ดารินญ ชั่ว

เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้อาชาตัดใจจากดารินอย่างเด็ดขาด แม้กระทั่งวันที่เขาใช่ไมเคิลขับรถมาที่อพาร์ทเม้นท์เดิม อาชาเดินมา บอกลาดาริน เธอก็ยังแสดงท่าทีรังเกียจใส่เขายิ่งกว่าไส้เดิมกิ้งกือ

"ดารินครับ ผมเคารพการตัดสินใจของคุณนะ ผมแค่จะมาลาคุณเท่านั้น" แม้อาชาจะถูกสวมเขา แต่ในขณะนั้นหัวใจของเขากลับหลงรักผู้หญิงไม่ดีอย่างดารินไปแล้ว

"ไปเถอะค่ะ! ไปแล้วไม่ต้องกลับมานะ! หวังว่าคุณจะโชคดี!" ดารินพูดจบก็ปิดประตูใส่หน้าอาชาอย่างไม่ใยดี

อาชาลากกระเป๋าเดินออกจากอพาร์ตเมนต์แห่งนั้น ขึ้นเครื่องบินกลับไทยทันที ขณะอยู่บนเครื่อง เขาก็เปิดโหมดเครื่องบินไว้ จึงไม่ได้อ่านข้อความที่แม่ส่งมาให้

"อาชา ลูกกลับมาบ้านเราได้แล้วนะ! เราชนะคดีความทุกข้อกล่าวหาไม่มีมูลความจริง ส่วนคนที่ฟ้องร้องคุณพ่อก็โดนคุณพ่อฟ้องกลับ ตอนนี้ทางนั้นคงหนักไม่น้อย ทุกอย่างกลับมาเป็นของเราแล้วนะ" แม่ของอาชาส่งข้อความมาในมือถือ

กระทั่งอาชากลับมาเหยียบแผ่นดินไทยและเปิดโทรศัพท์ ข้อความนับสิบข้อความก็เด้งขึ้นมา เขาจึงเลือกเปิดอ่านข้อความที่สำคัญที่สุดนั่นคือข้อความจากครอบครัว

เมื่อเขาเปิดอ่านข้อความที่แม่ส่งมา เขาก็ร้องไห้โฮ เขาไม่รู้เลยว่าพ่อกับแม่ต้องผ่านความยากลำบากมามากแค่ไหนถึงจะอดทนและปิดบังเรื่องราวเหล่านี้จากเขา

เพื่อส่งให้เขาได้เรียนจนจบ และทำให้เขาได้เห็นธาตุแท้ของผู้หญิงที่เขารักและอยากใช้ชีวิตด้วยทั้งชีวิตอย่างดาริน

ปัจจุบัน อาชาที่หวนรำลึกเรื่องราวเก่าๆ ระหว่างหญิงร้ายที่ชื่อดารินกับตัวเขาในวันนี้ ช่างแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว เพราะเขาเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงาน

เป็นถึงเจ้าของไร่ชาที่ส่งออกมากที่สุดในภาคเหนือเป็นไร่ชาที่เขาภาคภูมิใจเพราะเขาสร้างมาด้วยสองมือของเขาเอง

และมหาวิทยาลัยของตระกูลที่กอบกู้ขึ้นมาได้ด้วยศักดิ์ศรีของครอบครัว เขาคิดไม่ตกว่าดารินต้องการอะไรจากเขากัน แน่ถ้าไม่ใช่เรื่องเงิน เมื่อเธอหายไปจากเขาหลายปีนับจากเหตุการณ์วันนั้นแต่อยู่ดีๆวันนี้กลับโผล่หน้ามาให้เขาเห็น

"แล้วแกบอกดารินหรือเปล่าว่าฉันจะมา?" อาชาหันไปถามเสือ

"ไม่ได้บอกครับ แค่บอกว่านายไม่สะดวกเข้าพบ แต่เธอบอกว่าจะมาอีกแน่นอนครับนาย" เสือตอบอาชา

"ถ้าผู้หญิงคนนี้มา พยายามอย่าให้เธอเข้ามาใกล้ฉันเด็ดขาด ฉันไม่ต้องการเห็นหน้า ผู้หญิงชื่อดาริน!" อาชาพูดได้อย่างเต็มปากเต็มคำว่าเขารู้สึกรังเกียจผู้หญิงอย่างดารินเป็นที่สุด

"ได้ครับนาย"

"จับตาดูไอ้ธงไว้ให้ดี ฉันไม่ไว้ใจมัน" อาชายังคงกำชับเสือเรื่องของธง

"ครับนาย" เสือตอบรับอาชา

"แล้วมีอะไรที่ฉันจะต้องทำอีกหรือเปล่า?" อาชาถามเสือ

"แผนงานวันนี้ทั้งหมดนายเคลียร์จบหมดแล้วครับ ส่วนเรื่องมหาวิทยาลัย ผอ.ปริมคนใหม่ก็ทำงานออกมาได้ดีเป็นที่น่าพอใจครับ" อาชาใช้คนได้ถูกต้อง ทุกอย่างจึงออกมาดี

"ฮืม... กูขอบใจมึงมากนะไอ้เสือที่ช่วยงานกูทุกอย่างเลย เดี๋ยวช่วยบอกให้ป้าแจ่มมาหากูที่ห้องทำงานหน่อย กูมีเรื่องจะสั่งให้ป้าทำ" อาชาบอกให้เสือจัดการ

ผ่านไปสักพัก ป้าแจ่มก็นั่งรถกอล์ฟมาจากบ้านพักตากอากาศ แม้จะไม่ไกลจากคาเฟ่ในไร่ชา แต่ด้วยอายุที่มากของป้าแจ่มแล้ว เสือจึงให้ลูกน้องขับรถกอล์ฟไปรับป้าแจ่มมาที่สำนักงาน

"ขออนุญาตค่ะคุณอาชา" เสียงป้าแจ่มเคาะประตูอยู่ด้านนอก

"เข้ามาเลยครับป้า" อาชาเอ่ยปากอนุญาต

"เห็นคุณเสือบอกว่าคุณอาชาอยากพบป้าเหรอคะ?" ป้าแจ่มที่เดินมาถึงก็เอ่ยปากถามทันที

"ใช่ครับป้า อีกประมาณสองวันลิลลี่กับคุณครูเหมยจะอยู่ที่บ้านพักตากอากาศยาวประมาณ 2-3 เดือนนะครับ ผมอยากให้จัดห้องของคุณครูเหมยให้ดี อย่าให้ตกหล่น" อาชาบอก

"ได้ค่ะ เรื่องห้องของคุณครูเหมยไม่มีปัญหา มีอะไรเพิ่มเติมไหมคะ ป้าจะได้ให้เด็กๆ จัดเตรียมทีเดียว"

"ผมรบกวนป้าแจ่มให้คนงานที่เป็นคนสวนไปหาดอกไม้ตามรายการที่ ผมให้ช่วยเอาไปปลูกไว้ข้างห้องของคุณครูเหมยนะครับ

"เวลาเธอเปิดหน้าต่างจะได้เห็น ส่วนเรื่องปลาคาร์ฟ ผมอยากให้จัดการให้ผมด้วย บอกให้คนสวนหาช่างฝีมือดีมาทำ"

อาชาเห็นว่าเหมยชอบดอกไม้และปลาคาร์ฟมาก เขาจึงอยากให้เหมยรู้สึกเหมือนอยู่บ้าน ไม่อึดอัด

ป้าแจ่มรู้สึกประหลาดใจมากที่เห็นอาชาใส่ใจผู้หญิงคนหนึ่งได้มากขนาดนี้ คงไม่ใช่แค่ครูพี่เลี้ยงธรรมดาแน่นอน

"ได้ค่ะ เดี๋ยวป้าจัดการให้คุณอาชานะคะ เดี๋ยวจะให้ลุงบุญทิ้งจัดการให้ดี" ป้าแจ่มพูดจบก็ขอตัวไปจัดการธุระที่อาชาได้ฝากไว้

"นายครับ แล้วเรื่องที่นายบอกจะยกไร่ชานี้ให้กับคุณเหมยนี่ นายยังพูดจริงหรือพูดเล่นครับ?" เสือที่หยิบโฉนดที่ดินและโฉนดบริษัททั้งหมดออกมาให้อาชา

"กูพูดจริง แต่ยังไม่ใช่เวลานี้ ตอนแรกกูคิดว่าจะเอาโฉนดไร่และที่ดินไปยกวางต่อหน้าพ่อแม่ของเหมย

"แต่กูกลัวว่าเขาจะว่ากูดูถูกเขา ดูถูกลูกสาวเขา กูเลยเลือกที่จะเอาความจริงใจเข้าไปพิสูจน์ให้เขาได้เห็นว่ากูจริงใจกับลูกสาวเขาแค่ไหน"

อาชาที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาก่อนจึงฉุกคิดเรื่องนี้ ถ้าเมื่อคืนเขาบุ่มบ่ามไป อาจจะทำให้พ่อแม่ของเหมยและเหมยรังเกียจเขาก็ได้

"นายคิดถูกแล้วครับ" เสือสนับสนุนความคิดของอาชา

"ขอบใจมึงมากไอ้เสือ แล้วนี่ไอ้บิ๊กมันจะกลับมาที่ไร่เมื่อไหร่วะ?" อาชาที่ให้บิ๊กไปทำงานก็ไม่เห็นว่าจะกลับมาสักที

"อาทิตย์หน้าก็คงบินกลับมาแล้วครับนาย แล้วงานที่นายฝากให้มันทำก็เรียบร้อยดีครับ เรื่องของไอ้เมฆินทร์ ผมเห็นว่ามันได้ข่าวลูกสาวของผู้ค้าที่เราจะขอลงทุนด้วยแล้ว" เสือรีบอธิบายให้อาชาฟัง

"มันทำได้ดีมาก กูเชื่อว่ามันจะต้องออกมาเหนือความคาดหมายแน่ ๆ เพราะไอ้เมฆินทร์มันคิดแค่ว่าจะเอาเหล้าชั้นดี หรือจะเอาที่ดินที่มันแย่งชิงจากเรามาเสนอให้กับคู่ค้า"

"คงเป็นไปได้ยาก แต่ก็ไม่ได้แปลว่าเป็นไปไม่ได้ กูถึงต้องมีแผนสำรอง" อาชาพูดกับเสือขณะนั่งอยู่บนโต๊ะทำงานด้วยท่าทีสุขุมลุ่มลึก เพราะกำลังอ่านเกมของศัตรูเบอร์ศัตรูในธุรกิจอย่างเมฆินทร์

"ผมก็คิดว่าคู่ค้าจะเห็นว่านายจริงใจแค่ไหนที่ช่วยเขาตามหาลูกสาวจนพบ ทรัพย์สมบัติอะไรนั่น เท่าที่ผมดูคู่ค้าของเราไม่ใช่คนแบบที่เมฆินทร์คิดแน่นอนครับนาย" เสือออกความคิดเห็น

"กูก็หวังว่าอย่างนั้น มึงก็อย่าให้ไอ้บิ๊กพลาดแล้วกัน ให้มันรายงานสถานการณ์ให้กูตลอดด้วย จะได้ช่วยมันแก้ไขทัน เพราะกูไม่อยาพลาดการทำสัญญาในครั้งนี้"

"ครับนาย" เสือพูดจบก็โค้งคำนับอาชาแล้วเดินออกไปทำภารกิจที่ได้รับมอบหมาย...