Bl Jepang

'เฟย' นักศึกษาคณะนิเทศเอกภาพยนต์กำลังดูซีรีส์วายเพื่อหาข้อมูลในการทำโปรเจคหนังสั้น ทว่าเขากับต้องตายด้วยอาการหัวใจวาย แต่ใครจะรู้ว่าเขากลับได้ไปเป็นเกิดใหม่เป็นตัวละครในซีรีส์วายเรื่องนั้นซะนี่

แรก ๆ ไม่ชอบหน้าก็บอกอีกฝ่ายว่า “อย่ายุ่งกับฉันนะ” หลัง ๆ รั้งคนตรงหน้าไว้อ้อนวอนด้วยสายตา “อย่าไปนะ”

“นะโมพุทธายะ มะอะอุ นะมะพะธะ” จะอยู่หรือตาย...ล้วนขึ้นอยู่กับวิบากกรรม

รับจ้างเลี้ยงลูกให้เค้า สุดท้ายได้เป็น "เมีย" คุณเค้าซะงั้น คุณรัน [35 ปี] & อาคิน [25 ปี] 🍼 น้องฌอน [3 ขวบ] อาคิน ตัดสินใจลาออกจากงาน เพราะทนไม่ไหวกับป้าหัวหน้าที่แสนจะท็อกซิก ลาออกทั้งที่ยังไม่ได้หางานใหม่ แต่อาคินคิดว่าอดตาย ยังดีกว่าประสาทกิน แต่งานสมัยนี้ก็หายากเสียเหลือเกิน ประกาศรับสมัครพี่เลี้ยงเด็ก กับคุณสมบัติที่ใครอ่านแล้วต้องงง คุณสมบัติเดียวที่ผู้ว่าจ้างต้องการคือต้องเป็น ‘ผู้ชาย’ เท่านั้น “ฉันตกลงรับนาย ถ้านายยอมรับข้อแม้ทั้งหมดได้” “เงินเดือนชั้นให้มากกว่าที่เก่าสองเท่า กินอยู่ที่นี่ไม่ต้องเสียอะไร เบิกเพิ่มได้ทั้งหมด” ขอเสนอดีขนาดนี้มีหรือที่อาคินจะปฏิเสธ แต่มันชักจะยังไง ๆ อยู่นะ...

คำว่ารัก...ไม่ควรจำกัดไว้แค่คำว่าเพศ เพราะโลกใบนี้ไม่มีใครเลือกเกิดได้ แต่ทุกคนเลือกที่จะเป็นได้ เหมือนกับเขาสองคน ที่คิดว่า ความรักคือสิ่งที่สวยงามยิ่งกว่าสิ่งใด

จะบอกว่าคนแปลกหน้า? ก็คุ้นหน้าเกินกว่าจะบอกว่าไม่รู้จัก จะบอกว่าคนรู้จัก แต่…ทั้งชื่อ ที่อยู่ ก็ไม่มีอะไรเลยที่เขารู้ จะบอกว่า.. เอ่ออ… คู่นอน ก็ยังไม่เคยนอนด้วยกัน แต่ก็ทำอะไรที่ยากจะอธิบายไปแล้ว

結婚3年目。妻と訪れた温泉旅館―― その露天風呂で、瑛司は年下の男・蓮と出会う。 夜の湯けむりの中、名前も知らないまま、 心の隙間を埋め合うように身体を重ねた一夜。 それきりのはずだった。 けれど運命は、ふたりを再び“仕事相手”として再会させる。 家庭を捨て、蓮を選んだ瑛司。 愛されることに怯え、拒絶しながらも惹かれていく蓮。 何度もすれ違い、傷つけ合い、 それでも触れるたび、心が溶けていく。 ――これは、 壊れたままの心と身体が、 愛によって再び重なっていく物語。

ิผังห่วงโซ่อาหารอาณาจักรเสี่ยเข้โคตรเห้ ลิลลี่ = บนสุด เสี่ยเข้ =เจ้าของอาณาจักรเห้ พี่โดม =ลูกอีช่างขัด สารวัตรดาวเรือง=คนหล่อแต่เป็นเมีย ปลาซิว=...ลูกอ๊อดเล็กจิ๋ว   ..นิยายวายpwpไม่มีอะไรมากแค่พาทัวร์รอบบ่อจระเข้ให้เสียวเล่น..เสียวโดนแดก

ใครเล่าจะรู้ว่าภายใต้ความเย็นชา เลือดเย็น และโหดเหี้ยมของ 'บอสเหนือ' นั้นกลับซ่อนความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ นอกจากตัวบอสเหนือและเหล่า 'บอดี้การ์ดคนโปรด' เท่านั้น [PWP/HAREM]

白檀の香る明治の屋敷―― 美貌の御曹司・彰人は、まるで飾られた硝子細工のように、触れることさえ許されぬ存在だった。 そこに書生としてやって来たのは、無骨で実直な青年・直哉。 禁欲と理性を信条に生きてきた彼は、彰人の静かな色香に、知らず心を奪われていく。 すれ違いざまに揺れる睫毛、障子越しの気配、 布団に並んだ夜にこぼれる無防備な吐息―― 美しすぎるそのひとが、少しずつ直哉の理性を侵食してゆく。 布団に並んだ夜、こぼれそうな吐息。 指先が触れただけで、心が揺れる。 そんな折、彰人に“見合い話”が持ち上がる。 現実の影が、ふたりの関係を静かに裂こうとしていた。 身分差と禁忌、理性と欲望が交錯する、耽美と官能の長編BL。