บทที่19

"ตัวเล็ก" 

"คะ" แก้มนุ่มแดงราวกับลูกสตอเบอร์รี่​พยายามหลบสายตาคู่คมที่มองไม่ห่าง

"พี่ไม่อยากเป็นแฟนตัวเล็กแล้ว" ตากลมโตฉายความสงสัยปนความน้อยใจมาเห็นให้อย่างปิดไม่มิด 

ทั้งๆ ที่เขาพึ่งจูบสูบวิญญาณ​ฉันไปแท้ๆ หน่ะหรอ

"อยากเป็นผัวเลย" 

"ได้มั้ย" แต่เขาก็ไม่ปล่อยให้ความน้อยใจอยู่กับฉันนาน เสียงที่แหบพร่าบอกความต้องการของตัวเองพร้อมกับแววตาออดอ้อนแฝงความเอาแต่ใจจนทำให้ฉันรู้สึกหวามไหวมวนท้องไปหมด

อยากจะมุดหนีไปจากตรงนี้ ติดตรงที่ใจดันคิดสวนทางกันนี่แหละ

"เดี๋ยวก็ลบหนึ่งร้อยเลยนี่" ฉันเลยสู้โดยการเลียนแบบเขาที่จ้องแต่หาเรื่องมาหักคะแนนกัน ติดลบไปเลย ดูซิ!​ จะยังกล้าเล่นกับใจฉันอยู่มั้ย

"ยอม"

ปากร้อนฉกจูบลงมาที่ปากของฉันอีกครั้งโดยไม่รอให้ฉันอนุญาติเหมือนครั้งก่อน จูบของเขาครั้งนี้มันทั้งดูดดื่มทั้งเอาแต่ใจทั้งเจ้าเล่ห์​คอยหลอกล่อให้ฉันเผลอไผลจนเขาสามารถรุกล้ำเข้ามาได้อย่างง่ายดาย

เขาพาฝูงผีเสื้อมาบินเล่นในร่างกายของฉัน

"อะ อื้อ" ฉันไม่รู้ว่าเผลอตัวปล่อยใจไปกับรสจูบของเขานานเท่าไหร่ รู้ตัวอีกทีเดรสตัวยาวที่ฉันใส่ก็ร่นขึ้นมากองอยู่บนหน้าท้องแบนราบ มือหนาลูบแผ่วเบาวนไปมาตามผิวเนียนลื่นบริเวณต้นขาทำฉันขนลุกซู่ ก่อนจะค่อยๆ ลากนิ้วเรียวยาวเข้าไปใกล้ขอบแพนตี้ไร้ขอบสีเนื้อและแทรกเข้าไปหยอกล้อกับสิ่งที่ฉันหวงแหนอย่างง่ายดาย สัมผัสที่เป็นจังหวะมันทั้งอ่อนโยนและคอยแกล้งกันพาให้สติของฉันลดลงจนไม่เหลือความเป็นตัวเอง 

เขาพาให้ฉันล่องลอยไปไกล เขาแกล้งให้ฉันเผลอปล่อยความรู้​สึกที่ซ่อนไว้ข้างในออกมาจนเปรอะเปื้อน​นิ้วร้ายที่คอยแกล้งกันแบบที่เขาต้องการ

"ไปต่อนะ" ประโยคนี้ของเขาไม่ได้บอกเพื่อร้องขอรอให้ฉันตอบตกลง เขาเพียงแค่แจ้งให้ทราบว่าหลังจากนี้ สิ่งที่ฉันต้องรับมือต่อจากนี้คือ ของจริง!

"มะ อ๊ะ" ริมฝีปากร้ายไล่ขบเม้มไปตามซอกคอขาวจนเกิดรอยสีชมพูจางๆ จนทั่วเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจจากสิ่งที่เขากำลังพาเข้าไปในตัวเธอ สิ่งที่มันทั้งร้อนและมีขนาดใหญ่ โดยที่เธอไม่ทันตั้งตัวจนทำให้น้ำใสใสไหลออกจากตากลมโต

ถ้าบอกว่าไม่เจ็บเลยคงจะโกหกเกินไป มันทั้งเจ็บ เจ็บเหมือนร่างกายแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ทั้งอึดอัดทั้งวาบหวามมวนท้องอย่างบอกไม่ถูก ก่อนที่เขาจะตอกย้ำทุกความรู้สึกด้วยการขยับสะโพกเป็นจังหวะเนิบนาบรอให้ฉันปรับตัว และค่อยๆ เน้นแรงรัวตามอารมณ์​พลุ่งพล่าน​ที่เขามีพาสติอันน้อยนิดเตลิดไปหมด

"ยะ ยังไม่พอหรอ"

"ไม่พอ" 

เสียงฉีกซองสีเงินชิ้นที่สามดังแว่วมาให้ได้ยินเรียกให้ฉันสนใจลืมตาหันไปมองอย่างสงสารตัวเอง พร้อมกับมือใหญ่เลื่อนมาประคองสะโพกมนให้ยกขึ้นตามองศาที่เขาต้องการ ส่งมืออีกข้างมานวดคลึงบีบเล่นกับก้อนกลมนุ่มนิ่มที่เวลานี้เต็มไปด้วยรอยคิสมาส์กที่ปากร้อนร้ายทิ้งเอาไว้เต็มไปหมด ก่อนจะพาอาวุธ​ร้ายเข้ามารังแกฉันอีกครั้ง และอีกครั้งอย่างเอาแต่ใจราวกับตอกย้ำคำพูดที่เขาบอกว่าอยากเปลี่ยนสถานะ ให้ฉันเชื่อว่าเขาคิดอย่างนั้นจริงๆ

ครั้งนี้เป็นครั้งแรก ครั้งแรกที่ทำให้ฉันรู้จักกับคำว่า 'หลับกลางอากาศ'​ เป็นแบบนี้นี่เอง...

ฟอด

"หิวมั้ย" 

"อืม" 

หลังจากพายุลูกใหญ่สงบลงในช่วงบ่าย ผมและเธอก็นอนกอดกันกลมอยู่บนที่นอน นอนพักให้เธอหายเหนื่อยหลังจากโดนผมเคี่ยวกรำมาหลายชั่วโมงพร้อมกับสถานะใหม่ที่ผมตั้งใจยัดเยียดให้ 

"เป็นอะไร หืม" ตัวเล็กทำหน้าง้ำงอไม่ยอมพูดยอมจาเอาแต่นอนมองผมตาขวาง

"พรีมเหมือนไม่มีแรงเลย" แต่ต่างจากผมนะ เพราะผมรู้สึกสดชื่นมาก

"หึ ขอโทษ​ครับ"

ฟอด

"พี่เก็บกด" จริงๆ ก็อยากจะต่ออีกสักรอบสองรอบ แต่สงสารเมียตัวน้อย กลัวว่าจะหนักเกินไปสำหรับครั้งแรกของเธอ

"ซี๊ด...ด" ไม่ทันไรก็รู้จักทำร้ายผัวซะแล้ว เพียงไม่กี่นาทีแผงอกของผมก็เต็มไปด้วยรอยหยิกฝีมือเธอที่พยายามเอาคืนหวังให้ผมเจ็บเต็มไปหมด

จุ๊บ

"พี่ทำอาหารไทยให้กินเอามั้ย" มีหน้าที่ง้อก็ต้องง้อ ผมเลือกง้อในสิ่งที่เธอชอบและคิดถึง อาหารไทยเมนูง่ายๆ ผมก็พอทำอร่อยอยู่บ้าง

"เอาสิ"​ ตากลมโตเปลี่ยนมาเป็นประกายทันทีที่ได้ยินอย่างนั้น 

ถึงว่าป๊าชอบง้อมามี๊ด้วยการพาไปกินของอร่อยทุกครั้งที่มามี๊งอน เพราะแบบนี้นี่เอง

"ให้พี่เอาพรีม?" 

"พี่เลนส์!" 

"ฮ่าๆ จุ๊บ​ นอนอีกหน่อย" ผมกดปากจูบลงบนริมฝีปากหวานหนักๆ หนึ่งทีพร้อมกับลูบผมหนาเบาเบาอย่างเอ็นดู

"เดี๋ยวพี่ไปซุปเปอร์​มาร์เก็ตซื้อของกลับมาทำของอร่อยให้ตัวเล็กกิน" ​ 

"ทำเสร็จแล้วพี่ปลุกนะ" 

"อืม ค่ะ"

ใจจริงก็อยากให้เธอไปด้วยกัน ไปช่วยกันเลือกซื้อของให้เธอเป็นคนหยิบของที่อยากได้ส่วนผมก็คอยเข็นรถเข็นตามเธอเงียบๆ แต่ติดตรงที่ตอนนี้ตัวเล็กของผมคงยังเดินไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ เพราะงั้นหน้าที่คอยเอาอกเอาใจเธอดีดีเป็นหน้าที่ของผัวมือใหม่อย่างผมอยู่แล้ว

โชคดีที่เดี๋ยวนี้ซุปเปอร์​มาร์เก็ตในต่างแดนพอจะมีวัตถุดิบสำเร็จรูปและเครื่องปรุงสำหรับทำเมนูอาหารไทยให้เลือกซื้อง่ายขึ้น ผมเลยเลือกเครื่องปรุงสำหรับทำต้มยำเห็ดและไข่ไก่กับกุ้งสดทำให้เธอกินวันนี้ เป็นเมนูที่ผมเคยทำให้เธอกินอยู่บ่อยครั้งตอนอยู่ที่ไทย เพราะเธอบอกว่าผมทำอร่อย แต่วันนี้ผมจะทำเพิ่มอีกหนึ่งเมนูที่ป๊าเคยสอนตอนเด็กๆ ให้เธอได้ลองชิมด้วยคือ เนื้อย่างกับน้ำจิ้มแจ่ว 

ผมคิดว่าเธอจะต้องชอบมากแน่ๆ

"ตัวเล็ก" 

"..."

"ตัวเล็กครับ"

"หืม มาแล้วหรอคะ" 

"ครับ ข้าวก็เสร็จ​แล้ว" 

"กินเลยมั้ย" 

"พาพรีมไปล้างหน้าหน่อยได้มั้ยคะ"​

คนตัวเล็กลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงียทำผมอดสงสารไม่ได้ รับช้อนตัวเธอในท่าเจ้าสาวพาเธอเดินตรงไปห้องน้ำ ก่อนจะวางตัวเธอลงตรงอ่างล้างหน้าและใช้ผ้าขนหนูชุบน้ำหมาดๆ มาเช็ดหน้าใสไร้เครื่องสำอางอย่างเบามือ ให้เธอนั่งแขว่งขาเล่นอย่างสบายใจ

"อร่อยมั้ย"

"อร่อยที่สุดเลยค่ะ" 

"พรีมคิดถึงไข่เจียวกุ้งของพี่เลนส์ที่สุด"​

"หึ ไม่คิดถึงพี่?" 

"คิดถึงนิดหน่อยค่ะ"​คนบนหน้าตักเอนมาซบบ่าแกร่งอย่างออดอ้อน เคี้ยวตุ้ยๆ จนแก้มป่อง ทำผมนึกมันเขี้ยวเผลองับลงไปเบาๆ หนึ่งที

"ลองชิมอันนี้" ผมใช้ส้อมจิ้มเนื้อย่างพร้อมน้ำจิ้มแจ่วป้อนเข้าปากคนตัวเล็กอย่างเอาใจ ใจก็คอยลุ้นว่าเธอจะชอบเมนูนี้เหมือนกับไข่เจียวกุ้งที่ผมทำหรือเปล่า

"หืม อร่อยอะ"

"ชอบมั้ย" 

"ชอบค่ะ" 

"ชอบเนื้อ?" ผมแอบคาดหวังคำตอบที่ฟังแล้วชื่นใจ

"ชอบน้ำจิ้มแจ่วค่ะ"

"..." อย่างน้อยเธอก็ชอบอาหารฝีมือผม

"คิกคิก"

ฟอด

"แต่ชอบคนทำมากกว่านะ"

จมูกเชิดรั้นกดลงมาที่แก้มของผมฟอดใหญ่พร้อมกับความชื่นใจที่ผมอยากได้ยิน

ถ้าปล่อยให้ไอ้ฟิล์มดูสองบริษัทไปคนเดียว ป๊ากับมามี๊จะว่าผมหรือเปล่านะ