All Chapters of พลาดรักเมฆินทร์: Chapter 21 - Chapter 30

ทันทีที่ประตูห้องปิดลง เมฆินทร์ก็วางแก้วน้ำลงบนโต๊ะข้างตัวอย่างแรงจนน้ำกระฉอกเล็กน้อย รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มที่ ร้ายกาจ และเต็มไปด้วยความพึงพอใจในแผนการที่เขาเพิ่งสร้างขึ้นเขารีบกดโทรศัพท์ หาใครบางคน"ฮัลโหล ไอ้ยุ" เมฆินทร์กรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์อย่างเด็ดขาด "มึงพาเมย์กลับกรุงเทพฯ เลยนะ"เขาเว้นจังหวะเล็กน้อยเพื่อฟังคำตอบ ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่ไม่มีการประนีประนอม"ทำยังไงก็ได้... รีบออกรถเดี๋ยวนี้ ไม่ต้องอยู่รอใครทั้งนั้น"เมฆินทร์ กดวางสายทันทีโดยไม่รอให้อีกฝ่ายได้โต้แย้ง เขายืนมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยไฟแห่งการครอบครอง ก่อนจะพึมพำกับตัวเองเบาๆ ด้วยรอยยิ้มเหี้ยมเกรียม"พี่อนุญาต ให้เธอกลับได้... แต่ถ้าเธอไม่ได้ กลับเอง... ก็โทษใครไม่ได้นะ จารวี"เมฆินทร์ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างสบายอารมณ์ เขารู้ดีหนทางเดียวที่เธอจะกลับได้คือไปกับวายุและเมย์... แต่แผนการของเขาจะทำให้เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากอยู่กับเขา...ที่นี่จารวีรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋าทันที เธอต้องแน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น เธอรู้ว่าวายุขับรถมา และถ้าเมย์กลับไปกับวายุจริง ๆ ก็เท่ากับเธอ

"แวะพักตรงนี้ก่อนไหม" เมฆินทร์เสนอ "ดูเหมือนจะเป็นหาดลับ"จารวีพยักหน้าอย่างตื่นเต้นกับความสวยงามที่ซ่อนอยู่ เมฆินทร์จูงมอเตอร์ไซค์ที่หมดน้ำมันไปจอดพิงต้นมะพร้าวที่อยู่ห่างจากหาดพอสมควร จากนั้นก็เดินนำเธอไปยังผืนทรายเมื่อเดินมาถึงหาดลับยามโพล้เพล้ จารวีรู้สึกถึงความสวยงามที่เงียบสงบ แต่ความรู้สึกสงบนั้นอยู่ได้ไม่นาน ก็ถูกแทนที่ด้วยความทรมานทางร่างกายเธอรู้สึกปวดห้องน้ำอย่างรุนแรง เพราะทั้งดื่มน้ำและทานขนมมาอย่างต่อเนื่อง ความเร่งรีบในการเดินทางทำให้เธอไม่ทันได้ปลดปล่อยเสียก่อน ตอนนี้มองซ้ายมองขวาไปทั่วก็มีเพียงแนวป่าทึบกับโขดหินใหญ่เท่านั้นหญิงสาวยืนบิดตัวไปมาอย่างกระสับกระส่าย ขณะที่เมฆินทร์เดินไปสำรวจบริเวณแนวพุ่มไม้ที่อยู่ไกลออกไปหน่อย และหายลับตาไปในที่สุด"โอ้ย!... ผู้ชายนี่ดีจริงๆ ไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไรทั้งนั้น" เธอบ่นในใจด้วยความริษยาเธอพยายามหาทางออกให้กับตัวเอง มองไปยังโขดหินขนาดใหญ่ที่สูงเกือบเท่าตัวคน ก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปหลบ แล้วค่อย ๆ ถอดเสื้อลายดอกและกางเกงลายช้างออก แล้วเปลี่ยนชุดกระโปรงยาวสีขาวเนื้อบางเบาแบบสายเดี่ยวที่เธอใส่มาตอนแรก ซึ่งเป็นชุดที่เหมาะกับการลงน

เมฆินทร์ก้มลงกระซิบเสียงแหบพร่าข้างหูหญิงสาว ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดจนขนอ่อนลุกซู่"แล้วเธอล่ะ เสพติดพี่บ้างไหม...ฮื้อ!"ดวงตาปรือปรอย สั่นสะท้านไปทั้งร่างของเธอ พยายามปฏิเสธทั้งที่เสียงขาดห้วง"ส...เสพติดอะไรคะ!""ก็อยากให้พี่ทำแบบนี้ไง...อยากมั้ย! ฮื้อ...ชอบมั้ย!"เธอไม่ตอบ แต่ใบหน้าหวานแดงก่ำยิ่งกว่าเดิมจนลามไปถึงลำคอ"พอได้แล้วค่ะ..." เธอใช้สองมือเรียวผลักแผงอกแกร่งที่ค่อมร่างเธอไว้เมฆินทร์จับข้อมือเธอไว้แล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม "พออะไร...นี่มันพึ่งเริ่มต้นเองนะ พี่ยังไม่ได้อะไรจากเราเลยนะ""แล้วพี่จะเอาอะไรจากจี๊ดละคะ...ก็ที่ริมหาด...พี่ก็..." เธอหน้าแดงก่ำขึ้นมาทันที เมื่อนึกถึงการกระทำของเขาที่นั่นเขาโน้มหน้าลงจนปลายจมูกชนกัน นัยน์ตาคมกริบเต็มไปด้วยประกายเสน่หา"ทำให้พี่สิ ทำได้มั้ย ฮื้อ~" น้ำเสียงท้าทายปนเร้าอารมณ์"ท...ทะ...ทำอะไรคะ จี๊ดทำไม่เป็น" เธอตอบด้วยความบริสุทธิ์ใจ"ทำไม่เป็นก็ฝึกสิครับ...เป็นนักเรียนของพี่หนิ บอกแล้วไงว่าพี่จะเป็นคนสอน"พูดจบ ร่างสูงเขาก็หยัดตัวขึ้น แท่งเนื้อที่ผงาดดีดออกมาอย่างรวดเร็ว แทบจะฟาดไปที่แก้มของเธอ"คะ!...อะไรคะ!" หญิงสาวอุทานอย่างตกใจเขาไม่รอค

เมฆินทร์ไม่ได้รอคำตอบที่ชัดเจนจากปากบาง ๆ ของเธอ เขาพอใจกับการพยักหน้าเล็กน้อยนั้นแล้ว ร่างกายของเขาร้อนรุ่มเกินกว่าจะรอได้อีกเขาจับขาเรียวของเธอแยกออกจากกัน ก่อนจะโน้มตัวลง หยิบซองเล็ก ๆ แล้วฉีกออกอย่างรวดเร็วสวมใส่มันบนแก่นกายร้อนผ่าวที่แข็งขืนเต็มที่อย่างชำนาญ"ซี๊ดดด... แน่นจริงๆ เลยนะ" เขาครางต่ำด้วยความพอใจ ขณะที่ค่อย ๆ กดปลายส่วนหัวหยักลงไปตรงร่องรักที่ชุ่มฉ่ำของเธออย่างจงใจ ดันเข้าไปอย่างเชื่องช้า เพื่อให้เธอได้ปรับตัวจารวีบิดเร่าเล็กน้อย ความเหนื่อยล้าถูกแทนที่ด้วยความเสียวซ่านที่รุนแรง เธอใช้เล็บจิกไปที่แผ่นหลังแกร่งของเขา"อื้อ... อ๊าาา... พี่เมฆ~" เสียงหวานของเธอออดอ้อนอย่างลืมตัวเมื่อได้ยินเสียงหวานครวญครางหวานเป็นเหมื่อนคำอนุญาต เมฆินทร์ก็ไม่ลังเล กระแทกแก่นกายที่ใหญ่และยาวเข้าไปจนสุดลำอย่างหนักหน่วงในคราวเดียว!"อึก!--อ้าาาา!..."เสียงของจารวีถึงกับขาดห้วง ร่างกายเกร็งกระตุกไปทั้งตัวเพราะความลึกและแน่นหนาเมฆินทร์ถอนกายออกมาเพียงเล็กน้อย ก่อนจะ กระแทกตอกย้ำเข้าไปอย่างช้า ๆ แต่เต็มไปด้วยความแข็งแกร่ง เขามองใบหน้าสวยหวานที่กำลังแดงก่ำและหลับตาพริ้มอย่างทรมานจากความสุขแ

ห้างสรรพสินค้าชื่อดังเมฆินทร์ขับรถพาจารวีมาถึงห้างสรรพสินค้าชื่อดัง โดยมุ่งตรงไปยังร้านเสื้อผ้าหรูหราที่บรรดาเซเลบและนักธุรกิจมักมาใช้บริการภายในร้านตกแต่งอย่างวิจิตรตระการตา ชุดราตรีหลากหลายรูปแบบถูกจัดแบ่งตามโอกาส จารวีรู้สึกประหม่ากับความหรูหราของสถานที่"เลือกเลยนะ พี่จัดการให้" เมฆินทร์พูดสั้น ๆ พลางนั่งลงบนโซฟาหนังอย่างสบายอารมณ์ และก้มหน้าดูโทรศัพท์มือถือเธอเลือกชุดตามที่พนักงานแนะนำ เป็นชุดราตรีผ้าซาตินสีขาว ทรงเข้ารูป เปิดไหล่เล็กน้อย เน้นช่วงเอวและหน้าอกอย่างพอดิบพอดีเมื่อจารวีก้าวออกมาจากห้องลองชุด ภาพตรงหน้าทำให้ทุกคนในร้านต้องหยุดนิ่งพนักงานหญิงคนหนึ่งถึงกับอุทานออกมาด้วยความชื่นชม "โอ้โห!แฟนคุณสวยมากเลยค่ะคุณลูกค้า"ใบหน้าของเธอเห่อร้อนขึ้นทันทีกับคำเรียกนั้น หันไปมองเมฆินทร์ที่นั่งไขว่ห้างอยู่เมฆินทร์ ที่นั่งอมยิ้มพร้อมกับเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์ ดวงตาคมกริบเบิกกว้างเล็กน้อย ริมฝีปากที่เคยเหยียดตรงคลายออกเล็กน้อย เขานิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะแอบกลืนน้ำลายลงคออย่างไม่รู้ตัวจารวีเดินออกมาด้วยความเก้อเขิน "พี่เมฆ... จี๊ดต้องใส่ชุดนี้จริง ๆ เหรอคะ?"เมฆินทร์ส่งยิ้มอย่า