรมชาติ แต่ยังไม่เลิกแขวะอีกฝ่ายเช่นกัน "แยมคงไม่สะดวกไปหรอก กูอีกคนหนึ่งด้วย จะส่งของขวัญตามหลังให้นะ" ยูโรกล่าวแทนแยมเสียอย่างนั้น "มาด้วยกันทั้งคู่ก็ได้นะ แค่งานเลี้ยงสังสรรค์ไม่จำเป็นต้องพิธีรีตองอะไรมาก" บรรเจิดยังคงกล่าวคะยั้นคะยอ "จะพยายามไปให้ได้นะ นายกลับไปก่อนเถอะ เดินทางปลอดภัยด้วยล่ะ เราขอไม่ไปส่งนายนะ พอดีงานเรายุ่งมากจริงๆ คงไม่ถือสากันหรอกนะ" แยมตอบกลับด้วยน้ำเสียงปกติ "เธอก็ดูแลสุขภาพด้วยนะ เอาไว้เจอกันใหม่นะยัยขี้แย~" บรรเจิดกล่าวหยอกล้อพร้อมโบกมือลา "ยังมีหน้าจะมาเจอกันอีก หึ~" ยูโรกล่าวด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง เดินกระทืบเท้าปึงปังราวกับไม่พอใจหนัก เปิดเครื่องยนต์ขับเคลื่อนด้วยความเร็วสูง "เฮ้ย!!! นายขับรถให้มันดีหน่อยเถอะ!!! หากเกิดอะไรขึ้นมา.. ฉันจะไม่ยอมไปนอนเฝ้าที่โรงพยาบาลหรอกนะ" แยมตะโกนไล่หลังพร้อมยืนเท้าสะเอว เธอเดินเร็วเข้าห้องเอกสาร รีบกดรีโมตคอนโทรลเร่งอุณหภูมิเครื่องปรับอากาศให้องศาติดลบ หวังจะช่วยผ่อนคลายอารมณ์ได้บ้าง จนแพนด้าต้องเอ่ยปากประท้วงเจ้านาย "เจ๊จะฝึกให้หนูอาศัยอยู่ทวีปยุโรปเหรอคะ หากไม่พอใจเฮียยูโรก็ใช้ไม้เบสบอลฟาดเขาสักยกสิคะ การสงบใจไม่ได้ช่วยอะไรหรอกค่ะ" แพนด้ากล่าวพร้อมหยิบผ้าห่มบนโซฟามาคลุมตัวเอง ขมวดคิ้วมองคนพาลอย่างแยมทันที "เจ๊ขอโทษนะ ข้างนอกมันร้อนน่ะ ไม่ได้เกี่ยวข้องกับไอ้บ้านั่นหรอก อีกสักพักเดี๋ยวกลับไปอุณหภูมิปกติให้" แยมกล่าวด้วยน้ำเสียงร้อนรน เพราะเสียกิริยาต่อหน้าลูกน้องเสียแล้ว ยิ้มแห้งๆ ส่งให้สาวน้อยทันที เวลาผ่านไปได้ 2 ชั่วโมง.. เสียงตึงตังจากฝีเท้าวิ่งกระหืดกระหอบ ตรงดิ่งเข้ามาหาแยมอย่างรวดเร็ว ทำให้พวกลูกน้องทั้งหลายตื่นตระหนก "เจ๊แยมเกิดเรื่องแล้วครับ!!!" ยอดกล่าวด้วยน้ำเสียงร้อนรน เขากำลังจะบอกสิ่งที่เกิดขึ้นต่อ ใหญ่กลับวิ่งพรวดพราดกระแทกชนยอดเสียอย่างนั้น "แพนด้าไปเอาน้ำมาให้สองคนนี้ดื่มหน่อย" แยมกล่าวพร้อมตั้งสติ ทั้งที่หัวใจตนเต้นเบาโหวงเหวงไร้หลักยึดเหนี่ยว "เจ๊ช่วยไปโรงพยาบาล ××× เถอะครับ!!! เฮียยูโรแกหลับไม่ได้สติเลยตอนนี้ พวกคุณนายกับนายท่านยังอยู่ต่างจังหวัดกันด้วยครับ ผมกับยอดไม่ค่อยมีความรู้กันสักเท่าไหร่ ขอร้องเถอะนะครับ" ใหญ่กล่าวพร้อมคุกเข่าลงกับพื้น แต่ใบหน้าแยมต้องซีดเผือดไร้เลือดเดิน เมื่อได้ยินว่า..คนที่ตนไล่ไปตอนกลางวัน ได้เกิดเหตุร้ายขึ้นอย่างกะทันหัน "ขอยาดมหน่อย~" แยมกล่าวด้วยน้ำเสียงเอื่อยเฉื่อย ร่างกายแทบไร้เรี่ยวแรงจะยืน สองมือเล็กจับขอบโต๊ะทำงานบีบอย่างแรง พยายามฝืนใจเอื้อมมือคว้ากุญแจรถยนต์ "ให้ผมขับแทนดีกว่าครับเจ๊!!!!" ยอดกล่าวแม้เท้าสองข้างเลือดไหลไม่ยอมหยุด ราวกับวิ่งมาจากตึกสำนักงานตัวเองด้วยความตกใจ "ใหญ่ไปส่งเถอะ!!! ส่วนแพนด้าช่วยทำแผลให้ยอดด้วยนะ ฝากจัดการบัญชีและช่วยปิดร้านให้หน่อย" แยมกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "เจ๊ไม่ต้องห่วงนะคะ ทางนี้หนูจะจัดการให้เรียบร้อยเลยค่ะ" แพนด้ากล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น รีบพยุงตัวยอดไปอย่างรวดเร็ว และแยกย้ายกันไปทำธุระอย่างไม่รีรอ "หวังว่า..นายจะไม่เป็นอะไรมากนะ" แยมกล่าวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ขณะเดินขึ้นรถยนต์พร้อมกระเป๋าสตางค์และเอกสารสำคัญของตนเอง
Latest chapter
ยูโรเบื่อคิดดอกเบี้ยแต่อยากคิดถึงแยมแทน 18.โลกที่ไม่คุ้นชิน
แสงไฟระยิบระยับจากโคมระย้าคริสตัล ทอดเงาวูบไหวตามบนเพดานสูงของห้องจัดเลี้ยง เสียงดนตรีคลาสสิกบรรเลงคลอเบาๆ แทรกอยู่ระหว่างเสียงหัวเราะและคำอวยพร จากแขกผู้มีเกียรติยามค่ำคืนนี้งานวันเกิดของบรรเจิด ถูกจัดขึ้นอย่างสมเกียรติยศ ไม่ใช่เพียงแค่เขาเป็นบุตรชายของท่านผู้ว่าราชการจังหวัด หากแต่ยังเพราะเขาเพิ่งได้รับตำแหน่งใหม่ด้วย ซึ่งคือ..รองผู้ว่าราชการจังหวัดอย่างเป็นทางการแยมยืนอยู่หน้าประตูห้องจัดเลี้ยง เธอสวมชุดกระโปรงสีน้ำเงิน แม้จะดูน่ารักเข้ากับรูปร่างเพรียวบางแต่ก็เรียบหรู สองมือประคองกล่องของขวัญทรงสี่เหลี่ยมผูกโบสีทองแน่นความรู้สึกประหม่าแล่นวาบภายในกลางอก เมื่อสายตาเธอกวาดมองบรรยากาศล้อมรอบตัว แขกภายในงานล้วนเป็น.. นักการเมืองกับข้าราชการระดับสูงและนักธุรกิจชื่อดัง ทุกคนดูสง่างามและคุ้นเคยกับโลกใบนี้ ต่างจากเธอที่ยังรู้สึกเหมือนเป็นคนนอกเสมอแต่แล้วสายตาแยมก็หยุดลงที่ร่างสูงโปร่ง เขาสวมสูทสีดำอย่างเป็นทางการ บรรเจิดยืนอยู่กลางกลุ่มผู้ใหญ่ สีหน้าเปื้อนรอยยิ้มสุภาพ ดวงตาอบอุ่นเป็นประกายแม้จะต้องรับมือกับคำยินดีและคำอวยพรไม่ขาดสาย เขายังคงดูผ่อนคลายอย่างน่าประหลาด ราวกับไม่ใช่งานให
ยูโรเบื่อคิดดอกเบี้ยแต่อยากคิดถึงแยมแทน 17.ช่วยกันโกหกดีไหมนะ
*ร้านค้าขายปลีกส่งแยมมี่*แสงไฟบนหน้าจอกระทบแว่นตาเกือบหนึ่งชั่วโมง แยมนั่งตรวจสอบบัญชีอย่างมีสมาธิ จู่ๆ สมองของเธอกลับมีคำถามเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของแพนด้าเสียอย่างนั้นเธอกดบันทึกไฟล์เอกสารและปิดหน้าจอคอมพิวเตอร์ลง ก่อนจะใช้สองมือเล็กดันโต๊ะสำนักงาน จนเก้าอี้ล้อเลื่อนถอยหลังอย่างเชื่องช้า แอบชำเลืองสายตามองสาวน้อย อยู่ตรงบริเวณหน้าจอคอมพิวเตอร์"เจ๊มีอะไรหรือเปล่าคะ หนูทำบัญชีไม่เรียบร้อยใช่ไหมคะ" แพนด้าวิ่งพรวดพราดมาใกล้บริเวณโต๊ะที่แยมนั่ง ด้วยท่าทางตื่นตระหนกเพราะกลัวโดนดุแยมเอื้อมแขนยาวไปตรงแผ่นหลังสาวน้อย ก่อนจะยกฝ่ามือลูบแผ่วเบา ราวกับปลอบโยนไม่ให้แพนด้าตื่นเต้นเกินเหตุ"เจ๊..แค่มีคำถามที่สงสัยต่างหาก ไม่ได้เกี่ยวข้องกับงานเลย" แยมกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่แพนด้ากลับยืนขนลุกซู่ราวกับถูกกดดัน"เจ๊รีบถามมาเลยเถอะ ท่าทางแบบนี้ของเจ๊ มันทำให้หนูอึดอัดเกินไปนะคะ" แพนด้าตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เปลี่ยนทิศทางสายตาเบนลงต่ำแทน"เจ๊ยังจำได้อยู่นะ คราวก่อน..แพนด้ามาคุยเล่นกับเจ๊น่ะ เหมือนจะมีเพื่อนหนุ่มจอมเกเรตามจีบไม่ใช่เหรอ แต่ทำไมดันมาคบหากับยอดได้ล่ะ แค่ยังสงสัยว่าหนูไม่ได้คบซ้อนใช
ยูโรเบื่อคิดดอกเบี้ยแต่อยากคิดถึงแยมแทน 16.มาเป็นแฟนกันเถอะ
*อาคารสองชั้นสุดหรู*เสียงเครื่องยนต์จอดนิ่งและดับสนิทลงท่ามกลางความมืดมิด แยมเปิดประตูฝั่งคนขับออกมายืนเท้าสะเอวมองอย่างชั่งใจ หัวคิ้วคนสวยขมวดมุ่นเธอเบะปากราวกับโมโหยูโรอยู่ไม่น้อย แต่ทว่าสองขาเรียวเล็กกลับเดินไปเปิดประตูฝั่งผู้โดยสาร เธอแบกร่างกายอันหนาเตอะของชายขี้เมาออกมาทันที"เอามา!" แยมตะโกนเสียงดังลั่นพร้อมแสดงสีหน้าโกรธเคือง เธอยื่นฝ่ามือเล็กแบออกอยู่ตรงหน้าเขา แต่กลับโดนอีกฝ่ายเอาคางมาเกยแทน"จะเอาหัวใจของผมเหรอครับคนสวย~" ยูโรกล่าวด้วยน้ำเสียงยานคางเขายิ้มหวานอย่างกวนอารมณ์"นายอยากตายมากนักเหรอ ฉันเป็นใครกันแน่ นายช่วยลืมตาดูหน่อยเถอะนะ" แยมสวนกลับทันควัน เพราะคิดว่าเขายังเอาแต่คิดถึงสาวร้านคาราโอเกะอีก"คุณเป็น..ภรรยาของผมน่ะสิ!" ยูโรยิ้มแป้นตาแทบปิด เตรียมจะยกฝ่ามือหนาลูบละไล้ดวงหน้าเห่อร้อนของเธอ แต่แยมเลือกที่จะผลักเขานอนลงกับพื้นปูนซีเมนต์แทน"ส่งกุญแจมาสักที! ยุงกัดจะตายอยู่แล้วเนี่ย!" แยมตวาดใส่แก้เขินอาย เธอยืนเม้มริมฝีปากแน่นพร้อมกอดอกตนเอง หวังเพียงให้ดวงใจเต้นอย่างสงบลงเขารีบล้วงกระเป๋ากางเกงแล้วส่งให้เธออย่างว่าง่าย เมื่อประตูบานเล็กถูกเปิดออกแยมจึงลากยูโรเข้
ยูโรเบื่อคิดดอกเบี้ยแต่อยากคิดถึงแยมแทน 15.ภาพสะท้อน
*ร้านคาราโอเกะ*แสงไฟนีออนดวงสีชมพูม่วงกะพริบระยิบระยับ เสียงดนตรีจากห้องข้างๆ ดังลอดมาเป็นจังหวะ ยูโรนั่งอยู่ตรงมุมเคาน์เตอร์บาร์แก้ววิสกี้ในมือแทบไม่เคยว่าง เขาคอยรินซ้ำจนของเหลวสีทองขลุกขลิกเกือบล้นขอบแก้วภายในหัวใจของเขา.. ยังคงวนเวียนกับภาพแยมกำลังยืนหัวเราะเคียงข้างบรรเจิด หรือว่าเธอไม่เห็นความหมายของการรอคอยที่เราทำมาตลอดเลย เขาเอาแต่นั่งตัดพ้อตัวเองอยู่ซ้ำๆหญิงสาวรูปร่างเพรียวบางหน้าตาดีคนหนึ่ง เธอสวมชุดกระโปรงสีทองแบบกระชับลำตัว เดินเข้ามานั่งอยู่ตรงด้านข้างเขา กลิ่นน้ำหอมแสนหวานช่างเย้ายวนราวกับกลิ่นไวน์เก่าแก่"ยูโร! ไม่ได้เจอกันตั้งนาน!" น้ำเสียงสดใสเอ่ยทักทายคนนั่งสับสน เธอกำลังเท้าคางมองแววตาเป็นประกาย เขาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยก่อนจะจำได้ "เรไร" อดีตเพื่อนสนิทของแยมสมัยเรียนมัธยม พวกเธอทั้งสองเคยไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ และยังเคยเป็นแฟนเก่าของเขาด้วยเช่นกัน"อืม!" ยูโรตอบเสียงแหบแสนจะแผ่วเบาเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์"นายมานั่งดื่มคนเดียว แต่ทำไมหน้าตาบึ้งตึงเชียว" เรไรหัวเราะน้อยๆ มือเรียวแตะไหล่เขาเป็นเชิงหยอกล้อ ยูโรไม่ได้ผลักไสเพราะเคยพูดคุยปรับความเข้าใจกันแล้ว เพียงปล่อยให้เ
ยูโรเบื่อคิดดอกเบี้ยแต่อยากคิดถึงแยมแทน 14.ความลับของยอด
*ร้านค้าขายปลีกส่งแยมมี่*เสียงกระดิ่งเหนือประตูไม้เริ่มดังเมื่อมีลูกค้าเปิดเข้ามาอีกครั้ง กลิ่นหอมกรุ่นจากขนมปังสดกับใบตองที่อบอวลอยู่ทั่วทั้งร้าน ผสมกับเสียงเครื่องคิดเลขดังไม่หยุด ทำให้บรรยากาศดูคึกคักกว่ายามปกติแยมจัดเรียงขนมปังกรอบลงตะกร้าใหญ่ พลางเหลือบมองนาฬิกาแขวนบนฝาผนังเป็นระยะ เข็มสั้นชี้ที่เลขห้าเข็มยาวเกือบแตะเลขสิบสอง ใจเธอเต้นแผ่วแรงด้วยความคาดหวังอีกเพียงแค่ไม่กี่นาทีเท่านั้น ยูโรก็คงมารออยู่ตรงหน้าร้านเหมือนทุกวัน ตั้งแต่เขาออกจากโรงพยาบาลมา ทั้งสองมักจะเดินเล่นรับลมยามเย็นด้วยกัน จนเป็นดั่งกิจวัตรประจำวันเลยเหล่าลูกน้องต่างกระวีกระวาดทำงาน เพราะใกล้ได้เวลาเลิกงานแล้วเช่นกัน คงไม่อยากทำงานล่วงเวลาเหมือนอย่างเคย ทุกสิ่งเป็นได้แค่เพียงความคิดเท่านั้น เมื่อได้ยินเสียงสวรรค์จากลูกค้ารายสุดท้ายมาเยือน"สวัสดีครับแยม~" เสียงทุ้มคุ้นหูดังขึ้นบริเวณตรงหน้าประตูหญิงสาวเงยใบหน้าขึ้นมอง เห็นร่างสูงในเสื้อเชิ้ตแขนพับสีขาวกับกางเกงผ้าเรียบ "บรรเจิด" เพื่อนสมัยมัธยมและเป็นคนที่เคยทำให้หัวใจเธอแกว่งไกวอยู่พักหนึ่ง เขากำลังยืนยิ้มอย่างจริงใจ"อ้าว! บรรเจิด! มาซื้อของเหรอ หายหน้าห
ยูโรเบื่อคิดดอกเบี้ยแต่อยากคิดถึงแยมแทน 13.มื้ออาหารพ่อแม่(แฟนไม่เคยเก่า)
*ภัตตาคารสุดหรู*เสียงไวโอลินบรรเลงคลอเบาๆ ท่ามกลางแสงไฟสลัวมองแล้วย่อมอบอุ่นสายตา ภายในภัตตาคารหรูหราริมแม่น้ำถูกตกแต่งด้วยโทนสีครีมทอง ประกายวิบวับจากแชนเดอเลียร์เหนือศีรษะห้อยระย้าจากบนเพดาน ส่องแสงกระทบแก้วไวน์จนระยิบระยับ แยมเอาแต่ยืนเกร็งตัวอยู่ด้านหน้า ใจเธอเต้นแรงราวกับเด็กที่ถูกครูใหญ่เรียกพบ"ไม่ต้องกังวลนะหนูแยม พ่อแค่พามาทานอาหารอร่อยกัน ปล่อยตัวตามสบายเถอะนะ" เสียงสุภาพของเปโซเอ่ยขึ้น เขาเป็นชายวัยกลางคนรูปร่างสูงใหญ่ ผมขาวแซมขมับแต่งตัวด้วยสูทเข้ารูป ดูภูมิฐานจนใครๆ ต้องเหลียวมองข้างกายคือดีนาร์ เธอเป็นภรรยาของเขา หญิงวัยกลางคนที่ยังคงงดงามในชุดกระโปรงผ้าไหมสีงาช้าง ใบหน้าสงบและอ่อนโยน เธอยื่นมือมาสัมผัสแขนแยมเบาๆ แทนกำลังใจ"แม่เองก็ตั้งใจอยากจะเจอหนูมานานแล้ว วันนี้ถือว่าเป็นโอกาสดีเลยนะ" ดีนาร์กล่าวพร้อมยิ้มหวานแยมกะพริบตาปริบๆ มือเรียวกำสายกระเป๋าสะพายไหล่จนแน่น เธอสวมชุดกระโปรงเรียบง่ายที่พยายามเลือกอย่างคัดสรรให้ดีที่สุดแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกไม่คู่ควรกับสถานที่และบรรยากาศเลย เพราะออกจากโรงพยาบาลมาได้ ก็ถูกคุณแม่ของยูโรแปลงโฉมภายในห้างสรรพสินค้าทันที"ขอบคุณมากเลยค่ะ
You may also like
โทษทัณฑ์พิพาทใจ
ซูซี89.6K viewsหลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็พบว่าสามีคือมหาเศรษฐี
ทานตะวันหลากสี62.8K viewsดวงใจอันธพาล NC25+
ฅนบนดอย53.5K viewsเกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่
เฉียวเหมย64.6K viewsหวงรักเมีย(เด็ก)VIP
เจ้าหมูน้อย1.7K viewsเล่ห์รักนางฟ้า
ตั๊กกี้ หมูบิน169 viewsสามีป้อนรัก
B.J.BEN/มัฑศิกาญจน/พันสิงห์142 viewsเมียจ้างบำเรอสวาท
เฮียกังฟู159 views
