Lahat ng Kabanata ng ลิขิตรัก ภรรยาเคียงใจ: Kabanata 1 - Kabanata 10

บทนำ‘เมืองหมานแห่งทิศทักษิณว่ากันว่าเป็นสถานที่ตั้งสำหรับไว้เก็บคนงาม มีเพียงคนเมืองหมานเท่านั้นที่จะได้ยินข่าวลือนี้ ผู้คนต่างถิ่นมักไม่เคยได้ยินข่าวลือนี้ หากคนเมืองหมานคนใดไม่เชื่อก็ต้องแสร้งเดินผ่านจวนแม่ทัพใหญ่เพื่อมองหาคุณหนูใหญ่แห่งสกุลเสวี่ยดู หากยังไม่พบก็ให้ไปเยือนหอวสันต์สีชาดแล้วรอชมดาวเด่นอันดับหนึ่งบรรเลงกู่เจิงดู แล้วจะต้องประจักษ์แจ้งทั่วกันว่าข่าวลือนี้มิได้โกหกแต่อย่างใด!’หอวสันต์สีชาดหากพูดถึงหอนางโลมที่เต็มไปด้วยบุรุษมักมาก หรือสำหรับบางคนอาจจะแฝงตัวเพื่อเข้ามาสืบข่าวคราวต่างๆ ไม่ว่าจะด้วยเรื่องใดล้วนต้องมายังหอวสันต์สีชาดแห่งนี้และหอโคมแดงแห่งนี้ยังมีดาวเด่นหนึ่งนางที่พึงขายศิลป์มิขายตัว แต่เต็มไปด้วยความสามารถศาสตร์ศิลป์ ศาสตร์ดนตรีอันมากล้น‘มู่ชิงตาน’นางคือโฉมงามแห่งเมืองหมานอีกนางหนึ่งนอกเหนือจากคุณหนูเสวี่ยแล้ว แต่ที่คนทั้งเมืองคิดไม่ถึงเลยก็คือพวกนางมีสถานะพิเศษต่อกัน โดยไม่มีผู้ใดล่วงรู้มาก่อนสหายยามวัยเยาว์...‘มู่ชิงตาน’ ที่เป็นดาวเด่นของที่นี่ได้รับความพอใจจากแม่เล้าเนื่องจากทำยอดให้หอคณิกาได้สูงที่สุดต่อหนึ่งราตรี แม้นางจะพึงขายศิลป์มิขายตัวแต่ก็ม

‘เรือนช่อบุปผา’ เป็นเรือนพักและสถานที่รับแขกสำหรับดาวเด่นของหอวสันต์สีชาด เมื่อก่อนมีเพียงนางผู้เดียวที่พักอยู่เรือนนี้ แต่นานวันเมื่อนางไม่ยอมพลีกายรับแขกเสียที แม่เล้าจึงได้แต่ยกยอคณิกานางอื่นที่หน้าตางดงามยั่วยวน จนทำให้หอนางโลมมีดาวเด่นที่พักอยู่ในเรือนช่อบุปผาถึงสามนางในตอนนี้มู่ชิงตานก้าวขาออกไปรอยังโถงของเรือนช่อบุปผา ฉูหนิวตระเตรียมสถานที่ไว้อย่างเรียบร้อย กู่เจิงถูกวางไว้บนโต๊ะยาวเพื่อสำหรับให้นางบรรเลงดนตรีขณะนี้แขกเหรื่อที่เป็นบุรุษยศใหญ่จากเมืองหลวงทยอยเข้ามามากมาย รวมแล้วสิบกว่าคนได้ แค่เห็นจำนวนคน ฉูหนิวก็ถอนหายใจเหนื่อยแทนนายหญิงของนางแล้ว“นั่นแม่นางชิงตาน ดาวเด่นอันดับหนึ่งของหอวสันต์สีชาด” ใต้เท้าผู้หนึ่งเอ่ยกับบุรุษรอบข้างเขาสายตาทั้งหมดล้วนตกมาอยู่ที่สตรีร่างงามนางนี้ ก่อนจะมีเสียงกระซิบกระซาบตามมาอีกระลอก“งามนัก...”มู่ชิงตานไม่ได้สนใจ สองเท้าเล็กเรียวก้าวขึ้นไปนั่งบนผ้าที่ยัดนุ่นไว้อย่างช้าๆ ก่อนจะยกสองมือขาวนวลเริ่มบรรเลงบนสายกู่เจิงแผ่วเบา เสียงดนตรีอันไพเราะดังขึ้นมากึกก้องทั่วทั้งห้องโถงของเรือนสาวงามดาวเด่นอีกสองนาง ย่างเข้ามาช้าๆ พร้อมกับร่ายรำอ่อนโยนร

เพล้ง!!บุรุษตรงหน้ายังเอ่ยไม่ทันจบก็ล้มหงายหลังลงไปบนเตียงพอดีอย่างควบคุมตัวไม่ได้ มู่ชิงตานที่ถือแจกันกระเบื้องในมือมองอย่างเหลือเชื่อ แรงนางสู้เขาไม่ได้เห็นๆ แต่นี่เขาถึงกลับสลบง่ายดายถึงเพียงนี้“นี่!” นางเขยิบเข้าไปใกล้สัมผัสตัวเขาเบาๆ แต่เมื่ออีกฝ่ายไม่มีท่าทีว่าจะโต้ตอบนางกลับ หญิงสาวจึงได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอกมู่ชิงตานไม่ทันระวัง เผลอแตะเข้ากับแผงอกหนาของเขา ของเหลวเหนอะหนะก็ติดมือนางออกมาด้วย “บาดเจ็บหรือนี่...”“แม่นางชิงตาน อาหนิวเอาน้ำมาให้ท่านแล้ว”ทันทีที่ฉูหนิวเปิดประตูเข้ามาก็แทบตกใจ นี่ถึงกับมีบุรุษนอนอยู่บนเตียงของนาง!แม่นางชิงตานไม่รับแขกไม่ใช่หรือเหตุใด...“อาหนิว อย่าเอ็ดไป” มู่ชิงตานปล่อยผ่านสีหน้าซีดเซียวของฉูหนิว จากนั้นเดินไปหลังม่านแต่งตัว สาวงามย่างออกมาอีกครั้งในสภาพบุรุษผู้หนึ่ง “ไปข้างนอกกันเถอะ”“ดูท่าแม่นางชิงตานคงติดนิสัยคุณหนูเสวี่ยมากไปหน่อยนะเจ้าคะ แต่แม่นางยังดีกว่าคุณหนูเสวี่ยนัก”ฉูหนิวพูดพลางขบคิดไปถึงเสวี่ยเหมยที่ยามนางปลอมเป็นบุรุษมักจะไม่เหมือนบุรุษเสียทีเดียว แต่มู่ชิงตานกลับให้ความรู้สึกต่างออกไป อาจเพราะใบหน้านางเกลี้ยงเกลาและไม่ได้ขาว

เมื่อราตรีมาเยือน ฉูหนิวก็เข้ามาประคองให้มู่ชิงตานนั่งพิงกับเตียง และลงมือบีบนวดข้อเท้านวลให้นายหญิงแผ่วเบา“พรุ่งนี้จะเป็นวันพักผ่อนประจำเดือนของแม่นางชิงตาน ในเมื่อขาท่านยังไม่หายเจ็บก็ยังไม่ควรออกไป...” ฉูหนิวมองด้วยแววตาน่าสงสารแม้จะบอกว่ามู่ชิงตานไปที่ใด ฉูหนิวย่อมไปที่นั้น แต่ทุกเดือนยามมู่ชิงตานออกไปพักผ่อนด้านนอกหอวสันต์สีชาด นางมักจะต้องรออยู่ที่นี่ อย่างว่า...สาวใช้อย่างนางไม่ได้มีวันพักผ่อนนี่นา“อาหนิว ข้าจำเป็นต้องออกไป ข้าไม่ได้อยากจะอยู่ที่แห่งนี้ไปตลอดหรอกนะ” ทุกเดือนแม่เล้าม่อหรันจะให้หญิงคณิกาสามารถพักผ่อนได้หนึ่งวัน โดยทั้งวันไม่ต้องรับแขก มู่ชิงตานมักชอบออกไปข้างนอกหอนางโลมเสมอ หากให้พักอยู่ในที่แห่งนี้นางไม่อึดอัดตายหรือ “พรุ่งนี้อาหนิวก็ออกไปพร้อมข้าเถิด ข้าจะไปขอท่านแม่ให้ อาหนิวก็ไปรอข้าอยู่ที่บ้านในตรอก ข้าอยากไปไหว้พระเสียหน่อย”“จริงหรือเจ้าคะ พรุ่งนี้อาหนิวตามแม่นางชิงตานไปได้จริงหรือเจ้าคะ” สาวใช้ตัวน้อยยิ้มร่าอย่างอารมณ์ดี“ข้าพูดแล้วไม่คืนคำ อาหนิวไปพักเถอะ”มู่ชิงตานยกยิ้มงามมองตามร่างสตรีตัวน้อยอย่างเอ็นดู พรุ่งนี้ก็ไปเยี่ยมบุรุษผู้นั้นเสียหน่อย...เม

สาวใช้ข้างกายแม่เล้าม่อเห็นนางตะลึงงัน สาวใช้จึงก้มมองรายชื่อที่เข้าร่วมประมูลงานในครั้งนี้ก่อนจะกระซิบบอกแม่เล้าเสียงเบาเมื่อได้ยินสาวใช้กระซิบบอกนางจึงได้หลุดจากภวังค์ที่ตกตะลึงอยู่เนิ่นนาน แม่เล้าม่อจึงชักสีหน้ากลับมาได้ในที่สุด “คุณชายโม่ห้าพันตำลึงทอง มีผู้ใดจะเสนอมากกว่านี้หรือไม่”ทุกคนในห้องโถงหายใจไม่ทั่วท้อง ห้าพันตำลึงทอง! คนผู้นี้ยังมีสติอยู่หรือไม่ ถึงแม้พวกเขาจะอยากได้คืนแรกของมู่ชิงตานก็ยังมีสติดีพอที่จะไม่จ่ายเงินเกินตัวเช่นนี้ หลังผ่านคืนแรกของนางไปพวกเขาค่อยมาลิ้มลองนางก็ยังไม่สาย“เป็นอันว่าห้าพันตำลึงทองขาด ราตรีแรกของมู่ชิงตานได้แก่คุณชายโม่!”“แต่ข้ามีข้อเสนออยู่สักหน่อย” บุรุษสวมหน้ากากที่ถูกเรียกว่าคุณชายโม่เอ่ยขึ้นช้าๆแม่เล้าม่อก็ไม่ทำให้ให้เขาผิดหวังรีบตอบไปในทันที “เชิญคุณชายกล่าวเจ้าค่ะ”“ห้าพันตำลึงทองแลกกับไถ่มู่ชิงตาน พร้อมสาวใช้ข้างกาย” น้ำเสียงไม่ดังมากและไม่เบามากเอ่ยชัดถ้อยชัดคำ“นะ นี่มัน”แม่เล้าม่อหรันเผยสีหน้ากระอ่วนใจ ก่อนจะเห็นบุรุษสวมหน้ากากลูบใบหน้าข้างแก้มซ้ำไปมาให้แม่เล้าม่อหรันเห็นบุรุษผู้นี้รู้เรื่องรอยแผลเป็น!ห้าพันตำลึงทองแลกกับมู่ช