Regulatori Na Wika

Namaku adalah Nabhila Pramuditia. Itu kata Mas Alvis padaku saat bangun dari koma. Tapi, kata semua orang, namaku adalah Nadhila Meeaz--saudara kembar dari Nadhila Pramuditia. Ingatanku abu-abu, tapi cinta Mas Alvis sangat besar padaku. Lalu, juga ada anak di antara kami. Mana yang harus kupercayai? Apakah aku pemeran utama di hidup pria itu ataukah hanyalah tokoh pengganti saja?

Suci masih menatap Nilam lurus. “Semua gadis yang diinginkannya akan sulit lepas. Mereka pasti menghilang. Kamu bisa jadi korban selanjutnya,” ceracau gadis itu dengan bibir bergetar. “Aku? Korban siapa? Apa maksudmu, Ci? Aku nggak paham.” Nilam terus bertanya bersamaan dengan jantungnya mulai berdebar. “Ki Arya ....” Suci bergumam, setengah berbisik. Sorot matanya berkilat aneh.

“Bu, percaya Sekar, Bu ... Sekar nggak sadar-“ Plak!! Tamparan keras Ibu layangkan ke pipi, membuat pandanganku mengabur. "Siapa yang bisa percaya omonganmu, Sekar!' Pipiku panas dan perih. Namun, lebih sakit sayatan luka di hati ini. Gimana lagi aku bilang kalau aku nggak salah, Bu …? Aku korban ...!

Dos dez aos dezoito anos, meus pais me obrigaram a escrever duzentas e noventa e nove dívidas. Cada centavo que eu pedia a eles era considerado um empréstimo — algo que eu teria que pagar quando me tornasse adulta. Até que sofri um acidente de carro... Na hora de pagar a cirurgia, ainda me faltavam três mil no cartão. Sem saída, fui implorar ajuda aos meus pais. Mas eles apenas sorriram friamente: — Júlia Monforte, você já tem dezoito anos. Não temos mais obrigação nenhuma com você. Escreva uma nova dívida! Com lágrimas nos olhos, escrevi minha tricentésima dívida. Após a cirurgia, abri o Instagram e me deparei com uma publicação da minha irmã adotiva. Na foto, ela estava em um cruzeiro internacional, celebrando seu aniversário de dezoito anos como uma princesa, cercada de gente a bajulando. O presente dos meus pais para ela? Um apartamento de alto padrão no centro de São Paulo... e a chave de um Maserati. Até meu amigo de infância... olhava para ela com olhos cheios de amor. Ela agradecia: "Obrigada às pessoas que eu mais amo, por me darem o melhor que eu poderia ter." E eu, segurando aquela dívida toda amassada nas mãos, simplesmente sorri. Depois que eu quitar essa dívida... uma coisa é certa — não preciso mais de uma família assim.

“You’re mine, remember?” — Helios Devereaux Monastero ♡♡♡ Jasmine Elizabeth Valiente is a twenty-year-old woman who is currently working in a bar as a waitress. Wala na siyang ibang maaasahan pa kung hindi ay ang kaniyang sarili lalo pa at nag-aaral siya. Nasa third year college na ang dalaga, at habang malapit na siyang makapagtapos ay nagiging mahirap na ang kaniyang trabaho. One night, while she was serving their orders, someone tried to sexually assault her. Madalas namang ganito ang mangyari sa kaniya, dahil maganda siya. Maging ang hubog ng kaniyang katawan ay maganda rin. Nga lang, hindi niya gusto ang atensyon na nakukuha niya sa kung kanino. Kung hindi kasi pagnanasa, sinusubukan siyang bastusin ng mga ‘to kahit pa maayos naman ang kaniyang suot na uniform. Hindi nga lang niya inaasahan na may magliligtas sa kaniya sa lalaking nangbastos sa kaniya. He’s Helios Devereaux Monastero, a business owner and professional racer. Shocked was evident on Jasmine’s face. Sino ba ang hindi magugulat kung isang guwapo, at makisig na lalaki ang magliligtas sa kaniya sa kapahamakan? “Try to do that again, you’ll see,” mariing wika ng binata matapos nitong suntukin ang lalaking nangbastos kay Jasmine. What will happen after meeting Helios Devereaux Monastero? Mas gugulo ba ang buhay niya, o tuluyang aayon ang tadhana sa kaniya?

Sa kagustuhan ni Aira na makalimutan ang ginawang panloloko ng boyfriend niya, naglasing siya sa bar. Kinabukasan, nagising na lamang siya sa sobrang sakit ng ulo niya, pati na rin ng ibabang bahagi ng kanyang pagkababae. Nagulat siya nang tumambad sa kanyang paningin ang estrangherong lalaking katabi niya sa kama. Dali-dali siyang nagbihis at nilisan ang lugar na ‘yon. Ngunit tila nanunukso ang tadhana. Pagkalipas ng ilang linggo, sa kanyang pagbabalik sa trabaho, doon niya muling nakaharap ang lalaking pilit niyang kinalimutan. Siya pala ang bagong CEO ng kanilang kumpanya—si Kael Ramirez. “Hindi ko nakalimutan ang gabing 'yon," wika nito nang minsang ipatawag siya sa opisina. “ “Sir anuman ang nangyari noon, it was just a mistake.” “But for me, that was the best mistake I've ever had." Bigla siyang kinabahan. "Sir, let's pretend it did not happen,” mabilis niyang wika. "Well, it's not my case,” anito. “I claimed you once kaya akin ka lang at paulit-ulit kitang aangkinin hangga't gusto ko."

"Pwede bang ako naman, Blaze? Pwede bang ako naman ang piliin mo?” nagmamakaawang wika ni Jane sa harapan ni Blaze. “Don't get me wrong, nagpakasal ako sa 'yo hindi dahil kamukha mo na si Gizelle kundi para manahimik na ang mga magulang natin. Kahit pagbali-baliktarin mo man ang utak ko, si Gizelle pa rin ang mamahalin ko. Siya at siya lang. Apelyido ko lang ang gamit mo pero kahit kailan hindi mo ako magiging pagmamay-ari! ” Para kay Jane, ang pagsusuot ng maskara lamang ang tanging sagot upang tanggapin siya ng lalaking mahal niya. Ngunit kailan nga ba siya matatanggap? Hanggang saan ang kaya niyang tiisin? Hanggang saan pa ang kaya niyang gawin sa ngalan ng pag-ibig? Hanggang kailan siya magpapanggap bilang ibang tao? May patutunguhan pa rin kaya ang pagmamahal niya para kay Blaze?

Nang lumuhod ang lalaki, magmakaawa, at yakapin ang kanyang binti'y 'di pa rin natinag si Kennedy. "Ken, please, handa akong gawin ang lahat-lahat mapasa 'kin ka lang muli," pagsusumamo ni Chord. Isang hakbang palayo mula sa lalaking dati niyang minahal ay agad na nagbadyang tumulo ang mainit at nag-uunahang mga luhang kanina pa gustong lumabas sa kanyang mga mata. Nag-aalab. Lumalago. Ayaw paawat. Ilan lang ito sa mga salitang makakapaglarawan sa pag-ibig ni Kennedy kay Chord. Animo'y isa itong bomba na kapag hinayaan lamang hanggang sa pumatak sa partikular na oras, ito'y sasabog at hindi na mapipigilan pa. Ngunit hindi maipagkakaila na kahit kaila'y hindi mawawala ang mga problema't hamon na maaaring tumupok sa alab ng pag-ibig sa pagitan ng dalawang tao. "Napakahirap mong abutin, Chord," wika ni Kennedy, nanginginig ang boses. "Walang-wala sa kalingkingan ng estado mo ang estado ng buhay ko." Namatay si Romeo dahil kay Juliet. Namatay si Jack dahil kay Rose. Hindi nagkatuluyan sina Peter Pan at Wendy. Sina Chord at Kennedy kaya gano'n din? Mailalaban ba nila ang pag-iibigang pilit sinusubok ng panahon, paniniwala, at tadhana?

Tiningnan ni Isabella ang kapirasong papel na hawak niya. Nanlaki nang mabasa ang nakasulat doon. "Kayo po ang CEO ng kompanyang ito?" hindi makapaniwalang wika ni Isabella. Ngumiti ng malawak si Maximus. "Yes I am. At mayroon akong offer sa iyo na trabaho. Magiging madali lang ito para sa iyo. Isang taon ang kailangan mong guguluhin dito. At ang trabahong ito ay nagkakahalaga ng twenty million pesos." Halos malaglag ang panga ni Isabella sa kanyang narinig. "P-Po? A-Ano po bang k-klaseng trabaho po iyan?" "I need a contract wife, miss. No feelings involved. Just pure business." *** Hindi niya inakalang lolokohin siya ng kanyang asawa. Sobra siyang nasaktan at nadurog ng pino ang kanyang puso. Hindi niya hahayaang maging masaya ang asawa niya pati na ang kabit nito. Kaya naman umisip siya ng paraan upang makapaghiganti. Isang dalaga ang makakatulong sa kanya upang makapaghiganti na hindi niya aakalaing bibihag din sa sugatan niyang puso. At iyon ay walang iba kundi ang kanyang inaanak.

Dalawang taon matapos ang kaniyang perpektong kasal, akala ni Chloe Valdez ay natagpuan na niya ang lalaking mamahalin niya habambuhay. Pero isang papel ang tuluyang gumiba sa lahat ng iyon. The marriage certificate she once cherished… was fake. Gulat at sakit ang naramdaman ni Chloe, lalo na nang malamang ang lalaking minahal niya ng anim na taon, si James Alcantara, ay matagal na palang may ibang asawa. Ang mas masakit pa, ang asawa nito ay ang kanilang guro na anim na taon ang tanda sa kanya. What’s worse? The child she thought they’d lost? It wasn’t Chloe’s to begin with. Hindi lang pala siya naging panakip-butas, kundi napagbintangan pa siyang baog at inangkin pa ang anak ng tunay na mag-asawa. “Wala akong asawa. Wala akong anak. At ako ang magmamana ng lahat,” malamig na wika ni Chloe habang pinuputol ang huling tali sa pusong minsang ibinigay niya nang buo. Everyone thought she’d run away. But Chloe stayed. Quietly, strategically, with revenge wrapped in her grace. Akala ni James, babalik si Chloe. Akala niya, mapipilit pa niyang ayusin ang nasirang kasal. Hanggang isang araw, nakita niya si Chloe sa balita. Ngunit hindi na siya ang babaeng iniwan at sinaktan niya noon. Siya na ngayon ang babaeng pinagkakaguluhan ng buong bansa. Mayaman, makapangyarihan, at nakatayo sa tabi ng isang lalaking nasa tuktok ng kapangyarihan.