ความรัก

"นาย! นอนข้างนอก!" "อะไรนะ!" "นอนข้างนอก ห้ามเข้ามาใกล้ฉันเกินสามเมตร" "เธอเป็นอะไร ทำไมฉันจะเข้าใกล้เธอไม่ได้ ฉันเป็นสามีเธอนะ" "ไม่ได้เป็นอะไร แต่ฉันเหม็นหน้านาย อยู่ใกล้ ๆ แล้วคลื้นไส้ จะอ้วก!"

สามีของฉันเป็นหัวหน้าหน่วยกู้ภัย ตอนที่ฉันติดอยู่ในถ้ำและถูกฝูงหมาป่าล้อม ฉันพยายามโทรหาสามีอย่างบ้าคลั่ง แต่เขาก็ตัดสายใส่ครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อกองไฟเริ่มมอดดับ ฝูงหมาป่าค่อยๆ เข้ามาใกล้ฉัน สามีก็โทรกลับมา พร้อมต่อว่าฉันด้วยความโกรธ "คุณช่วยเลิกเปลืองทรัพยากรสาธารณะได้ไหม ผมเป็นหัวหน้าทีมกู้ภัยก่อนที่จะเป็นสามีของคุณ " เสียงโกรธเกรี้ยวของเขาถูกแทรกด้วยเสียงอ่อนหวานของหญิงสาว "พี่หวยเอวี่ยน แขนฉันบาดเจ็บ พี่ช่วยพาฉันไปส่งโรงพยาบาลได้ไหม" เสียงนั้นฉันจำได้ดี เธอคือรักแรกของสามี ตั้งแต่สามีของเธอเสียไป เธอก็เกาะติดสามีของฉันเหมือนผีดูดเลือด และสามีของฉันก็ไม่ปฏิเสธ ดูเหมือนเขาจะสนุกกับมันเสียด้วยซ้ำ... ฉันตัดสายด้วยความสิ้นหวัง มือสั่นเทาพยายามจะโทรแจ้งตำรวจ แต่จู่ๆ หัวหน้าหมาป่าก็กระโจนใส่ฉัน ฉันถูกหัวหน้าหมาป่ากระโจนใส่จนล้มลงกับพื้นและหมาป่าตัวอื่นๆ รีบวิ่งเข้ามาเหมือนได้รับสัญญาณอย่างบ้าคลั่ง ฉันไม่มีแม้แต่โอกาสจะขัดขืน ถูกฉีกกระชากเป็นชิ้นๆ ในชั่วพริบตา ก่อนที่สติสัมปชัญญะของฉันจะดับวูบ ฉันพยายามมองไปยังท้องของตัวเอง "แม่ขอโทษนะลูก..."

เมื่อรักแต่ไม่อาจครอบครองหัวใจ "ณชา" จึงตัดสินใจทิ้งความรักครั้งนี้ไว้แล้วเดินหน้าต่อกับ "ตฤณ" หมอหนุ่มอนาคตไกล แต่แล้วเจ้าของหัวใจตัวจริงก็กลับเข้ามาในชีวิตเธออีกครั้ง "กองทัพ" ไม่ยอมให้ผู้หญิงของตนไปเป็นของคนอื่น และเขาจะแย่งเธอกลับมาให้ได้!

เพราะปากพาซวยที่แท้ทรู... ก็ไม่รู้ว่าคืนนั้นเมาความหล่อของมัน หรือเมาเหล้า ถึงได้ชวน ไวท์ หนุ่มหล่อร้ายของคณะวิศวะฯ มาเป็นกิ๊ก ทั้งที่ฉันมีแฟนอยู่แล้ว ถึงจะเป็นแค่แฟนหลอก ๆ แถมอีกฝ่ายดันตอบตกลงซะงั้น!

"ไม่ว่าคนไหนมันก็ไม่ต่างกันหรอก กูไปดูตัวก็เพื่อให้แม่สบายใจเท่านั้นแหละ" "ไม่แน่ คนนี้อาจจะไม่เหมือนคนอื่นก็ได้นะมึง" "เหมือนหรือไม่เหมือนกูก็ไม่ชอบ คู่ชีวิตที่มาจากการที่ผู้ใหญ่จับคู่ให้ ร้อยทั้งร้อยไม่มีทางที่จะรักกันได้จริงๆ หรอก!" "งั้นกูขอให้ครั้งนี้มึงเจอผู้ชายที่มาดแมนแฮนด์ซั่ม หล่อ รวย กล้วยใหญ่จนมึงหลงหัวปักหัวปำเลย สาาาาธุ!" ถ้อยคำเพ้อฝันทำคนฟังส่ายหน้าขำอย่างเหนื่อยหน่ายใจ ก็พูดไปเรื่อย คนแบบนั้นถึงจะมีอยู่จริงแต่ก็ไม่ได้จะโคจรมาเจอกันได้ง่ายๆ ไหม วัดจากคนก่อนๆ ที่แม่หามาแล้วห่างไกลสุดขอบฟ้าเลยบอกตรงๆ! แล้ว...ใครมันจะไปคิดว่าสิ่งที่เพื่อนพูดไว้มันจะเป็นเรื่องจริง!!

เพราะเป็นลูกอนุที่ไร้ค่า บิดาบังเกิดเกล้าจึงยกเขาให้เป็นชายบำเรอของมหาอำมาตย์ แต่มหาอำมาตย์เกิดหัวใจวายตายในคืนเข้าหอ ทำให้เขาถูกตราหน้าว่าร่านราคะ และจะจับเขาฝังทั้งเป็น!

เพราะแม่หมอทักว่าจะมีผู้ใหญ่อุปถัมป์ แต่ใครจะไปคิดว่าจะในรูปแบบของสามี . เพราะผู้จัดการส่วนตัวกลัวจะเกิดอะไรขึ้นกับ ‘ดาด้า’ ดาราสาววัยเบญจเพสที่ในความดูแลของตัวเอง ทำให้หล่อนดึงดันลากเธอมาดูดวง จนโดนแม่หมอทักว่าปีนี้จะมีผู้ใหญ่ที่เป็นเหมือนพ่อคนที่สองเข้ามาดูแล . แต่ใครจะรู้ว่ามันจะรวดเร็วปานสายฟ้า! เพราะพอแม่หมอพูดจบ เธอก็โดนหล่อนโยนถุงยาเคใส่ตักแล้ววิ่งหนี ทำให้ต้องตกเป็นผู้ต้องสงสัยค้ายา จน ‘ฐานทัพ’ นายตำรวจยศใหญ่ยื่นมาเข้ามาช่วยเหลือด้วยการเสนอให้เธอเป็นภรรยาของเขา แลกกับการช่วยเหลือไม่ให้โดนดำเนินคดี(ที่ไม่ได้ก่อ) รวมถึงให้ช่วยเป็นไม้กันหมาให้เขาอีกทาง . และเพราะต้องอยู่ด้วยกันตั้งหกเดือน แถมหน้าที่การงานดันทำให้ได้เจอกันบ่อยๆ อีก แล้วอย่างนี้การแต่งงานเพราะผลประโยชน์ในครั้งนี้ จะจบลงโดยที่ไม่มีความหวั่นไหวในใจเกิดขึ้นเลยจริงๆ เหรอ? . "ฉันไม่อยากเป็นหรอกคุณนายตำรวจอะ ถ้าสามีจะขี้เก๊กซะขนาดนี้"

นิชาทำงานเป็นเลขาของอัคคีมากว่าห้าปีแล้ว จะว่าไปก็นานเหมือนกัน... ด้วยนิสัยขาดผู้หญิงไม่ได้ของอัคคีทำให้เขาต้องเปลี่ยนเลขามาแล้วหลายคน นั่นเพราะไม่มีใครสามารถรับมือกับบรรดาผู้หญิงของเขาได้ และแม้ว่านิชาจะทำได้แต่ก็ไม่ได้เต็มใจทำ เธอห้ามความเจ้าชู้ของอัคคีไม่ได้...พอๆ กับที่ห้ามใจไม่ให้ 'รัก' เขาไม่ได้เหมือนกัน ใช่แล้วล่ะ... 'เธอรักเขา' มันน่าตลกจริงๆ เพราะนอกจากความหล่อ รวย เก่งแล้วเขาก็แทบจะไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเกิดขึ้นตอนไหน รู้ตัวอีกทีก็เจ็บแปลบทุกครั้งที่เห็นเขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่น นิชาพยายามตัดเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวออกจากกันแล้ว... แต่เธอคงมีความอดทนไม่มากพอถึงได้ทนไม่ไหวอีกต่อไป! // *Talk* เรื่องนี้เป็นแนวตัวร้ายจับฉลากได้บทพระเอกค่ะ เนื้อเรื่องหน่วงๆ ดราม่าไม่หนักเท่าไรค่ะ(มั้งนะ) แต่ความอยากหยุมหัวใครสักคนมีแน่นอน *คำแนะนำก่อนอ่าน* มีคำหยาบ ฉากผู้ใหญ่และการกระทำที่ไม่เหมาะสมของตัวละคตัวละคร เหตุการณ์ สถานที่ไม่มีอยู่จริง กรุณาอ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น

เธอแค่อยากลองใจโดยการให้ของขวัญสุดพิเศษกับคนรัก แต่...เขาดันไม่ดีใจ แล้วมาบอกให้เราอยู่ห่างกันสักพัก ทั้งๆ ที่รู้ว่าเธอท้องลูกของเขา ผัวเฮงซวยเอ๊ย!!! อยากไปก็ไป ฉันจะหาพ่อใหม่ให้ลูก ไปแล้วอย่ามาหอนทีหลังนะ ชิ! ***************************** คำโปรย "นี่พี่จะโทษว่ามี่ตั้งใจปล่อยท้องงั้นเหรอ" "เปล่า พี่ไม่ได้คิดแบบนั้น แต่ว่า...พี่ยังไม่พร้อมจะแต่งงานหรือมีลูกตอนนี้ มี่เข้าใจพี่หน่อยได้ไหม" มิรันดาสะอึกเมื่อได้ฟังเหตุผลห่วยแตกของเขา คำว่าไม่พร้อมนั่นคืออะไร "พี่ไม่พร้อมแต่งงาน ไม่พร้อมมีลูก แต่พร้อมจะไปจากมี่ นี่หรือเปล่าที่พี่อยากให้มี่เข้าใจ" หญิงสาวเอ่ยทั้งน้ำตาที่ไหลรินกลบภาพคนรักตรงหน้าจนมองไม่เห็นความรักในดวงตาคู่นั้นอีกแล้ว คนหนึ่งหมดรัก หมดใจ แต่อีกคนกลับยังรักหมดใจ ใครควรเจ็บกว่าถ้าไม่ใช่เธอ "พูดกันให้รู้เรื่องตอนนี้เลยดีกว่า ในเมื่อพี่รู้ว่ามี่กำลังจะมีลูก พี่ก็ยังอยากไปอยู่ใช่ไหม"

ในวันที่เจ็ดหลังจากที่ฉันเสียชีวิต สามีของฉันพาผู้หญิงที่เขาถวิลหามาร่วมรักบนเตียงแต่งงานของฉัน เขามีสีหน้าเหมือนคนสมหวังอย่างเต็มเปี่ยม “ในที่สุดก็ไม่ต้องเห็นหน้ายัยสาวนั่งดริ๊งอีกแล้ว” ต่อมา เขากอดข้าวของที่ฉันทิ้งไว้สารภาพผิดว่า “เฉี่ยนเฉี่ยน ทำไมเธอยังไม่กลับมาอีก?” เหมือนเขาจะลืมไปแล้วว่าฉันถูกเขาบีบบังคับให้ตายในค่ำคืนนั้นเพื่อที่จะปลูกถ่ายไขกระดูกให้ผู้หญิงที่เขารัก จนกลายเป็นหนึ่งศพสองชีวิต