LOGINShare
บทที่ 46
Last Updated:
2025-09-04 17:54:55ปากหวานเข้าไป...ฉันยังจำตอนที่โดนลวนลามกับโดนปรามโดนว่าเรื่องพริสซิลล่าได้นะยะ คนโดนชมได้แต่ลอบเหน็บในใจ
ถึงการออกจากคฤหาสน์ไปสืบข่าวหนนี้จะไม่ได้ช่วยให้เธอรู้อะไรเกี่ยวกับไซรัสเพิ่มมากนัก แต่เวลาหลายนาทีในรถม้า ก็ช่วยบอกให้เธอรู้จักนิสัยที่แม้กระทั่งเจ้าตัวก็อาจจะยังไม่รู้
ภายใต้หน้ากากแสนสุภาพมีความทะนงตนอยู่ในนั้น
ผู้ชายคนนี้เป็นคนมั่นใจในตัวเอง ทั้งมั่นใจและชอบเล่นเกม...
เขารู้ว่าเธอข้องใจ และอาจจะรู้ด้วยว่าทุกอย่างที่ ‘คุณหนูอัยน์นา’ แสดงออก คือการแสดง แต่เขาก็ยินดีเอาตัวเข้าใกล้ ปล่อยให้เธอเลียบเคียงถาม เพื่ออวดให้เธอเห็น ว่าตนเองมีชั้นเชิงเหนือกว่าแค่ไหน
สิ่งหนึ่งที่เธอประหลาดใจ คือเรื่องที่ไซรัสดูจะสนุกกับเกมป่วนประสาทหนนี้ คล้ายไม่ใส่ใจ ว่าเธออาจฉลาดพอทันจับสังเกตเรื่องเหล่านี้ แล้วเอาเรื่องที่วิเคราะห์ได้ไปบอกบิดา จนทำให้ ‘เจ้ากรมการเมือง’ ไม่ไว้ใจเขา
ไซรัสไม่ใช่คนโง่...เรื่องนี้เป็นสิ่งที่เธอต้องยอมรับอย่างช่วยไม่ได้ ต่อให้บอกว่าโดนตัวตนกุหลาบแรกแย้มอย่าง ‘คุณหนูอัยน์นา’ รบกวนจิตใจจนไขว้เขว เรื่องนี้ก็ยังฟังดูไม่สมเหตุสมผล
คนที่รู้เท่าทันความรู้สึกนึกคิดตัวเองถึงเพียงนี้ จะยอมปล่อยให้ตัวเองไขว้เขวโดยปราศจากการไตร่ตรองงั้นหรือ?
ตาคนหลงตัวเองนี่ต้องเตรียม ‘คำชี้แจง’ ไว้แล้วแน่ๆ
ไม่ว่าสิ่งที่ไซรัสเตรียมไว้พูดกับบิดาเธอจะเป็นอะไร อัยน์นาก็อยากจะลองฟังดู
เธอเองก็อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าสุดท้ายแล้ว พ่อค้าที่ไต่เต้าจากความว่างเปล่ารายนี้ จะมีดีจริงๆ หรือแค่ไม่ฉลาดพอจะระมัดระวังเรื่องผู้หญิง อย่างที่ผู้ชายเก่งกาจหลายต่อหลายคนพลาดพลั้งจนตกม้าตายมาแล้วนักต่อนัก
“มีอะไรรึเปล่าครับ จู่ๆ ก็เงียบไป” ไซรัสทักด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“เปล่าค่ะ” คุณหนูคนเล็กของคฤหาสน์แสร้งยิ้มเหงาๆ “แค่อดคิดไม่ได้ ว่านานแค่ไหนแล้ว...ที่ไม่ได้พูดคุยกับใครสบายๆ แบบนี้” แน่นอนว่านี่เป็นเรื่องโกหก
“ดูพวกชาวเมืองกับทุกคนในคฤหาสน์ก็รักคุณดีนี่ครับ”
“ค่ะ แต่พวกเขาไม่เคยมองว่าฉันเป็นเพื่อน...” เธอชะงักปาก วางสีหน้าราวกับเพิ่งพูดเรื่องไม่สมควร
“คุณเห็นผมเป็นเพื่อนงั้นหรือ?”
เธอกล่าวแก้ “ฉันเห็นว่าคุณมีมิตรจิตมิตรใจ และปฏิบัติต่อฉันอย่างเท่าเทียม” อัยน์นายังคงพูดต่อไปด้วยน้ำเสียงใสซื่อตามแบบฉบับคนมองโลกในแง่ดี “คุณไม่ได้ยกย่องฉันเกินจริงอย่างคนทั่วไป แต่ก็ไม่ได้ดูหมิ่นเหมือนใครหลายคนในหมู่ชนชั้นนำ”
ไซรัสไม่ตอบอะไร คราวนี้เขาทำเพียงส่งยิ้มให้เธอ พอดีกับที่รถม้าลอดผ่านซุ้มประตูรั้วคฤหาสน์ที่อัยน์นาเกิดและเติบโต
แม้จะไม่อยากใส่ใจ แต่คุณหนูผู้ได้รับสมญา ‘ท่านหญิงกุหลาบทะเลทราย’ ก็ยังอดจ้องมองใบหน้าคนนั่งฝั่งตรงข้ามไม่ได้
รอยยิ้มบางเบาดุจคนมีมิตรจิตมิตรใจทว่าทรงเสน่ห์อย่างร้ายกาจทำให้เธอสงสัย ว่าผู้ชายผู้นี้เป็นใคร เก่งกล้ามาจากไหน ถึงได้ชำนาญการป่วนประสาทสตรีถึงเพียงนี้
น่าหมั่นไส้นัก...ผู้ชายคนนี้ช่างน่าหมั่นไส้จริงๆ
เมื่อรถม้าจอดเทียบตีนบันได ไซรัสก็ก้าวขาลงไปยืนรอรับคุณหนูของคฤหาสน์ด้วยท่าทีสง่าและภูมิฐาน
คุณหนูคนงามยื่นมือไปหาเขาเหมือนเคย แต่คราวนี้ จู่ๆ ม้าตัวดำขนมันเงาก็เกิดแตกตื่นขึ้นอย่างไร้สาเหตุ มันยกสองขาหน้าขึ้นฟ้า ร้องฮี้ฮ้าเหมือนตกใจกลัว ทำเอารถม้ากระตุก รุนแรงจนอัยน์นาเสียหลัก
จากที่แค่ยื่นมือให้ เลยกลายเป็นพลัดตกเข้าสู่อ้อมกอดพ่อค้าหนุ่มทั้งตัว
อารมณ์ตกใจ ทำให้คนร่างเล็กเผลอเงยหน้า รวดเร็วจนศีรษะเกยคางคนร่างสูงกว่า พอเดาได้ว่าไซรัสเองก็คงจะก้มดูสวัสดิภาพผู้อาศัยรถม้าเหมือนกัน
ในตอนที่เธอกำลังจะขยับริมฝีปากขอโทษเพื่อเตือนให้เขารีบปล่อยกรายๆ หนนี้ไซรัสกลับยอมปล่อยเธอง่ายๆ
เขาไม่ได้ฉวยโอกาสกอดเธอไว้เหมือนคราวก่อน ที่ทำ มีเพียงประคองเธอให้ยืนอย่างมั่นคง แล้วถาม น้ำเสียงอ่อนโยน
“บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ”
“ไม่ค่ะ” อัยน์นาตอบเสียงแผ่ว สีหน้าดูหวาดวิตก ทั้งที่ใจจริงออกจะรู้สึกแปลกๆ เพราะปฏิกิริยาไซรัส มากกว่าตกใจเรื่องอุบัติเหตุเมื่อครู่
ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าจริงๆ แล้วตัวเองคาดหวังอะไร
“คุณท่านรอคุณหนูอยู่ที่ห้องหนังสือครับ” พ่อบ้านที่ไม่รู้ว่ามาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่รีบขัดจังหวะ ดูท่าจะไม่อยากให้คุณหนูคนเล็กของคฤหาสน์ใกล้ชิดชายหนุ่มจนเป็นที่ครหา
อัยน์นาเข้าใจความหวังดีนั้น จึงรีบถอยออกมา รักษาระยะห่างอย่างเป็นธรรมชาติ
วูบหนึ่งในชั่วเสี้ยวนาทีนั้น หางตาเธอสังเกตเห็นไซรัสเหลียวมองลูคัสตาดุ คล้ายจะตำหนิเรื่องเมื่อครู่
สีหน้าพ่อค้าหนุ่มในยามนี้ดูเข้ม ขรึม ทรงอำนาจจนน่ากลัว แต่ก็ได้แสงตะวันช่วยขับให้ใบหน้าคมสันดูเจิดจ้าราวกับราชาหนุ่มเลือดร้อนในบทขับลำนำ
...เป็นใบหน้าที่ไม่ได้เห็นในยามปกติ แต่พอเห็นแล้ว กลับสลักแน่นลงในใจ ยากจะลบลืม...
“คุณพ่อคงอยากพบคุณด้วยเหมือนกัน...” อัยน์นาขยับริมฝีปากพูดด้วยน้ำเสียงน่าฟังเหมือนเคย พูดไม่ทันจบประโยค คุณหนูคนเล็กของคฤหาสน์ก็สังเกตเห็นเงาร่างพริสซิลล่า กับ แอนนาเบล ยืนจับจ้องมองมาจากห้องเปียโน
ดูท่าสองศรีพี่สาวผู้รักเธอปานจะกัดกิน จะแอบมองอยู่นานแล้ว
แอนนาเบลน่ะ ไม่เท่าไหร่ แต่พริสซิลล่านี่สิ ยืนกำมือแน่นเชียว
“มาเถอะค่ะ คุณมีเรื่องด่วน ต่อให้ไม่แจ้งล่วงหน้า คุณพ่อคงไม่ว่าอะไร” เธอคลี่ยิ้มอ่อนโยนเป็นพิเศษ เจตนายั่วโมโหพี่สาวจอมอาฆาต
เมื่อไซรัสยิ้มตอบ คุณหนูร่างเล็กก็เริ่มก้าวขา เดินนำเขาเข้าคฤหาสน์ด้วยท่าทีสำรวมและระมัดระวังสมใจพ่อบ้านผู้อุตส่าห์รีบมาต้อนรับ
Latest chapter
เล่ห์รักเจ้าชายอสูร บทที่ 61
“ขออภัย ขอผมอกไปสูดอากาศข้างนอกสักครู่” นี่เป็นคำพูดตัดบทขอปลีกตัวที่ไซรัสมองว่าช่างฟังดูทื่อและเสียมารยาทที่สุดเท่าที่เขาเคยทำหลุดจากริมฝีปาก แต่ตอนนี้สมองเขาเริ่มตื้อตันเกินกว่าจะนึกอะไรไหว“สีหน้าคุณดูไม่ดีเลย ไม่สบายหรือเปล่าคะ เราติดต่อขอความช่วยเหลือมหาดเล็กขอให้เขาช่วยจัดห้องพักให้คุณดีไหม”“อย่าให้ใครต้องลำบากเลยครับ ผมแค่มึนหัวนิดหน่อยเท่านั้น” เขาเริ่มนึกถึงสวน นึกถึงต้นไม้รกครึ้ม ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองไม่ปกติก็ยิ่งอยากซ่อนตัวมากขึ้นเท่านั้น“ถ้าอย่างนั้น เราออกไปที่อุทยานกลางดีไหมคะ” สิ่งที่พริสซิลล่าเสนอ ตรงใจเขาพอดี “นะคะ เดินออกไปทางประตูตะวันออก แป๊บเดียวก็ถึงแล้ว เดี๋ยวดิฉันจะพาไป”“เปลี่ยนเป็นบอกทางดีกว่าครับ หายไปด้วยกัน ใครเห็นเข้าจะดูไม่ดี”พริสซิลล่ากัดริมฝีปากอย่างขัดใจ“แต่คุณบอกว่ามึนหัวนี่คะ” เธอจ้องหน้าเขา แววตาบ่งบอกว่าจะไม่ยอมทำตามที่บอกแน่ๆบทจะดื้อ ก็ดื้อดึงขึ้นมาแววตาท่านหญิงผมทองยามนี้ ดูรั้น ไม่ยอมคน คล้ายอัยน์นาอย
เล่ห์รักเจ้าชายอสูร บทที่ 60
“ตาถั่วน่ะสิ” แอนนาเบลถลึงตาใส่ “เถียงคำไม่ตกฟาก แค่ถามว่าฉันทำหายที่ไหนแล้วช่วยกันหาไม่ได้หรือไง นั่นของแพงมากนะยะ”“แล้วคุณพี่ไปทำตกไว้ที่ไหนล่ะคะ”คำถามสั้นๆ จากอันย์นา ทำเอาท่านหญิงคนรองสะอึกหล่อนกลอกตา ก่อนตอบ“ในสวน”“ในสวน...? สวนไหนคะ”“ก็สวนใกล้ๆ นี่น่ะสิ!” แอนนาเบลแหวใส่ “เอาเป็นว่าหล่อนต้องมาช่วยฉันหา เดี๋ยวนี้!” บอกแล้ว คนอ้างว่าทำของหายก็เดินนำเธอมุ่งหน้าเข้าหาอุทยานที่เต็มไปด้วยพุ่มไม้ดอก ไม้ดัด และซุ้มไม้เลื้อยนานาชนิดแสงสลัวรางจากเสาติดตะเกียง ส่องให้คุณหนูทั้งสองจากตระกูลแกรนเทรนท์เห็นว่าอุทยานแห่งนี้กว้างขวางจนน่าตกใจ“คุณพี่ไปทำหายบริเวณไหนคะ” อัยน์นาถามหลังกวาดสายตามองไปรอบๆเธอแน่ใจว่าคนอย่างแอนนาเบลไม่มีทางทิ้งงานเลี้ยงหรูหราลงมาที่อุทยานซึ่งทั้งมืดสลัว ทั้งกว้างขวาง ทั้งเงียบเชียบ แบบนี้คนเดียวแน่ แต่ครั้นจะพูดว่ารู้ทัน ประเดี๋ยวพี่สาวจอมโวยวายรายนี้ ก็คงส่งเสียงแหลมแสบแก้วหูปฏิเสธคอเป็นเอ็น กลาย
เล่ห์รักเจ้าชายอสูร บทที่ 59
“คุณจืดชืดจนใครต่อใครอิจฉา...จืดชืดเสียจนผมละสายตาจากคุณไม่ได้”กระทั่งคำพูดเชิงลบแบบนี้ ยังใช้เกี้ยวพาราสีผู้หญิงได้...เชื่อเขาเลยอัยน์นาพยายามเตือนตัวเองว่าชายคนนี้เป็นจอมเสแสร้ง ทั้งที่เกิดขัดเขินขึ้นมาจนแก้มตึง“ข่าวว่าท่านผู้หญิงสั่งตัดชุดราตรีสีฟ้าสดใสให้คุณสวมมางานนี้...เพราะอะไรถึงกลายเป็นสีทองไปได้” จู่ๆ เขาก็ชวนเปลี่ยนหัวข้อพูดคุยเสียอย่างนั้นไม่เปลี่ยนเรื่องเปล่า ยังมองเสไปทางอื่นชั่วครู่อีกด้วยคุณหนูเจ้ากรมการเมืองไม่ถึงกับรับความเปลี่ยนแปลงนี้ไม่ทัน เพียงแต่รู้สึกชัดเจน ว่าเขาจงใจพาเธอออกจากบทสนทนาเกี้ยวพาราสีที่ตัวเขาเองเป็นคนเริ่ม ชวนให้สงสัยว่าภายใต้ใบหน้าสวมหน้ากากยิ้มแย้ม เป็นมิตร พ่อค้ารายนี้ คิดอะไรอยู่ในใจท่ามกลางบรรยากาศคลอเคล้าเสียงดนตรี อัยน์นาเผลอจ้องมองนัยน์ตาสีดำ นิ่ง นาน“ความลับค่ะ” เธอเลือกตอบสั้นๆ เพราะไม่อยากพูดเรื่องตัวเองให้ใครฟังเกินจำเป็น“น่าเสียดาย ที่ผมจะไม่มีโอกาสทำความรู้จักช่
เล่ห์รักเจ้าชายอสูร บทที่ 58
คิดได้ไม่เท่าไหร่ สายตาคมกริบก็สังเกตเห็นชายหนุ่มร่างสูง ผิวขาว รูปร่างสมส่วน สวมชุดสีดำ ขลิบขอบปกคอเสื้อไล่ยาวมาถึงชายด้วยดิ้นเงิน ดูเข้มขรึม น่าเกรงขามเธอจำเขาได้ดี...ถึงวันนี้เขาจะแต่งกายเป็นทางการผิดหูผิดตา แต่นัยน์ตาสีดำกับเส้นผมยาวเหยียดสีเดียวกันและท่าทีทรงอำนาจดุจราชาอย่างนี้ จะเป็นใครไปไม่ได้ นอกเสียจากพ่อค้าน่าสงสัยวันนี้ไซรัสไม่ได้รวบผมต่ำอย่างทุกที แต่ปล่อยให้มันพลิ้วสยาย ติดจะดูเป็นทรงผมที่ดูสบายๆ เกินเหตุ แต่กลับน่ามองอย่างที่สุดเธอส่งยิ้มให้แล้วเดินตรงไปหาเขาทันที‘วันนี้คุณหนูอัยน์นาก็ยังต้องเป็นมิตรที่ดีต่อไซรัส’ นั่นเป็นสิ่งที่เธอบอกตัวเอง เมื่อเกิดแปลกใจที่สองขาพาร่างกายเข้าใกล้เขาโดยไม่แม้แต่จะหยุดคิดไซรัสเองก็คลี่ยิ้มน้อยๆ ให้เธอเช่นกันภาพเหล่านี้ ทำให้บรรดาสาวน้อยสาวใหญ่ในวงสังคมพึงพอใจ...นัยว่าหมดคู่แข่งไปอีกราย แต่ไม่ใช่พริสซิลล่าตอนเห็นอัยน์นาเต้นรำกับเจ้าชาย เธออาจจะริษยา แต่ก็ยังรู้สึกดีกว่าตอนนี้ ตอนที่น้องสาวต่างมารดาพุ่งตรงเข้าหาผู้ชายที่เธอพึงใจโดยไม่หยุดคิดเล
เล่ห์รักเจ้าชายอสูร บทที่ 57
นานมากแล้วที่เสียงเพลงหวานซึ้งจากเครื่องสายดังกังวานใสขับกล่อมผู้คน และทำหน้าที่ต่างเสียงบอกจังหวะก้าวขาให้คู่เต้นรำที่เหลืออยู่เพียงคู่เดียวเท่านั้น“เธอเต้นเก่งมาก” คู่เต้นหนุ่มกระซิบแผ่วเบาในจังหวะที่อัยน์นาต้องหมุนตัวเข้าใกล้เขาอย่างช่วยไม่ได้“ไม่หรอกค่ะ เพราะคุณเต้นเก่งมากกว่า” เธอหมายความตามนั้นจริงๆถ้ามีใครมาถามว่าชายตรงหน้าเต้นรำเก่งแค่ไหน อัยน์นากล้าบอกทันทีว่าชายคนนี้เต้นเก่งมาก มากจนสามารถเปลี่ยนให้คนเต้นรำพอได้อย่างเธอกลายเป็นคนที่เหมือนเต้นเก่งได้ในพริบตาอยู่ในวงแขนเขา เธอก็ไม่ต่างจากขนนก ได้แต่ล่องลอยพลิ้วไหวไปตามสายลมทุกฝีเท้า ทุกการก้าวเดิน ทุกท่วงท่าการหมุนที่เขาชี้นำ ทำให้เธอได้รับเสียงปรบมือจากแขกในงานเป็นระยะเวลานี้ ใครต่อใครล้วนไม่กล้าก้าวขาเข้ามาเต้นเทียบเคียง พวกเขาเอาแต่เฝ้ามองเธอกับคู่เต้น...นั่นเป็นเรื่องที่น่าอึดอัดที่สุด“ฉันไม่เคยเห็นหน้าเธอมาก่อน” นักเต้นหนุ่มบอกพลางยกแขนส่งให้เธอหมุนตัวใต้การควบคุมอีกครั้ง “
เล่ห์รักเจ้าชายอสูร บทที่ 56
กว่าตระกูลแกรนเทรนท์จะมาถึงประตูท้องพระโรงที่ใช้เป็นสถานที่จัดงานเลี้ยงหนนี้ งานเลี้ยงก็เริ่มไปนานแล้วอย่างที่ท่านผู้หญิงว่า สร้างความพึงพอใจให้ท่านผู้หญิง พริสซิลล่า และแอนนาเบลไม่น้อยงานเลี้ยงหนนี้ จัดเป็นงานเลี้ยงเต้นรำอย่างที่อัยน์นาเคยได้ข่าวมันเป็นงานเลี้ยงขนาดใหญ่ ภายในท้องพระโรงกว้างขวางปูพรมสีแดงจัดผู้คนมากมายในชุดหรูหราต่างจับคู่เต้นรำ บ้างก็พูดคุย ยิ้มแย้มผู้คนและการแต่งกายว่าน่าประทับใจแล้ว ต้นเสาและเพดานโค้งสีขาวสลักลายละเอียดอ่อน โคมไฟระย้าคริสตัลขนาดใหญ่ใจกลางเพดาน สายประดับคริสตัลที่ห้อยทิ้งตัวเป็นสาย ช่อดอกลิลลี่สีขาวดอกใหญ่จำนวนนับไม่ถ้วน ทหารยืนยามและบริกรในชุดหรูหรา วงดนตรีเล่นสดขนาดมหึมา เครื่องดื่มสีสันแปลกตามากกว่าสิบชนิด ม้านั่งบุกำมะหยี่สีแดงเข้มขาตั้งฉลุลายแบบเดียวกับเพดานดูเรียบหรูรับกับพื้นพรมและผนัง อาหารและของว่างนับร้อยชนิดจัดไว้เป็นคำๆ ประดับประดาด้วยผงสีทองสวยเด่น แต่ละรายละเอียดในงานเลี้ยงล้วนดูสวยงามมีระดับจนไม่อาจนิยามเพียงสั้นๆ ได้ว่า ‘น่าประทับใจ’“เข้าไปตอนนี้ต้องเด่นแน่ๆ ”
You may also like
ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980
Ainthira06 / โจวเหว่ยฟาง3.7K viewsข้าเกิดใหม่เป็นคุณหนูตกอับตระกูลบัณฑิต
เฟยเทียน / เงาจันทราสีหมึก / กัญญ์ญาภัค23.8K viewsอภินิหารหมูน้อยตกสวรรค์
橙花999 viewsThe Light and Shadow : เงาทมิฬ
RainyStarSea 533 views5/B เกาะร้างต้องคำสาป
ยัยแม่มดแสนน่ารัก277 viewsเวียงแสนพรหม
ลันลาบายหมายเลขแปด268 viewsแคโรไลน์กับปริศนาแห่งอาณาจักรเวทมนตร์
ลันลาบายหมายเลขแปด257 viewsNinja of chaos บทนำ ลำนำแห่งเลอร์มอง
นักเขียนบ้านนา101 views
