All Chapters of ดอกเหมยสีชาด: Chapter 1 - Chapter 10

ดวงตาของเด็กน้อยเหม่อมองไปทางหน้าต่าง ขณะที่หมอหลวงกำลังตรวจชีพจรให้หมอหลวงถอนหายใจอย่างโล่งอก “ตอนนี้ท่านหญิงใหญ่พ้นขีดอันตรายแล้ว ให้ดื่มยาอีกสามเทียบและให้พักผ่อนอย่างเพียงพอ ก็หายดีแล้ว”แล้วก็กำชับกับพี่เลี้ยงของท่านหญิงอีกสองสามประโยคชุนลี่พยักหน้า แล้วเดินออกไปส่งหมอหลวงที่หน้าตำหนักเมื่อไม่มีใครอยู่ในห้อง หลินเฟยหลันก็ถอนสายตาตัวเองกลับมาสามวันก่อนหน้า นางมีเรื่องทะเลาะกับน้องสาวต่างมารดา จนเป็นเหตุให้นางตกน้ำแล้วหมดสติในระหว่างที่หลับใหล นางฝันถึงเหตุการณ์หลายอย่าง ซึ่งเกี่ยวพันกับตัวนางเองทั้งสิ้นสิ่งที่ได้เห็นในฝันนั้นน่ากลัวนัก นางพยายามที่จะลืมตาตื่นจากฝันร้าย หากแต่ทำไม่ได้ จนมาถึงเหตุการณ์สุดท้ายที่นางได้เห็นตัวเองถูกลากไปตัดหัวต่อหน้ามารดาราวกับว่านางและตัวของนางในฝันหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว เมื่อคมดาบตวัดลงมาที่ลำคอ นางก็ได้สติขึ้นมาพร้อมกับกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งหมอหลวงจึงถูกตามตัวกลางดึกอย่างกะทันหันเพื่อมาตรวจอาการนางพยายามที่จะอธิบายสิ่งที่อยู่ในฝันร้ายให้ทุกคนฟัง หากแต่พวกเขาไม่รับฟัง และแอบไปนินทาหาว่านางสติฟั่นเฟือนดังนั้น นางจึงปิดปากเงียบอย่างไรเสีย ด้ว

ณ ลานกว้างในป่าหลังจากที่ช่วงเช้ามีการแข่งประชันยิงธนู ช่วงบ่าย เหล่าบุรุษกล้าทั้งหลายก็ต่างควบม้าเข้าป่าเพื่อล่าสัตว์กันเสียส่วนใหญ่ และมีสตรีที่สนใจเข้าร่วมอยู่ไม่น้อยส่วนคนที่เหลือก็เลือกที่จะออกไปชมนกชมไม้ หรือไม่ก็พักผ่อนตามอัธยาศัย ซึ่งส่วนใหญ่เลือกที่จะจับกลุ่มพูดคุยกันเสียมากกว่า“ชายารองลู่ มิคิดว่าท่านจะกล้าเข้าร่วมงานนี้ด้วย” พระสนมหวางเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงหมิ่นเหยียดชินอ๋องผู้นี้ ช่างลำเอียงจนไม่แยกแยะว่าอะไรควรไม่ควร ให้ชายารองออกงานแทนพระชายาเอกเป็นที่ขบขันยิ่งนักดีแล้วที่ข้าไม่แต่งเข้าตำหนักตงหยางนางเคยหมายตาตำแหน่งชายาเอกของชินอ๋อง หากแต่เมื่อตกเป็นของเสวียนเยี่ยนฟางก็แล้วไปเถอะ เพราะพื้นเพตระกูลเสวียนต่อให้อยากอยู่ในตำแหน่งฮองเฮา ใต้หล้าก็ไม่รังเกียจหากแต่ว่าตำแหน่งชายารองที่คิดว่าจะเป็นของนาง กลับมีลูกอนุของหมอหลวงมาโฉบไปแทนใจนางล้วนไม่ยอมรับเมื่อไม่อาจทำใจไปอยู่ตำแหน่งเดียวกันกับดอกบัวขาวเปื้อนโคลนตรงหน้า นางจึงเลือกที่จะมาอยู่ในตำแหน่งที่สตรีคนนี้ต้องก้มหัวให้นางแทน จะดีกว่า“ท่านชายเล็กร่างกายไม่แข็งแรง พระชายาจึงต้องอยู่ดูแล ท่านอ๋องจึงให้หม่อมฉันมาแทนเพคะ

หลินเฟยหลันกำมือแน่นใช่แล้ว นางลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิทในฝันของนาง ตอนที่นางจะออกเรือน มารดาได้มอบสินเดิมให้ แต่พอตรวจสอบของที่เก็บไว้ในคลังส่วนกลาง สินเดิมของมารดานางกลับหายไปหลายอย่าง จากการสอบสวนจึงพบว่า เป็นนางกำนัลใหม่ขโมย จึงถูกลงโทษด้วยการโบยและขายไปแต่เครื่องประดับที่หายไม่สามารถตามกลับมาได้แม้แต่ชิ้นเดียวตอนนั้น นางกล่าวโทษมารดาของนางที่ไม่รู้จักรักษาสมบัติให้ดีซึ่งดูเหมือนว่า สมบัติของมารดาของนาง จะถูกคนโลภมากฉกชิงไปตั้งแต่แรกแล้วนางก็พอจะรู้แล้วว่าสินเดิมที่หายไปหายไปด้วยวิธีใดและเพราะใครหมาป่าตาขาวพวกนี้ร่วมมือกันมานานแค่ไหนแล้ว!หลังจากที่ฟังเรื่องราวจากบุตรสาว เสวียนเยี่ยนฟางก็เอ่ย “จะจับโจรต้องมีพยานและหลักฐาน”ว่าแล้วก็พยักหน้ากับบ่าวคนสนิทหนิงอ้ายพยักหน้ารับ แล้วถอยออกไปแล้วนางก็เอ่ยกับบุตรสาว “หลันเอ๋อร์ วันนี้ แม่จะสอนอะไรบางอย่างกับลูก จงตั้งใจฟังและจดจำให้ดี”หลินเฟยหลันพยักหน้าเมื่อหนิงอ้ายกลับมา เสวียนเยี่ยนฟางก็พาบุตรสาวตรงไปยังเรือนกลางนางให้หนิงอ้ายมาบอกกล่าวแก่หัวหน้าขันที ว่าต้องการเลือกของฝากแก่บ้านเดิมเพราะกุญแจของห้องสมบัติอยู่กับขันทีผู้นี้

หลังจากที่พระชายาถูกจับตัวไป หนิงอ้ายก็ได้ให้จูฉี ซึ่งเป็นคนสนิทของตนมาอยู่ข้างกายของท่านหญิงใหญ่แทนพี่เลี้ยงคนเดิมหลินเฟยหลันหยิบของที่หยุนอันนำมาวางไว้ที่ห้องเตียงนอนของมารดาขึ้นมาพิจารณาโชคดีที่นางสามารถลอบเอาสิ่งนี้ออกมาได้เสียก่อน มิเช่นนั้นมารดานางต้องถูกใส่ร้ายโดยไม่อาจแก้ต่างได้ตอนนั้น นางเห็นเต็มสองตาว่าลู่หว่านเหลียนยัดอะไรบางอย่างเข้าปาก จากนั้น ไม่นานก็กระอักเลือดแล้วล้มลง นางจึงเชื่อว่าสิ่งที่อยู่ในมือนี้น่าจะเป็นยาพิษ แต่อย่างไรก็ต้องหาวิธีการพิสูจน์สองวันผ่านไป ก็ยังไม่สามารถค้นหาหลักฐานยาพิษที่ว่าได้ ทำให้หลินเฉิงจวิน โมโหเป็นอย่างมาก ตอนนี้ เขาแทบอยากจะฉีกเสวียนเยี่ยนฟางเป็นชิ้นๆ พอใช้อำนาจของตนบังคับให้คนของศาลต้าหลี่สอบสวนด้วยใช้วิธีที่รุนแรง ก็ถูกทางนั้นปฏิเสธชินอ๋องจึงเอาโทสะมาลงกับหลินเฟยหลันและหลินเฟยฉี แต่หนิงอ้ายและจูฉีเข้ามารับแส้แทนเจ้านายน้อยทั้งสองเรื่องนี้กลายเป็นที่เล่าลืออีกครั้ง ถึงความโหดร้ายของชินอ๋องที่ปฏิบัติต่อบุตรที่เกิดจากพระชายา“เสด็จแม่”“หลันเอ๋อร์ เจ้ามาได้อย่างไร” พระชายาเสวียนถึงกับตกใจจนหน้าซีด เมื่อเห็นบุตรสาวปรากฏตัวในสถานที่เช่

ทุกมื้ออาหาร จะมีอาหารหลากหลายอย่างจากโรงเตี๊ยมอันเลื่องชื่อถูกส่งมาที่เรือนใหญ่ ซึ่งก่อนหน้าก็มีข่าวลือเรื่องบ่าวที่ถูกขายออกไป เพราะไม่เคารพต่อผู้เป็นนาย ทั้งยังปล่อยปะละเลยท่านชายสี่แน่นอนว่า บ่าวรับใช้หรือจะกล้าทำเช่นนี้หากไม่มีคนอยู่เบื้องหลังชาวเมืองต่างร่ำลือกระพือข่าวไปว่า ชายารองเป็นผู้อยู่เบื้องหลังในเรื่องนี้ ซึ่งก็เป็นชินอ๋องที่เป็นคนให้ท้ายแม้พระชายาเสวียนจะเป็นผู้ต้องสงสัยวางยาพิษชายารอง แต่จนผ่านมาเกือบเดือนแล้ว ศาลต้าหลี่ก็ยังหาหลักฐานไม่ได้ชินอ๋องที่เป็นคนส่งตัวพระชายาให้แก่ศาลต้าหลี่ ก็ไม่คิดจะไปเยี่ยมเยือนภรรยาผูกผมเลยสักครั้ง“ที่ท่านหญิงใหญ่ต้องสั่งอาหารจากโรงเตี๊ยม เพราะท่านหญิงรองสั่งมิให้ห้องครัวส่งสำรับไปเรือน”“หลงอนุจนหูตามืดบอด”“ปล่อยให้อนุรังแกท่านหญิงใหญ่และท่านชายสี่อย่างไม่ใยดี”“แม้มารดาจะทำผิด แต่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับท่านชายสี่เลย ท่านอ๋องช่างใจดำนัก”“เดิมทีบุตรอนุผู้นี้ก็ก้าวร้าวราวอยู่แล้ว ชินอ๋องให้ท้ายถึงเพียงนี้ ตอนนี้พระชายาถูกขัง นางย่อมสามารถรังแกท่านหญิงใหญ่และท่านชายสี่อย่างไม่กลัวใครทั้งสิ้น”“นี่ๆ ข้าได้ยินมาว่า ชินอ๋องให้ท้ายชายารอง