โรแมนติก

"ใช้คำว่าแวะมารับ...ทั้งๆ ที่ตั้งใจมารับใช่ไหมคะ...หนูรู้นะคะ...บ้านพี่กับคอนโดคนละทางกันเลย" "อุ๊บส์...ถูกจับได้ซะและ..." .. "อีกหน่อยก็ชอบ...และพี่จะทำให้เธอชอบพี่ให้ได้!" "มั่นใจขนาดนั้น?" "1เดือนของเรา...ถ้ามั่นใจว่าใจแข็งสู้พี่ได้...ก็ให้พี่ลองมาจีบเธอดูสิ...พี่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าจะทำให้เธอชอบพี่ได้ไหม...หรือที่เธอพยายามออกห่างพี่เพราะเธอไม่มั่นใจพอ...กลัวว่าจะหลงรักพี่แล้ว...เอ...หรือว่ารักไปแล้วนะ??"

“ไม่ว่าใครหน้าไหนก็มาเอาเธอไปจากฉันไม่ได้ดาริน“ ”เพราะเธอคือของของฉัน!“ ”รินไม่อยากเป็นของพี่เพราะความเกลียด รินอยากเป็นของพี่เพราะพี่รักริน!“ แต่คงเป็นไปไม่ได้เพราะเขานั้นเกลียดแสนเกลียดเธอ!

“ปากเธอทั้งหวานทั้งหอมเลย” ฟาฎิลปล่อยปากสาวให้เป็นอิสระเพื่อให้อนัญญาได้หายใจ ทั้งที่ไม่อยากทำสักเท่าไหร่ “คอยดูนะ ถ้าฉันขึ้นไปจากสระได้เมื่อไหร่ ฉันจะชกหน้าคุณ จะชกเป็นร้อยทีเลย” อนัญญาอยากทำตามปากว่าตอนนี้เลย แต่ก็ทำไม่ได้เพราะหล่อนอยู่ในน้ำ กลัวจมน้ำก็กลัว อยากอัดหมัดใส่หน้าฟาฎิลก็อยากทำ และที่สำคัญหญิงสาวเขินอายที่ถูกชีคหนุ่มขโมยจูบแรกไปแบบไม่ทันตั้งตัว พวงแก้มขึ้นเลือดฝาดส่งผลให้ใบหน้าหล่อนชวนมองมากขึ้น “จูบหนึ่งครั้งถูกชกหนึ่งทีก็คุ้มนะ งั้นฉันต้องจูบเธอบ่อยๆ ซะแล้ว” ฟาฎิลพูดไปยิ้มไป “จะบ้าเหรอ ฉันไม่ให้คุณจูบหรอก ถ้าคุณจูบฉันอีกล่ะก็ฉันจะชกหน้าคุณให้ดั้งหักเลยคอยดู” หล่อนขู่ “แล้วก็จะกัดลิ้นคุณให้ขาดด้วย” “เธอไม่มีวันได้กัดลิ้นฉันหรอก” อนัญญาใจชื้นเพราะคิดว่าเขากลัวคำขู่ตน ทว่าคำพูดประโยคต่อมา ทำให้หล่อนถึงกับตกใจ “เพราะครั้งหน้าฉันจะจูบเธอแบบไม่สอดลิ้น”

. . .หัวใจของ'เวกัส‘ เต้นแทบไม่เป็นจังหวะ เมื่อมองเห็นหญิงสาวที่สวมเสื้อยืดของเขาเดินออกมาจากห้องน้ำในห้องนอนของเขา เขาลอบมองดวงตากลมโต จมูกโด่งรั้นเชิดนิดๆของหญิงสาว ไล่ลงมาถึงริมฝีปากสวยอวบอิ่มได้รูปน่าจูบของหญิงสาว แล้วก็ต้องรีบหลบสายตาเมื่อเธอหันหน้ามามองเขาพอดี. . . “ไอยานอนห้องเวได้เลยนะ เดี๋ยวเวลงไปนอนโซฟากับพวกนี้เอง อีกอย่างคืนนี้น่าจะคุยกันเรื่องงานแข่งรถกันยาว แล้วเสื้อผ้าเวใส่ได้มั้ย? แก้ขัดไปก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เอมิคงเอากระเป๋ามาให้แหละ” เวกัสรีบเอ่ยบอกหญิงสาว ไอยา: ”ขอบคุณมากนะเว สบายมากแค่นี้ก็เกรงใจจะแย่“ หญิงสาวเอ่ยขอบคุณพลางยิ้มจนตาหยีให้เขา แต่มันกลับทำให้ใจเขาเต้นเร็วจนผิดจังหวะ หลายปีก่อนเค้าไม่กล้าพอที่จะบอกรักเธอ ทำให้เธอต้องเสียใจที่ไปรักผู้ชายห่วยๆอย่าง“ไอ้พีช” แต่จากนี้เขาจะไม่ยอมเสียเธอไปให้ใครอีก “ไอยา”จะต้องเป็นของเขาคนเดียว เขาจะดูแลไม่ให้เธอเสียใจ ไม่มีผู้ชายคนไหนมีค่าพอสำหรับน้ำตาของ“ไอยา”ทั้งนั้น. . . . เวกัสคิดพลางเดินลงบันไดตามหลังเพื่อนๆลงไปชั้นล่าง . .

‘ช่วยตัวเองยังงั้นรึ’ หญิงสาวนึกประชดประชันคำพูดของสามีอยู่ในใจ เขาคงไม่รู้ว่านั่นคือสิ่งที่เธอแอบทำอยู่บ่อยๆ ลับหลังเขา นาวินคงไม่รู้ว่าเขาทำให้เธอต้องแอบพึ่งพากล้วยบ้าง แตงกวาบ้าง บางครั้งก็ลำนิ้วน้อยๆ ของตัวเอง พอให้อารมณ์อ้างว้างว้าเหว่ได้ทุเลาเบาบางลงชั่วครั้งชั่วคราว หากแต่ตัวเธอเท่านั้นที่รู้ว่าในความจริงแล้วมันก็ได้แค่ ‘แก้ขัด’ และก็มีหลายครั้งที่มันยิ่งทำให้อัดอั้นทรมานในอารมณ์ กระสันหายิ่งกว่าเก่า เพราะเธอต้องการมากกว่าจะเอานิ้วของตัวเองสอดใส่ เธอชอบสัมผัสปลุกเร้าของบุรุษเพศมากกว่า ชอบให้ร่างกายโดนกอดรัดแลกสัมผัสคลุกเคล้า ชอบที่ตัวเองโดนจูบไซ้ รู้สึกมีอารมณ์มากมายเมื่อได้แลกน้ำแลกเนื้อ กอดรัดกับร่างกายที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหงื่อกลิ่นกายของบุรุษเพศที่เธอปรารถนา ‘อยากมากก็ช่วยตัวเองไปก่อน’ นีรชานอนนิ่งนึกถึงคำพูดของคนเห็นแก่ตัว ครั้นแล้วหยาดน้ำตากลมเกลี้ยงก็กลิ้งลงอาบนวลแก้ม บางหยดหล่นกระทบผ้าปูที่นอนแล้วซึมวาบเป็นวงคราบเปียกชื้น

เรื่องราวความรักของหญิงสาวที่แอบชอบเจ้านายมานานนับปี เธออยู่ในที่ของเธอ ไม่เคยแสดงตัวให้เขารู้ แต่แล้ววันหนึ่งเหตการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เธอถูกกล่าวหาว่าเป็นสาเหตุให้เจ้านายของเธอเลิกรากับคนรัก เขาโกรธเธอมาก จนจับเธอมาย่ำยีทั้งกายและใจ หลังจากนั้นเธอก็หายไป 4 ปีต่อมาเธอกลับมาพร้อมลูกน้อย เธอพยายามทำทุกอย่างเพื่อที่จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเขาอีก แต่มีหรือที่เขาจะยอม เพราะเขาก็ทำทุกอย่างเช่นกันเพื่อให้เธอกลับมารักเขาอีกครั้ง

เธอคือ "นักล่า" ผู้เชี่ยวชาญการหลอกลวง เพื่อชำระแค้นจากอดีต แต่เขากลับเป็น "ผู้คุมเกม" ที่รู้ทันทุกอย่างตั้งแต่ต้น และพร้อมจะใช้เธอเป็นเบี้ยในกระดานของเขาเอง ในเกมที่ต่างฝ่ายต่างซ่อนความจริง มีเพียง "หัวใจ" ที่จะบอกได้ว่าชัยชนะครั้งนี้...คือการได้แก้แค้น หรือการได้เธอมาครอบครอง