Semua Bab คุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์: Bab 81 - Bab 90

"ที่เหลือเจ้าต้องจัดการเองแล้วนะเฟิ่งเอ๋อร์" มู่เฉินหันไปพูดกับภรรยา"เจ้าต้องระวังตัวด้วย" เขาเตือนนางด้วยความห่วงใย จับมือนางมาบีบเบาๆ ก่อนจะเดินไปทางห้องยา"ข้าต้องรีบเข้าวัง ไปเตรียมหอกประจำตระกูลมา" เสียงของคุณหนูใหญ่ทั้งแหบแห้งทั้งเด็ดขาด"คุณหนูใหญ่!" พ่อบ้านตกใจ เพราะต้องเป็นเรื่องคอขาดบาดตายเท่านั้นถึงจะนำเอาหอกประจำตระกูลออกมา"คุณหนูใหญ่!" ฮูหยินรองเพิ่งจะวิ่งมาถึง เห็นคุณหนูใหญ่ที่เต็มไปด้วยคราบเลือดเหม็นกลิ่นคาวคละคลุ้งไปหมด นางก็แทบจะเข่าอ่อน"เตรียมน้ำให้ข้าล้างหน้าด้วย ข้าต้องรีบเข้าวัง" หลี่เฟิ่งเซียนหันไปบอกฮูหยินรอง"เจ้าค่ะ" นางรีบร้อนจนลืมไปว่าตัวเองเป็นฮูหยินรองแล้ว เผลอตอบออกไปอย่างสาวใช้ผู้หนึ่ง"เหลวไหล! เจ้าเป็นฮูหยินรองแล้ว ไม่ใช่สาวใช้ ไปสั่งใครเตรียมให้ข้าก็พอ" หลี่เฟิ่งเซียนดุ ฮูหยินรองขอบตาแดงก่ำด้วยความตื้นตัน รีบพยักหน้ารับ และวิ่งออกไปสั่งสาวใช้เตรียมน้ำให้คุณหนูใหญ่ในท้องพระโรง ขณะที่เหล่าอำมาตย์ขุนนางทุกคนกำลังถกเถียงกันเสียงดัง ฮ่องเต้บนบัลลังก์ก็ได้แต่ใช้มือบีบหน้าผากทำสิ่งใดไม่ได้ จู่ๆ ก็มีขันทีเข้ามารายงานว่าคุณหนูใหญ่ หลี่เฟิ่งเซียน จวนแม่ทัพห

ไทเฮาถึงกับต้องยอมปล่อยฉางสื่อหลี่เฟยที่อายุมากแล้วไปใช้ชีวิตเป็นฮูหยินผู้เฒ่าจวนแม่ทัพ ตัวไทเฮากลับยังต้องใช้ชีวิตเป็นรูปปั้นทองคำ ถูกขังอยู่ในวังหลังไปตลอดชีวิต อำนาจอะไรก็ไม่มี เพราะถูกฮ่องเต้ใช้กลอุบายตัดทุกหนทางนางเคยพยายามใช้แผนหญิงงามเพื่อควบคุมฮ่องเต้ เพราะฮ่องเต้ได้ชื่อว่าลุ่มหลงอิสตรีเป็นหนึ่งในใต้หล้า แต่ไม่ว่านางจะส่งไปกี่คน ตั้งแต่หญิงสามัญชนไปจนถึงหญิงชนชั้นสูง ทุกคนต่างตกหลุมรักฮ่องเต้ ยอมกระทั่งถวายชีวิตให้ไทเฮาถึงขั้นยอมส่งหลานรักของนางไปเป็นสนม ใช้ชีวิตเป็นหมูตัวเมียไม่ต่างจากตัวเอง แต่เพื่อยึดครองอำนาจบางส่วนจากฮองเฮาของฮ่องเต้ที่เฉลียวฉลาดมาก ถือว่าสนมฟางหรงทำได้ดี เพราะฮ่องเต้ดูรักและเอ็นดูนางไม่น้อย ฟางหรงยังสามารถตีสนิทกับจวนแม่ทัพหลี่ได้ด้วยแต่เสียดายที่สุดท้ายก็ยังเสียรู้ฮ่องเต้จนได้ เพราะสนมฟางหรงเกิดอยากเอาใจฮ่องเต้ด้วยการถวายทองคำชนิดพิเศษที่มีเพียงน้อยนิด สุดท้ายทองคำนั่นถึงกับเป็นของที่ฮ่องเต้ประทานให้หลี่เฟิ่งเซียน!ตอนที่หลี่เฟิ่งเซียนถูกจับ แม้ไทเฮาจะโกรธหลงอี้มาก เพราะหลี่เฟิ่งเซียนได้ทำลายแหล่งหาเงินของนางลงในพริบตา แต่อย่างน้อยก็สามารถปัดให้เป็นเ

“ให้เขาไป ข้าหย่ากับเขาแล้ว เขาอยากไปแต่งกับนางในดวงใจที่ใดก็ช่าง ข้าขอยอมแพ้ ข้ายามนี้ไม่มีแรงจะไปสู้รบกับเด็กสาวน่ารักที่ใดอีก”“ข้าเหนื่อยกับพวกเจ้าเต็มทน คราวนี้เด็กสาวที่ใดอีก” อ๋องเยียนกลอกตามองเพดาน สุดจะทนกับสองสามีภรรยาคู่นี้“ก็เด็กสาวในชุดขาวแสนน่ารักผู้นั้นที่แอบมาส่งเขาทุกวันอย่างไรเล่า ข้า..ข้าพยายามช่วงชิงตัวเขาแล้ว ฮือ.. แต่หัวใจของเขาก็ยังยกให้ผู้อื่น ข้าเหนื่อย ฮือ ๆ ๆ เจ้าก็ยังไม่อยู่ ทิ้งข้าให้ร่ำสุราอยู่คนเดียว ฮือออออ” หลี่เฟิ่งเซียนร้องไห้โฮออกมา ไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะเป็นชายงามที่นางไล่ตามเกี้ยวมาหลายปี“ไร้สาระ อนุของข้าต้องเหน็ดเหนื่อยเอาใจเจ้าทั้งคืนไม่ใช่หรือ พวกนางบอกว่าไม่ว่าเล่นเพลงใดเจ้าก็เอาแต่ร้องไห้ สุราของข้าก็ถูกเจ้าดื่มจนใกล้หมด ยังจะมาโทษข้าอีก ผู้ใดจะทนเจ้าได้กัน ลุกขึ้นมา” อ๋องเยียนเตะใส่นางอีกครั้งอย่างไม่คิดจะปลอบใจคุณหนูใหญ่“ข้าเจ็บในอกจนลุกไม่ไหวแล้ว ฮืออออ” นางยังร้องไห้ต่อไป“โอ๊ย คุณหนูใหญ่ ข้ารู้ว่าเจ้าค่อนข้างโง่ แต่ไม่คิดว่าจะสิ้นคิดถึงเพียงนี้ เด็กสาวในชุดขาวที่นั่งรถม้ามาส่งมู่เฉินทุกวัน คนที่ตาโตๆ ใช่หรือไม่” อ๋องเยียนด่าก่อนแล้วค่อย

มือของเขาเริ่มนำพาให้นางจับแท่งหยกรูดขึ้นลง ยิ่งรูดเขาก็ยิ่งอ้าปากหอบหายใจ เสียงครางต่ำของเขาช่างน่าฟังจนประหลาด นางลองบีบแรงอีกนิดรูดเร็วขึ้นอีกหน่อย เขาเริ่มตัวโค้งงอผ่านไปครู่หนึ่งเขาก็ดันหลังคอของนางและจูบปากของนางอย่างเรียกร้อง หลี่เฟิ่งเซียนที่เงอะงะต้องจับแท่งเนื้อใหญ่โตของเขารูดอย่างไม่รู้ความแล้ว จึงได้แต่อ้าปากให้เขาดูดลิ้นของนางแทน“อื้อออ” เขาดูดแรงมากจนนางรู้สึกเจ็บปลายลิ้น แต่แล้วเขาก็อ้าปากหอบพ่นลมร้อนๆ พร้อมๆ กับที่แท่งเนื้อร้อนระอุของเขาพ่นน้ำขาวขุ่นออกมา เลอะมือของนางและเขาเต็มไปหมด ทั้งยังเลอะไปยังต้นขาของนางด้วยหลี่เฟิ่งเซียนตื่นเต้นจนใจจะขาด สังเกตอาการสุขสมของเขา นางรู้สึกว่าที่เขาดูดปลายลิ้นของนางจนเจ็บก็สมเหตุสมผล เพราะเขาดูมีความสุขจนลืมเลือนทุกสิ่ง แม้แต่ลมหายใจของเขายังสั่นเครือน่าฟัง“ขอโทษ ทำเจ้าเปื้อนแล้ว” เขาพักอยู่ครู่หนึ่งจึงเอ่ยออกมา และจูบหน้าผากของนางอย่างอ่อนโยน“งดงามมาก” หลี่เฟิ่งเซียนชื่นชมสามีตามที่คิด สายตามองเขาอย่างหลงใหลและเมามาย“หึ ..” เขายิ้มอย่างพึงพอใจดึงนางมาจูบอีกครั้ง“ข้ายังไม่สุขสมมากพอหรอกนะ เจ้ายังไม่ให้ข้าแตะ..ตรงนี้ ตามที่เจ

หลังจากแม่ทัพหลี่และหลี่เฟิ่งเซียนออกมาจากวังหลวง เดินเข้าประตูจวนเข้ามาแล้ว แม่ทัพหลี่ถึงจะยอมแสดงความอ่อนแอออกมา เขามีทั้งแผลโดนแทงและแผลถูกเกาทัณฑ์ยิง สาหัสชนิดที่ถ้าเป็นผู้อื่นคงยืนอยู่ไม่ไหว แต่เขายังเสแสร้งว่าแข็งแกร่งยืนค้ำฟ้าในท้องพระโรงได้อยู่นานสองนานหลังจากมู่เฉินรักษาบาดแผลให้ท่านแม่ทัพแล้วก็กำชับฮูหยินรองว่าท่านแม่ทัพอาการสาหัสยิ่ง บาดแผลไม่ลึกถึงขั้นเอาชีวิตได้ แต่ท่านแม่ทัพคงหนีตายพร้อมแผลพวกนั้นมาหลายวัน ไม่มีเวลาดูแลรักษาให้ดี ตอนนี้แผลได้ติดเชื้อลุกลามไปมากแล้ว จำเป็นต้องมีคนดูแลใกล้ชิดคอยทำความสะอาดแผลให้ทุกครึ่งชั่วยามท่านแม่ทัพนอนหลับไปเพราะพิษบาดแผลและฤทธิ์ยาที่มู่เฉินจัดให้ ก่อนหลับไปท่านแม่ทัพรู้สึกชื่นชมเขยคนนี้มาก และชื่นชมตัวเองที่ตัดสินใจไม่ผิด จากนี้ถึงเขาจะเกิดอะไรขึ้นก็ไม่ต้องห่วงลูกสาวแล้วกลางดึก แม่ทัพหลี่ได้ยินเสียงคนกระซิบกระซาบบางอย่าง ปลุกเขาให้ตื่นขึ้นมาท่ามกลางความวิงเวียนและรู้สึกอยากอาเจียน“เจ้าเบาเสียงลงอีก นายท่านเป็นทหารที่หูดีมาก เขาต้องคอยระวังตัวตลอดเวลาจึงทำให้หลับไม่สนิท ถึงเขาจะป่วยอยู่ แต่เจ้าอาจทำให้เขาตื่นได้” “ได้เจ้าค่ะ ..ท่