Short Bl Manga

I’d just wrapped up a short trip with my daughter, Elara. On the way back, I figured I’d swing by the Hale, our family’s casino, to check in on my son, Cassian. Maybe grab dinner together. I didn’t expect to be mistaken for his latest fling. Correction: not mistaken—accused. Violently. “You think you can just waltz in here like some queen?” she hissed. “I’m the woman Cassian loves! What kind of whore are you? And is this your bastard daughter with him?” She locked us in the basement. No phone. No light. Just concrete walls and the stench of mildew and madness. Then came the fists. She slapped me across the face—again and again—until my skin stung and my ears rang. When that didn’t satisfy her, she pulled a gun and aimed low. The bullet tore through my knee. I bit back a scream, shielding Elara with my body. “You need to die, whore,” she spat. One of her men hesitated, “We should at least tell Mr. Hale first. If we are going to kill these two in his casino.” Lila of course said no. But that man brought Cassian anyway. My son stepped into this dark little room like it was any other Tuesday—until he saw me. His whole body went still. The blood drained from his face. And then, in the smallest, most broken voice I’d ever heard from him, he whispered, “Mom? What are you doing in my basement?”

小田桐涼一は、コンテストの締め切りに追われる駆け出し作家志望の青年。ある日、街中で体調を崩し倒れそうになったところを、編集者の桃瀬郁也に助けられる。偶然の出会いは、実は中学時代にバス停で遠くから見つめ合っていた二人の運命的な再会だった。涼一のトラウマを抱えた過去と、郁也の優しくも情熱的な性格が交錯し、互いに惹かれ合う二人。 郁也の世話焼きなサポートと、涼一の純粋な想いが織りなす日々の中、料理を共に作り、名前で呼び合い、そっと手を繋ぐ瞬間を通じて、二人の距離は縮まる。涼一の過去の傷を乗り越え、郁也の愛に支えられながら、彼は作家としての夢にも一歩近づく。

ชายผู้เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ลึกลับน่าค้นหา แอบซ่อนอาชีพเสริมที่ไม่อาจบอกให้ใครรู้ได้ งานกลางคืนที่ใครหลายคนรังเกียจ ผมทำอาชีพเด็กไซด์ไลน์เพื่อเลี้ยงปากท้อง จุ๊ๆ อย่าเพิ่งคิดว่าดราม่า แม้ชีวิตผมจะไม่สวยหรูอย่างคนอื่นเขา แต่ผมมีแนวทางในการดำเนินชีวิตของตัวเอง เก็บงำความลับผู้อื่นภายใต้รอยยิ้ม เว้นระยะจากทุกคนหนึ่งก้าว ยามเลือกลูกค้าต้องมีลู่ทางถอยให้ตัวเองเสมอ แต่โชคชะตามักเล่นตลก ในขณะที่กำลังหาเงินเข้ากระเป๋า ดันไปเจอมาเฟียตัวเอ้เข้าอย่างจัง! หนีไม่พ้นยังไม่พอ คิดจะมายัดเหยียดตำแหน่ง ‘อิหนู’ ให้กันอีกเรอะ! มาลองดูกันเถอะว่า ประสบการณ์หนีหนี้อันโชกโชนบวกกับไหวพริบที่ได้มาตั้งแต่เกิดจะทำให้ผมรอดจากวิกฤตครั้งนี้ได้หรือไม่ ป๋า : ฝัน **เรื่องนี้ไม่สักแต่เรทแน่นอน คนเขียนรับประกัน!**

予備校に勤める雪ノ下の教え子には一世を風靡した元子役がいる 昔テレビでいつも元気な笑顔を見せていた「たかせはやと」ではなく言葉少ない「高頼颯人」。 雪ノ下は彼を気にかけるようになり…… 雪ノ下 陽介　予備校教師 高頼 颯人　元人気子役の青年

After I became pregnant, my figure changed, and my face grew puffy. My fiancé began to treat me with a subtle, almost imperceptible sense of disdain. When the baby was five months along, it happened to be Valentine's Day. That day, he finally agreed to take our wedding photos, something I'd been hoping for. But just as we arrived at the bridal studio, his phone rang. "Mike, I just got back to the country. My friends are hosting a gathering, and everyone's bringing their boyfriends. Could you come and pretend to be mine?" It was a few short sentences, yet it completely altered the expression on his face. He turned abruptly, stepping out of the studio with a look of urgency. "Lucy's back. I have to go see her," he said. Hearing those words, a fire of rage ignited inside me, one I couldn't suppress. "For her? You're going to leave me here alone?" I demanded. "Do you even know how long I've been looking forward to today? It's Valentine's Day, and instead of staying with me, you're going to be with her?" His impatience flared visibly as I stood my ground. Without a word, his hand pushed me aside, and he strode out of the shop. "We can take wedding photos any day. I'm the only one Lucy has in this country. I have to go see her," he said. Then, gripping my wrist with alarming force, he shoved me, sending me sprawling to the floor. Without a backward glance, he got into his car and drove off. I felt a sudden, wet heat flowing from my lower abdomen. Pain surged through my stomach, sharp and unbearable, as my consciousness started to fade. A wave of despair and terror consumed me. Someone. Anyone. Please save my baby.

Jackeline Moon (Jack for short) was born with a fate that would change the whole world. At a young age, she experienced the cruelty of the world and matured more quickly than anyone around her age. To hide and seek the truth about herself and to get revenge for her family, she built her prestige and gained immense power whilst disguised as a man. She was now a strong female wolf with no need of another’s protection. But that was until she meets Alice, an unforeseen surprise, a mate that she never thought she’ll have. What sparks would arise between them or would they reject one another. As the story between the 2 builds up, an unforeseen darkness approaches them.

理化学研究所にblunderのレッテルを張られた被験体№28は、幽世の妖狐に餌として売られる。目の前で少年が喰われるのを見て、自分もあんな風に喰われるのだなと思った。紅と名乗った妖狐は№28に蒼という名を与えた。「君たちが喜ぶと魂が美味くなるから」と安心できる生活を与えてくれる紅を優しいと思い始める。今の生活が出来て痛い思いや辛い思いをせずに死ねるなら悪くないと思う蒼。しかし紅は蒼を特別扱いし「自分を愛してほしい」と話す。知らなかった温もりを与えてくれる紅に恋慕を抱き始める。蒼は紅を愛するために、紅への『好き』を探し始める。

Jacke, an archdemon and crime boss, is loyal to his family and seemingly no one else. Alexandria is the Alpha to the Wolves of La Muerte, and one of the only female Alphas known in the world of werewolves. Fate pairs these two in a way that would seem to be their undoing, with Jacke being cynical and mistrusting towards Alex's claims that he is her mate, and Alex being determined to no end other than having Jacke by her side. Will Jacke bring down his walls to let Alex in, and trust that she won't betray his faith or fall short and leave both of them in shambles?

WARNING: MATURE CONTENT (18+) This book is a collection of steamy short romantic and erotic stories that will awaken your inner desire. Great for readers longing for a hot, seductive and sensual read. Each story offers a captivating retreat into a space where eroticism and desire reigns free. Tell me which story captures your attention. This book is strictly for matured readers.

คุณหมอหนุ่มแอบรักเด็กหนุ่มวัยมัธยม แต่ยังไม่กล้าทำอะไรเพราะน้องยังเด็ก รอให้โตก่อนเถอะ ค่อยๆ เลี้ยงไว้ทีละนิดค่ะ “พี่หมออย่าเปลี่ยนเรื่อง ตอบผมมาก่อนว่าชอบไหม” “อือ ชอบ” “ก็แค่นั้น” “อะไรก็แค่นั้น” “ก็แค่พูดว่าชอบ มันไม่เห็นอยากตรงไหน” “หวาน ขอกินอีกได้ไหม” “กินช็อกแลตหรือกินผม” ถามออกไปแล้วก็หน้าแดงลามไปถึงใบหู “ใครสอนให้พูดแบบนี้” “ไม่มีใครสอน แค่พูดเพราะอยากพูด” “อย่าพูดกับใครอีก” “แล้วถ้าพูดกับพี่หมอได้ไหมครับ” “พูดแล้วก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองพูด คิดว่ารับผิดชอบได้ไหม” “คิดว่าได้” “งั้นก็ต้องพิสูจน์” “ผมก็รออยู่” “ยั่วดีนัก”